Μαϊντανός: Πάει μ’ όλα! - Petroselinum sativum Φαρμακαποθήκη ολόκληρη ο μαϊντανός: τονωτικός, διεγερτικός, διουρητικός, καθαρτικός!

Γιατί νομίζετε πως τάιζαν με μαϊντανό τα άλογα των πολεμικών αρμάτων στην oμηρική εποχή; Προφανώς διότι οι σοφοί μας πρόγονοι γνώριζαν πως το εν λόγω φυτό έδινε ζωτικότητα στα νικηφόρα ζώα, διατηρούσε γερά κόκαλα και δόντια και τα προστάτευε από ιώσεις και... στρες! 

Ο μαϊντανός ο εδώδιμος (Petroselinum sativum) ή αλλιώς πετροσέλινο και μακεδονήσι, όπως τον αποκαλούν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, προσφέρει πολλά στην κουζίνα αλλά και στον οργανισμό μας. 

Αιτία; Ο πλούτος του σε βιταμίνη C (σχεδόν 3πλάσια του λεμονιού), βιταμίνες Ε (βοηθούν στην αρτηριοσκλήρωση, στη φλεβίτιδα, στα μικρόβια και τις ιώσεις), βιταμίνη Α (ιδανική για όραση, ακμή, έκζεμα) και ακόμη σε φολικό οξύ, ασβέστιο, μαγνήσιο, φώσφορο, κάλιο, σίδηρο, σελήνιο. 

Φαρμακαποθήκη ολόκληρη ο μαϊντανός: τονωτικός, διεγερτικός, διουρητικός, καθαρτικός!

Υπάρχει μία ποικιλία του, το Ρcrispum var. tuberosum, το οποίο καλλιεργείται για την ρίζα του (μεγάλη λευκή διογκωμένη ρίζα) η οποία τρώγεται βραστή σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Μπορεί κανείς για οικιακή χρήση να αποξηράνει μαϊντανό (συλλέγεται τους καλοκαιρινούς ή φθινοπωρινούς μήνες) και να τον φυλάξει σε καλά σφραγισμένα γυάλινα βαζάκια. Μπορούμε ακόμη να βάλουμε ένα ματσάκι μαϊντανό σε ένα μπουκάλι με ελαιόλαδο για να το χρησιμοποιούμε για ψητά ψάρια. Η φρεσκάδα του εξαλείφει την μυρωδιά του σκόρδου και του κρεμμυδιού στην αναπνοή.

Να μη λείψει από τη ζωή σας  
Δικαίως τον ονόμασαν «φυτό της υγείας», αφού, όπως λέγεται, διαθέτει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, ενώ μειώνει το στρες, την κυτταρίτιδα, τη χοληστερίνη... Είναι φίλος αθλητών, διαβητικών, ηλικιωμένων, όσων έχουν πέτρα στα νεφρά ή υποφέρουν από υπέρταση, ταχυπαλμίες, εντερικά και δερματικά προβλήματα. Μέσα σε όλα ανακουφίζει και από τους πόνους ρευματισμών και αρθρίτιδας.

Χλωροφύλλη και φρεσκάδα  
Πέρα από θεραπευτικές ιδιότητες, έχει χάρες φανερές. Τα σκουροπράσινα φύλλα του δίνουν χρώμα, άρωμα, πικάντικη γεύση και τόνο φρεσκάδας σε σαλάτες, σνακ, μαρινάδες, γεύματα, ποτά!

Εξουδετερώνει την κακοσμία του στόματος (μασήστε τον μετά τη σκορδαλιά).

Τον βρίσκουμε όλο το χρόνο, ταιριάζει σχεδόν με τα πάντα, αφού δεν αλλοιώνει ισορροπίες γεύσης ή μυρωδιάς, είναι δε το αγαπημένο διακοσμητικό «τελείωμα» σε φαγητά, σαλάτες, ντιπ, καναπεδάκια.

Βάλτε τον σε γλαστράκι 
Θα τον έχετε ολόφρεσκο στο πιάτο σας: γευστικό, μυρωδάτο και με πλήρεις θεραπευτικές ιδιότητες, αφού θα αναπτυχθεί βιολογικά, χωρίς λιπάσματα.

Τον αναζητάτε σε φυτώρια ή σούπερ μάρκετ, τον διατηρείτε σε ηλιόλουστο μέρος και τον ποτίζετε τακτικά ή τον φυτεύετε στο χώμα.

Φουντώνει όταν κόβουμε τις κορυφές.

Τον χρησιμοποιείτε στο τέλος του μαγειρέματος, για να μη χάσει το άρωμα και τη γεύση του.

Ομορφιά και ευ ζην
 Πίνουμε νηστικοί τσάι μαϊντανού, για αποτοξίνωση, μείωση κυτταρίτιδας και κατακράτησης υγρών.

