Νεκρός ακτιβιστής του Αμαζονίου

Ακόμη ένας υπέρμαχος της διατήρησης της γης του Αμαζονίου βρέθηκε νεκρός από πυροβολισμό, φέρνοντας στους πέντε τους ακτιβιστές που έχουν δολοφονηθεί τον τελευταίο μήνα. 

Adelino Ramos Killed: Third Environmental Activist
Murdered This Week In Brazil

Το νεκρό σώμα του 31χρονου Ομπέντ Λόιλα Σούσα βρέθηκε σε δάσος κοντά στο σπίτι του στην πολιτεία Παρα.

Η δολοφονία του έρχεται λίγες εβδομάδες αφού τέσσερις ακόμη ακτιβιστές βρέθηκαν νεκροί στις πολιτείες Παρα και Ροντόνια.

Οι Αρχές της Βραζιλίας δεσμεύθηκαν να προσφέρουν αυξημένη προστασίας τους ακτιβιστές του Αμαζονίου.

Enet

---

Brazil: Another Amazon anti-logging activist killed

Another land campaigner in Brazil's Amazon region has been shot dead, bringing the number of activists killed over the past month to at least five.

The body of Obede Loyla Sousa was found in dense forest surrounding his home in the northern state of Para.

The 31-year-old had argued with illegal loggers in the area, according to a church group.

His killing comes just weeks after four other activists were murdered in Para and Rondonia state.

In the wake of those murders, the Brazilian authorities promised to offer increased protection to campaigners in the Amazon region.

Police believe Mr Loyla was killed on Thursday, but news of his death was only confirmed on Tuesday.

He was a leader of landless peasants in the Pacaja region in the northern state of Para.

The Catholic Church's Pastoral Land Commission (CPT) said Mr Loyla had received death threats after a run-in with loggers, who were reportedly cutting down chestnut trees illegally.

Local residents told the CPT they had seen four people in a pick-up truck drive to the camp where Mr Loyola lived.

Forensic tests showed he was killed by a shot to his head.

BBC

-

Το βρώμικο μυστικό της Barbie! Barbie's dirty secret

Barbie's dirty secret: Paper used in dolls' packaging comes from disappearing rainforests

Γεια, είμαι ο Ken.

Δεν το πιστεύω αυτό που μου συμβαίνει.... Μόλις ανακάλυψα ότι το κορίτσι μου, η Barbie, έχει μια πολύ, πολύ κακή συνήθεια: καταστρέφει τα πολύτιμα αρχέγονα δράση της Ινδονησίας μόνο και μόνο για να «τυλιχθεί» η ίδια σε πιο φθηνή, φανταχτερή συσκευασία. 

Δάση καταβροχθίζει η Μπάρμπι

Είναι δυνατόν το κορίτσι των ονείρων μου να έχει τέτοια διπλή ζωή; Εξαιτίας της, ανεκτίμητα οικοσυστήματα καταστρέφονται για να γίνουν συσκευασίες που πετάμε στα σκουπίδια και οι πανέμορφες τελευταίες τίγρεις της Σουμάτρα, οι ουραγκοτάγκοι και πολλά άλλα ζώα, οδηγούνται στην εξαφάνιση. 
Για να μην αναφέρω ότι με αυτά που κάνει χειροτερεύουν οι κλιματικές αλλαγές και κινδυνεύουν εκατομμύρια άνθρωποι...

 
 Στείλε κι εσύ μήνυμα στη Mattel για να σταματήσει να χρησιμοποιεί χαρτί που προέρχεται από την Ινδονησία για τις συσκευασίες της. Βοήθησέ με να βάλω τη Barbie στο σωστό δρόμο, γιατί... δεν αντέχω άλλο!!!!

Φιλάκια, Ken…

Περιήγηση στο δάσος αναψυχής Τατοΐου

Η Πάρνηθα κρύβει ανεξάντλητες ομορφιές και οι επιλογές που δίνει στους Αθηναίους για μονοήμερες εκδρομές αναψυχής, συνδυασμένες με αθλητισμό, είναι πάμπολλες. Ανεξαρτήτως καιρού, μια βόλτα στην Πάρνηθα είναι πάντα ανανεωτική και ξυπνάει στον περιηγητή εξερευνητικές διαθέσεις.

