Μολόχα: "παύει τας ωδίνας" Malva sylvestris

Η μολόχα είναι από τα φυτά που αγαπήθηκαν  πολύ και  χρησιμοποιήθηκαν από τα πολύ μακρινά χρόνια......

από το 700 π.χ περίπου χρησιμοποιήθηκε ως τροφή και ως φαρμακευτικό βότανο......

Malva sylvestris

σαν τροφή χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν όλα τα μέρη του βοτάνου...

τα φύλλα.....

οι τρυφεροί βλαστοί...... 

αλλά και τις ρίζες....... 

αυτός που ανέφερε πρώτος την μολόχα τον έβδομο αιώνα π.χ ήταν ο Ησίοδος....

οι δε Βυζαντινοί σχολιαστές του μας πληροφορούν ότι στα χρόνια εκείνα έφτιαχναν με μολόχα και με πολλά άλλα βότανα, έναν θρεπτικότατο πολτό......

στην αρχαία Ελλάδα καλλιεργούσαν την μολόχα μαζί με άλλα λαχανικά και βότανα στους κήπους τους..... 

έλεγαν ότι σταματούσε την πείνα και τη δίψα......

την επαίνεσαν Ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας.....

οι δε Ρωμαίοι την θεωρούσαν λιχουδιά και την είχαν στα τραπέζια τους....

Ο Κικέρων με τον Οράτιο μας αναφέρουν πολλές από τις ανακουφιστικές της ιδιότητες.....

ο δε  Πλίνιος έλεγε ότι αν τρώμε μια χούφτα μολόχα τη μέρα δεν θα μας βρει καμία αρρώστια.....

ο Καρλομάγνος είχε διατάξει να καλλιεργείται Μολόχα σ' όλους τους αυτοκρατορικούς κήπους.....

Οι Φελάχοι, που τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας ζούσαν με χόρτα, έφτιαχναν ένα νόστιμο φαγητό από τις ρίζες της Μολόχας τις οποίες αφού τις έβραζαν μετά τις τηγάνιζαν με κρεμμύδια....

υπάρχει ένα πρόσωπο το οποίο έχει συνδεθεί από την αρχαιότητα με την μολόχα....

το πρόσωπο αυτό είναι ο Κρητικός Επιμενίδης... 

ο άνθρωπος αυτός κινείται μεταξύ μύθου και ιστορίας και λέγεται πως είχε κοιμηθεί για πενήντα χρόνια σε ένα σπήλαιο στην Κρήτη....

όταν ξύπνησε βρέθηκε σε έναν καινούργιο κόσμο...

για να μην διψά και για να μην πεινά λοιπόν έτρωγε μόνον μολόχα και βολβούς...

και έτσι η μολόχα έγινε το βότανο των μυστικιστών και από τότε χρησιμοποιείται σε διάφορες μυήσεις.....

λέγεται ακόμα ότι ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους Πυθαγόρειους και επειδή τα άνθη της είναι στραμμένα πάντα προς τον ουρανό θεωρήθηκε ιερό βότανο...

ο  Ιάμβλιχος μας αναφέρει ότι ο Πυθαγόρας συνιστούσε να αποφεύγεται η μολόχα  επειδή είναι η πρώτη αγγελιοφόρος της "συμπάθειας"των ουρανών προς την Γαία......

Ο Ιπποκράτης παρασκεύαζε ένα κατάπλασμα με κρασί και μολόχα  για να αντιμετωπίσει τα οιδήματα και τις φλεγμονές.......

την συνιστούσε σαν αφέψημα εναντίον διαφόρων γυναικολογικών προβλημάτων...... 

παρασκεύαζε με αυτή κολπικά υπόθετα τα οποία χρησιμοποιούσε για να διευκολύνει τους τοκετούς και να μετριάσει τους πόνους..... 

Ο Δίφιλος ο Σίφνιος έγραψε ότι βοηθά σε περιπτώσεις ερεθισμού των νεφρών και της κύστης.....

ακόμα χρησιμοποιείτο  ως αποχρεμπτικό και καθαρτικό φάρμακο..... 

από τα άνθη της παρασκευάζονταν αφέψημα εναντίον παθήσεων του πεπτικού και του ουροποιητικού συστήματος..... 

η σοφή λαϊκή ιατρική θεωρεί τη μολόχα ως ένα από τα αποτελεσματικότερα φαρμακευτικά βότανα εναντίον της δυσκοιλιότητας...

