Οι Ερωδιοί της Αθήνας

Ο Παναγιώτης Λατσούδης, μέλος της ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ και εθελοντής στο 1ο πρόγραμμα που υλοποιήθηκε στην Ελλάδα από την ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ για τη φύλαξη αποικίας ερωδιών τη δεκαετία του 1980, ετοίμασε ένα υπέροχο βίντεο για την 1η αποικία ερωδιών στην Αττική που βρέθηκε φέτος.

βίντεο ΕΔΩ

Η πρώτη αποικία ερωδιών μέσα στο λεκανοπέδιο Ατττικής είναι γεγονός!

Για χρόνια περιμέναμε ότι το πρώτο είδος ερωδιού που θα φωλιάσει στο λεκανοπέδιο Αττικής θα είναι ο κοινός γκρίζος ερωδιός, ο Σταχτοτσικνιάς. Είχαμε όμως ανατροπή!

Στο σύντομο βίντεο παρουσιάζεται η πρώτη αποικία των ερωδιών του είδους «Νυχτοκόρακας» στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας. Αναφορά γίνεται και στις αλλαγές που έγιναν στο περιβάλλον της Αττικής οι οποίες υποδεικνύουν ότι η ιστορία των ανθρώπων συμπαρασύρει και την ιστορία πολλών ακόμη ζωντανών όντων.

Η Συντροφιά του Περιβάλλοντος

Μια αναπνοή για την Αθήνα

Από προσωπικό μέχρι συλλογικό επίπεδο, ο καθένας πρέπει να φροντίσει για το περιβάλλον. Προτάσεις και τρόποι για να ζούμε πιο οικολογικά σε μια πόλη που το έχει ανάγκη.

Εικονογράφηση: Dreyk The Pirate

Ανθρακικό αποτύπωμα: Η προσωπική μας ευθύνη απέναντι στο περιβάλλον

To ανθρακικό αποτύπωμα αποτελεί το σύνολο των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου που εκλύονται άμεσα και έμμεσα από τις δραστηριότητες ενός ατόμου, μιας επιχείρησης ή ενός οργανισμού, από τη διαδικασία παραγωγής ενός προϊόντος ή παροχής μιας υπηρεσίας. Τα αποτελέσματα ενός τέτοιου υπολογισμού εκφράζονται σε ισοδύναμα γραμμάρια, κιλά ήτόνους διοξειδίου του άνθρακα. Όλοι μας έχουμε ανθρακικό αποτύπωμα, από το πρωί που θα πάρουμε το αυτοκίνητό μας για δουλειά, θα μαγειρέψουμε ή θα ανοίξουμε τον υπολογιστή: όλες αυτές οι ενέργειες αθροίζουν το ανθρακικό μας αποτύπωμα. Οτιδήποτε κάνουμε μέσα στη μέρα, ακόμα και η κόκα-κόλα που θα πιούμε, προσμετράται. Κάποιος, όμως, που π.χ. θα περπατήσει για να πάει στη δουλειά ή θα χρησιμοποιήσει το ποδήλατό του έχει πολύ μικρότερο.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να μηδενίσουμε τους ρύπους μας είναι να αγοράσουμε «αρνητικούς ρύπους» από τις τράπεζες αρνητικών ρύπων. Αυτό όμως αφορά κυρίως τις επιχειρήσεις, οι οποίες, αφού μετρήσουν το ανθρακικό τους αποτύπωμα, πάνε στην τράπεζα ρύπων και αγοράζουν τους αντίστοιχους αρνητικούς. Δηλαδή, αν η επιχείρηση έχει 100 τόνους ανθρακικό αποτύπωμα, αυτό αντιστοιχεί σε ένα ποσό σε ευρώ. Οπότε καταβάλλει το αντίστοιχο ποσό και μηδενίζει τους ρύπους και με αυτό τον τρόπο η επιχείρηση δεν επιβαρύνει το περιβάλλον. Η τράπεζα που πήρε τα χρήματα κάνει με αυτά τα λεφτά περιβαλλοντικά έργα (φωτοβολταϊκά πάρκα, αναδασώσεις κ.λπ.) που ουσιαστικά αντισταθμίζουν το πρόβλημα.

Ανακύκλωση: Αναζητείται περιβαλλοντική παιδεία
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον νόμο 2939 περί «Συσκευασιών και εναλλακτικής διαχείρισης των συσκευασιών και άλλων προϊόντων», που αφορά την εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας με την αντίστοιχη σχετική νομοθεσία της Ε.Ε., και ειδικότερα με την Οδηγία 62/94 της Ε.Ε., η ανακύκλωση είναι πλήρως θεσμοθετημένη και έχουν τεθεί συγκεκριμένοι στόχοι, ενώ είναι υποχρεωτική η ανακύκλωση ειδικών κατηγοριών
απορριμμάτων, όπως οι μπαταρίες, τα λάστιχα, οι ηλεκτρικές συσκευές.
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα κενό περιβαλλοντικής ευαισθησίας και, εν τέλει, «πράσινης» παιδείας από τις Αρχές και τους πολίτες αυτής της πόλης. Όλοι μας έχουμε δει κάποια στιγμή αργά το βράδυ υπαλλήλους του δήμου να ξεφορτώνουν τους μπλε κάδους σε κανονικά απορριμματοφόρα (από τον δήμο ισχυρίζονται ότι τα οχήματα ανακύκλωσης χαλάνε συχνά και αναγκάζονται να δανείζονται οχήματα της αποκομιδής), όπως και πολλοί από εμάς έχουμε αποθέσει κανονικά σκουπίδια στους κάδους ανακύκλωσης. Καλό είναι να διδαχτούμε από παραδείγματα όπως αυτό των ΗΠΑ, όπου η ανακύκλωση είναι υποχρεωτική. Όποιος δεν ξεχωρίζει τα σκουπίδια του σε ανακυκλώσιμα και μη, δέχεται πρόστιμο από τον δήμο. Μην αναρωτηθείτε πώς καταλαβαίνουν ποιανού σκουπίδια είναι τα «παράνομα». Υπάρχουν πολλοί τρόποι