Ακολουθώντας την λεωφόρο Τατοΐου, λίγο μετά την πλατεία Βαρυμπόμπης, στρίβουμε αριστερά στη λεωφόρο Αγίου Μερκουρίου. Μετά από μια σύντομη γραφική διαδρομή ανάμεσα στην καταπράσινη βλάστηση, αντικρίζουμε μια ταμπέλα που αναφέρει ότι βρισκόμαστε στο Δάσος Αναψυχής Τατοΐου.
Στο μικρό πλάτωμα που υπάρχει εκεί, βλέπουμε πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα αλλά και άλλα που καταφτάνουν φορτωμένα με ποδήλατα. Παρόλο τον ψυχρό καιρό που έχει στις αρχές του Φλεβάρη, άνθρωποι κάθε ηλικίας ντυμένοι με αθλητική περιβολή, μπουφάν και σκουφιά, είτε πεζοί, είτε σε μικρές ομάδες ποδηλατών, είτε συνοδευόμενοι από τη παρέα κάποιου σκύλου, εκτελούν κοντινούς ή μακρινούς περιπάτους στο πανέμορφο δασικό τοπίο.

Αν και μένουμε χρόνια στη περιοχή και είχαμε ακούσει πολλά για το συγκεκριμένο μέρος, δεν είχε τύχει ποτέ να το επισκεφτούμε στο παρελθόν.

Μαζί με άλλους περιπατητές ακολουθούσαμε περπατώντας το φαρδύ ασφαλτοστρωμένο δρομάκι, κατά μήκος του οποίου παρατηρούσαμε τα αιωνόβια δέντρα που το σκίαζαν. Οι κορμοί τους ήταν τόσο φαρδιοί που σίγουρα θα χρειάζονταν τουλάχιστον τρείς άντρες για να αγκαλιάσουν τον καθένα από αυτούς.

Οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν με ομάδες ποδηλατών που έκαναν διαδρομές φορώντας τον κατάλληλο εξοπλισμό ακόμα και στα χωμάτινα μονοπάτια του δάσους.

Ο ήλιος δυνατός μας έδινε ευκαιρίες για όμορφα φωτεινά πλάνα, αλλά το κρύο ήταν τσουχτερό και νιώθαμε ότι τα πνευμόνια μας γέμιζαν με καθαρό, παγωμένο, βουνίσιο αέρα. Μέσα από την πλούσια βλάστηση, από σκίνα, κουμαριές, χαρουπιές, πικροδάφνες, ξεπρόβαλλαν με θρασύτητα μικροί κοκκινολαίμηδες και μας συντρόφευαν σε όλη την διαδρομή πλεκόμενοι σχεδόν μέσα στα πόδια μας.
Στην απόλυτη ηρεμία που κυριαρχούσε στο τοπίο, ξεχωρίσαμε τα κελαηδήματα σπίνων και κοτσυφιών. Κάποια φτεροκοπήματα μέσα από τα πανύψηλα έλατα και πεύκα μας αποσπούσαν την προσοχή αλλά η πυκνή βλάστηση μας εμπόδιζε να αναγνωρίσουμε τα πετούμενα είδη.

Φτάνοντας σε μια διασταύρωση αντικρίσαμε μπροστά μας ένα ξέφωτο με κούνιες, ξύλινους πάγκους και τραπέζια για πικ νικ, καθώς και μια ενημερωτική πινακίδα που μας έδειχνε την θέση μας.

Επιλέξαμε το αριστερό μονοπάτι και μετά από μια ολιγόλεπτη πορεία ανάμεσα στα κυπαρίσσια, τα πλατάνια και τις βελανιδιές διακρίναμε τα εγκαταλελειμμένα βασιλικά ανάκτορα. Μόνο 2-3 σκυλιά έστεκαν ως φύλακες και φυσικά οι κοκκινολαίμηδες που έδιναν ζωή στα παρηκμασμένα κτίρια.

Κατεβαίνοντας τα μαρμάρινα σκαλοπάτια με προσοχή, μιας και τα πεσμένα φύλλα είχαν δημιουργήσει ένα γλιστερό χαλί, αντικρίσαμε την άδεια πισίνα που κάποτε θα έσφυζε από ζωή.

Σε ένα σκιερό από την άγρια βλάστηση σημείο, είδαμε μια μεγάλη μαρμάρινη μπανιέρα που παλιότερα αποτελούσε τον χώρο για λουτροθεραπεία. Μια μαρμάρινη λεοντοκεφαλή θα ήταν το σιντριβάνι που ανέβλυζε το νερό.