την ιδιότητα αυτή της μολόχας την τονίζει με έμφαση και ο Βυζαντινός συγγραφέας Συμεών Σηθ......

ενώ στα "Βυζαντινά Γεωπονικά"είναι το βότανο που θεραπεύει "τα κρυφά πάθη των γυναικών"....

τα νοσήματα των νεφρών....

τα ηπατικά νοσήματα.....

τις πληγές....

τις φλεγμονές και πολλά-πολλά άλλα.....

το "Περί χυμών, βρωμάτων και πομάτων",ένα άλλο βυζαντινό κείμενο, αναφέρει την μολόχα ως εξαιρετικά εύπεπτη και δυναμωτική τροφή..... 

πιστευόταν ότι απαλλάσσει το σώμα από τις αρρώστιες.....

ότι θεραπεύει τα πάντα εξαιτίας της ήπιας καθαρτικής δράσης της....

στη Πελοπόννησο ήταν και είναι πολύ γνωστή γιατί φυτρώνει παντού..... 

από τα καλλιεργημένα χωράφια μέχρι τα χαλάσματα...... 

και από τους κήπους μέχρι του δρόμους και τα πετρώδη εδάφη......

με ονομασίες όπως αγριμολόχα, μαλάχη, αμπελόχα, αμολοχάκι, μάλβα, τη βρίσκουμε πάνω σε παλιούς τοίχους..... 

κοντά σε μονοπάτια......

σε χέρσες εκτάσεις, και πάντα μα πάντα κοντά σε κατοικημένες περιοχές.....

αν τη συναντήσουμε μακριά από κατοικημένες περιοχές....

αυτό θα σημαίνει ότι κάποτε υπήρχε ένα σπίτι εκεί..............

τα πανέμορφα λουλούδια της πλαισίωναν πάντα τα στεφάνια της Πρωτομαγιάς......
με τους κλώνους της έφτιαχναν και φτιάχνουν δακτυλίδια και βραχιόλια για να υποδεχθούν την όμορφη εποχή της Άνοιξης.....
με τα φύλλα της μολόχας σε πολλά σπίτια της υπαίθρου δίπλωναν και διπλώνουν ντολμάδες......
το δε αφέψημα και το έγχυμα της τα χρησιμοποιούσαν σαν γιατρικό.....
αν πονούσε σε κάποιον ο λαιμός έβραζαν μολόχα, έριχναν μέσα μια κουταλιά μέλι και του έδιναν να πιει και να κάνει γαργάρες.......
οι βλαστοί και τα φύλλα βράζονταν ή μαγειρεύονταν με διάφορους τρόπους ...

τα συνδύαζαν θαυμάσια με όσπρια....

με κρέας.....

με ρύζι .....

τα έκαναν γιαχνί ή ομελέτες...... 

ο καρπός της μολόχας  είναι μεριστόκαρπος που το λένε "ψωμάκι", επειδή μοιάζει με σπιτίσιο ψωμί.....

παλιά τα μικρά παιδιά τον μάζευαν και τον έτρωγαν.......

το έγχυμά της είναι θαυμάσιο, συνήθως σε συνδυασμό με χαμομήλι.....

ένα ζεστό ρόφημα με μια κουταλιά θυμαρίσιο μελί φέρνει μια γλυκιά ανακούφιση στον πονεμένο λαιμό.....

ηρεμεί  τον βήχα.....

βοηθάει  να αναπνεύσουμε καλύτερα......η μολόχα ανάλογα σε πια περιοχή φυτρώνει παρουσιάζει αλλαγές στο χρώμα των λουλουδιών της .... 
η Μολόχα, που φυτρώνει σε γόνιμα χωράφια έχει έντονα ρόδινα άνθη.......
ενώ αν φυτρώνει σε ξερό πετρώδες μέρος τα άνθη του είναι ξέθωρα ροζ ή άσπρα ή βιολετιά......
αυτή δε που φυτρώνει μέσα στα χωριά,σε όχθους και σε χαλάσματα είναι "ο σπιτιάρης"....
με λουλουδάκια πιο μικρά με ένα ροζ ανοιχτό όμορφο χρώμα.....

