Κάστανο, ο υπέρ-καρπός του χειμώνα!

Τα κάστανα, ψητά, ωμά ή βραστά, σε σάλτσες γέμιση ή σούπες, είναι η χαρά του μπον βιβέρ αλλά και του... κρυολογημένου αφού είναι τονωτικά, ενώ κατά γενική ομολογία δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο

Στην Ελλάδα, ο καστανάςείναι από τα πιο παλιά και παραδοσιακά επαγγέλματα. Από ένα μαγκάλι με ζεστά κάστανα σε μια στροφή του παγωμένου δρόμου, όταν τριγυρνάει κανείς έξω τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Μια καστανιά εκεί ψηλά...
Οι καστανιές ευδοκιμούν σε ορεινά μέρη.

Πρόκειται για δέντρο πολύ ανθεκτικό, που συνήθως φτάνει σε μεγάλη ηλικία.

Τα επιμήκη, σε σχήμα λοβού φύλλα του γίνονται κίτρινα το φθινόπωρο, την εποχή που ωριμάζουν τα κάστανα, οπότε πέφτουν από το δέντρο μαζί με το αγκαθωτό εξωτερικό τους κέλυφος. Περιέχουν καστανίνη, τανίνη, εσκουλίνη, σαπωνίνες.

Τα κάστανα περιέχουν υδατάνδρακες, αζωτούχες ουσίες, ίνες και μεταλλικά άλατα (κυρίως κάλιο, μαγνήσιο και ασβέστιο).

Χρησιμότητα
Για αιώνες το κάστανο ήταν βασικό είδος διατροφής όπως είναι σήμερα το στάρι και το καλαμπόκι.

Οι έλληνες, γάλλοι, ισπανοί και ιταλοί χωρικοί πήγαιναν στα χωράφια με την τσέπη γεμάτη κάστανα για να τσιμπολογάνε όσο δούλευαν.

Στα κάστανα βασίζονταν ακόμα και σε εποχές κακής σοδειάς.

Σε τέτοιες περιπτώσεις τα άλεθαν για να τα κάνουν αλεύρι ώστε να φτιάξουν στη συνέχεια ψωμί και, στην καλύτερη περίπτωση, κουλούρια ή σούπα.

Ιδιότητες
Τα φύλλα της καστανιάς, η φλούδα της και ο καρπός της έχουν σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες.

Ρίχνουν τον πυρετό, είναι αποτελεσματικά σε βήχα και κοκίτη, σταματούν τη διάρροια (ωμά ή ψητά), τους πόνους των αιμορροΐδων (τοποθετούνται βρασμένα στο επίμαχο σημείο), ενώ ανακουφίζουν μέχρι και από τον πόνο των παρωνυχίδων.

Είτε ως αφέψημα είτε ως επιθέματα, έχουν αποχρεμπτικές ιδιότητες και είναι πολύτιμα για την αντιμετώπιση των ρευματισμών, την καταπολέμηση του πυρετού και της βαρυστομαχιάς.

Οι κρυφές χάρες του κάστανου

• Ένα κρασοπότηρο με αφέψημα φύλλων καστανιάς πριν από το φαγητό ανοίγει την όρεξη.
• Στο παρελθόν, για την αντιμετώπιση της δυσεντερίας χρησιμοποιούσαν νερό στο οποίο είχαν βράσει φλούδες καστανιάς.
• Το 17ο αιώνα η συνταγή του Culpepper για ένα απλό φάρμακο κατά του βήχα και της αιμόπτυσης είχε ως εξής: ξεραίνετε ξεφλουδισμένα κάστανα και τα κάνετε σκόνη την οποία ανακατεύετε με μέλι.

πηγή
πηγη της πηγής: myworld.gr

Το δέντρο πάντα έδινε περισσότερα απ' όσα έπαιρνε -The Really, Really Giving Tree

