25 εκατομμύρια πουλιά θανατώνονται παράνομα στη Μεσόγειο κάθε χρόνο

Νέα επιστημονική έρευνα αποκαλύπτει: 

«25 εκατομμύρια πουλιά θανατώνονται παράνομα στη Μεσόγειο κάθε χρόνο». 

Πυροβολημένα παράνομα, παγιδευμένα ή κολλημένα σε ξόβεργες: δεκάδες εκατομμύρια πουλιά θανατώνονται παράνομα κάθε χρόνο σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, σύμφωνα με την πρώτη στο είδος της, επιστημονική έκθεση που διεξήχθη στην περιοχή από τη BirdLife International. Η BirdLife και οι εταίροι της, μεταξύ των οποίων και η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, αποκαλύπτουν τη σοκαριστική έκταση του αποδεκατισμού των πουλιών στη Μεσόγειο. 

Συγκεκριμένα παρουσιάζουν τις 10 χώρες με τον υψηλότερο μέσο αριθμό παράνομα θανατωμένων πουλιών ετησίως.  

Πρώτη στην κατάταξη βρίσκεται η Αίγυπτος με την εκτίμηση ότι περίπου 5.7 εκατ. πουλιά θανατώνονται κατά μέσο όρο κάθε χρόνο, με την Ιταλία να έρχεται δεύτερη με 5.6 εκατ. και η Κύπρος πέμπτη με 2.3 εκατ. μετά τη Συρία και το Λίβανο. Η περιοχή της Αμμοχώστου στην Κύπρο θεωρείται το χειρότερο σημείο για τα πουλιά στη Μεσόγειο!  

Η Ελλάδα καταλαμβάνει την έκτη θέση με την εκτίμηση ότι θανατώνονται παράνομα στη χώρα μας κατά μέσο όρο 704.000 πουλιά κάθε χρόνο. Η Μάλτα παρόλο που δεν μπήκε στο top 10, με 108.000 πουλιά να θανατώνονται κατά μέσο όρο παράνομα κάθε χρόνο, έχει το δυσάρεστο προνόμιο να είναι αυτή η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό πουλιών που θανατώνονται παράνομα ανά τ. χλμ.

Η έκθεση αποκαλύπτει επίσης μερικές από τις απάνθρωπες μεθόδους θανάτωσης που χρησιμοποιούνται σε όλη τη Μεσόγειο, όπως: η λαθροθηρία με όπλα, η παγίδευση με δίχτυα, η χρήση ξόβεργων και η χρήση ηχομιμητικών συσκευών για την προσέλκυση πουλιών σε τοποθεσίες παράνομης παγίδευσης.  

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο Σπίνος έχει την πρωτιά σε αυτή τη φονική λίστα (κατ’ εκτίμηση 2.9 εκατ. θανατώνονται κάθε χρόνο), με το Μαυροσκούφη (1.8 εκατ.), το Ορτύκι (1.6 εκατ.) και την Τσίχλα (1.2 εκατ.) να ακολουθούν.  

Ένας αριθμός ειδών, όπως η Τουρλίδα, που κατατάσσονται ως «ευάλωτα» στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της IUCN, βρίσκονται επίσης σε κίνδυνο από τις παράνομες πρακτικές θανάτωσης.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο  biodiversitygr.org
aksioperierga.blogspot.com

Η σκανταλιάρα Κίσσα!

Υποδεχόμαστε το καλοκαιράκι με ένα υπέροχο-σπαρταριστό κείμενο του Ευρυτάνα λογοτέχνη Στέφανου Γρανίτσα (1880-1915) που αναφέρεται σε ένα πανέξυπνο και σκανταλιάρικο πουλί του τόπου μας την Κίσσα!

Το εν λόγω κείμενο εμπεριέχεται στο γνωστό βιβλίο του αείμνηστου συμπατριώτη μας, που κοσμεί και την προσωπική μας βιβλιοθήκη, και φέρει τον τίτλο: «Τα άγρια και τα ήμερα του βουνού και του λόγγου» (Βιβλιοπωλείον της Εστίας). 
 
Απολαύστε το:
Η ΚΙΣΣΑ
Από τα καφενεία του χωριού λείπει αυτό το κα­λοκαίρι ένα ανυπόφορον βάσανο: Η Κίσσα. 

Είναι ένα πουλί ολίγον μεγαλύτερον από τον κόσσυφαν, αλλά καταπλούμιστο, ίσως από τα ευμορφότερα πουλιά των Ευρυτανικών λόγγων, μαζί με την πέρδικαν, τον τσα­λαπετεινόν (αγριοκόρακα) και τον συκοφάγον. Αλλ’ όσον αγρίμια είναι τα άλλα πουλιά, τόσον ευκολοημέρευτος είναι η Κίσσα.

Οι ολίγοι φοιτηταί που έρχονται εδώ τους καλο­καιρινούς μήνας, περνούν τον καιρόν των ημερεύοντες Κίσσες. Αυτό το πουλί έχει τας κυριωτέρας αρετάς της ελληνικής κοινωνικής ζωής. Του αρέσει η κου­βέντα, λέγει λίγες λέξεις, μιμείται πολύ, σφυρίζει έξο­χα, τρελαίνεται για κομπολόγι, έχει έρωτα στα τρα­πουλόχαρτα και κλέβει όσο δεν φαντάζεσθε.

