Η υπεραλίευση αδειάζει τις θάλασσες, αλλά σύντομα και τα... πιάτα μας.
Ποια είδη ψαριών και θαλασσινών απειλούνται με εξαφάνιση; Σε ποια πρέπει να λέμε «όχι»;
Tι να προσέχουμε όταν τα αγοράζουμε; Το ΟΙΚΟ μίλησε με επιστήμονες, ψαράδες και εστιάτορες και δίνει τις απαντήσεις.
Tα ψαρέψαμε και τα ξαναψαρέψαμε: με υπερσύγχρονους αλιευτικούς στόλους, με εξελιγμένες μεθόδους, με «έξυπνα» εργαλεία από τα οποία δεν γλιτώνει τίποτα.
Σύμφωνα με την «κόκκινη λίστα» που δημοσίευσε πρόσφατα η Greenpeace, τα 3/4 των ιχθυαποθεμάτων διεθνώς είτε είναι υπεραλιευμένα και αντιμετωπίζουν άμεση απειλή, είτε βρίσκονται στα πρόθυρα κατάρρευσης, είτε έχουν ήδη εξαφανιστεί. Παρ' όλα αυτά, μόλις το 1% της έκτασης των ωκεανών του πλανήτη υπόκειται σε καθεστώς απόλυτης προστασίας.
Οπως φαίνεται, τα τελευταία αλιεύματα που έχουν απομείνει βρίσκονται σήμερα στα ράφια των σούπερ μάρκετ ή ήδη στο πιάτο μας. Και το χειρότερο είναι ότι δεν το γνωρίζουμε.
Ποια είδη κινδυνεύουν
Σε παγκόσμιο επίπεδο, πρόκειται για διάφορα είδη τόνου, μπακαλιάρου και γαρίδας, για τον ξιφία, τη γλώσσα, το κοκκινόψαρο, το σολομό και το γαλέο, δηλαδή για ευρέως διαδεδομένα αλιεύματα που βρίσκονται σε αφθονία στο καλάθι της νοικοκυράς, όχι όμως και στις θάλασσες.
Αυτά εισάγονται στην Ελλάδα, φτάνουν στα ψυγεία των σούπερ μάρκετ, χωρίς επαρκή σήμανση ή πληροφορίες σχετικά με την κατάστασή τους, τον τόπο και τον τρόπο αλίευσης κ.λπ. Παράλληλα και στην Ελλάδα, τα αποθέματα μπακαλιάρου και γαρίδας μειώνονται, ενώ η υπεραλίευση πλήττει και είδη όπως η κουτσομούρα, το μπαρμπούνι, η καραβίδα κ.ά.
«Ολοι έχουμε ευθύνη για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, γιατί όλοι διαδραματίζουμε ρόλο στη διαμόρφωση της αγοράς», εξηγεί η Ναταλία Τσιγαρίδου, υπεύθυνη Δικτύου Δράσης Καταναλωτών της Greenpeace. «Με τα ψάρια συμβαίνει ένας παραλογισμός, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την τάση για κατανάλωση «πράσινων» προϊόντων, που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια.
Ενώ σε μια μεγάλη γκάμα αγαθών έχουμε την επιλογή, και είναι αρκετά εύκολο, να στραφούμε στα πιο φιλικά προς το περιβάλλον, στα ψάρια δεν γίνεται, γιατί δεν υπάρχουν οι πληροφορίες που θα μας επιτρέψουν να το κάνουμε. Ως Greenpeace, όταν πρωτοερχόμαστε σε επαφή με τα σούπερ μάρκετ ζητώντας κάποιες διευκρινίσεις για τα είδη που διαθέτουν στα ράφια τους, η απάντηση είναι «δεν ξέρω», γιατί και οι ίδιοι οι λιανέμποροι δυσκολεύονται να αποκτήσουν πρόσβαση στην πληροφορία, ενδεικτικό της κατάστασης που έχει παγιωθεί».
Τι φταίει
περισσότερα...