Πράσινο αυτοκίνητο: Το μέλλον της μετακίνησης

Μπορεί το δίκτυο μαζικών μεταφορών να επεκτείνεται διαρκώς στην Αθήνα, με το επιβατικό κοινό να δείχνει την προτίμησή του στα μέσα σταθερής τροχιάς και ιδιαιτέρως στο μετρό, ο αριθμός των αυτοκινήτων στην πρωτεύουσα όμως παραμένει μεγάλος. Ο καταλύτης δεσμεύει πολλές από τις επικίνδυνες εκπομπές των συμβατικών αυτοκινήτων, αλλά όχι το διοξείδιο του άνθρακα, που ευθύνεται για το φαινόμενο της κλιματικής αλλαγής. Οπότε, τα πράσινα αυτοκίνητα αποτελούν τη μοναδική οικολογική λύση γι’ αυτούς που θεωρούν το αυτοκίνητο ακόμα απαραίτητο στο κέντρο της Αθήνας.
Τι εννοούμε, όμως, ακριβώς με τον όρο «πράσινο» αυτοκίνητο; Ως «πράσινο» (ή περιβαλλοντικά φιλικό) ορίζεται το όχημα το οποίο είτε έχει μικρότερη επιβαρυντική επίπτωση στο περιβάλλον σε σύγκριση με ένα συμβατικό όχημα με κινητήρα εξωτερικής καύσης, είτε χρησιμοποιεί εναλλακτικά καύσιμα. Κοινός αποδεκτός ορισμός δεν υπάρχει παγκοσμίως. Στη Σουηδία π.χ. ο εθνικός ορισμός του πράσινου οχήματος περιλαμβάνει τα αυτοκίνητα που λειτουργούν με βιοκαύσιμο ή αιθανόλη/Ε85, στην Καλιφόρνια χρησιμοποιείται για τα οχήματα μηδενικών εκπομπών ρύπων κ.ο.κ. Στην Ελλάδα όλα τα πράσινα αυτοκίνητα που εκπέμπουν ως 100 γρ./χλμ. διοξείδιο του άνθρακα δεν πληρώνουν τέλη κυκλοφορίας, ενώ εκείνα που εκπέμπουν ως 140 γρ./ χλμ. έχουν πρόσβαση στον «πράσινο δακτύλιο» στο κέντρο της πόλης όλες τις μέρες του χρόνου.
Τα παραπάνω, βέβαια, δεν έχουν ευνοήσει την αγορά υβριδικών αυτοκινήτων, που κινείται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα στη χώρα μας. Το καθήκον μας προς το περιβάλλον δεν τελειώνει με την επιλογή ενός πράσινου οχήματος, πρέπει να οδηγούμε και ανάλογα (eco-driving). Πρέπει να χρησιμοποιούμε το σύστημα προθέρμανσης της μηχανής τον περισσότερο χρόνο, να διασφαλίζουμε ότι τα λάστιχα έχουν τη σωστή πίεση και να αφαιρούμε τη σχάρα και την μπαγκαζιέρα οροφής όταν δεν χρησιμοποιούνται.

Ενεργειακά τζάκια: Περισσότερη ζέστη και οικονομία

Στις μέρες μας, μάλιστα, η τεχνολογία έχει εξελίξει σε μεγάλο βαθμό το παραδοσιακό τζάκι, με αποτέλεσμα να αποδεικνύεται οικονομικά ωφέλιμο, πέραν της διακοσμητικής του αξίας. «Ενεργειακά» χαρακτηρίζονται τα τζάκια με κλειστού τύπου εστίες, οι οποίες αξιοποιούν τουλάχιστον το 70%-85% της θερμογόνου απόδοσης του ξύλου. Η μεγάλη διαφορά έγκειται στο ότι ενώ τα παραδοσιακά τζάκια ζεσταίνουν τοπικά τον χώρο, μέχρι όπου φθάνει η ακτινοβολία τους, τα ενεργειακά θερμαίνουν τον αέρα γύρω από τα τοιχώματά τους και τον διανέμουν σε ολόκληρο τον χώρο. Χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: μονού τοιχώματος, στα οποία ο αέρας που περνάει περιμετρικά από την εστία ζεσταίνεται, ανεβαίνει ψηλά με φυσική ροή και βγαίνει στο δωμάτιο μέσω περσίδων, και σε τριπλού τοιχώματος, στα οποία ο αέρας περνά ανάμεσα από τα δύο εξωτερικά τοιχώματα της εστίας, ζεσταίνεται και με φυσική ροή ανεβαίνει προς τα πάνω, περνά μέσα από ειδικά διαμορφωμένους εναλλάκτες και κατευθύνεται μέσω αεραγωγών σε περσίδες.
Τα τετραγωνικά που μπορεί να καλύψει ένας τύπος ενεργειακού τζακιού είναι συνάρτηση της ισχύος της εστίας, της μόνωσης του σπιτιού, του εσωτερικού ύψους του σπιτιού, των κλιματολογικών συνθηκών της περιοχής και της διαρρύθμισης των εσωτερικών χώρων. Τα τυπικά ενεργειακά τζάκια μπορούν να καλύψουν εμβαδό από 60 τ.μ. έως και 250 τ.μ. με τη βοήθεια κατάλληλων αεραγωγών και βεντιλατέρ. Ένα ακόμη «συν» είναι ότι στα ενεργειακά τζάκια η κλειστή εστία διατηρεί μονίμως τη φωτιά «ζωντανή», προσφέροντας υπέροχο θέαμα. Αυτό
επιτυγχάνεται επειδή οι υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται στην κλειστή εστία αναγκάζουν τα αέρια να αναφλέγονται σε μεγαλύτερο ποσοστό, αντί να διαφεύγουν προς τα έξω ως καπνός. Όσον αφορά την οικονομία στην κατανάλωση ξύλου, η διαφορά σε σχέση με τα παραδοσιακά τζάκια είναι γύρω στο 30%, και αυτό επιτυγχάνεται επειδή το ξύλο στα ενεργειακά τζάκια καίγεται με λιγότερο αέρα, όσο ακριβώς χρειάζεται για να γίνει η καύση, κι έτσι έχουμε αρκετή οικονομία στην κατανάλωση του ξύλου. Οι τιμές ποικίλλουν, ανάλογα με τον τύπο και την ισχύ, μπορείτε όμως να βρείτε ένα αξιόπιστο μοντέλο με λιγότερα από 2.000 ευρώ.

Εναλλακτικές μορφές θέρμανσης: Το πετρέλαιο δεν είναι η μόνη λύση Σόμπα με καυσόξυλα

Είναι η πιο οικονομική λύση για τη θέρμανση του χώρου, λόγω της χαμηλής μέσης τιμής του ξύλου. Κόστος: Πέρσι κόστιζαν κατά μέσο όρο 0,20 ευρώ το κιλό. Αν η τιμή τους φέτος δεν μεταβληθεί σημαντικά, θα είναι 60% φθηνότερα από το πετρέλαιο.