σε πολλά  χωριά της Γαλλίας έχουν την συνήθεια να προσθέτουν στις  πατάτες τους τις τρυφερές κορφές και τα φύλλα της Μολόχας γιατί πιστεύουν πως διευκολύνει τη λειτουργία των νεφρών.....
οι δε λεγόμενοι πρακτικοί θεραπευτές σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης,όπως της Αγγλίας και της Γαλλίας,φτιάχνουν μια γλυκιά κρέμα-πάστα από ρίζες Μολόχας, που είναι μαλακτική και θεραπευτική για τον πονεμένο λαιμό....
το βήχα και τη βραχνάδα.....

έτσι λοιπόν η μολόχα χρησιμοποιείτο από αρχαιοτάτων χρόνων στην φαρμακευτική ως:

• μαλακτικό....
• αποχρεμπτικό.....
• στυπτικό....
• αντιφλεγμονώδες.....
• επουλωτικό....
• αιμολυτικό....

άλλες φαρμακευτικές της ιδιότητες είναι:

• Μαλακώνει τους κάλους των ποδιών.....
• το έγχυμα της χρησιμοποιείται σαν ποδόλουτρο για να ξεκουράζει τα κουρασμένα πόδια...... 
• τα ποδόλουτρα  με έγχυμα μολόχας βοηθούν να ανακουφιστούν τα πρησμένα πόδια ειδικά μετά από κατάγματα......

Χρησιμοποιείται ακόμα σε περιπτώσεις: 

• βρογχικών.....
• βήχα....
• λαρυγγίτιδας....
• ουλίτιδας....
• δερματικών προβλημάτων.....
• εντερικών προβλημάτων...
• κολικών.....
• γαστρίτιδας....
• κυστίτιδας.....
• διάρροιας.....
• αιμορροΐδων....
• ενώ θεωρείται ότι θεραπεύει την επιληψία......
• Ο χυμός της θεραπεύει από τα τσιμπήματα της μέλισσας ή της σφήκας...
• καταρροής.....
• πνευμονίας.....
• για την βραχνάδα της φωνής....
• οξείας δυσεντερίας....
• δυσουρίας.....
• κατακράτησης ούρων....
• αιματουρίας.....
• φλεγμονών της ουροδόχου κύστης....
• προβλημάτων των νεφρών...

 ακόμα σαν κατάπλασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για:

• φλεγμονές
• οιδήματα
• κτυπήματα
• μελανιές
• στραμπουλήγματα

έχει δε άριστα αποτελέσματα,αν χρησιμοποιηθεί χλιαρό έγχυμα σε μορφή κομπρέσας,στην ξηρότητα των δακρυϊκών πόρων.......

ακόμη σε διεθνής μελέτες  έχει αναφερθεί ότι δύο με τρία φλιτζάνια έγχυμα μολόχας την ημέρα, σε συνδυασμό με κομπρέσες στο στήθος το βράδυ,από  ζεστά φύλλα και στραγγισμένα καλά άνθη,έχουν πολύ αρεστά αποτελέσματα στο εμφύσημα,όπως και σε περιπτώσεις δύσπνοιας....

..........................................

και μην ξεχνάτε ότι τα βότανα χρειάζονται προστασία από το φως και την υγρασία..... 

γι αυτό το μέρος που τα αποθηκεύουμε πρέπει να είναι σκοτεινό και ξηρό....

να είμαστε σίγουροι  από εκεί πού τα αγοράζουμε....

ώστε να έχουμε πάντα το μέγιστο της αποτελεσματικότητας των βοτάνων μας.......
όλοι μπορούμε να είμαστε υγιείς!!!!!!!!!!!!!

Αναρτήθηκε από θάλεια

Τα «βαρελόσκυλα» ντροπιάζουν ακόμα την Ικαρία

Μια «ράτσα» σκύλων διαφορετική από τις άλλες ζει στην Ικαρία. Το όνομά της είναι κοινό μυστικό για τους κατοίκους του νησιού: «Βαρελόσκυλα». 

Πολλοί αναρωτιούνται σε τι οφείλεται η παράξενη ονομασία. Μήπως φέρουν βαρελάκια στο λαιμό τους, όπως τα σκυλιά του Αγίου Βερνάρδου; 

Μήπως η ουρά, τα πόδια ή κάποιο άλλο τμήμα του σώματός τους έχει σχήμα βαρελιού; 

Η απάντηση εκπλήσσει όσους δεν έχουν επισκεφτεί ποτέ το νησί.