Μια φορά... κι έναν καιρό ήταν ένα δέντρο που έδινε και που αγαπούσε ένα αγόρι.  Κάθε μέρα, το αγόρι πήγαινε κι έπαιζε στο δέντρο, κρεμόταν από τα κλαδιά του, αποκοιμιόταν στη σκιά του.  Το αγόρι μεγάλωνε. «Μπορείς να μου δώσεις λεφτά να αγοράσω κάτι;» λέει μια μέρα στο δέντρο. «Δεν έχω λεφτά, μα μπορείς να κόψεις τα μήλα μου να τα πουλήσεις στην πόλη», του αποκρίθηκε εκείνο.  Έτσι κι έγινε.  Άντρας πια, το αγόρι μια μέρα ξαναπήγε στο δέντρο. «Μεγάλωσα και χρειάζομαι δικό μου σπίτι». «Δεν έχω σπίτι να σου δώσω. Μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου να φτιάξεις ένα».  Έτσι κι έγινε.  Ο καιρός περνούσε και το αγόρι μια μέρα επέστρεψε στο δέντρο με θλίψη στα μάτια. «Νιώθω κρύα τη ζωή μου, χρειάζομαι ηλιόλουστους τόπους». «Δεν έχω πια παρά τον κορμό μου. Μα μπορείς να τον κόψεις, να φτιάξεις μια βάρκα και να φύγεις μακριά».  Έτσι κι έγινε.  Όταν κάποτε το αγόρι ξαναπήγε στο δέντρο, ήταν γέρος πια. «Έχω απομείνει ένα κούτσουρο», του λέει το δέντρο. «Κρίμα που δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω». «Δεν χρειάζομαι πολλά πια», του ψιθυρίζει το αγόρι. «Μονάχα ένα ήσυχο μέρος να γείρω». «E, ακόμη κι ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει γι' αυτή τη δουλειά. Κάτσε και ξεκουράσου». Έτσι κι έγινε.  Το παραμύθι... ... του Σελ Σιλβερστάιν («Το δέντρο που έδινε», εκδόσεις Δωρικός) θυμήθηκε η Αντουανέτ Κάμπελ, όταν εργάτες του Δήμου της Ουάσιγκτον έκοψαν κατά λάθος μια μεγάλη βελανιδιά που είχε μπροστά στο σπίτι της.  Έγινε έξω φρενών. Κι εξοργίστηκε ακόμη πιο πολύ, όταν διαπίστωσε το άλλο πρωί πως το αιρ κοντίσιον του σπιτιού της ξεκινούσε δυο ώρες νωρίτερα από το κανονικό. Γιατί φτάνει ένα μονάχα δέντρο με πυκνή φυλλωσιά για να εξοικονομήσει ένα σπίτι 80 δολάρια τον χρόνο σε ενέργεια. Ναι, έτσι είναι τα ταπεινά και καταφρονεμένα δέντρα των πόλεων. Δροσίζουν την ατμόσφαιρα, μειώνουν τη ρύπανση, «ρουφούν» τις καταιγίδες και αποτρέπουν τις πλημμύρες, ανεβάζουν μέχρι και 25% την αξία των σπιτιών που βρίσκονται κοντά. . Πόσο αξίζει... ... ένα δέντρο;  H Αμερικανική Δασική Υπηρεσία έχει υπολογίσει επακριβώς την αξία του. Παράδειγμα: Μια φλαμουριά ύψους 15 μέτρων στην Ουάσιγκτον αποθηκεύει 1,4 τόνους διοξειδίου του άνθρακα και κατακρατεί 124 γραμμάρια διοξειδίου του θείου από την ατμόσφαιρα κάθε χρόνο. Για να αφαιρεθεί η ίδια ποσότητα αυτών των ρύπων από την ατμόσφαιρα, θα χρειαζόταν ετήσια δαπάνη 5,44 δολαρίων. Αν πολλαπλασιάσουμε αυτό το ποσό με τα 1,9 εκατομμύρια δέντρα της Ουάσιγκτον, θα καταλάβουμε το όφελος. Ο Δήμος του Μπόλντερ, στο Κολοράντο, έχει υπολογίσει ότι κάθε δέντρο κατακρατεί 5.000 λίτρα βρόχινου νερού ετησίως, γλιτώνοντας την πόλη από αντιπλημμυρικά έργα αξίας 523.311 δολαρίων. Το δέντρο πάντα έδινε περισσότερα από όσα έπαιρνε από τους ανθρώπους» babaroutsoup

Το λεμόνι και οι θεραπευτικές του ιδιότητες

Από όλα τα καρυκεύματα, πού χρησιμοποιούνται για να καταστήσουν τά φαγητά νόστιμα, το λεμόνι είναι το καλύτερο. Αυτό όχι μόνο προσδίδει στα φαγητά ευχάριστη γεύση, αλλά και τα καθιστά και θρεπτικότερα, με τις ωφέλιμες ουσίες, πού περιέχει. Κυρίως έχει σε μεγάλη αναλογία, κιτρικό οξύ πού είναι μία πολύτιμη για τον οργανισμό μας ουσία. Εις το ήπαρ το κιτρικό οξύ μεταβάλλεται σε γλυκογόνο. Τό ανθρώπινο αίμα περιέχει 1.7-3.0 χιλιοστά γραμμάρια απ’ αυτό σε 100 κ. έκ. Το λεμόνι έχει σπουδαίες θεραπευτικές ιδιότητες.