Εάν τύχη να περάσετε κανένα λόγγον θα νομίσε­τε ότι κάπου δίπλα σας είναι βλάχοι. Προγκά όπως οι βοσκοί, κάνει θαυμάσια τον ήχον του αργαλειού, γαυγίζει όπως τα σκυλιά, χαχανίζει και σφυρίζει θαυμάσια. Οι κυνηγοί την έχουν χάρον στα κυνήγιά των. Σφυρίζει όπως αυτοί και γελά τα σκυλιά των.
Μία την οποίαν είχεν ημερεύσει προ ετών κάποιος φοιτητής, και ήκουεν εις το όνομα Λίζα, είχε καταντήσει πληγή των καφενείων και των σπιτιών. Άμα έβλεπε να παίζουν τα χαρτιά -εδώ δε η πρέφα αρχί­ζει από το πρωί και τελειώνει το βράδυ- η Λίζα θα άφηνε τις περιοδείες της ανά το σπίτι και θα εστρώνετο δίπλα εις την πρέφαν διά να κλέβη χαρτιά και κιμωλίαν.

Ιδιαιτέραν προτίμησιν έδειχνε στις φιγούρες και τα νίκελ. Επειδή όμως το είχεν αντιληφθή ότι την ανεκάλυψαν ως κλέπτριαν, εφρόντιζε να κλωτσά τα χαρτιά και να τα ρίχνη κάτω από τα τραπέζια, άμα ήνοιγε καμμία φιλονεικία ζωηρά μεταξύ των παιζόντων, διότι τότε ήτο βεβαία ότι δεν την παρακολουθούσαν.
Άμα τα εσήκωνε αργότερον από κάτω, διά να τα μεταφέρη στη φωλιά της, ποτέ δεν τα έπαιρνε με το ράμφος της διά να μη την βλέπωμεν. Τα ετρύπωνε από τα πτερά της και αφού επήγαινε κάμποσον δρόμο περπατώντας, τότε τα ήρπαζε με το ράμφος της και επετούσε. Άμα την εβλέπαμε να φεύγη από το καφενείον περπατητά είμαθε βέβαιοι ότι κάτι λα­θρεμπόριον έχει κάτω από τις φτερούγες της.

Όταν κάποτε ανεκαλύψαμεν την κρυψώνα της, εγίναμεν κύριοι δύο περίπου δραχμών εις νίκελ, δύο πακέτων καπνού, μιας τράπουλας από φιγούρες, μιας χαλκομανίας και αφθόνου «πέτρου» - είδος λαζανιών τα οποία φκιάνουν με αυγά, γάλα και βούτυρον.
Εγνώριζε σχεδόν όλους τους τακτικούς πελάτας των τριών-τεσσάρων καφενείων του χωριού μας. Εγνώριζεν ωσαύτως τον χασάπην, ο οποίος την εφιλοδώρει κάποτε ολίγο πλεμόνι, και τον οποίον άμα δεν έσφαζε τον έπαιρνε από κοντά. Εκείνος την έδιωχνε και της έλεγεν:

- Ε! καλά τώρα φεύγα!... Μου ’δωκες την παραγ­γελία να σου κρατήσω κρέας άμα σφάξω...

Άμα έβγαινε στο χωριό από τα χωράφια του ένας γέρος με μεγάλο κόκκινο κομπολόγι τον υπεδέχετο και τον συνώδευε στο καφενείο. Ήταν μεγάλη χαρά της ν’ ακούη το παίξιμο του κομπολογιού.
Ώρες ολόκληρες εκάθητο δίπλα του για να χαί­ρεται το κομπολόγι. Κάποτε είπαμε του γέρου και άφησε σ’ ένα κάθισμα το κομπολόγι του. Η Λίζα εκοίταξεν όλους και άμα είδε πως κανείς δεν την πα­ρακολουθεί, έσυρε το κομπολόγι κρυφά-κρυφά και το ετρύπωσε κάτω από τον μπεζαχτάν του καφετζή. Έπειτα έφυγε, ίσως για να μην αποδοθή εις αυτήν η κλοπή.

Αλλ’ όταν επέστρεψε και δεν ευρήκεν εκεί τα κο­μπολόγι έβαλε κάτι κραυγάς, ως να επέπληττεν ημάς τους άλλους διότι την εκλέψαμεν. Επί τέλους ο γέρος ήρχισε να παίζη πάλι το κομπολόγι του και τότε η Λίζα ησύχασε, σκεφθείσα ίσως ότι το επήρε εκείνος εις τον οποίον ανήκε το κλοπιμαίον.
Διά τους χωρικούς είναι μεγάλη πληγή, διότι ρη­μάζει τα καλαμπόκια και τα σταφύλια. Η Λίζα ευρήκε οικτρόν θάνατον μέσα εις καλαμπόκι από ένα γέρον ο οποίος δεν την διέκρινεν ότι ήτο η ήμερη Κίσσα, με όλα τα λοφία και τα βροντζαλίδια, με τα οποία την είχαμε στολισμένην.

