Είμαι μόνο μου ζωντανό, σ’ ένα δάσος από καμένους κορμούς, καψαλισμένα κλαδιά και φύλλα.Είμαι μόνο μου ζωντανό, μετά από πολλά χρόνια, παρέα με άλλα δέντρα, μικρότερα και μεγαλύτερα από μένα.
Είμαι μόνο μου ζωντανό, χωρίς να χαϊδεύουν τα κλαδιά μου, εκείνα του διπλανού μου δέντρου.
Είμαι μόνο μου ζωντανό, και το σφύριγμα του ανέμου έχει άλλο ήχο, καθώς περνά μέσα από τα καμένα κλαδιά των δέντρων που χάθηκαν στον βωμό της φωτιάς.
Είμαι μόνο μου ζωντανό, σε μια φύση δίχως χρώματα. Η πύρινη λαίλαπα πήρε μαζί της όλη την παλέτα με τα χρώματα της φύσης.
Είμαι μόνο μου ζωντανό, χωρίς τις φωνές των ζώων που ζούσαμε εδώ μαζί πριν την φωτιά. Θυσία στον βωμό της πυρκαγιάς κι αυτά. Και τώρα όσα έμειναν, έφυγαν μακριά και δεν ξαναγυρίζουν. Που να γυρίσουν; Χώμα, ξερό χώμα, κάρβουνο, λιοπύρι το καλοκαίρι, πλημύρες τον χειμώνα.
Είμαι μόνο μου ζωντανό, οι σπόροι μου, η μόνη ελπίδα, κι ίσως κάποιοι ρομαντικοί άνθρωποι ή κάποιοι που έχουν λόγους και συμφέροντα να βοηθήσουν την φύση να αναγεννηθεί.
Ελπίζω, προσδοκώ, περιμένω.
28-7-2008