Θέρμανση με πελέτε:
Ένας οικολογικός τρόπος θέρμανσης είναι οι σόμπες στις οποίες γίνεται καύση βιομάζας (πελετών). Το κόστος από τα έξοδα θέρμανσης μειώνεται περίπου στο 40%. Κόστος: Διατίθενται σε σακούλες των 15 ή 50 κιλών και 1 κιλό κοστίζει περίπου 0,30 ευρώ.

Υπέρυθρη θέρμανση:
Η υπέρυθρη θέρμανση είναι ένας νέος, εναλλακτικός τρόπος θέρμανσης, που έχει την ιδιότητα να θερμαίνει απευθείας τα σώματα και τα αντικείμενα, χωρίς να ζεσταίνει τον αέρα γύρω από αυτά. Λειτουργεί ακριβώς όπως και οι ακτίνες του ήλιου, ζεσταίνοντας οτιδήποτε, ακόμα και σε χαμηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος. Η υπέρυθρη θέρμανση έχει ευεργετικές ιδιότητες στην υγεία και την ευεξία του ανθρώπου. Χαρακτηρίζεται απόλυτα ασφαλής και εδώ και πολλά χρόνια χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς.

Τα συστήματα υπέρυθρης θέρμανσης RED IN εξασφαλίζουν:
α) Μεγάλη οικονομία σε σχέση με τους συμβατικούς τρόπους θέρμανσης (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, A/C). β) Υγιεινή θέρμανση με ευεργετικές ιδιότητες για τον άνθρωπο (κυκλοφορία αίματος, ρευματισμοί, αρθρίτιδες, μυϊκοί πόνοι, αδυνάτισμα). γ) Χαμηλό κόστος κτήσης και μηδενικό κόστος συντήρησης. δ) Καθαρό περιβάλλον, αφού η ατμόσφαιρα δεν ξηραίνεται και δημιουργείται μια ευχάριστη και ανεκτή αίσθηση θερμότητας. ε) Αισθητική χώρου. Τα συστήματα υπέρυθρης θέρμανσης διακοσμούν και ομορφαίνουν τον
χώρο, παρέχοντας δυνατότητα εκτύπωσης διαφόρων σχεδίων και χρωμάτων στην επιφάνειά τους.
H RED IN διαθέτει μια σειρά υπέρυθρων θερμαντικών σωμάτων που διαφέρουν στις διαστάσεις και στην απόδοση. Το κόστος για ένα τέτοιο σώμα κυμαίνεται από €230 έως €340 (www. red-in.eu/index-gr.).

Αντλίες θερμότητας:
Οι αντλίες θερμότητας θέρμανσης αλλά και ψύξης είναι υψηλής απόδοσης συσκευές που απορροφούν θερμότητα από τον εξωτερικό αέρα ή από το έδαφος και τη μεταφέρουν στο σπίτι σας.

Αντλίες θερμότητας ΖΕΟΝ:
Ο κύκλος λειτουργίας των αντλιών θερμότητας μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για θέρμανση όσο και για ψύξη, επειδή είναι πλήρως αναστρέψιμος. Οι αντλίες θερμότητας, πέρα από το ότι είναι η καθαρότερη μορφή ενέργειας με τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση του περιβάλλοντος, έχουν τη δυνατότητα να είναι έξι φορές πιο αποτελεσματικές από τα παραδοσιακά συστήματα θέρμανσης, ενώ παρουσιάζουν μηδαμινό κόστος συντήρησης. Σε ένα σπίτι περίπου 100 τ.μ., όπου το ετήσιο κόστος πετρελαίου μπορεί να φτάσει τα €1.500, το κόστος λειτουργίας μιας αντλίας θερμότητας κυμαίνεται γύρω στα €400. Επομένως, η ετήσια εξοικονόμηση μπορεί να φτάσει και τα €1.000. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της ΖΕΟΝ (www. zeon.com.gr) και υπολογίστε το ποσό που μπορείτε να εξοικονομήσετε. (ZEON O.E., Λ. Κηφισίας 32, Κτίριο ΑΤΡΙΝΑ, 210 6857388)