 Ή σπουδαιότερη άπ’ αύτές είναι ή αιμοστατική του ενέργεια δηλ. νά σταματάει τις αιμορραγίες.Οί γυναίκες, πού έχουν αιμορραγία κατά την έμμηνο περίοδο, όταν πιουν χυμό άπό λεμόνι, αύτή ελαττώνεται. Ακόμη και στις αιμορραγίες, πού όφείλονται σέ παραμονή στή μήτρα μικρών τεμαχίων άπό τον πλακούντα, έχει αιμοστατικά άποτελέσματα ό χυμός τών λεμονιών. Ό Ούγγρος ερευνητής Sgent Giyotgyi  διεπίστωσε (1936) ότι στο λεμόνι καί στούς άλλους έσπεριδοειδεΐς καρπούς περιέχεται μία ούσία, πού εχει αιμοστατική έπίδρασι.

Έπί πλέον διεπίστωσε ότι ή ούσία αύτή εύρίσκεται σέ μεγαλύτερη άναλογία στο πολφό (σάρκα) του λεμονιού, παρά στον χυμό του. Τήν ούσία αύτή τήν ονόμασε βιταμίνη Ρ. Ό Scaoborouqh και ο Koqelncass (1940) διεπίστωσαν τήν άποτελεσματική έπίδρασι τής ούσίας αύτής στήν θεραπεία τών ύποδορείων αιμορραγιών (αίμορραγικής πορφύρας). Ή ούσία αύτή ονομάζεται άπο άλλους έρευνητάς σιτρίνη (citrin). Είναι διαπιστωμένο ότι ή βιταμίνη Ρ. ή σιτρίνη είναι διαφορετικής χημικής φύσεως άπό τό άσκουρβοτικό οξύ (ascorbic acid). Άπό τό 1932 χορηγώ στούς άρρώστους πού έχουν αιμορραγίες δέκα καί πλέον λεμόνια τήν ή μέρα. Σέ πολλές περιπτώσεις αιμορραγιών τής μήτρας τά άποτελέσματα ήταν καταπληκτικά. Επίσης έφήρμοσα καί τήν αποκλειστική διατροφή μέ πορτοκάλια καί λεμόνια στούς πάσχοντας άπό τυφοειδή πυρετό, (κοιλιακό τύφο), διότι έκτος άπό τά άλλα πλεονεκτήματα, πού έχει ή δίαιτα αυτή,  έχει καί αιμοστατική έπίδρασι. Είναι γνωστό ότι στήν άρρώστεια αύτή παρουσιάζονται αιμορραγίες, πού προέρχονται άπό τον βλεννογόνο του εντέρου. Σε μερικές περιπτώσεις ή αιμορραγία αυτή είναι τόσο μεγάλη, πού επιφέρει καί τον θάνατο. Τα διάφορα φάρμακα, πού χορηγούνται προς κατάπαυσιν,  τής αιμορραγίας αυτής, δέν είναι άποτελεσματικά, επομένως είναι ανάγκη να εφαρμόζεται ή προληπτική αύτή δίαιτα.

Καί στις περιπτώσεις αιμορραγιών, πού προέρχονται άπό  έλκη του στομάχου καί των εντέρων έχορήγησα λεμόνια καί πορτοκάλια καί τό θεραπευτικό αποτέλεσμα υπήρξε πάντοτε ικανοποιητικό.  Άπό πολλά χρόνια τα λεμόνια χρησιμοποιούνται άπό τον λαό έναντίον των ρευματισμών, τά τελευταία μάλιστα χρόνια εφάρμοσαν τήν λεμονοθεραπεία πολλοί πάσχοντες. Έρώτησα πολλούς άπ’ αύτούς για τά άποτελέσματα τής θεραπείας και άπήντησαν ότι είχαν άνακουφισθή άπό τούς πόνους.
 Οί άρρωστοι αύτοί έτρωγαν επί ένα μήνα 5-10 ώριμα λεμόνια κάθε πρωΐ.

Πηγή: Ωφέλιμες και βλαβερές τροφές-Τηλέμαχου Σπ. Ευθυμιάδου/Ιατρού-Θεσσαλονίκη 1954

Το λεμόνι περιέχει μηλικό και κιτρικό οξύ. Αλκαλοποιεί ...