Ευτυχώς εσχάτως ανεκαλύφθη και το φόβητρον της Κίσσας από τους χωρικούς. Απηυθύνθησαν στην πολλήν εξυπνάδα της διά να την φοβίσουν και να μην πατά στα καλαμπόκια. Περιτριγυρίζουν το χωράφι με μίαν χονδρήν κλωστήν και η Κίσσα, η οποία δεν φο­βείται τίποτε άλλο, άμα βλέπει τα ακίνδυνα αυτά ράμματα, επάνω από τα οποία διέρχονται ανύποπτα τα άλλα πουλιά, αυτή υποπτεύεται ότι κάποια μεγά­λη παγίς είναι στημένη και φεύγει.

- Α, εδώ είναι δάκτυλος! Όλα κι όλα, έμενα δεν με γελάτε!...

Μήπως, αγαπητέ Ζαχαρία, δεν είναι ελληνικωτάτη και αυτή η ευφυία της, η οποία την βάζει να υποπτεύεται δακτύλους διά να μένη θεονήστικη;

«Ευρυτάνας ιχνηλάτης»

Ένα πουλάκι φτιάχνει τη φωλιά του

Ο Ιταλός Daniel Carbajal Solsona βρέθηκε μπροστά σε ένα υπερθέαμα! Ένα μικρό πουλάκι έφτιαχνε τη φωλιά του στο περβάζι του παραθύρου και εκείνος αποφάσισε να απαθανατίσει όλη τη διαδικασία βήμα βήμα. Με λίγη λάσπη που κάθε φορά φέρνει με το ράμφος του, το πουλί ξεκινά να δημιουργεί το… κατάλυμα του, όπου θα στεγάσει την οικογένειά του.
Πραγματικά οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους…

.

aggouria.com

Έχετε δει πουλάκι να φτιάχνει τη φωλιά του;

Με την αρωγή του Κλεισθένη

Τα χελιδόνια προηγήθηκαν της καλοκαιρίας

Στο Πάρκο Τρίτση η Ορνιθολογική βοηθά τα παιδιά να κατασκευάσουν χελιδονοφωλιές

Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία:
«Χελιδονίσματα 2012»

Πριν από δύο, τρεις εβδομάδες τα πρώτα χελιδόνια έφτασαν στη χώρα μας από τα νότια της Σαχάρας, όπως κάθε χρόνο. Διένυσαν περίπου 10.000 χιλιόμετρα και τους αξίζει μια ζεστή φωλιά για τη διαμονή τους στην Ελλάδα.

Γι΄ αυτό η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, διοργανώνει για άλλη μια χρονιά τα «Χελιδονίσματα 2012» και προσκαλεί μικρούς και μεγάλους να υποδεχθούν την Άνοιξη και τους προάγγελούς της, τα χελιδόνια, με τον πιο δημιουργικό τρόπο: κατασκευάζοντας μια φωλιά.

Για υλικό θα χρησιμοποιηθεί πηλός ο οποίος θα αντικαταστήσει το χώμα που τα χελιδόνια δυσκολεύονται πλέον να βρουν στις τσιμεντουπόλεις.

Τα παιδιά με τη βοήθεια μελών και εθελοντών της Ορνιθολογικής θα κατασκευάσουν τις φωλιές και θα τις πάρουν μαζί τους για να τις τοποθετήσουν στα σπίτια τους. 

Οι εκδηλώσεις είναι ανοιχτές για το κοινό και θα πραγματοποιηθούν:

Στην Αθήνα:

- στο Πάρκο «Α. Τρίτσης», την Κυριακή 18 Μαρτίου, 11.00 - 14.00, με την υποστήριξη του Μητροπολιτικού Φορέα Ανάπλασης και Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Αττικής.

Στη Θεσσαλονίκη:

· Στη κεντρική είσοδο του Μεγάρου Χ. Α. Ν. Θ (στο κέντρο της Θεσσαλονίκης), το Σάββατο 17 Μαρτίου και ώρες 10.00 - 13.30, σε συνεργασία με τη Χ. Α. Ν. Θεσσαλονίκης.

· στο Πάρκο «Φράγμα Θέρμης» (Αναψυκτήριο), την Κυριακή 18 Μαρτίου και ώρες 10.00 - 13.30, σε συνεργασία με το Δήμο Θέρμης.

το Βήμα 

Βλέπεις κοτσύφι; Κατάγραψέ το

Καμπάνια για την ποιότητα του αστικού περιβάλλοντος στις γειτονιές

Αφιερώστε για λίγα λεπτά την προσοχή σας στη φύση.

Δύο περιβαλλοντικές οργανώσεις, η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία και η ΑΝΙΜΑ ζητούν από τους κατοίκους της Αττικής απλώς να κοιτάξουν γύρω τους.

Τους προσκαλούν να παρατηρήσουν, να ακούσουν και να καταγράψουν την παρουσία των κοτσυφιών στις γειτονιές τους στο πλαίσιο του Προγράμματος Καταγραφής Κοτσυφιών στην Αθήνα, το οποίο πραγματοποιείται για δεύτερη χρονιά.

Το Κοτσύφι είναι ένα από τα πλέον κοινά και αναγνωρίσιμα είδη το οποίο έχει προσαρμοστεί αρκετά καλά στο αστικό περιβάλλον και θα μπορούσε μάλιστα να χαρακτηριστεί ως είδος «εμβληματικό» της επιβίωσης της φύσης στον αστικό χώρο.

