Sunday, 27 October 2013

Πέντε χωριά-στολίδια για τη χώρα μας!

Αναζητούμε συνήθως τις ομορφιές σε τοπία έξω από τη χώρα μας και αγνοούμε πόσο όμορφη είναι η ενδοχώρα και ορισμένα από τα νησιά μας. Στα ελκυστικότερα μέρη της Ελλάδας συγκαταλέγονται πέντε χωριά, πραγματικά στολίδια.
Πέντε χωριά-στολίδια για τη χώρα μας!
Στα ελκυστικότερα μέρη της Ελλάδας
συγκαταλέγονται πέντε χωριά,
πραγματικά στολίδια.
Ζαγοροχώρια, Νομός Ιωαννίνων
Τα Ζαγοροχώρια είναι ένα δίκτυο από 46 πανέμορφα χωριά, όπου κανείς μπορεί να βρει ό,τι ζητάει.
Χωριά με ζωή ή με ηρεμία, χωριά με απίστευτη θέα ή χωριά μέσα στο δάσος.
Δάση αλλά και ξερές κορυφές, πεντακάθαρα ποτάμια όπως ο Βοϊδομάτης αλλά και αλπικές λίμνες, όπως οι δρακόλιμνες.

Στα Ζαγοροχώρια ο επισκέπτης επίσης μπορεί να θαυμάσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική από πέτρα και ξύλο που είναι τα κύρια υλικά από τα οποία φτιαχνόντουσαν και φτιάχνονται ακόμη τα σπίτια. Τα περισσότερα χωριά στο Ζαγόρι, είναι χαρακτηρισμένα παραδοσιακοί οικισμοί με το διάταγμα Ζαγορίου.

Μονεμβασιά, Νομός Λακωνίας
Στη Μονεμβασιά συνυπάρχουν: η μοναδική γεωμορφία του βράχου μαζί με τα ανθρώπινα τεχνικά οχυρωματικά έργα. Ετσι, σαν πλωτό φρούριο, βρέθηκε στη ρότα του θαλάσσιου εμπορίου μεταξύ ανατολής και δύσης.
Τα ονόματά της πολλά σαν τους αφέντες της, Μονεμβάσια, Μονεμβασία, Μαλβάζια, Μαλβαζούϊ, Μικρό Γιβραλτάρ αλλά και Βράχος. Στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Άκρα Μίνωα» όπως περιγράφει στα Λακωνικά ο Παυσανίας και ήταν ενωμένη σε μεγάλο μήκος με την ξηρά. Βρίσκεται πολύ κοντά στην αρχαία Επίδαυρο Λιμηράς, χαλάσματα της οποίας σώζονται ως σήμερα.
Περιτριγυρισμένη από ορμητήρια πειρατών και κουρσάρων η Μονεμβασιά δεν θα επιβίωνε χωρίς τον βράχο. Σήμερα στον βράχο συνυπάρχουν δύο κόσμοι.

Μακρινίτσα Πηλίου
Σε υψόμετρο 600 μέτρων απλώνεται η φημισμένη Μακρινίτσα, το μπαλκόνι ή "αετοφωλιά" του Πηλίου. Υπήρξε μεγάλο εκπαιδευτικό κέντρο ήδη από τον 17ο αιώνα κατά τον οποίο λειτουργούσαν πολλά σχολεία μέχρι και παρθεναγωγείο. Το χωριό είναι γεμάτο παραδοσιακά καλντερίμια που ενώνουν μεταξύ άλλων την πάνω και την κάτω συνοικία που έχουν μεταξύ τους υψομετρική διαφορά έως και 500 μέτρα! Εξαιτίας της μεγάλης κλήσης θα δείτε κτίρια με πρόσοψη τριών ορόφων αλλά μόνο με έναν όροφο στο πίσω μέρος.

Διάσπαρτες στο χωριό υπάρχουν πολλές εκκλησίες και μονές όπως τη Μητρόπολη, το παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων, το γυναικείο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου κλπ. Στο κέντρο του χωριού απλώνεται η κεντρική πλατεία με τα πλατάνια και το καθαρό νερό της σκαλιστής κρήνης.