Τα καλύτερα κωνοφόρα για τον κήπο σου

Λίγα πράγματα. Λόγια μετρημένα. Πέντε απλά και ξεκάθαρα πράγματα. Σε λίγο τελειώνει ο χειμώνας, θα έρθει η άνοιξη, θα ανέβει η θερμοκρασία και θα γκαγκανιάσει το σύμπαν από τη ζέστη. Έχεις κανα δυο μήνες ακόμη για να φυτέψεις με ασφάλεια και επιτυχία κωνοφόρα δέντρα.

Διάλεξε ένα από τα 10 πιο συνηθισμένα που κυκλοφορούν στους κήπους.

Λέιλαντ

Τα 'χουμε πει έκατο φορές για το λέιλαντ. Αλλά, τι να κάνουμε; Είναι από τα μαστ του κήπου.

Λεμονοκυπάρισσο

Είναι κι αυτό από τα αγαπημένα των κηπουρών για δημιουργία φυτοφράχτη ή για φύτευση μεμονομένων λεμονοκυπάρισσων. Μοιάζει με το κυπαρίσσι, αλλά έχει αυτή την απαλή, χαρακτηριστική, δροσερή μυρωδιά λεμονιού. Μη το προτιμήσεις για γλάστρα, θα παθαίνει όλη την ώρα μυκητιάσεις και θα έχεις ντράβαλα.

Κυπαρίσσι

Ταμάμ, που θα 'λεγε και ο Σαβάς, είναι το κυπαρίσσι για φράχτη που δε μεγαλώνει σε πλάτος, αλλά μόνο σε ύψος. Έχεις δηλαδή έναν πολύ μικρό κήπο και δε θέλεις να τον γεμίσεις με φυτά. Αλλά θέλεις και φράχτη. Τι κάνεις; Βάζεις κυπαρίσσια και είσαι κομπλέ.

Έλατο

Έχεις ήδη μάθει όλα τα μυστικά για να φυτέψεις ένα έλατο στον κήπο ή στο μπαλκόνι σου, και για να διαλέξεις ένα κοτσανάτο έλατο για να το στολίσεις.

Πεύκο

Το πεύκο είναι κατάλληλο για παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Ακόμη καλύτερα για φύτευση κολλητά στη θάλασσα, εκεί που σκάει το κύμα, εκεί που φυσάει το σι μπριζ και πέφτουν βροχή τα θαλασσινά σταγονίδια, είναι η κουκουναριά.

Γιουνίπερους

Τα πιο συνηθισμένα ήδη που φυτεύονται σε κήπους είναι τα γιουνίπερους που τα κλαδιά τους αναπτύσσονται παράλληλα με το έδαφος. Είναι δηλαδή οριζοντιόκλαδα ή πλαγιόκλαδα. Αυτά τα χρυσά μας φυτά, τα γιουνίπερους τα οριζοντιόκλαδα ή πλαγιόκλαδα, δεν μεγαλώνουν σε ύψος. Έτσι, είναι μανούλες στην εδαφοκάλυψη και σου γεμίζουν μεγάλες επιφάνειες στο πιτσ φιτίλι.

Ίταμος

Ο ίταμος στέκεται αγέρωχος και καμαρωτός. Το χειμώνα φτιάχνει μικρά κόκκινα μπιλάκια για καρπούς. Δε σηκώνει και πολλά πολλά. Τον κλαδεύεις, συνήθως, σε σχήμα κώνου και περνάς πολύ ωραία και αυτό βγαίνει και στον κήπο. Τον ίταμο η παπίτσα τον αγαπά παράφορα. Έρωτας σου λέω.

Τούγια

Κλασικό φυτό των κήπων. Η παπίτσα το θυμάται από πολύ παλιά στους κήπους, γιατί μάζευε τους καρπούς της και τους εκσφενδόνιζε σε διάφορες κατευθύνσεις. Σίγουρα κάποιο μπιρμπιλόνι τούγιας σε έχει βρει και εσένα στο κεφάλι. Συγνώμη εκ των υστέρων.

Αροκάρια

Άλλη κούκλα κι αυτή. Η αροκάρια είναι μία ψηλή, όμορφη κορμοστασιά, που στην όψη μοιάζει καταπληκτικά με έλατο. Δεν είναι όμως. Της αρέσει το κλίμα με υγρασία. Γι' αυτό άλλωστε θα δεις πολλές τέτοιες στην Κέρκυρα, ένα νησί που το κλίμα ευνοεί τη βλάστηση να ξεπετιέται από παντού.