Οι μεγάλες γλάστρες από λευκό μάρμαρο δεξιά και αριστερά της σκάλας, που υπήρξαν γεμάτες με μυρωδάτα πολύχρωμα λουλούδια, τώρα ήταν γεμάτες λιμνάζοντα νερά.

Η θέα από το σημείο αυτό ήταν υπέροχη: όλο το λεκανοπέδιο της Αθήνας και ο Σαρωνικός απλώνονταν στα πόδια μας.

Περιφερόμενοι γύρω από τα κτίσματα διακρίναμε πολλά μονοπάτια πετρόχτιστα ή χωμάτινα ιδανικά για πεζοπορία ή ποδηλασία, αλλά και να παίξει ομαδικά παιχνίδια με μπάλες στις επίπεδες εκτάσεις. Αφού περιηγηθήκαμε αρκετά στην γύρω περιοχή και εισπνεύσαμε καθαρό αέρα, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Αξιοπρόσεκτο ήταν ότι παντού υπήρχαν κάδοι απορριμμάτων και όλη η περιοχή ήταν ιδιαίτερα προσεγμένη από άποψη καθαριότητας. Μην ξεχάσετε να φέρετε μαζί σας απαραιτήτως νερό ή αν επιθυμείτε κάτι φαγώσιμο, καθώς δεν υπάρχει καμία καντίνα ή οτιδήποτε σχετικό για να εφοδιαστείτε αν πεινάσετε ή διψάσετε. Στην επιστροφή μπορείτε να απολαύσετε λαχταριστά μεζεδάκια στις γειτονικές ταβέρνες.

Συνδυάστε την εκδρομή σας με μια επίσκεψη στην λίμνη Μπελέτσι! Θα σας ενθουσιάσει!
Μην αντισταθείτε στην πρόκληση της Πάρνηθας που ανοίγει απλόχερα την αγκαλιά της για να σας προσφέρει δροσιά, ψυχική ηρεμία και αθλητική δραστηριότητα που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες.

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr

WWF - Blogs για τα δάση!

Γνωρίζετε ότι…

• η Ελλάδα φιλοξενεί 32 από τα 200 πιο σημαντικά δάση της Μεσογείου;
• τα τελευταία 20 χρόνια στη χώρα μας έχουν καταστραφεί ολοσχερώς ή υποβαθμιστεί σημαντικά περισσότερα από 2 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων;
• στον κατάλογο των απωλειών των τελευταίων λίγων ετών περιλαμβάνονται περιοχές μοναδικής οικολογικής αξίας, όπως ο Ταΰγετος, ο Καϊάφας, η Στροφυλιά, ο Πάρνωνας, ο Γράμμος και η Πάρνηθα;
• κι όμως, το 40% των πυρκαγιών κάθε χρόνο προκαλούνται από αμέλεια;

Ακριβώς αυτήν την καταστροφική αμέλεια καταγράφει με ευφάνταστο και χιουμοριστικό τρόπο η νέα καμπάνια της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς «Ένα Panda δεν μπορεί να κάνει τα πάντα».

Σε αυτήν την καμπάνια, στόχος της οποίας είναι η ευαισθητοποίηση των πολιτών, το blog σας μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής και να βρεθείτε κι εσείς ανάμεσα στους bloggers που φέτος το καλοκαίρι θα συμμετάσχουν ενεργά στον αγώνα για την προστασία των δασών μας.

• Δείτε εδώ τα τηλεοπτικά σποτ και εντάξτε στο blog σας αυτό που σας ταιριάζει περισσότερο ή και το σύνολο:
  https://www.youtube.com/wwfgrwebtv
• Βρείτε επισυναπτόμενο banner, το οποίο μπορείτε να εντάξετε στο blog σας, παραπέμποντας στο http://www.wwf.gr/panda/, όπου βρίσκεται συγκεντρωμένο όλο το ενημερωτικό υλικό της καμπάνιας. (για προσαρμογή διαστάσεων μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Ιάσονα Κάντα, τηλ: 210 33 14 893, i.kantas@wwf.gr)
• Αναρτήστε φέτος το καλοκαίρι περισσότερα θέματα για τα δάση και την προστασία τους. Επικοινωνήστε με το WWF Ελλάς για οποιαδήποτε σχετική πληροφορία.
• Αξιοποιήστε τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter κ.α.) για να γίνει ακόμη πιο άμεση η διάδοση του μηνύματος.