 Η εύκολη αναγνωρισιμότητά του, η κοινωνικότητα και η ...φλυαρία του, κάνουν ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του ενώ παράλληλα το καθιστούν ιδανικό είδος για να παρατηρηθεί και να καταγραφεί από τους κατοίκους της πόλης. Η παρουσία του στην πόλη αποτελεί δείκτη ποιότητας του αστικού περιβάλλοντος.

Οι καταγραφές γίνονται από το Μάρτιο έως τον Ιούνιο, περίοδο αναπαραγωγής των κοτσυφιών. Τα αρσενικά του είδους έχουν ήδη αρχίσει να κελαηδούν στις γειτονιές της Αθήνας, ενώ ο πρώτος ορφανός νεοσσός έφτασε προημερών στο Σταθμό Α' Βοηθειών του συλλόγου ΑΝΙΜΑ.

Όσοι ενδιαφέρονται να βοηθήσουν στην καταγραφή μπορούν να συμπληρώσουν τη φόρμα που θα βρουν στις ιστοσελίδες
της Ορνιθολογικής (www.ornithologiki.gr) και
της ΑΝΙΜΑ (www.wild-anima.gr).

Το Βήμα

Ταΐζοντας τους Αετούς

Το υπερβολικό κρύο, που ενέκυψε, τον Ιανουάριο του 2010 στο Σαιντ Λούις του Μιζούρι, και το Άλτον του Ιλλινόις ανάγκασε ένα μεγάλο αριθμό αετών, να περιφέρονται σε κατοικημένες περιοχές αναζητώντας τροφή. Λόγω του ψύχους δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στα ψάρια που ήταν συγκεντρωμένα στο κάτω μέρος του ποταμού.
Κάποιες ευγενικές ψυχές αποφάσισαν να τροφοδοτήσουν με τροφή του αετούς, για να ανταπεξέρθουν στο κύμα του ψύχους και να επιβιώσουν.
Μάζεψαν λοιπόν ψάρια και τροφοδοτούσαν με τροφή την ομάδα των αετών που είχε συγκεντρωθεί στην ακτή.
Στις φωτογραφίες, που τράβηξε ένας δάσκαλος μπροστά από το σπίτι του, φαίνεται τι ακριβώς συνέβη.

 Το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό!!!

Ένα όμορφο πρωινό ταΐζοντας τους αετούς.

Όταν έριξαν τα ψάρια οι αετοί ξεπέρασαν τον φόβο για τους καλούς Σαμαρείτες, και ρίχτηκαν στο φαγητό.

Οι αετοί συναγωνίζονται για τα ψάρια.

Ο Φωτογράφος είναι πολύ κοντά.

Εδώ οι άνθρωποι που τους ταΐζουν. Είναι πολύ κοντά.

Ο Αμερικάνικος φαλακρός Αετός πριν μερικά χρόνια ήταν είδος υπό εξαφάνιση

Αναρτήθηκε από ΟΥ ΤΙ ΔΑΝΟΣ 

Πανευρωπαϊκή γιορτή πουλιών 2010

Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια ημέρα πουλιών. Με την ευκαιρία του εορτασμού αυτής της ημέρας έλαβα ένα e mail από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, όπου είμαι μέλος, που περιελάμβανε μια πρόσκληση για την συμμετοχή μας στις εκδηλώσεις της Πανευρωπαϊκής γιορτής πουλιών.

Συμμετέχουμε εδώ και αρκετά χρόνια στις εκδηλώσεις εορτασμού και κάθε φορά αποκομίζουμε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Η φετινή διοργάνωση θα εστιάσει επιπλέον και στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού για την διατήρηση της βιοποικιλότητας μιας και το 2010 έχει ανακηρυχθεί από τον ΟΗΕ ως το Παγκόσμιο έτος βιοποικιλότητας.

Περίπου 30 ευρωπαϊκές χώρες θα συμμετάσχουν στην διοργάνωση υπό τον συντονισμό της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Birdlife International, ενώ στην χώρα μας την διοργάνωση και τον συντονισμό αναλαμβάνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία με την συνεργασία Δήμων, Φορέων Διαχείρισης Προστατευμένων Περιοχών, Tοπικών φορέων και Oργανώσεων.

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ένα πλήθος δραστηριοτήτων έχει διοργανωθεί και θα περιλαμβάνει εξορμήσεις για παρατήρηση πουλιών, περιβαλλοντικά παιχνίδια και δραστηριότητες με διάφορες κατασκευές όπως κατασκευές φωλιών, περιηγήσεις, διαγωνισμούς, απελευθερώσεις αποθεραπευμένων πουλιών, ενημερωτικές προβολές και πολλά άλλα δρώμενα που θα ενθουσιάσουν μικρούς και μεγάλους. 

Θα είναι μια καταπληκτική ευκαιρία όχι μόνο για μια συναρπαστική ημέρα στην φύση, αλλά και να εμπλουτιστούν οι γνώσεις όλων μας για τα άγρια ενδημικά πουλιά και την φύση μας της πατρίδας μας.

Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν το διήμερο 2 και 3 Οκτωβρίου 2010 με κεντρικό άξονα την Αθήνα, στο Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης», στο Εθνικό Πάρκο Μαραθώνα – Σχινιά, στην Πάρνηθα και το Πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνος, αλλά και σε πολλές περιοχές της χώρας μας. Η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, η λίμνη Βόλβη, ο υγρότοπος Άγρα – Βρυττών – Νησίου, η λίμνη Κερκίνη, το κέντρο Πληροφόρησης Δέλτα του Έβρου, η Λιμνοθάλασσα Νέας Αγαθούπολης, η νέα παραλία Θεσσαλονίκης, το Κέντρο Πληροφόρησης Εθνικού Πάρκου Β. Πίνδου και η λίμνη Αγιάς Χανίων, είναι οι περιοχές που θα λάβουν χώρα οι εκδηλώσεις.

Μέλη των οργανώσεων αλλά και πολλοί εθελοντές θα δώσουν δυναμικό παρών όπως κάθε χρόνο για την άψογη διεξαγωγή των εργασιών. 

Η συμμετοχή για το κοινό θα είναι φυσικά δωρεάν.

Περισσότερες πληροφορίες αλλά και τηλέφωνα σχετικά με το ακριβές πρόγραμμα για κάθε περιοχή μπορείτε να βρείτε στο site της ΕΟΕ. Μην διστάσετε να συμμετάσχετε και πραγματικά θα ενθουσιαστείτε μιας και θα περάσετε ένα απολαυστικό διήμερο.

Δείτε επίσης, Πανευρωπαική Γιορτή Πουλιών 2007

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr

«Οι πελαργοί είναι δικοί μας» και πρέπει να επιστρέψουν...

«Οι πελαργοί είναι δικοί μας» και πρέπει να επιστρέψουν στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα. 

Περίπου 2.000 ζευγάρια φωλιάζουν πλέον στη χώρα μας, ενώ ο αριθμός τους ήταν πάνω από 10.000 ζευγάρια στη δεκαετία του 1950.
.

Ο πελαργός, κοινώς λέλεκας ή λελέκι

.
Το όνομά του το πήρε από το χρώμα του, καθώς η λέξη πελαργός είναι σύνθετη από το «πελός» (μαύρος) και «αργός» (λευκός) και ανταποκρίνεται πλήρως στο ασπρόμαυρο χρώμα του, ενώ μόνο το ράμφος και τα πόδια του είναι κόκκινα. 

 .

«Κάποτε η χώρα ήταν γεμάτη πελαργούς, σήμερα είναι ζήτημα αν υπάρχει ένας μικρός αριθμός», λέει στο «Εθνος» ο επίκουρος Βιολογίας Αγριας Πανίδας του ΤΕΙ Λάρισας, Περικλής Μπίρτσας.

Ο κ. Μπίρτσας ήταν ομιλητής σε πρόσφατη εκδήλωση στη Λάρισα, όπου παρουσιάστηκε ένα εντυπωσιακό λεύκωμα με φωτογραφίες και στοιχεία για τους πελαργούς με τον τίτλο «Οι πελαργοί είναι δικοί μας».

Όπως μας είπε, οι πελαργοί εξαπλώνονται στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα, μεμονωμένα ζευγάρια υπάρχουν στην Ήπειρο και στη Λέσβο και μόλις 2 εντοπίστηκαν τα τελευταία χρόνια στη Μεσσηνία.

Τα πελαγόμορφα περιλαμβάνουν 59 γένη και 114 είδη πουλιών. Τους αρέσει να φτιάχνουν όμορφες και περίτεχνες φωλιές, τρέφονται με έντομα, ψάρια, αμφίβια, ερπετά, άλλα πτηνά και είναι μονογαμικά και απολύτως πιστά στο ταίρι τους».

Ο πελαργός ζει σε πεδινές και ημιορεινές περιοχές, κοντά σε οικισμούς, υγρότοπους, πλημμυρισμένους ορυζώνες, λιβάδια και καλλιέργειες.

Το 81% του πληθυσμού κατασκευάζει τις φωλιές του σε στύλους της ΔΕΗ, ένα μεγάλο μέρος τους ωστόσο βρίσκει φρικτό θάνατο από ηλεκτροπληξία πάνω στα καλώδια.

Παλιότερα φωλιές από πελαργούς βρίσκονταν σε δέντρα, στέγες σπιτιών και εκκλησίες.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ

Τον Ιούνιο γίνεται η καταγραφή των κοτσυφιών στην Αθήνα

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε ολοένα και αυξανόμενο ενδιαφέρον των κατοίκων των μεγάλων πόλεων για τους πράσινους χώρους. Αρχίζει να γίνεται συνείδηση σε όλους μας ότι οι χώροι αυτοί συμβάλλουν καθοριστικά στην καλύτερη ποιότητα ζωής μας ενώ ταυτόχρονα αποτελούν καταφύγιο για την άγρια ζωή στις πόλεις. Το κοτσύφι είναι ένα από τα πλέον κοινά και αναγνωρίσιμα είδη, που έχει προσαρμοστεί αρκετά καλά στο αστικό περιβάλλον. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως είδος «εμβληματικό» της επιβίωσης της φύσης στον αστικό χώρο.
Η παρουσία των κοτσυφιών στην πόλη αποτελεί δείκτη ποιότητας του αστικού περιβάλλοντος. Η εύκολη αναγνωρισιμότητά του το καθιστά ιδανικό για την καταγραφή του από τους κατοίκους της πόλης. Επίσης, ως ιδιαίτερο φλύαρο και κοινωνικό πουλί κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του. Οι καταγραφές γίνονται Μάιο και Ιούνιο, περίοδο αναπαραγωγής των κοτσυφιών και θα επιτρέψουν για πρώτη φορά τη μαζική συγκέντρωση πληροφοριών για τα πουλιά του αστικού χώρου. Όπως δηλώνει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, "ο στόχος της προσπάθειας είναι διπλός: προτρέπουμε τους συμπολίτες μας να συνειδητοποιήσουν την ομορφιά και αξία της φύσης που αγωνίζεται να επιβιώσει γύρω μας, καθώς και τη συνεισφορά χαρακτηριστικών στοιχείων της, όπως η παρουσία των κοτσυφιών, αλλά και των αστικών βιοτόπων που τα φιλοξενούν, στην ποιότητα της ζωής μας. Παράλληλα, επιδιώκουμε με την εμπλοκή όσο το δυνατόν περισσότερων κατοίκων της πόλης να παρατηρήσουμε τα πουλιά που ζουν δίπλα μας καθώς και να συλλέξουμε πληροφορίες για την κατανομή του είδους στον αστικό χώρο." Εάν λοιπόν έχετε κοτσύφι στη γειτονιά σας τί θα κάνετε; θα το καταγράψετε συμπληρώνοντας τη φόρμα που θα βρείτε στις ιστοσελίδες της Ορνιθολογικής (www.ornithologiki.gr) και της ΑΝΙΜΑ (www.wild-anima.gr).Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε με την Ορνιθολογική Εταιρεία στα τηλ. 210 8228704 & 210 8227937, και με την ΑΝΙΜΑ, στο τηλέφωνο 210 9510075.

http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/

Δεκαοχτούρα

Πουλί της οικογένειας των περιστεριδών. Το αγριοπερίστερο αυτό ζει σ` όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Μακεδονία και τη Θράκη. Έχει χρώμα σταχτί και το μήκος του σώματός του είναι 20 εκ. περίπου.

Είναι ενδημικό πουλί και ζει κοντά σε αγροτικούς οικισμούς, αλλά και σε πόλεις. Τρέφεται με διάφορα φρούτα και σπόρους (ιδιαίτερα προτιμά σπόρους σιταριού). Πήρε το όνομά της από το ιδιόρρυθμο κελάηδημά της, που μοιάζει με το συλλαβισμό της λέξης δεκαοχτώ. Φτιάχνει τη φωλιά της πάνω σε κλαδιά διάφορων δέντρων από κομμάτια μικρών ριζών. Τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου το θηλυκό γεννά 2 αβγά και τα κλωσά για 20 ημέρες περίπου.

Τα νεογνά δεν έχουν φτέρωμα και τρέφονται με μια παχύρρευστη ουσία, που ονομάζεται «γάλα» και σχηματίζεται στον πρόλοβο των γονέων της. live-pedia Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Η δεκαοχτούρα της πόλης μας, γράφει η Αναστασία Χατζηνικολάου στον Παρατηρητή της Θράκης,

το σταχτί πουλί των παιδικών μας χρόνων αναζητά το δίκιο της ως κόρη για τα 18 ψωμιά ή μάνα για τα 18 χαμένα της παιδιά, πάνω σε μια πασχαλιά…
Όπως και να τη θέλει ο μύθος, για εμάς πάντα θα είναι το πουλί που στέκεται στο περβάζι μας το Μάη και έρχεται την άνοιξη μαζί με την ευλογημένη από την Παναγία πασχαλιά…

Οι ιστορίες της δεκαοχτούρας

Η μάνα για τα 18 παιδιά της

Η δεκαοχτούρα είναι πολύ γνωστό πουλί. Τη συναντάς παντού και αν δεν τη βλέπεις ακούς το χαρακτηριστικό γνωστό "δεκαοχτώ".

Υπάρχει ένας μύθος για τη δεκαοχτούρα:

Παλιά, σε μια μικρή περιοχή, ζούσε μια μητέρα με τα 18 παιδιά της. Μια μέρα, έπρεπε να πάει στην πόλη κι έτσι άφησε τα παιδιά της με μια απ' τις φίλες της. Όταν γύρισε απ' τα ψώνια βρήκε τη φίλη της σκοτωμένη και τα παιδιά της έλειπαν. Κάποιος τα είχε αρπάξει. Τότε η μητέρα, έγινε πουλί που ονομάζεται : "Δεκαοχτούρα". Κάθε νύχτα στα έρημα μέρη, ψάχνει τα παιδιά της, φωνάζοντας, τον αριθμό δεκαοχτώ. Οι άνθρωποι λένε πως όταν βρίσκει κάποιον προσπαθεί να ζητήσει βοήθεια λέγοντας και ξαναλέγοντας τον αριθμό των παιδιών της (=δεκαοχτώ). Δεκαοχτούρα - Collared Dove

Η κόρη για τα 18 ψωμιά

Είναι γνωστή η θλιβερή ιστορία των πουλιών αυτών, όπως την διέσωσε η ελληνική λαϊκή παράδοση μας. η δεκαοχτούρα ήτανε φτωχή κόρη αλλά πολύ όμορφη και γι' αυτό καλοπαντρέυτικε με κάποιο καλό νοικοκυρόπουλο του χωριού της, που ήτανε και ράφτης. Η πεθερά της δεκαοχτούρας ήτανε κακιά και μοχθηρή, βασάνιζε την νύφη της πάντοτε και ζητούσε αφορμές να την παιδέυει.