Αριζόνικα

Κυπαρίσσι Αριζόνας. Κατευθείαν από την Αμερική μας έρχεται. Βγαίνει σε γκριζάκι. Την φυτεύεις σε φράχτη, αλλά προσέχεις ιδιαίτερα πώς θα την κλαδεύεις. Αν κακοκλαδευτεί ή δεν κλαδευτεί καθόλου για χρόνια, τότε το αποτέλεσμα θα είναι αποκαρδιωτικό.

kipologio.gr

Πληγή στην Άνω Μηλιά Πιερίας

Είναι το μοναδικό πεύκο στην περιοχή  με τέσσερις κορμούς. Ένα πραγματικό στολίδι! Δυστυχώς κάποιοι έχουν δρομολογήσει την καταστροφή του. Ό,τι δημιούργησε η φύση σε δεκάδες χρόνια, μέσα σε λίγες στιγμές το καταστρέφει η άγνοια ; η απερισκεψία; η επιπολαιότητα ;...ορισμένων συνανθρώπων μας. Ίσως υπάρχει ακόμη χρόνος και τρόπος  να το σώσουμε αυτό και άλλα πολλά με την ίδια πληγή!

Αναρτήθηκε από IrMa

Γιατί κόβονται τα δέντρα στην παραλία της Θεσσαλονίκης κ.Δήμαρχε;

Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά και στη Θεσσαλονίκη δέντρα !

Στην παραλία!

Γιατί τέτοια σφαγή;

Ποιός φταίει;

Οι μελετητές που δεν μπόρεσαν να "χωρέσουν" τα δέντρα στην ανάπλαση;

για περισσότερα taxalia

Μαστίχα Χίου

Η μαστίχα είναι η φυσική ρητίνη που βγαίνει από τον κορμό και τα κλαδιά του μαστιχόδεντρου, σχίνου (Pistacia Lentiscus var. Chia). Το μαστιχόδεντρο, σχίνος, είναι θάμνος αειθαλής, με ύψος έως 3μ. Έχει κλαδιά απλωμένα. Ο κορμός έχει χρώμα ανοιχτό ή σκούρο ανάλογα με την ηλικία του. Υπάρχει σε όλη τη Μεσόγειο. Στο νησί της Χίου το συναντάμε σε 21 χωριά της νότιας Χίου.

Το μάζεμα της μαστίχας γίνεται ως εξής:

- Τον Ιούνιο οι εργάτες καθαρίζουν, ισιώνουν ένα κυκλικό χώρο γύρω από το δέντρο, που ονομάζεται «τραπέζι».

- Στρώνουν ένα ειδικό άσπρο χώμα, πάνω στο οποίο θα κυλήσει η μαστίχα.

- Χαράζουν τον κορμό του δέντρου (κέντημα) με τα «κεντητήρια», ώστε να «δακρύσει» το δέντρο. Το κέντημα γίνεται από κάτω προς τα πάνω, μια φορά την εβδομάδα και συνολικά πέντε με έξι φορές.

- Η μαστίχα αρχίζει να βγαίνει, να ρέει στο «τραπέζι».

- Αφού στεγνώσει, πήξει αρχίζει το μάζεμά της. Χρησιμοποιούνται ειδικά εργαλεία τα «τιμητήρια». Συλλέγονται πρώτα τα μεγάλα κομμάτια, οι «πίτες», και τοποθετούνται στα μασχτιχοκάλαθα. Το μάζεμα γίνεται το Σεπτέμβριο.

- Καθαρίζουν (κοσκίνισμα, πλύσιμο) τα κομμάτια της 

μαστίχας ένα-ένα.

Η μαστίχα χρησιμοποιείται ως:

- τσίχλα

- άρωμα για ζαχαροπλαστική

- επιπλοποιία

- ποτά (λικέρ)

- κατασκευή μουσικών οργάνων

- παρασκευή φαρμάκων

- παρασκευή αρωμάτων

Σύμφωνα με την παράδοση τα μαστιχόδεντρα δάκρυσαν για πρώτη φορά όταν μαρτύρησε ο Αγ. Ισίδωρος το 250 μ.Χ. από τους Ρωμαίους.

Για πρώτη φορά η μαστίχα αναφέρεται από τον Ηρόδοτο, τον 5ο αιώνα π.Χ. Οι αρχαίοι Έλληνες την χρησιμοποιούσαν ως λευκαντικό δοντιών και οι Ρωμαίοι έφτιαχναν οδοντογλυφίδες από τα μαστιχόδεντρα.

Από το 1997 η Μαστίχα Χίου αποτελεί Προϊόν Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.) της Ε.Ε.

Αφροδίτη Ξ./ Ευθυμία Α., Στ1΄

Αναρτήθηκε από Αδάμ Δημήτριος