Πράσινο Σπίτι: Επένδυση μακράς πνοής και καλύτερης ζωής

«Πράσινο» ονομάζεται το ενεργειακά αποδοτικό σπίτι που χρειάζεται να καταναλώσει τη λιγότερη δυνατή ενέργεια για να θερμανθεί ή να παραμείνει δροσερό. Η ελάχιστη ενέργεια που καταναλώνει ωφελεί σε μεγάλο βαθμό την τσέπη του καταναλωτή και η μειωμένη εκπομπή ρύπων επιβαρύνει πολύ λιγότερο το περιβάλλον.
Η μετατροπή ενός σπιτιού σε «πράσινο» μπορεί εύκολα να πραγματοποιηθεί, αν ακολουθήσουμε κάποια συγκεκριμένα βήματα: α) Θερμομονώνουμε το σύνολο του κελύφους του σπιτιού και χρησιμοποιούμε ψυχρές βαφές στους τοίχους (αυτές που αντανακλούν την ηλιακή ακτινοβολία). β) Αντικαθιστούμε το παλαιό σύστημα καυστήρα/λέβητα με νέο, υψηλής απόδοσης, ή με σύστημα φυσικού αερίου ή με σύστημα που χρησιμοποιεί ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. γ) Τοποθετούμε ηλιακό θερμοσίφωνα. Η εξοικονόμηση υπολογίζεται γύρω στα €180. δ) Αντικαθιστούμε λαμπτήρες πυρακτώσεως με λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας. Το ετήσιο κέρδος φτάνει τα €14,4 ανά λαμπτήρα. ε) Εγκαθιστούμε φωτοβολταϊκά συστήματα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην ταράτσα μας. Αν αυτό εγκατασταθεί οποτεδήποτε από τον Αύγουστο 2012 μέχρι και τον Ιανουάριο 2013, πριμοδοτείται με €0,47/kWh - το ετήσιο κέρδος υπολογίζεται από €540 έως €750. Επειδή το συμβόλαιό σας θα είναι κλειδωμένο για 25 έτη, αμέσως προκύπτει πως ένα σύστημα 1 kW θα αποδώσει από €13.500 έως €17.600. στ) Επιλέγουμε νέες ηλεκτρικές συσκευές υψηλής ενεργειακής κλάσης. Αν αντικαταστήσουμε το πλυντήριο και το ψυγείο, μπορούμε να εξοικονομήσουμε συνολικά περίπου €33. ζ) Δημιουργούμε μια πράσινη ταράτσα στο σπίτι και εξασφαλίζουμε μόνωση, μειώνουμε την έκλυση διοξειδίου του άνθρακα και κρατάμε το σπίτι δροσερό το καλοκαίρι.
Μερικές από τις ενέργειες μετατροπής που περιγράψαμε παραπάνω έχουν υψηλό κόστος. Στην αγορά κυκλοφορούν διάφορα τραπεζικά προϊόντα που μπορούν να τις χρηματοδοτήσουν. Η Τράπεζα Πειραιώς προσφέρει στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια «Green» τόσο για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων όσο και για την ενεργειακή μετατροπή του σπιτιού. Η ΑΤΕbank έχει δημιουργήσει για τους καταναλωτές τις «Πράσινες Παρεμβάσεις και την «Πράσινη ενεργειακή αναβάθμιση κατοικίας». Η Eurobank διαθέτει το πρόγραμμα «Εξοικονόμηση κατ’ οίκον». Η Εμπορική παρέχει το «HomeEcoλογικό».
Η Τράπεζα Κύπρου έχει δημιουργήσει μια σειρά δανειακών προϊόντων με τίτλο «Εco Loans» για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε στέγες ιδιωτών. Η Marfin Εgnatia Bank παρέχει δανειακά προϊόντα που περιλαμβάνονται στην ενότητα «Marfin Green», ενώ η Attica Bank διαθέτει το «Αttica Οικοενέργεια». H Alpha Bank παρέχει τις «Alpha Πράσινες Λύσεις» και η Εθνική Τράπεζα προσφέρει το πρόγραμμα «Εξοικονόμηση κατ’  Οίκον», το «Πράσινο δάνειο», την «ESTIA Πράσινη» και το δάνειο «Φωτοβολταϊκό Σπίτι» για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκού συστήματος. Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο παρέχει το πρόγραμμα «Ηλιακή Ταράτσα». Τα παραπάνω προϊόντα παρέχονται με διαφορετικούς όρους και επιτόκια. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στις ιστοσελίδες των τραπεζών και στα τηλέφωνα επικοινωνίας τους.


_______________________
Μερικές από τις εταιρείες ανακύκλωσης που λειτουργούν στην Αττική είναι οι:

• Tσιβόλας ΕΠΕ, 34ο χλμ. Λ. Μαρκοπούλου- Λαυρίου, Δήμος Σαρωνικού, 22990 46180. Ανακύκλωση αυτοκινήτου.
• Νεονάκης Α.Ε., Κύριλλο Ασπρόπυργος, 210 5595501. Εμπορία μετάλλων, μηχανική επεξεργασία μετάλλων-σιδήρων, παραγωγή κραμάτων, επεξεργασία καλωδίων.

• Χατζηδάκη Υιοί, Λάκκα Ασπροπύργου, 210 5578661. Ανακύκλωση και συλλογή μετάλλων, αποξύλωση εργοστασίων - σκραπ, αλουμίνια, χαλκός, ορείχαλκος, τσίγκος.

• Freedom, Νάξου 27, Πειραιάς, 210 4813802. Ανακύκλωση σε ρούχα, υφάσματα, δερμάτινα είδη.

• Scrap, Τζ. Κένεντυ 15, Άγ. Στέφανος, 210 6215114. Ανακύκλωση αυτοκινήτου, παλαιού σιδήρου, ανακύκλωση παλαιών μετάλλων.

• Ανακύκλωση, Πεστών 10-12, Κυψέλη, 210 6468247. Ανακύκλωση χαρτιού, σιδήρου, αλουμινίου.

• Sistema ATEBE, Λεωφόρος Κηφισίας 191, Αμπελόκηποι, 210 8027027

• Revive, Κωστή Παλαμά 15, Πατήσια, 210 2114720

• Stemico, Μιαούλη 23, Ψυρρή, 210 3246366

• Ecomel, Δράκοντος 22, Βοτανικός, 210 5151266

• ΕΛΙΞ Μηχανολογική, Λεωφόρος Ιωνίας 48, Κ. Πατήσια, 210 3417873

• Ι. Ζαμίνος & Υιοί, Πειραιώς 169, Ταύρος, 210 3475521

Πηγή

Χώροι πρασίνου «εντός των τειχών»

Άλσος Βεΐκου, Κτήμα Συγγρού και Πάρκο Γουδί 

Του Γιωργου Λιαλιου

Είναι όμορφα, προσεγμένα και φιλικά. 

Το καλό τους όνομα διαδίδεται από στόμα σε στόμα, με αποτέλεσμα Κυριακές και αργίες να συγκεντρώνουν χιλιάδες Αθηναίους, που ψάχνουν απεγνωσμένα για μια ολιγόωρη απόδραση «εντός των τειχών». Το Άλσος Βεΐκου, το Κτήμα Συγγρού και το Πάρκο Γουδί είναι τρεις από τους πιο δημοφιλείς χώρους πρασίνου της πρωτεύουσας. 

Τρεις χώροι που αναζητούν τρόπους για να αντεπεξέλθουν στην ολοένα και αυξανόμενη οικονομική στενότητα, η οποία ταυτόχρονα... τους κάνει περισσότερο αναγκαίους στη δύσκολη καθημερινότητα των Αθηναίων.
 