Μια μέρα την έστειλε στο φούρνο με μία τεράστια πινακωτή με 18 σταρένια καρβέλια, στην επιστροφή της νύφης η πινακωτή μοσχοβολούσε.

Η πεθερά της, μόλις έφτασε η νύφη χύμηξε να μετρήσει τα καρβέλια, τα βρήκε 18, σωστά, για να παιδέψει όμως την νύφη φωνάζει τον γιό της και του λέει πως τα καρβέλια που τις έδωσε ήταν 19.

περνώντας από το σπίτι της μάνας της της έδωσε φαίνεται το ένα, τι την κρατάς την παλιογυναίκα? μας κλέβει το ψωμί μας, μας κλέβει το σπίτι μας, πήγε στο φούρνο με 19 καρβέλια και έφερε 18.

Που είναι το άλλο καρβέλι γυναίκα?, ρωτάει ο άντρας της, 18 ψωμιά πήγα στον φούρνο 18 έφερα λέει η νύφη.

Δεν χάνουν καιρό η πεθερά και ο άντρας της της ρίχτηκαν μαζί για σκοτωμό, παναγιά μου!, σώσε με φώναξε τότε η άμοιρη νύφη, η παναγία την λυπήθηκε και την έκανε πουλί!!

από τότε πιάνει τις κορυφές των δέντρων, τις στέγες των σπιτιών και φωνάζει συνεχώς των αριθμό των καρβλιών, 18, 18, 18.

Σε πολλά μέρη οι γυναίκες, όταν την ακούνε λένε με συμπόνια, «ναι κυρά μου, 18, ας το αρνιέται η κακούργα η πεθερά σου».

Την λαϊκή αυτή παράδοση τη φιλοτέχνησε σε δεκαέξι τετράστιχα ο Βιζυηνός:

πως το λένε το πουλάκι
που στα δέντρα πεταχτό
κελαδεί κάθε λιγάκι
δεκαοχτώ, δεκαοχτώ

ήταν άλλοτε η καημένη
κοριτσάκι διαλεχτό
χρόνοι τώρα περασμένοι
δεκαοχτώ, δεκαοχτώ

και όταν η πεθερά σήκωσε το μαχαίρι να σφάξει την νύφη της:

ο Θεός γυρνά το χέρι
στο κακό της εαυτό
και πληγές της καταφέρνει
δεκαοχτώ, δεκαοχτώ

και την νύφη μεταβάλλει
σε τρυγόνι φτερωτό
που ως τώρα ακόμα ψάλλει
δεκαοχτώ, δεκαοχτώ.

Αυτό το όνομα 18 καθιέρωσε και η επιστημονική ονομασία του πουλιού αυτού "decaocto".
Η δεκαοχτούρα μοιάζει πολύ με το τρυγόνι, μικρότερη όμως απ' αυτό, κι ανήκει μαζί με το αγριοπερίστερο και τη φάσα στα περιστεροειδή.
Το φθινόπωρο φεύγει για θερμότερα κλίματα, διαφέρει από το τρυγόνι γιατί γύρω από το λαιμό της έχει μαύρο γαϊτάνι, της έμεινε από την εποχή που βοηθούσε τον άντρα της στο ράψιμο και περνούσε τις μαύρες κλωστές στο λαιμό της.

Πηγή:kerkinitoday.com

Ερωτικά «κρα» από τους θαλασσοκόρακες

Μοναχικές μαύρες φιγούρες στέκονται αγέρωχες αυτές τις μέρες στα βράχια γύρω από τη Θάσο, αναζητώντας ερωτικό σύντροφο.

Στις βραχονησίδες του βορείου Αιγαίου και κυρίως του κόλπου της Καβάλας, υπάρχει η μεγαλύτερη αποικία θαλασσοκόρακα στην Ελλάδα, που τώρα πλέον μπαίνει υπό παρακολούθηση από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE.

H Θάσος με τις βραχονησίδες της είναι μία από τις 17 περιοχές σε όλη τη χώρα που επιλέχθηκαν για να ενταχθούν στο πρόγραμμα LIFE που μελετά τα θαλασσοπούλια και κυρίως τους θαλασσοκόρακες και τους αιγαιόγλαρους.

Από τα μέχρι τώρα στοιχεία προκύπτει ότι η νησίδα Παναγία, στα νοτιοδυτικά της Θάσου φιλοξενεί τη μεγαλύτερη αποικία θαλασσοκόρακα στην Ελλάδα κι έτσι η περιοχή κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική για τη διατήρηση του είδους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Θέσεις φωλιάσματος του είδους έχουν εντοπιστεί και σε άλλα σημεία των ακτών του νησιού, αλλά και των απέναντι ακτών του Νομού Καβάλας είπε στο Εθνος, η συντονίστρια επικοινωνίας του προγράμματος LIFE, Ρούλα Τρίγκου.