Προσθέτουμε στο σαμπουάν «τσάι» μαϊντανού: δίνει λάμψη στα μαλλιά, ανακουφίζει το ερεθισμένο δέρμα του κεφαλιού και διώχνει τις... ψείρες!

Μουλιάζουμε κλωναράκια μαϊντανού στο κρασί ή τη ρακή μας, γιατί θεωρείται αφροδισιακός! 

Ο χυμός του είναι πιο διεγερτικός (όμως προσοχή, μόνο1/3 ποτηράκι). 
Η υπερβολή βλάπτει! 

έθνος

Ο ευτελισμός του φυσικού τοπίου

Tου Nικου Bατοπουλου

Σε αυτό το δύσκολο τουριστικά καλοκαίρι, που το κάνουμε από μόνοι μας ακόμη δυσκολότερο, η Ελλάδα θα έπρεπε (κανονικά) να βάλει τα δυνατά της και να δείξει τον καλύτερο εαυτό της. 

Για ποιον λόγο οι διαδρομές είναι γεμάτες από τις άθλιες, διαφημιστικές πινακίδες καρφωμένες πάνω στα βουνά;

Σε τομείς, τουλάχιστον, στους οποίους δεν απαιτείται να έχεις γεμάτα ταμεία, αλλά απλώς καλή καρδιά και κοινή λογική. Έτσι, θα μπορούσαμε να είμαστε οι «συμπαθείς» νεόπτωχοι, που δικαιώνουμε τη φήμη περί ποιότητας φιλοξενίας ή, απλούστερα, η κοινωνία εκείνη που αντιλαμβάνεται τον πλούτο που έχει να διαχειριστεί.

Πλούτος είναι το «μυθικό» τοπίο της Ελλάδας. Σκέφτομαι τα γεμάτα τουρίστες πούλμαν που αφήνουν την πρωτεύουσα με προορισμό τους Δελφούς, την Ολυμπία, την Επίδαυρο και τις Μυκήνες και αναλογίζομαι τη δεινή θέση των φιλότιμων ξεναγών μας που αναγκάζονται να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. 

Για ποιον λόγο, δηλαδή, η διαδρομή από την Αθήνα προς την Κόρινθο είναι γεμάτη από τις άθλιες, διαφημιστικές πινακίδες καρφωμένες πάνω στα βουνά. 

Σε μια πρόσφατη διαδρομή προς την Πελοπόννησο, ομολογώ ότι είδα λιγότερα σκουπίδια στο οδικό δίκτυο, αλλά το βλέμμα μου είχε αναπτύξει διαστροφική εμμονή στον εντοπισμό των πλέον κακότεχνων, γιγαντιαίων πινακίδων που μπορεί κανείς να φανταστεί. Ορισμένες, δε, από αυτές έμοιαζαν ξεχασμένες από τη δεκαετία του ’70. 

Ανήκω σε εκείνους που ενθουσιάζονται με την εξέλιξη του προγράμματος αποκαθήλωσης των πινακίδων στα αστικά κέντρα και σκέφτομαι ότι αντίστοιχα μεγάλη πληγή είναι ο βιασμός του τοπίου, που βλέπει κανείς όταν ταξιδεύει σε αυτήν τη χώρα. 

Η παλιά διαδρομή συγκεκριμένα από την Κόρινθο προς την Επίδαυρο, ενώ περνάει μέσα από όμορφες πευκόφυτες εκτάσεις, σκοντάφτει διαρκώς σε έναν οπτικό εκβαρβαρισμό ασύλληπτης έκτασης.  

Η όψη των τοπίων μας, όταν δεν είναι παρθένα, δείχνει μια κοινωνία που δεν αντιλαμβάνεται την πνευματικότητα της φύσης και την υπεραξία που αυτή δημιουργεί ως τουριστικό προϊόν. Δείχνει ότι είμαστε ακόμη σε ένα πρωτόγονο επίπεδο συνύπαρξης με το φυσικό περιβάλλον. 

Παρότι υπάρχει σημαντική, πλέον, ευαισθησία σε πολλούς πολίτες μέσω της ενημέρωσης και της ταξιδιωτικής εμπειρίας σε άλλες χώρες, εν τούτοις, το κράτος δείχνει και εδώ απογοητευτικά κατώτερο των περιστάσεων ενθαρρύνοντας με τη στάση του τη συμπεριφορά όσων επιμένουν να μεταχειρίζονται το τοπίο ως «κενό» και «ωφέλιμο» χώρο.

Μου θυμίζει την κυνική ανάρτηση αυθαίρετων πινακίδων στους θαλερούς κορμούς με την ένδειξη «Κοπή ψηλών δέντρων». Κάπως έτσι, έχουμε ανεχθεί τον ευτελισμό του ελληνικού τοπίου, παρότι είναι η βάση για κάθε τουριστική ανάπτυξη.