Ιάσονας Κάντας

Συνεργάτης Επικοινωνίας

WWF Ελλάς

Φιλελλήνων 26, 105 58, Αθήνα

Τηλ.: +30 210 3314893

Fax : +30 210 3247578

για ένα ζωντανό πλανήτη

Υποστηρίξτε την δράση μας

Αποψίλωση των δασών

Ένα άλλο πρόβλημα που προκαλείται από την αποψίλωση των δασών

Thanks Bella & Gene

April 2nd, 2010

Bits & Pieces

Καθαρίζουμε το Δάσος του Σχινιά

Την Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009, ομάδες εθελοντών θα καθαρίσουν το δάσος και την παραλία του Σχινιά. Στόχος μας είναι να μαζέψουμε όσο περισσότερα σκουπίδια μπορούμε απο την παραλία και το δάσος του Σχινιά.

Μετά το καλοκαίρι και τις επισκέψεις στο ευαίσθητο οικοσύστημα του Σχινιά, πρέπει να μαζευτούν πλαστικά, γυαλιά και πολλά άλλα απορρίμματα που βρίσκονται στο Δάσος και στην παραλία. Ας θυμηθούμε ότι το δάσος κινδυνέυει από την φωτιά και ότι τα σκουπίδια είναι συχνά μια από τις αιτίες ανάφλεξης.

Εάν ενδιαφέρεσται να συμμετάσχετε, παρακαλούμε όπως ενημερώσετε τον Φίλιππο Άμμερμαν (email: pga@navigator-consulting.com) για να μπορέσουμε να προγραμματίσουμε τους χώρους που θα καθαριστούν.

Πρόγραμμα ημέρας

10.00: Συγκέντρωση κοντά στην Ταβέρνα «Ο Γλάρος» στην παραλία

10.00 - 13.00: Καθαρισμός του Δάσους

13.00: Φαγητό (θα φάμε όλοι μαζί στην παραλία)

Τι να φέρετε;

• Νερό και αναψυκτικά για δική σας κατανάλωση
• Άνετα ρούχα εργασίας
• Φαγητά και ποτά για να συμβάλετε στο υπαίθριο γεύμα στις 13.00.

Παρακαλούμε να φέρετε σαλάτες, τυροπιτάκια, σπανακοπιτάκια, κεφτέδες, αναψυκτικά, ή ότι άλλο θέλετε για το κοινό φαγητό.

sxinias-gr

Vai - The palm trees' forest

Το Φοινικόδασος στο Βάϊ εκπέμπει SOS.

«Συναγερμός» έχει σημάνει στη Δ/νση Αγροτικής Ανάπτυξης νομού Λασιθίου, με αφορμή το γεγονός της εξάπλωσης του κόκκινου ρυγχωτού σκαθαριού των φοινικοειδών με την ονομασία «Rynchophorus Ferruginneus» και την ταχεία εξάπλωσή του στο νομό Λασιθίου.

Το «σήμα κινδύνου» εκπέμπεται από την αρμόδια υπηρεσία της νομαρχίας, με αφορμή το μοναδικού φυσικού κάλλους φοινικόδασος του Βάι (Σητεία), ένα σημαντικό προορισμό και ένα κατά γενική ομολογία «σημείο κατατεθέν» για το νομό, όπου λόγω της ιστορίας και της απαράμιλλης ομορφιάς του, αποτελεί έναν από τους πλέον σημαντικούς προορισμούς στην Ανατολική Κρήτη.
 

Με αφορμή την πληροφόρηση ότι το κόκκινο σκαθάρι καθημερινά εξαπλώνεται προς την ανατολική πλευρά του νησιού, επισκεφθήκαμε τη ΝΑ Λασιθίου και συγκεκριμένα το Τμήμα Φυτοπροστασίας και Φυτοϋγεινομικού Ελέγχου.
 

Η κ. Αγγελική Καραταράκη, γεωπόνος της Δ/νσης Αγροτικής Ανάπτυξης, μας ενημέρωσε ότι οι φοίνικες του νομού, καθημερινά προσβάλλονται, ενώ το έντομο αυξάνεται σε ρυθμό τέτοιο που δεν μπορεί να ελεγχθεί στην παρούσα φάση.
 