Χώρα Φολεγάνδρου, Φολέγανδρος Κυκλάδες
Κάτασπρα σπίτια, πλακόστρωτα δρομάκια, όμορφες πλατείες και πολλές πολλές εκκλησίες. Αυτή είναι η Χώρα της Φολεγάνδρου, χτισμένη σ΄ ένα βράχο 210 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ίσως, ένας από τους καλύτερους εξώστες στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Σ΄ αυτή τη Χώρα των Κυκλάδων, το μεσαιωνικό και το κυκλαδίτικο στοιχείο εναρμονίζονται τέλεια σε μια διάχυτη ρομαντική ατμόσφαιρα. Αυτό που σίγουρα εντυπωσιάζει είναι το Κάστρο, που δεν είναι το γνωστό φρούριο του Μεσαίωνα αλλά ένας αμυντικός σχηματισμός σπιτιών. Στη Φολέγανδρο, η τουριστική ανάπτυξη έγινε με σεβασμό στην παράδοση και η Χώρα της θεωρείται από τις πιο καλοδιατηρημένες των Κυκλάδων.

Λαγκάδια, Νομός Αρκαδίας
Τα Λαγκάδια είναι χτισμένα σε μια απότομη πλαγιά, σε υψόμετρο από 850 μ. έως 1.050 μ. Γι' αυτόν το λόγο αποκαλείται και «κρεμαστό χωριό». Ο πληθυσμός τους είναι περίπου 350 κάτοικοι και η συνολική απόσταση από την Αθήνα 214 χλμ.
Τα Λαγκάδια ήταν η πατρίδα πολλών μαστόρων της πέτρας, περιζήτητων κτιστάδων στο Μωριά, οι οποίοι προίκισαν και το ίδιο το χωριό αλλά και πολλές άλλες περιοχές με πέτρινα κομψοτεχνήματα (τριώροφα αρχοντικά, σχολεία, εκκλησίες, καμπαναριά, βρύσες, γεφύρια κλπ.). Έχει χαρακτηρισθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός.

Από τα Λαγκάδια καταγόταν και η οικογένεια των Δεληγιανναίων, που έδωσε στην Ελλάδα δύο πρωθυπουργούς: ο ένας ήταν ο Νικόλαος Δεληγιάννης και ο άλλος ο Θεόδωρος Δεληγιάννης, που χρημάτισε 5 φορές πρωθυπουργός στα τέλη του 19ου αι., στη συνέχεια κατέφυγε στον εξωτερικό δανεισμό για να ανταπεξέλθει στη δυσμενή οικονομική κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα λόγω μειωμένων φόρων και αδιάκριτων διορισμών στο δημόσιο, ώσπου τελικά δολοφονήθηκε.

briefingnews.gr

Φτιάχνω παροδοσιακό ξυλόφουρνο

Πάντα ήθελα να φτιάξω ένα ξυλόφουρνο. Είχα διαβάσει και ακούσει από ανθρώπους που είχαν φτιάξει παλιά, αλλά δεν είχα δει την όλη διαδικασία από κοντά. Τα βασικά τα γνώριζα και ήθελα να φτιάξω ένα παραδοσιακό ξυλόφουρνο με τον παλιό τρόπο, γιατί έτσι, πίστευα ότι θα γινόταν καλύτερος και ταυτόχρονα θα κατανοούσα με την κατασκευή του από κοντά, περισσότερο τις αρχές κατασκευής και λειτουργίας του.

Τα πλεονεκτήματα ενός παραδοσιακού ξυλόφουρνου
-Λειτουργία με πολύ μικρή κατανάλωση και διατήρηση της θερμοκρασίας του
-Ανάπτυξη πολύ μεγάλων θερμοκρασιών

Πριν λίγο καιρό συζήταγα με φίλους, που είχαν τις απαραίτητες γνώσεις για να φτιάξουμε κεραμικά και σκοντάψαμε στο ότι δεν είχαμε φούρνο με πολλή δυνατή θερμοκρασία (850-900 κελσίου) για να τα ψήσουμε.Έτσι μου μπήκανε παραπάνω σκέψεις...
Ήρθε λοιπόν ο χρόνος και βρέθηκα δίπλα στην κατασκευή ενός ξυλόφουρνου με παραδοσιακό χτίσιμο. Ταυτόχρονα δίπλα στο φούρνου φτιάχτηκε και μια ψησταριά.
Πήρα λοιπόν την απόφαση να σας παρουσιάσω εδώ την όλη κατασκευή τους.

Η κατασκευή της βάσης του παραδοσιακού φούρνου-ψησταριάς
Η βάση του φούρνου ψησταριάς έχει μήκος 2.20 m πλάτος 1.80 m και ύψος περίπου 1 m.
Τα πλάγια μέρη στήριξης της κατασκευής χτίστηκαν με τσιμεντόπετρες και η βάση του έγινε με μπετό πάχους 0,10 m περίπου.