 

Ένα «βαρελόσκυλο» έξω από το χωριό Δρούτσουλας της Ικαρίας στο «φυσικό» του περιβάλλον: τσίγκινο βαρέλι, αλυσίδα και βρώμικο νερό μέσα στο παλιό λάστιχο

Τα «βαρελόσκυλα» έλαβαν το όνομά τους από τα… σκουριασμένα βαρέλια στα οποία ζουν αλυσοδεμένα σε διάφορα σημεία της Ικαρίας, με σκοπό να χρησιμοποιούνται ως «ζωντανοί φράχτες» που αποτρέπουν με τα γαυγίσματά τους την είσοδο των κατσικιών σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις και αυλές. 

Όπως είναι φυσικό τα βαρέλια δεν προσφέρουν καμία προστασία από τα στοιχεία της φύσης, αφού το καλοκαίρι μετατρέπονται σε κανονικούς φούρνους ενώ το χειμώνα σε ψυγεία. Ακόμα και όταν κανονικά, ξύλινα σπίτια σκύλων τα φιλοξενούν, το πρόβλημα παραμένει μεγάλο: τα περισσότερα σκυλιά στερούνται καθαρού νερού και τροφής, είναι απομονωμένα σε ορεινά μέρη, ενώ ελάχιστα είναι εμβολιασμένα. Αν κάθε ράτσα έχει το σήμα κατατεθέν της, τότε τα «βαρελόσκυλα» της Ικαρίας έχουν σίγουρα την κακοποίηση.

Η κτηνιατρική νοσοκόμα κυρία Κάρολ Μακ Μπεθ είναι διευθύντρια του ελληνικού τμήματος της ΜΚΟ «Greek Animal Welfare Fund» («Ελληνικό Ταμείο Μέριμνας Ζώων»). Γεννημένη στη Βρετανία, γνώρισε και παντρεύτηκε έναν Ελληνα, τον οποίον το 1988 ακολούθησε για μόνιμη διαμονή στη χώρα μας. Συμμετέχοντας από τότε σε φιλοζωϊκές δράσεις στη χώρα μας, από το 1996 εργάζεται για το Ελληνικό Ταμείο Μέριμνας Ζώων.

Η κυρία Μακ Μπεθ, τα τελευταία χρόνια επισκέπτεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα την Ικαρία με σκοπό να πραγματοποιήσει ενδελεχή έρευνα σχετικά με την κατάσταση των επονομαζόμενων «βαρελόσκυλων». Μιλώντας στο «Βήμα» αποκαλύπτει συνθήκες κακοποίησης που παραμένουν, δυστυχώς, ανέλεγκτες. «Καταγράφουμε κάθε φορά περισσότερα από 50 σκυλιά δεμένα με πολύ κοντές αλυσίδες στην ύπαιθρο ή κοντά σε επαρχιακούς δρόμους, με μόνη προστασία ένα τσίγκινο βαρέλι ή ένα διάτρητο ξύλινο παραπέτασμα, ολομόναχα, χωρίς κανένας ιδιοκτήτης να αναλαμβάνει την ευθύνη γι’ αυτά. Κάθε φορά που επιστρέφουμε, μελετάμε την πορεία της υγείας τους και φωτογραφίζουμε τα νέα “βαρελόσκυλα” που προστίθενται. Ορισμένα χάνουν μεγάλο ποσοστό της μυϊκής τους μάζας, άλλα έχουν τυφλωθεί ή υποφέρουν από ασθένειες, πολλά ζουν χωρίς νερό ή με νερό… πράσινου χρώματος, ενώ μόλις τους δώσουμε τροφή την καταβροχθίζουν μετά μανίας. Το χειρότερο, όμως, είναι ανάμεσα στις επισκέψεις μας πολλά σκυλιά απλώς “εξαφανίζονται”, προφανώς γιατί έχουν πεθάνει λόγω αυτής της μεταχείρισης», τονίζει η κυρία Μακ Μπεθ.

Τα «βαρελόσκυλα» στο… δικαστήριο «Η κατάσταση είναι γνωστή στο νησί εδώ και χρόνια,

όμως όλοι σωπαίνουν. Οι κτηνοτρόφοι χρησιμοποιούν τα “βαρελόσκυλα” ως ζωντανά εργαλεία και αν κάποιος τολμήσει να τους εναντιωθεί, τον προπηλακίζουν και τον απειλούν», λέει στο «Βήμα» η κυρία Βίκη Σταμούλη, η οποία το 2007 σε συνεργασία με περισσότερους από εκατό κατοίκους του νησιού κατέγραψαν και φωτογράφισαν δεκάδες βαρελόσκυλα και υπέβαλαν έγγραφη καταγγελία στον Εισαγγελέα Πρωτοδικών Σάμου. 