Ο θαλασσοκόρακας δεν ταυτίζεται και πολύ με την κλασική έννοια των πουλιών της θάλασσας, καθώς είναι πιο λεπτός, κατάμαυρος και κολυμπά μισοβυθισμένος στο νερό, ανίκανος να παίξει με τον άνεμο ή τα κύματα.

Το πλέον αξιοπερίεργο όμως είναι πως αναπαράγεται τον χειμώνα, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει με όλα τα άλλα πετούμενα. Τους επόμενους 2 μήνες είναι η περίοδος του ζευγαρώματος και της αναπαραγωγής, και διευκολύνεται σε αυτό από το κρύο του χειμώνα, που δεν υπάρχουν ανεπιθύμητες επισκέψεις στις νησίδες. Μία άλλη χαρακτηριστική του συνήθεια είναι ότι έπειτα από κάθε ψάρεμα στέκεται για ώρα με απλωμένες τις φτερούγες για να στεγνώσει και να ζεσταθεί.

Ο συνολικός πληθυσμός του υπολογίζεται σε 1.000-1.200 ζευγάρια σε όλη τη χώρα, περισσότερο πολυάριθμος όμως είναι στο βόρειο Αιγαίο και κυρίως γύρω από τη Θάσο.

Ο θαλασσοκόρακας είναι είδος προτεραιότητας για προστασία, καθώς ο μεσογειακός πληθυσμός του δεν είναι μεγάλος.

Η υπεραλίευση κοντά στις ακτές τού στερεί την τροφή και, σε αντίθεση με τα άλλα θαλασσοπούλια, δεν μπορεί να ακολουθήσει ψαροκάικα και να τραφεί από τα μη εμπορεύσιμα ψάρια που πετούν οι αλιείς.

Μερικοί πιάνονται σε δίχτυα καθώς βουτούν, ενώ η συνήθειά τους να κολυμπούν συνεχώς τους κάνει ευάλωτους σε πετρελαιοκηλίδες σημείωσε η κ. Τρίγκου. Το πρόγραμμα LIFE θα καταγράψει επίσης και τον αιγαιόγλαρο, ένα μοναδικό είδος γλάρου που απαντάται αποκλειστικά και μόνο στη Μεσόγειο.

Η πρώτη αποικία του είδους βρέθηκε το 1966 στον χώρο όπου σήμερα εκτείνεται το θαλάσσιο πάρκο βορείων Σποράδων, και σήμερα υπάρχουν διάσπαρτες στο Αιγαίο περίπου 25 αποικίες με συνολικό πληθυσμό 700 ζευγάρια.

ΑΙΓΑΙΟΓΛΑΡΟΣ

Ικανός ψαράς που ζει σε ερημικές ακτές

Ο αιγαιόγλαρος μοιάζει πολύ με τον ασημόγλαρο, αλλά είναι λίγο μικρότερος σε μέγεθος, ελαφρύτερος και ξεχωρίζει από το βαθύ κόκκινο ράμφος του και τα σκουρόχρωμα πόδια. Είναι πολύ ικανός ψαράς και έχει τελειοποιήσει μια ειδική μέθοδο ψαρέματος: πετά πολύ αργά και χαμηλά πάνω από το νερό, αιφνιδιάζοντας τα ψάρια που είναι μαζεμένα στην επιφάνεια.

Ζει αποκλειστικά σε παράκτιες περιοχές, αποφεύγει τα γλυκά νερά, τους σκουπιδότοπους και την ενδοχώρα, επιλέγοντας ερημικές, βραχώδεις ακτές.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 70 ο παγκόσμιος πληθυσμός του είδους υπολογιζόταν σε 1.000 ζευγάρια, όμως με την εντατικοποίηση της μέσης αλιείας και την αύξηση της ποσότητας των ψαριών που πετούν από τα σκάφη στη θάλασσα, ο πληθυσμός τους αυξήθηκε απότομα ξεπερνώντας σήμερα τα 20.000 ζευγάρια. Η μεγαλύτερη αποικία βρίσκεται στο δέλτα του ποταμού Εβρου στη βορειοανατολική Ισπανία, όπου αναπαράγεται το 65% του πληθυσμού.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ

Πομποί στα θαλασσοπούλια

Στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE επιστήμονες από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία θα μελετήσουν τις αποικίες από τα δύο αυτά είδη, θα τοποθετήσουν πομπούς στα θαλασσοπούλια για να δουν ποιες είναι οι περιοχές στις οποίες συχνάζουν για να βρουν τροφή, θα ελέγξουν τα είδη των εισβολέων στις βραχονησίδες με σημαντικές αποικίες θαλασσοκόρακα και αιγαιόγλαρου, ενώ παράλληλα θα ενημερώσουν ψαράδες και κατοίκους για τα είδη αυτά.

ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ

Amazing! Bird sounds from the lyre bird - David Attenborough - BBC wildlife

David Attenborough presents the amazing lyre bird, which mimics the calls of other birds - and chainsaws and camera shutters - in this video clip from The Life of Birds. This clever creature is one of the most impressive and funny in nature, with unbelievable sounds to match the beautiful pictures. From the BBC. 
.