Κατασκευή παραδοσιακού φούρνου
Οι διαστάσεις του στρογγυλού φούρνου που παρουσιάζεται είναι:
Διάμετρος 1.10 m-ύψος 0.55 m
Εδώ βλέπουμε ότι το ύψος του φούρνου μας είναι το μισό της διαμέτρου του, όσο δηλαδή και η ακτίνα του. Αν φτιάχναμε έναν μικρότερο με διάμετρο 0.90 m το ύψος του θα έπρεπε να είναι το μισό δηλαδή 0.45 m. Η είσοδος του φούρνου η λεγόμενη μπούκα φτιάχτηκε από ένα λυγισμένο σίδερο.

Υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για τον φούρνο:
Ένα κομμάτι ξύλου κομμένο σε κύκλο, ακτίνας 0,55 m
Πλαστικά κομμάτια για το καλούπι
Πυρότουβλα παλιά
Αργιλώδες χώμα-πηλός από βουνό
Σίδερο μήκους 1.30 m και πλάτους 0.10m

Το καλούπι του φούρνου
Στο συγκεκριμένο φούρνο το καλούπι μας φτιάχτηκε από κομμάτια πλαστικού δεμένα μεταξύ τους με σύρμα, πάνω σε μια στρογγυλή ξύλινη βάση . Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε κομμάτια ξύλου από κόντρα πλακέ, σιδερένιο ευλύγιστο πλέγμα ή ακόμα και κλαδιά δέντρων πλεγμένα μεταξύ τους και δεμένα με πηλό, όπως το έκαναν παλιά για να φτιάξουμε το σκελετό, πάνω στον οποίο θα χτιζόταν μετά ο φούρνος μας. Μια σκέψη μου είναι, ότι το καλούπι μας που μοιάζει με τρούλο θα μπορούσαμε να το κάνουμε και με βρεγμένη άμμο ή ακόμα και με βρεγμένο χώμα και να χτίσουμε γύρω του τα πυρότουβλα.

Το χτίσιμο του φούρνου
Πάνω στη τσιμεντένια βάση του φούρνου χτίστηκαν μια στρώση πυρότουβλα. Η λάσπη που χρησιμοποιήσαμε για το χτίσιμο ήταν αραιωμένο και διαλυμένο, αργιλόχωμα με νερό.
Η διαδικασία μίξης έγινε με τη βοήθεια ενός τρυπανιού με τον ανάλογο αναδευτήρα.
Τα πυρότουβλα που χρησιμοποιήθηκαν, κόπηκαν σε διάφορα μεγέθη που θέλαμε, με την βοήθεια ενός ηλεκτρικού τροχού. Όσο πιο χοντρό είναι το πυρότουβλο που χτίζουμε το φούρνο μας τόσα καλύτερα αποτελέσματα θα έχουμε στη λειτουργία του.

Τα πυρότουβλα χτίστηκαν με τον πηλό ακολουθώντας το καλούπι της πλαστικής μας φόρμας. Τα εξωτερικό μέρος των πυρότουβλων χτίζονταν με το αραιό αργιλικό μίγμα μας.
Παλιά αν δεν είχαν πυρότουβλα έχτιζαν τους φούρνους με λιγότερο αραιωμένο αργιλόχωμα-πηλό που ενδιάμεσα έχωναν παλιά στρογγυλά σπασμένα κεραμίδια.
Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε εξωτερικά και να αγκαλιάσουμε τον πηλό μας με ψηλό σύρμα ή λινάτσα βρεγμένη και να συνεχίσουμε μια στρώση αραιωμένου αργιλοχώματος, πάνω από την πρώτη στρώση. Τέλος έχτιζαν περιμετρικά του φούρνου τοιχία και κάλυπταν το ενδιάμεσο κενό και το πάνω μέρος του φούρνου με άμμο για καλύτερη διατήρηση της θερμοκρασίας του.


Το κάψιμο του παραδοσιακού φούρνου
Ο φούρνος αφού χτιστεί πρέπει να μείνει μια βδομάδα περίπου για να στεγνώσει ο πηλός αργά και φυσικά μόνος του. Αν κάπου σκάσει αλείφουμε με αραιωμένο πηλό το μέρος που έσκασε. Όταν έχει στεγνώσει αρκετά ο πηλός, καίμε το φούρνο μας με πολλά ξύλα για 2 συνεχόμενες ημέρες . Αν η κατασκευή του είναι καλή οι θερμοκρασίες μπορούν να φτάσουν τους 900 βαθμούς. Παλιά όταν δοκίμαζαν τον φούρνο πέταγαν μέσα ένα γυάλινο μπουκάλι για να δούνε αν λιώνει. Τότε θα ήταν έτοιμος για ψήσιμο.

Φωτογραφίες κατασκευής ξυλόφουρνου με καμινάδα από το τον φίλο αναγνώστη Γιάννη

ΦΤΙΑΧΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