Από τους Δρ. Σταμάτη Ζόγκαρη (Γεωγράφο –Βιολόγο), Λεωνίδα Βαρδάκα (Ιχθυολόγο) και τον Νίκο Κούτσικο (Ιχθυολόγο)
Παρά τη έντονη ρύπανση του ποταμού και τα προβλήματα υποβάθμισης του παραποτάμιου τοπίου, ο Κηφισός αντιστέκεται. Ένα ψάρι μήκους 31 εκατοστών (αλλά και αμέτρητα ακόμα μικρότερα) το αποδεικνύει.
Μεγαλόσωμος Ποταμοκέφαλος στην περιοχή Αδάμες, στη Νέα Κηφισιά! Το ποτάμι είναι ζωντανό. Πρόσφατη φωτογραφία των συγγραφέων του άρθρου |
Αν ρωτήσεις έναν Αθηναίο κατά που πέφτει το ποτάμι θα σε στείλει στην Πέτρου Ράλλη και την Ιερά Οδό. Η Εθνική Οδός έχει αποτυπωθεί στην συνείδηση όλων ως το Ποτάμι, και τώρα που μετατρέψαμε τον Κηφισό σε έναν μεγάλο αστικό υπόνομο, θεωρούμε ότι εξαφανίστηκε. Πράγμα αναληθές.
Ύστερα από 2 δειγματοληπτικές επισκέψεις της ιχθυολογικής ομάδας του Ινστιτούτου Εσωτερικών Υδάτων του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (12/6/2010 και 16/6/2010) στον ποταμό Κηφισό, αποδείχθηκε οτι το ποτάμι ακόμα αναπνέει.
Στο ύψος από το Νοσοκομείο των Αγίων Ανάργυρων και πάνω εντοπίστηκαν μεγάλοι πληθυσμοί από ποταμοκέφαλους (Squalius sp.) και μπριάνες (Barbus sp.), αλλά δυστυχώς πουθενά το απειλούμενο ενδημικό είδος, που είχε καταγραφεί κατά το παρελθόν στον Κηφισό, το Αττικόψαρο (Pelasgus marathonicus).
Προς το παρόν, δεν μπορεί να εξαχθεί με ασφάλεια οτι το Αττικόψαρο εξαφανίστηκε καθώς επίσης δεν μπορεί να πεί κάποιος με σιγουριά το πότε και πώς βρέθηκαν τα άλλα είδη στο ποτάμι. Ενδεχομένως, κάποιοι εισήγαγαν τα ψάρια στο σύστημα. Επιπλέον, δεν μπορεί να αποκλειστεί το γεγονός να βρίσκονται και άλλα είδη ακόμα και το Αττικόψαρο σε άλλα σημεία του ποταμού.
Φυσικά πλατανοδάση, ιτιές, λυγαριές, νεροκάρδαμο, μυρτιές και κράταιγοι – παραποτάμιο δάσος στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Φωτογραφία των συγγραφέων του άρθρου |
Έως και σήμερα η Πολιτεία δεν γνώριζε πώς και τι να ερευνήσει στον Κηφισό και τα πολλαπλά και σύνθετα προβλήματα που αντιμετωπίζει επικάλυπταν την οικολογική σπουδαιότητα του.
Ο Κηφισός έχει στιγματιστεί αρνητικά λόγω της σοβαρής υποβάθμισης και των πολεοδομικών συγκρούσεων που σκιάσανε τις ευκαιρίες ανάπτυξης μιας προστατευόμενης φυσικής περιοχής μέσα στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας. Αντί να ερευνηθεί και να αναγνωριστεί η σημασία της φύσης, για να αποκατασταθεί και να βρεθούν τρόποι οργάνωσης ενός νέου πάρκου – όλοι απλά πονάμε ή ξεχνάμε τον Κηφισό.
Ωστόσο, ο Κηφισός δεν είναι μια χαμένη υπόθεση – αξίζει να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τις φυσικές ομορφιές του και να αποκαταστήσουμε τα προβλήματα που τον υποβαθμίζουν! Τώρα όλοι γνωρίζουμε πως ο Κηφισός αναπνέει…