ΆλσοςΒεΐκου
 
Στα όρια του Γαλατσίου με τη Νέα Ιωνία 
και τη Φιλοθέη βρίσκεται ένας από τους πιο δημοφιλείς χώρους πρασίνου της Αθήνας: το Αλσος Βεΐκου. Ο χώρος δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80, όταν ο τότε δήμαρχος Βασ. Παπαδιονυσίου καταπάτησε μέρος του κτήματος Βεΐκου και δημιούργησε το αθλητικό κέντρο, που αποτέλεσε τον πυρήνα του άλσους. Σταδιακά το πάρκο από κακόφημο μέρος (στο λατομείο που βρίσκεται στην κορυφή του έχουν γίνει βιασμοί, ακόμα και φόνοι!) έγινε σημείο αναφοράς στην ευρύτερη περιοχή. Οι πολυετείς δικαστικοί αγώνες δικαίωσαν τελικά τον δήμο δίνοντας το παράδειγμα στους δημάρχους όλης της χώρας για την ανάγκη, σε ορισμένες περιπτώσεις, να υπερβούν τα εσκαμμένα.
Ο χώρος καταλαμβάνει 256 στρέμματα, μεγάλο μέρος των οποίων είναι αθλητικοί χώροι: κλειστό γυμναστήριο, ανοιχτό κολυμβητήριο, υπαίθριο γυμναστήριο, γήπεδα ποδοσφαίρου. Στον υπόλοιπο χώρο βρίσκονται διάσπαρτες κάτω από τα πεύκα παιδικές χαρές, μία καφετέρια, ένα υπαίθριο θέατρο και ένας θερινός κινηματογράφος. Το άλσος φυλάσσεται καθ’ όλο το 24ωρο, ενώ στους χώρους του απασχολούνται συνολικά 50 άτομα: φύλακες, γυμναστές, γιατρός και νοσηλεύτρια, κηπουροί και υπάλληλοι καθαριότητας.
Σύμφωνα με τον κ. Αχιλλέα Βρέτζο, υπεύθυνο του χώρου από τον Δήμο Γαλατσίου, το Αλσος Βεΐκου δέχεται καθημερινά 3.000-5.000 επισκέπτες, ανάμεσα στους οποίους και πολλές σχολικές εκδρομές. «Υπήρξε ημέρα που μέτρησα 40 πούλμαν!» λέει στην «Κ». «Φαίνεται ότι μας προτιμούν καθώς ο χώρος είναι όχι μόνο φροντισμένος αλλά και περιφραγμένος». Πού οφείλεται λοιπόν η δημοτικότητα του άλσους; «Δεν υπάρχει τόσο μεγάλος και οργανωμένος χώρος πρασίνου και αθλητισμού στις γύρω περιοχές. Οταν το πράσινο δεν το βλέπουμε ούτε στην τηλεόραση, το Αλσος Βεΐκου προσφέρει μια εύκολη απόδραση μέσα στην πόλη».

Κτήμα Συγγρού

Αρκετά βορειότερα, στα σύνορα Κηφισιάς, Αμαρουσίου και Μελισσίων βρίσκεται το Κτήμα Συγγρού, με έκταση 970 στρέμματα. Δεν πρόκειται για άλσος ή πάρκο, αλλά για ένα κληροδότημα που ανήκει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με υπεύθυνο διαχείρισης το Ινστιτούτο Γεωργικών Επιστημών (ΙΓΕ). Στον χώρο απασχολούνται 16 άτομα, κυρίως γεωπόνοι και κηπουροί. «Δεν έχουμε υπολογίσει πόσοι μας επισκέπτονται» λέει στην «Κ» ο διευθυντής του ΙΓΕ, κ. Γιώργος Μπαλωτής. «Είναι πάντως αρκετές εκατοντάδες καθημερινά».
Στο Κτήμα Συγγρού παραδίδονται σεμινάρια σε επίδοξους γεωργούς, τα οποία έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα δημοφιλή. Τα θέματά τους ποικίλλουν: από την αμπελουργία και τον οινολογία, έως την ανθοκομία, τις βιολογικές καλλιέργειες, την κηποτεχνία, τη λαχανοκομία και τη φυτοπροστασία. «Μέσα στο κτήμα υπάρχει επίσης ένα μουσείο μελισσοκομίας, αλλά και μια μεγάλη συλλογή με παχύφυτα (κάκτους) από όλο τον κόσμο, που αποτελούν και αυτά ένα πρωτότυπο αξιοθέατο», λέει ο κ. Μπαλωτής. Μέσα στο κτήμα βρίσκεται και η έπαυλη του Ανδρέα Συγγρού, η οποία αναπαλαιώνεται ώστε να στεγάσει το ΙΓΕ, αλλά και ένα πολύ ιδιαίτερο παρεκκλήσι, που ανοίγει στο κοινό μόνο μια φορά τον χρόνο, ανήμερα την εορτή του Αγίου Ανδρέα στις 30 Νοεμβρίου. «Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια συνταγή επιτυχίας» λέει ο κ. Μπαλωτής. «Το Κτήμα Συγγρού δεν είναι το κλασικό πάρκο, με χώρους άθλησης και καφετέριες. Φαίνεται ότι αυτό που αρέσει στον κόσμο είναι η φυσικότητα που έχει το τοπίο. Πολλοί έρχονται απλά για να περπατήσουν και ξεχνούν ότι βρίσκονται στην καρδιά της Αθήνας».

Το «γεφύρι της Άρτας»... στο Γουδί

Το μητροπολιτικό Πάρκο Γουδί θα μπορούσε ίσως ναχαρακτηριστεί το «γεφύρι της Αρτας» των πάρκων της πρωτεύουσας. Περισσότερα από 25 χρόνια, η Πολιτεία εξαγγέλλει τη μετατροπή του χώρου σε ένα ενιαίο, μεγάλο πάρκο, αλλά τα σχέδια μένουν πάντα στα χαρτιά. Μια ακόμα προσπάθεια βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη, παράλληλα με το νέο διάταγμα για την προστασία του Υμηττού. Αυτό που δημιουργεί την ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει είναι ότι επικεφαλής της συγκεκριμένης προσπάθειας, ως πρόεδρος του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας, είναι ένας άνθρωπος που έχει μελετήσει στο παρελθόν τον χώρο και τον «πονάει», ο καθηγητής του ΕΜΠ, κ. Γιάννης Πολύζος.
Ο περισσότερος κόσμος όμως δεν γνωρίζει τα περί μελετών και προεδρικών διαταγμάτων, ούτε ενδιαφέρεται για το τι προηγείται του αποτελέσματος. Ολοένα και περισσότεροι, από πιτσιρικάδες με σκέιτ και ποδήλατα, έως οικογένειες, ιδίως αφότου εγκαινιάστηκε ο σταθμός του Μετρό Κατεχάκη επιλέγουν το Πάρκο Γουδί για έναν ξεκούραστο περίπατο, που μπορεί να συνδυαστεί και με μια επίσκεψη στην Εθνική Γλυπτοθήκη, η οποία στεγάζεται σε παλαιά στρατιωτικά κτίρια. Το κύριο πρόβλημα του χώρου εξακολουθεί να είναι η πολυδιάσπασή του, καθώς πλήθος φορέων εποφθαλμιά την τεράστια πράσινη έκταση που βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στην πολύβουη λεωφόρο Μεσογείων.

