Τα τελευταία χρόνια μας απασχολούσε έντονα το θέμα της μόνωσης της
ταράτσας μας, καθώς αντιμετωπίζαμε τους χειμερινούς μήνες έντονο το
πρόβλημα της παγωνιάς και το καλοκαίρι είχαμε υπερβολική ζέστη.
Μιας και
το σπίτι μας είναι μια παλιά μονοκατοικία χωρίς κανενός είδους μόνωση
και στεγανοποίηση, ήταν επιτακτική ανάγκη να λύσουμε το πρόβλημα με μια
οικονομική και πρακτική λύση και παράλληλα να εξοικονομήσουμε ενέργεια.
Ψάχναμε αρκετό καιρό να βρούμε ποια είναι η κατάλληλη τεχνική που θα
μπορούσαμε να εφαρμόσουμε μιας και οι περισσότερες διαθέσιμες λύσεις
απαιτούσαν την πρόσθεση μεγάλου βάρους στην οικοδομή. Σε έκθεση της ecolife που είχαμε επισκεφθεί μας συνέστησαν μια νέα τεχνική με υλικά που βασίζονται στην νανοτεχνολογία.
Αρχικά ενημερωθήκαμε από το κατάστημα που επιλέξαμε να αγοράσουμε τα
υλικά για τον τρόπο χρήσης των υλικών καθώς και το κόστος. Αποφασίσαμε
να εφαρμόσουμε μόνοι μας τα υλικά για να μειώσουμε το κόστος εργασίας
πετυχαίνοντας ουσιαστικά το ίδιο αποτέλεσμα με ένα εξειδικευμένο
συνεργείο.
Η όλη διαδικασία πραγματοποιήθηκε στις αρχές του καλοκαιριού, κατά
τις απογευματινές ώρες αφού έπρεπε οι θερμοκρασίες την ώρα της εφαρμογής
των υλικών να είναι συγκεκριμένες. Ασχοληθήκαμε για τέσσερις περίπου
ώρες κατά μέσον όρο σε ημερήσια βάση.
Πρώτα έγινε πολύ σχολαστικός καθαρισμός της επιφάνειας της ταράτσας, η
οποία ξύστηκε με μεγάλη επιμέλεια και απαλλάχθηκε από κάθε σαθρό
κομμάτι και οποιοδήποτε υπόλοιπο σκόνης. Χρειάστηκε αρκετή προσπάθεια
για περίπου 4-5 μέρες.
Στη συνέχεια εφαρμόσαμε το πρώτο απόγευμα ένα στρώμα από το στεγανωτικό το οποίο ήταν το Duraflex isolor
(PDF) και απλώσαμε με την βοήθεια ρολών σε ένα παχύ στρώμα. Το επόμενο
απόγευμα περάσαμε ένα δεύτερο χέρι από το ίδιο υλικό. Μετά από 24 ώρες
ξεκινήσαμε
