Η Αμυγδαλιά (Μυθολογία) - Φυλλίς και Δημοφών

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς. Ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα.

Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία. Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.

Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.
Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.

Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.

Έλεγαν λοιπόν ότι μετά από χρόνια και όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε στη Θράκη βρήκε την αγαπημένη του και πιστή γυναίκα, όχι περιστοιχισμένη από μνηστήρες αλλά ένα ξερό δέντρο δίχως φύλλα στη μέση του παγωμένου τοπίου.

Απελπισμένος και γεμάτος τύψεις αγκάλιασε τον κορμό της και τότε εκείνη πλημμύρισε ανθούς στη μέση του χειμώνα νικώντας το θάνατο.

Μια άλλη εκδοχή του μύθου για την αμυγδαλιά αναφέρει ότι η Φυλλίς έμεινε πίσω περιμένοντας τον, στον τόπο της τελετής του γάμου της. Τα χρόνια περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν επέστρεφε. Απελπισμένη η βασιλοπούλα που τον έχασε για πάντα πήγε και κρεμάστηκε σ΄ ένα δέντρο. Το δέντρο κράτησε την ψυχή της κι από τότε δεν ξανάβγαλε φύλλα ούτε άνθισε. Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.

Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.

ΔΕΝΤΡΟΦΥΤΕΥΣΗ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ 7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Ο Περιβαλλοντικός Σύνδεσμος Δήμων Αθηνών Πειραιά σε συνεργασία με την ΤΕΔΚΝΑ και τον Σκάι και την υποστήριξη του γ.γ. της Περιφέρειας Αττικής Ηλία Λιακόπουλου και της Διεύθυνσης Αναδασώσεων Αττικής διοργανώνουν δεντροφύτευση στο όρος Αιγάλεω στην περιοχή του Σχιστού, την Κυριακή 7 Φεβρουαρίου από τις 9.00 το πρωί. 

Η δεντροφύτευση θα γίνει σε έκταση 100 στρεμμάτων πάνω από το νεκροταφείο Σχιστού στο Πέραμα όπου θα φυτευτούν 10.000 φυτά και θάμνοι Σημείο Συνάντησης: Δίπλα στην είσοδο του νεκροταφείου Σχιστού .
Μετακινήσεις εθελοντών:
Πούλμαν της εταιρείας «Μαρούλης Τράβελ» θα βρίσκονται στη λεωφόρο Γρηγορίου Λαμπράκη στο Κερατσίνι στη διασταύρωση προς Πέραμα (ύψος Σούπερ Μάρκετ Σκλαβενίτης) για τη μεταφορά των εθελοντών προς το χώρο της δεντροφύτευσης στο Σχιστό.

Εναλλακτικά οι εθελοντές μπορούν να επιλέξουν:
Το αστικό λεωφορείο Γ18 (Αθήνα- Πέραμα) που ξεκινάει από την οδό Μενάνδρου στην Αθήνα και περνάει από τη Στάση του Σουπερ Μάρκετ Σκλαβενίτης για το χώρο της δεντροφύτευσης στο Σχιστό. Κατόπιν θα τους παραλάβουν μετά τα πούλμαν της εταιρείας Μαρούλης Τράβελ.
Το αστικό λεωφορείο 860, που ξεκινάει από το Παλαιό Φάληρο, διέρχεται της Γρηγορίου Λαμπράκη και τερματίζει στο Νεκροταφείο Σχιστού.

Για όσους θέλουν να έρθουν με το ΙΧ έχουμε εξασφαλίσει χώρο στάθμευσης

Προσοχή. Πρόκειται για την πρώτη συνδυασμένη και συντονισμένη προσπάθεια δεντροφύτευσης στη Δυτική Αττική τα τελευταία χρόνια.
Σε δήλωση του στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ στη πρωινή εκπομπή του κ. Ψάλτη, ο πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Συνδέσμου Δήμων Αθήνας – Πειραιά Γρηγόρης Γουρδομιχάλης ανάμεσα σε άλλα τόνισε ότι: «Η κλιματική αλλαγή είναι χαρακτηριστικό παγκόσμιο πρόβλημα του 21 αιώνα. Η κοινωνία μας βιώνει καθημερινά τις συνέπειες της υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Το πράσινο όλο και λιγοστεύει. Απευθύνουμε πράσινο κάλεσμα σε όλους τους πολίτες προκειμένου να θωρακίσουν τους εναπομείναντες πνεύμονες πρασίνου της Δυτικής Αθήνας. Με τον τρόπο αυτό διαδηλώνουμε για την υπεράσπιση των τελευταίων ελεύθερων χώρων όπως το όρος Αιγάλεω.»