«Πέρασαν δύο χρόνια μέχρι να διαταχθεί αστυνομική προανάκριση και κτηνιατρική έρευνα και άλλο ένα έτος μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεση. Εν τω μεταξύ εγώ δεχόμουν σοβαρές απειλές και έφτασα μέχρι το σημείο να υποβάλω μήνυση κατά δύο κτηνοτρόφων που με τρομοκρατούσαν, με αποτέλεσμα να καταδικαστούν σε φυλάκιση με αναστολή. Ωστόσο το πρόβλημα δε σταμάτησε», προσθέτει.

Ενώ οι καταγγέλλοντες ήλπιζαν στην έκδοση της πρώτης καταδικαστικής απόφασης που θα λειτουργούσε παραδειγματικά για όλους τους κατοίκους του νησιού, το Μάρτιο του 2010 το δικαστήριο αθώωσε τους κατηγορουμένους κτηνοτρόφους λόγω αμφιβολιών. «Πιστεύω ότι οι δικαστές δεν ήταν έτοιμοι να επιβάλουν ποινή για κακοποίηση ζώων, τη στιγμή που οι κτηνοτρόφοι επικαλούνταν τη φτώχεια και τις δυσκολίες που τους ωθούν στο να χρησιμοποιούν τα “βαρελόσκυλα”. Εν τω μεταξύ είχαν βελτιώσει τις συνθήκες ζωής για τα συγκεκριμένα ζώα και ισχυρίζονταν ότι το πρόβλημα είχε λυθεί. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι πολύ πιο βαθύ. Σχετίζεται όχι μόνο με τα δικαιώματα των ζώων αλλά και με τη γενικότερη φιλοσοφία που διέπει την κτηνοτροφία στο νησί. Ο κτηνοτρόφος κάθεται στο σπίτι του, αφήνει ανεπιτήρητα τα ζώα και δίνει τη θέση του στο… “βαρελόσκυλο”. Αυτή η νοοτροπία δεν μπορεί να συνεχιστεί», σχολιάζει ο κ. Βασίλης Θεοδωράκης, κτηνίατρος της κτηνιατρικής υπηρεσίας στην Ικαρία, ο οποίος συνέταξε την επίσημη έκθεση μετά από εντολή του Εισαγγελέα Πρωτοδικών.

Πριν ένα μήνα, ωστόσο, μία νέα δικαστική απόφαση αναπτέρωσε τις ελπίδες των φιλόζωων της Ικαρίας - της συντριπτικής πλειονότητας δηλαδή των κατοίκων του νησιού. Τρεις ιδιοκτήτες «βαρελόσκυλων» καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης με αναστολή, για τις συνθήκες υπό τις οποίες κρατούσαν τα ζώα τους. Μία δικαστική απόφαση, όμως, δε φέρνει την… Ανοιξη για τα δεκάδες «βαρελόσκυλα», όχι μόνο της Ικαρίας αλλά και άλλων περιοχών της Ελλάδας. «Σίγουρα είναι θετική εξέλιξη το ότι είχαμε την πρώτη καταδίκη, είναι ένα σημαντικό πρώτο βήμα. Ωστόσο, το πρόβλημα εντοπίζεται όχι μόνο στην Ικαρία, αλλά και σε άλλες περιοχές με κτηνοτροφία, όπως η Σκύρος και η Κρήτη. Έχουμε ήδη υποβάλει εναλλακτικές προτάσεις, όπως την κατασκευή ειδικών πλεγμάτων για τις κατσίκες, ώστε να μην είναι αναγκαία τα “βαρελόσκυλα”. 

 Επίσης έχουμε δεσμευθεί να οργανώσουμε υιοθεσίες των εν λόγω σκυλιών, αν οι ιδιοκτήτες τους δεχθούν να τα ελευθερώσουν. Ας ελπίσουμε ότι η πίεση της κοινής γνώμης θα τους αναγκάσει να αλλάξουν στάση», καταλήγει η κυρία Μακ Μπεθ.

Το Βήμα