«Φτιάξαμε μιαν Αθήνα στην οποία είμαστε παρείσακτοι»

Της Μαίρης Αδαμοπούλου

«Δημιουργήσαμε μια πόλη στην οποία είμαστε παρείσακτοι, γι΄ αυτό και δεν την αγαπάμε»,

λέει για την Αθήνα η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα

«Δύο πόλεις που αγαπώ πολύ είναι το Παρίσι και η Ρώμη. Τι μας ανήκει από το Παρίσι; Το ξενοδοχείο που θα μείνουμε; Το μικρό δωμάτιο που θα μας φιλοξενήσει ένας φίλος; Το άδειο φοιτητικό δωμάτιο που έμενα; Όχι. Αυτό που αγαπώ στο Παρίσι και έχει μείνει στην ψυχή μου για πάντα είναι η πόλη», λέει στα «ΝΕΑ» η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη- Πλάκα.

«Η πόλη μάς κάνει να αισθανόμαστε πλούσιοι. Η πόλη που διαθέτει pied a terre (σ.σ.: πόδι στη γη, που σημαίνει έχω πάτημα), όρος που δεν υπάρχει στα ελληνικά, διότι δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα. Δεν θα μας ικανοποιήσει ποτέ το να έχουμε στην Αθήνα ένα πάτημα, ένα δωμάτιο 2Χ3 για παράδειγμα, ενώ στο Παρίσι μας φτάνει».

Γιατί δεν μπορούμε στην Αθήνα να έχουμε πάτημα;

Διότι δεν την αγαπάνε οι κάτοικοί της. Και κάνουμε τα πάντα για να δείξουμε ότι δεν την αγαπάμε: πετάμε τα σκουπίδια μας στον δρόμο, αφήνουμε τις σακούλες έξω από τους κάδους απορριμμάτων... Δεν τη σεβόμαστε, αν και είναι μια από τις πιο ωραίες πόλεις στον κόσμο.

Για ποιον λόγο ο Αθηναίος δεν σέβεται την Αθήνα; Μήπως του φέρεται κι εκείνη άσχημα;

Πρέπει να αναζητήσουμε την αρχή του κακού σε μια έκρηξη αστυφιλίας, η οποία δεν προετοίμασε τη μετάβαση από την ύπαιθρο προς το άστυ. Αλλιώς ζούσε ο άνθρωπος του χωριού και αλλιώς οφείλει να ζει ο άνθρωπος της πόλης. Ο άνθρωπος του χωριού έπρεπε να παιδευτεί για να γίνει πολίτης του άστεως και αυτό δεν φρόντισε να το κάνει ούτε το σχολείο ούτε η κοινωνία κι έτσι μεταφέρθηκε το χωριό στην πόλη. Έτσι δημιουργήσαμε μια πόλη στην οποία είμαστε παρείσακτοι, γι΄ αυτό και δεν την αγαπάμε.

Γιατί στο Παρίσι μάς είναι αρκετό ένα δωματιάκι;

Διότι στο Παρίσι η πόλη μας ανήκει. Είναι αταξική. Αν η πόλη είναι όμορφη, είμαστε όλοι πλούσιοι. Και μάλλον εμείς είμαστε πιο πλούσιοι από τους πλουσίους, διότι οι πλούσιοι δεν χαίρονται την πόλη. Δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα χωρίς φρουρούς, δεν μπορούν να καθήσουν στο πάρκο, να χαρούν τους δρόμους, να χαζέψουν.

Πώς είναι αταξική μια πόλη, όταν στο Κολωνάκι ή τα βόρεια προάστια δεν ζουν οι οικονομικά πιο εύποροι ή Ομόνοια έχει μετατραπεί σε γκέτο μεταναστών;

Ο μόνος αταξικός χώρος είναι η πόλη. Μόλις μπούμε στα σπίτια μας γινόμαστε ταξικοί. Οι πλούσιοι στις επαύλεις τους στα βόρεια προάστια με τους κήπους του, οι φτωχότεροι στα διαμερισματάκια τους και η πόλη που μας περιμένει ως το μεγάλο σπίτι μας, περιμένει να τη σεβαστούμε, να τη φροντίσουμε και να τη χαρούμε. Αν η πόλη γίνεται ταξική, αυτό συμβαίνει διότι εμείς την κάνουμε ταξική. Κι αυτό είναι μια ιδεοληψία. Γιατί είναι ωραιότερο το Κο λωνάκι από την παραλία του Φαλήρου για παράδειγμα; Επειδή στριμώχνονται τα αυτοκίνητα και ο κόσμος στα καφέ; Και την τραγωδία της Ομόνοιας εμείς τη δημιουργήσαμε. Φτιάξαμε μια πλατεία πάρα πολύ άσχημη ως χώρο υποδοχής και διανυκτέρευσης και ήταν πολύ φυσικό να καταλήξει εκεί που κατέληξε.

Υπάρχει δυνατότητα αλλαγής του τοπίου στην Ομόνοια;

Βεβαίως. Μακάρι να μπορούσαμε να γκρεμίσουμε τη σημερινή πλατεία και να επαναφέρουμε το σχέδιο του Ζογγολόπουλου. Μια πλατεία με σιντριβάνια και βότσαλα δηλαδή, που βεβαίως θα δροσίζει, αλλά δεν θα είναι χώρος για να κάθεσαι. Έτσι θα αποκαταστηθεί η λειτουργία και η ομορφιά της. Σήμερα είναι άθλια. Ακόμη και το γλυπτό του Ζογγολόπουλου μοιάζει εξόριστο.

Πώς να συγκρίνουμε όμως τη Ρώμη και το Παρίσι με την Αθήνα, όταν σ΄ αυτές τις πρωτεύουσες έχουν αναδειχθεί υπέροχα τα μνημεία και σε κάθε βήμα συναντά κανείς έργα τέχνης;

Όχι ότι δεν υπάρχουν δείγματα κακής τέχνης και σε αυτές τις πόλεις, διότι δυστυχώς οι εικαστικές παρεμβάσεις των τελευταίων 30 ετών και στο Παρίσι είναι πολύ κακές. Όταν βλέπεις τα υπέροχα κάγκελα του Μετρό του Γκιμάρ, δείγματα αρ νουβό του 1900 και βλέπεις μπροστά στο Παλαί Ρουαγιάλ και στο Λούβρο ένα σκέπαστρο-τέρας που νομίζεις ότι είναι προσωρινό παιχνίδι λούνα παρκ- αλλά δεν είναι- δυστυχώς οι καλλιτεχνικές παρεμβάσεις είναι κατά κανόνα κακές. Γι΄ αυτό και θα έπρεπε να είμαστε πολύ προσεκτικοί όταν παραγγέλνουμε έργα τέχνης για δημόσιους χώρους. Ειδικά οι προτομές και τα αγάλματα είναι πολύ κακά.

tanea.gr

Η Αθήνα τρίτη πιο βρώμικη πόλη της Ευρώπης

Η Αθήνα είναι, λέει, η τρίτη πιο βρώμικη πόλη στην Ευρώπη. Απορώ που δεν είναι η πρώτη. 

