Πατρίδα μας ,
τα χαρακωμένα πρόσωπα
απ’ τις ανελέητες αχτίνες
στις λιόπυρες αρένες της Δήμητρας.
Πατρίδα μας ,
oι ρόζοι στα χέρια, που απλώνονται
ανοιγμένα σε δέηση απόγνωσης.
Πατρίδα μας ,
το κατακόκκινο πονεμένο βλέμμα
που αντιφεγγίζει τις παμφάγες φλόγες.
Πατρίδα μας ,
και ψυχή της,
οι στάχτες τις ΜΑΝΑΣ
που καλύπτουν προστατευτικά
τα χαμομηλάκια της,
τα άνθια της ζωής της,
εκεί… εκεί …, στον ελαιώνα
του Μαρτυρίου....