«Στο νομό μας αντιμετωπίσαμε από πέρυσι το φαινόμενο αυτό (Σίσι - Μίλατος) και με πρωτοβουλία της ΝΑ Λασιθίου και της κοινότητας Βραχασίου εκριζώθηκαν και «τάφηκαν» τα προσβεβλημένα δέντρα.
Ωστόσο, είμαστε στη δυσάρεστη θέση να εντοπίσουμε και άλλους φοίνικες, να επιβεβαιώσουμε τα κρούσματα και να θέσουμε σε εφαρμογή την υφιστάμενη νομοθεσία, αναφορικά με τους "κατόχους" ανάλογων δέντρων» σημείωσε η ίδια.
 

Η γεωπόνος της Δ/νσης Αγροτικής Ανάπτυξης χαρακτήρισε «ύποπτες» τις περιοχές του νομού που έχουν φοίνικες, βασίζοντας την άποψη αυτή στο γεγονός ότι τα συμπτώματα στο δέντρο που έχει προσβληθεί εμφανίζονται δυστυχώς -όπως σημείωσε- όταν ο φοίνικας είναι έτοιμος να «πεθάνει», ενώ το έντομο έχει εν τω μεταξύ αναπτύξει δεκάδες πληθυσμούς, οι οποίοι δουλεύουν εσωτερικά.
 

Όταν διαπιστωθεί η ύπαρξη του εντόμου, όπως η ίδια σημείωσε, έχουμε ένα δρόμο χωρίς επιστροφή!
 

Πηγή:tolmi.gr
 

Σημ. Αν δεν κάνω λάθος και με κάθε επιφύλαξη, νομίζω η «εισαγωγή» του σκαθαριού έγινε πριν μερικά χρόνια στην Κρήτη, από την χωρίς έλεγχο εισαγωγή φοινικόδενδρων από το εξωτερικό.

Αναρτήθηκε από busy bee στις 2:48 μμ Παρασκευή, 23 Οκτωβρίου 2009

Οι χώροι πρασίνου ευεργετικοί για την ψυχή και το σώμα

Η μεγαλύτερη επίδραση του «πράσινου» όμως καταγράφηκε στη συχνότητα εμφάνισης των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης. 

Η θετική επίδραση ήταν μεγαλύτερη στον ψυχισμό των παιδιών ηλικίας κάτω των 12 ετών, καθώς φάνηκε ότι όσα κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν 21% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη. 

Μια ακόμη επιστημονική μελέτη διαπιστώνει ότι όσο πιο κοντά στη φύση ή σε χώρους πρασίνου ζούμε, τόσο καλύτερη υγεία και ιδιαίτερα ψυχική έχουμε.

Ερευνητική ομάδα από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου VU στο Άμστερνταμ, μελέτησε τους φακέλους υγείας 350.000 ατόμων που ζούσαν στην Ολλανδία. Στη μελέτη συμμετείχαν μόνον όσοι είχαν εγγραφεί στο μητρώο 195 οικογενειακών ιατρών για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους, καθώς οι ερευνητές θεώρησαν ότι οι επιδράσεις που έχει το περιβάλλον στην υγεία των ανθρώπων γίνονται ορατές τουλάχιστον μετά από 12 μήνες.

Βάσει της περιοχής που διέμεναν, οι επιστήμονες υπολόγισαν το ποσοστό που καταλάμβαναν οι χώροι πρασίνου σε ακτίνα ενός και τριών χιλιομέτρων.

Κατά μέσο όρο, οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 42% της κατοικημένης περιοχής σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου και σχεδόν το 61% σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τα σπίτια των εθελοντών και επιχείρησαν να αξιολογήσουν την επίδραση που είχε το περιβάλλον στην συχνότητα εμφάνισης 24 παθήσεων.

Για τις περισσότερες σωματικές και ψυχικές παθήσεις η επίδραση ήταν θετική για όσους κατοικούσαν σε περιοχές όπου υπήρχε πράσινο σε απόσταση ενός χιλιομέτρου.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, όσοι κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν μειωμένα ποσοστά εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, σακχαρώδους διαβήτη, κατάθλιψης, άγχους, λοιμώξεων του αναπνευστικού και άσθματος, ημικρανίας, ιλίγγου, λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος και παθήσεων του στομάχου, του λαιμού, της πλάτης, του χεριού και των καρπών.

Η μεγαλύτερη επίδραση του «πράσινου» όμως καταγράφηκε στη συχνότητα εμφάνισης των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης.