Και πιστεύω ότι για την κατάντια αυτή 

φταίνε προπάντων οι κάτοικοι της. 

Εικόνα πρώτη: Πλατεία Μανώλη Ανδρόνικου, Νέα Ιωνία. Μια πλατεία που σε άλλες συνθήκες θα μπορούσε να αποτελέσει ανάσα για τους κατοίκους της περιοχής. Ωστόσο αποτελεί «ναρκοπέδιο». Και όταν λέω «νάρκες» εννοώ τα περιττώματα των ζώων. Βγάζουν όσοι έχουν σκυλάκια, τα ζωάκια τους βόλτα, αυτά κάνουν τις ανάγκες τους αλλά κανείς δεν σκέφτεται ότι θα έπρεπε να έχουν μαζί τους, αν μη τι άλλο, μια σακούλα και ένα φτυαράκι ούτως ώστε να μαζεύουν τα περιττώματα.
Εικόνα δεύτερη. Οδός Πόντου, κοντά στην οδό Μιχαλακοπουλου. Περπατώντας την απάσταση των 600 - 700 μέτρων που χωρίζει τα γραφεία της εφημερίδας απο το πάρκινγκ που αφήνω το αμάξι μου μέτρησα δυο πεταμένα στρώματα, σακούλες με μπάζα, σκουπίδια κάθε είδους στο πεζοδρόμιο. Βρωμιά και δυσωδία παντού. Ίσως απο τους πιο βρώμικους δρόμους της Αθήνας.
Εικόνα τρίτη. Λεωφόρος Κηφισού. Στο αμέσως μπροστινό αυτοκίνητο, ένας οδηγός ανοίγει το παράθυρο του και πετάει, κα - νο - νι - κό - τα- τα, ένα μάτσο χρησιμοποιημένα χαρτομάντιλα στην άσφαλτο.
Εικόνα τέταρτη. Λεωφόρος Συγγρού. Κατά μήκος της ανόδου, απο την Αμφιθέας έως και το Φιξ, σε όλες ανεξαιρέτως τις κολώνες δεκάδες κακόγουστες, αντιαισθητικές, χαρτονένιες, διαφημιστικές αφίσες. Άλλες κουρελιασμένες, άλλες σκισμένες, άλλες ξεχασμένες εδώ και μήνες.
Εικόνα πέμπτη. Οδός Κολοκοτρώνη, πάλι στη Νέα Ιωνία. Είναι λίγο μετά τις 9 και μισή το βράδυ. To απορριμματοφόρο μόλις έχει περάσει. Μόλις. Εκείνη την στιγμή, μια κάτοικος της οδού κατεβαίνει με την παραγεμισμένη και πρόχειρα δεμένη σακούλα της και τη πετάει στον άδειο κάδο. Τα σκουπίδια της, που έχουν ξεχειλίσει στο μεταξύ, θα μείνουν για έναν 24ωρο σε αυτή τη θέση μέχρι να ξαναπεράσει το σκουπιδιάρικο.
Εικόνα έκτη. Οδός Μιχαλακοπουλου και Φειλιππίδου γωνία. Μέρα μεσημέρι. Έξω απο μικρό σούπερ μάρκετ γαλλικής πολυεθνικής στοίβα στο πεζοδρόμιο τα χρησιμοποιημένα χαρτόκουτα. Άλλα πεσμένα στο πεζοδρόμιο, άλλα τα παρασέρνουν περαστικοί...
Εικόνα έβδομη. Οδός Μιχαλακοπούλου και πάλι. Ανοίγω ένα μπλε κάδο - ανακύκλωσης. Μια ματιά αρκεί για να διαπιστώσω ότι πολλοί συμπολίτες μας χρησιμοποιούν αυτούς τους κάδους για να πετάνε κανονικά όλα τους τα σκουπίδια, ακόμα και τα μη ανακυκλώσιμα

Εικόνες μόνο απο τη δική μου καθημερινότητα, διάρκειας ενός και μόνο 24ωρου.... 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη, 6 Μαΐου 2009 8:03:04 μμ

«Φιλί ζωής» για την Αθήνα οι αρχαίοι ποταμοί της

Ομάδα Επιστημόνων με επικεφαλής τον πολεοδόμο-αρχιτέκτονα Βασίλη Ζώτο, πρόεδρο του Συνδέσμου Αποφοίτων Βρετανικών Πανεπιστημίων υποστηρίζει πως εάν αξιοποιούσαμε τις «μπαζωμένες» υπόγειες υδάτινες αρτηρίες, θα δίναμε στην Αθήνα ένα φιλί ζωής.

.

TV Χωρίς Σύνορα - Αποστολή με email Όλα τα πεδία υποχρεωτικά
E-mail παραλήπτη:
E-mail ή όνομα αποστολέα (λατινικά):
Κωδικός αποστολής [όπως εμφανίζεται - Νέα εικόνα]
TVXS.gr Project «Φιλί ζωής» για την Αθήνα οι αρχαίοι ποταμοί της http://www.tvxs.gr/v18346
Κλείσιμο

Ο Ηριδανός θα ποτίζει και πάλι την Αθήνα

 

Αν και περί τα 550χλμ ρεμάτων και χειμάρρων στο Λεκανοπέδιο έχουν καλυφθεί από την αστική παρέμβαση-ανάπτυξη οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν πως η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Ο κ. Βασίλης Ζώτος, με την ομάδα προτείνουν λύσεις που θα ανακουφήσουν την Αθήνα. Η πρώτη μελέτη που κατέθεσε αφορά στην ανάπλαση του Κηφισού.

Η μελέτη είχε ολοκληρωθεί σε πρώτη φάση το 2007, σε μια προσπάθεια να γίνει ουσιαστικός διάλογος για το κατά πόσον είναι εφικτή η αποκατάσταση των μπαζωμένων ρεμάτων και ποταμών του Λεκανοπεδίου. Προβλέπονταν η αποκατάσταση και ανάδειξη των παραμελημένων παραποτάμιων περιοχών, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, η σύνδεση του ποταμού με το κατοικημένο περιβάλλον και ο -στο μέτρο του εφικτού- «επανασχεδιασμός» του Κηφισού σε ένα ποτάμι που δεν χωρίζει, αλλά ενώνει.

Ο κ.Βασίλης Ζώτος παραχώρησε συνέντευξη στην συντάκτρια της εφημερίδας «Καθημερινή» Λινα Γιανναρου:

-Δύο χρόνια πέρασαν από τότε, χρόνος ικανός για δράση αλλά... Αλήθεια, τι έχει προχωρήσει από όλα αυτά;

 

«Φοβάμαι πως τίποτα... Αλλά μη ρωτάτε εμένα, ρωτήστε τους αρμοδίους. Η μελέτη έχει προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον, μας έχουν προσεγγίσει δεκάδες επιστήμονες από το εξωτερικό, έχουν ενδιαφερθεί φορείς, οργανισμοί, οργανώσεις και πανεπιστήμια απ' όλο τον κόσμο. Μου έγραψε ακόμα και ο υπεύθυνος ενός αντίστοιχου έργου που έγινε πριν από χρόνια στη Σεούλ (σ.σ.: πρόκειται για την ανάπλαση του ποταμού Τσεονγκιτσούν που είχε καλυφθεί με τη βιομηχανοποίηση της περιοχής στις αρχές του 1970 και σήμερα αποτελεί «οπτικό θαύμα», όπως μας διαβεβαιώνει ο κ. Ζώτος). Ο μόνος που δεν έχει δείξει το παραμικρό ενδιαφέρον είναι το ΥΠΕΧΩΔΕ! Ρωτήστε, λοιπόν, αυτούς το γιατί».

«Τώρα προχωράμε στην εκπόνηση μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τη μεταμόρφωση του Κηφισού σ' ένα επίμηκες μητροπολιτικό πάρκο για όλη την Αττική. Αν γίνουν οι παρεμβάσεις που προτείνουμε, θα δημιουργηθεί ένας βιοκλιματικός διάδρομος που θα διασχίζει την Αθήνα, ο οποίος μπορεί να μειώνει τη θερμοκρασία στις γύρω περιοχές το καλοκαίρι, κατά 2 βαθμούς Κελσίου! Αλλοι επιστήμονες, όπως ο κ. Γιαν. Πολύζος από το ΕΜΠ, είναι ακόμα πιο αισιόδοξοι: κάνουν λόγο για μείωση της θερμοκρασίας έως και 5 βαθμούς Κελσίου».

«Η νέα φάση της μελέτης προβλέπει πρόγραμμα φυτεύσεων κατά μήκος του ποταμού, υποδομές διαχείρισης του νερού με ειδικά ψεκαστικά συστήματα, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε επιλεγμένα σημεία κ.ά. Η κατεύθυνση του ποταμού, που είναι βορειοανατολική, βοηθά πολύ τον συγκεκριμένο σκοπό, λόγω των ανέμων. Ένα τέτοιο έργο θα έδινε πραγματική ανάσα δροσιάς στην Αθήνα».

Κι όμως, ο Ιλισσός είναι...

Η μελέτη της επιστημονικής ομάδας του κ. Ζώτου δεν είναι η μοναδική. Στο πλαίσιο μελέτης για τη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου στο Γουδί, ο καθηγητής Πολεδομίας και Αρχιτεκτονικής, αντιπρύτανης του ΕΜΠ κ. Γιάννης Πολύζος έχει προτείνει την ανάδειξη της κοίτης του Ιλισού, με στόχο την ενίσχυση του υγρού στοιχείου. Ταυτόχρονα μελετά παρεμβάσεις στην υδάτινη διαδρομή από το Γουδί ώς τον Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο κατά μήκος του ρέματος του Ιλισού, σε αυτή κατά μήκος του ρέματος της Πικροδάφνης που διαρρέει τέσσερις δήμους, καθώς και κατά μήκος του «ανοιχτού» τμήματος του Ιλισού, από την Καλλιθέα έως την παραλία.

Η τελευταία εκτίμηση από το ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών Μεταλλευτικών Ερευνών) έκανε λόγο για 550 χιλιόμετρα μπαζωμένων ρεμάτων και χειμάρρων στο Λεκανοπέδιο, στο πλαίσιο της ελληνικής «πρωτοβουλίας» να καλύπτονται τα ποτάμια υπέρ της ανάπτυξης οδικών αρτηριών. «Ανάλογα έργα βλέπεις μόνο σε υπανάπτυκτες χώρες του κόσμου» τονίζει ο κ. Ζώτος.

Αποτέλεσμα είναι το 80% των νερών της βροχής να καταλήγει σήμερα στη θάλασσα και όχι στο έδαφος και η Αθήνα να χάνει τις ευεργετικές ιδιότητες του υγρού στοιχείου. Όπως λένε οι επιστήμονες, εάν αξιοποιούσαμε τα θαμμένα αυτά ρέματα, εάν τα αναδεικνύαμε, επαναφέροντάς τα στην επιφάνεια, θα είχαμε να κάνουμε με μια διαφορετική Αθήνα. Φανταστείτε γιγάντια κλιματιστικά μηχανήματα τοποθετημένα σε στρατηγικά σημεία της πόλης…

«Δυστυχώς, ο Ελληνας δείχνει να μην αγαπά τον δημόσιο χώρο και γι' αυτό δεν τον ενδιαφέρει εάν θα αξιοποιηθεί. Το βλέπουμε καθημερινά. Βλέπεις τους οδηγούς να ανοίγουν το παράθυρο και να αδειάζουν το τασάκι. Είναι η αντίληψη ότι ο δρόμος δεν είναι δικός μας. Χαρακτηριστικό ήταν ένα περιστατικό που έλαβε χώρα κατά την παρουσίαση της μελέτης για την ανάπλαση του Κηφισού πριν από λίγο καιρό. Αφού τελείωσα, σηκώνεται ένας και μου λέει: Ωραία όλα αυτά, αλλά καφετέριες θα έχει;»καταλήγει ο κ.Ζώτος.

Πηγή: Καθημερινή

από Ομάδα TVXS