Συγκεκριμένα, το ποσοστό των εθελοντών που είχαν αγχώδεις διαταραχές και ζούσαν σε περιοχές όπου οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 10% σε απόσταση ενός χιλιομέτρου ήταν 26 τοις χιλίοις.

Το αντίστοιχο ποσοστό για όσους κατοικούσαν σε περιοχές όπου οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 90% ήταν 18 τοις χιλίοις.

Όσον αφορά στην κατάθλιψη, οι 24 από τους 1.000 εθελοντές που ζούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου εμφάνισαν τη νόσο. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους κατοίκους περιοχών που στερούνταν πρασίνου ήταν 32 τοις χιλίοις.

Η θετική επίδραση ήταν μεγαλύτερη στον ψυχισμό των παιδιών ηλικίας κάτω των 12 ετών, καθώς φάνηκε ότι όσα κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν 21% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη.

Ένα αναπάντεχο συμπέρασμα της μελέτης ήταν ότι οι χώροι πρασίνου δεν φάνηκε να επηρεάζουν θετικά τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε χώρους πρασίνου ενδεχομένως αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά το άγχος ενώ έχουν περισσότερες ευκαιρίες για κοινωνικές επαφές.

Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Epidemiology and Community Health. 

Δημοσίευση: 16-10-2009

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου

Δυτικό Πήλιο: ο (ξε)χα(σ)μένος παράδεισος

Είναι παροιμιώδης η άγνοια του Έλληνα για τον τόπο του.

Έχει το προνόμιο να ζει σε έναν τόπο με πλούσιο οικολογικό απόθεμα, αλλά ο πλούτος αυτός τού είναι άγνωστος κι ας βρίσκεται μόλις έξω από την πόρτα του.
Στη χώρα "της αραχτής και της αρπαχτής" οι μόνοι γνωστοί τόποι είναι αυτοί στους οποίους υπάρχει εύκολη πρόσβαση με το IX αυτοκίνητο.
Το "εινοσίφυλλο" Πήλιο, λόγω των ιστορικών και κοινωνικών συνθηκών του παρελθόντος, έχει μείνει ανεπηρέαστο σε μεγάλο βαθμό από έντονες ανθρώπινες επεμβάσεις.
Τα δάση του στο παρελθόν δεν βοσκήθηκαν έντονα, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι σε καλή κατάσταση.
Τα δάση οξυάς που σκεπάζουν τις κορυφές του βουνού δίνουν εξαιρετικό νερό (το δάσος οξυάς είναι γνωστό στην παγκόσμια βιβλιογραφία ότι δίνει το καλύτερο νερό), ενώ παράλληλα προστατεύουν όλο το βουνό μέχρι κάτω τη θάλασσα από τη διάβρωση, και με τις υγιεινές τους ιδιότητες προσφέρουν εξαιρετικές ευκαιρίες για άσκηση αναψυχή και δημιουργική ενασχόληση, αποτελώντας επί της ουσίας σημαντικό κίνητρο για τους επισκέπτες που κάθε χρόνο δίνουν ώθηση στον ντόπιο τουρισμό.
Η περιοχή που έχει μείνει περισσότερο αλώβητη, και κυριολεκτικά μπορούμε να την αποκαλέσουμε "παρθένα περιοχή", είναι το βορειοδυτικό Πήλιο.
Πρόκειται για το μισό της προστατευόμενης περιοχής "Όρος Πήλιο και Παράκτια Θαλάσσια Ζώνη".
Την περιοχή αυτή την αναγνωρίζει κανείς εύκολα με την πρώτη ματιά στους χάρτες: απλά γιατί δεν έχει δρόμους.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό το γεγονός ότι σε μια μεγάλη περιοχή που εκτείνεται περίπου από τα μέρη της Άνω Κερασιάς και του Βένετου μέχρι το Πουρί και τις κορυφές (Πουριανός Σταυρός), δεν υπάρχει ούτε ένας, μα ούτε ένας, ασφάλτινος δρόμος.
Δεν υπάρχει δρόμος διότι δεν υπάρχει κανένας οικισμός, δεν υπάρχει κανένα σπίτι, δεν υπάρχει κανένα κτήμα, και (ευτυχώς για το μέρος) κοπάδια υπάρχουν ελάχιστα μόνο, κυριολεκτικά μετρημένα στα δάχτυλα.
Από παλιά κυκλοφορούσε η φήμη, ότι το ΒΔ Πήλιο είναι η τελευταία απομείνασα παρθένα φύση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά ίσως σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Υπήρχαν ανέκαθεν μαρτυρίες από όσους αγαπούσαμε την ορεινή πεζοπορία και επισκεπτόμασταν την περιοχή αυτή, για συναντήσεις επί του πεδίου με πεζοπόρους από ευρωπαϊκές χώρες, που δήλωναν... ρητώς και ανεπιφυλάκτως και με γνώση των συνεπειών του νόμου ότι έρχονταν κάθε χρόνο εδώ ειδικά για να περπατήσουν την τελευταία παρθένα φύση που γνώριζαν, δηλ. τη διαδρομή από τον Αγιόκαμπο μέχρι το Πουρί.
Όμως, τι κρίμα, δυστυχώς κάποιοι άλλοι παίρνουν κάποια πράγματα τόσο δεδομένα, κι ενώ αυτός ο πλούτος βρίσκεται τόσο κοντά τους τον έχουν πολύ μακριά τους.
Εμείς κι αυτή τη φορά θα πάμε εκεί, όπως κάθε χρόνο, αυτό το Μάιο με το ποδήλατό μας.
Η συνταγή για ένα θαυμάσιο σαββατοκύριακο είναι άλλωστε δοκιμασμένη: ξεκινάμε από Βόλο Σάββατο μεσημέρι, φτάνουμε για το βράδυ στην Άνω Κερασιά, Κυριακή πρωί ξεκινάμε για τη χωμάτινη περιπέτεια και μετά από 30 χιλιόμετρα στους δασικούς δρόμους το απόγευμα θα έχουμε επιστρέψει στη βάση.
Α ναι, δεν ξεχνάμε και τη φωτογραφική μηχανή, τον αδιάψευστο "μάρτυρα" όσων θα δούμε. Διψάμε για το νερό των πηγών εκείνων που είναι εξαιρετικά υγεινό και διουρητικό, ανυπομονούμε να ρουφήξουμε τον αναζωογονητικό αέρα που φρεσκάρει τα πνευμόνια, να ακούσουμε τη βαθιά ησυχία του δάσους, να ατενίσουμε το βαθύ πράσινο που ξεκουράζει τα μάτια.
Είναι εκπληκτικό να σκεφτείς, γιατί ενώ στην περιοχή αυτή δεν υπάρχει τίποτε απολύτως το ανθρώπινο κάποιοι κάνουν λόγο για κατασκευή δρόμου.
Ποια η σκοπιμότητα;
Βέβαια η μόνη εξήγηση στο μυστήριο είναι η πάγια συνταγή της ανάπτυξης: πρώτα ο δρόμος, και σιγά σιγά θα έρθουν οι φέτες του σαλαμιού... οι αποχαρακτηρισμοί γης (οι γνωστοί "δασωθέντες αγροί" κλπ.), θα ξεφυτρώσουν οι βιλίτσες (τα γνωστά "κωλόσπιτα" κλπ.), τσουπ τα ξενοδοχειάκια, τσουπ οι επενδύσεις, και πάει λέγοντας.
Έτσι κατάντησαν τα μέρη κοντά στον Αγιόκαμπο, μέσα σε δυο μόλις δεκαετίες, από ελεύθερη γη και φύση σε τσιμεντένιο συνονθύλευμα.
Μια τυπική περίπτωση εφαρμογής της νεοελλαδικής αναρχίας, που έχει καταντήσει τη χώρα από τις δορυφορικές εικόνες όπως τη βλέπουμε στο διαδίκτυο στο μεγαλύτερο μέρος της να δίνει μια θλιβερή εικόνα ψωροφαγωμένου σκύλου.
Όπου μυρίζει χρήμα οι συνένοχοι εύκολα συνευρίσκονται σαν τις μύγες στο μέλι: έμποροι γης, επενδυτές, χωριάτες να πουλήσουν χωράφια, δημαρχίσκοι που προσβλέπουν στα ψηφαλάκια τους, και το λοιπό καλό συναπάντημα, ένα σύστημα καλοδουλεμένο και εξόχως αποτελεσματικό.
Το ερώτημα είναι δραματικά απλό: θέλουμε να διαφυλάξουμε τον τόπο μας ή όχι;
Το πρώτο αντίδοτο στην ισοπέδωση είναι η γνώση: όσο καλύτερα γνωρίσουμε τον τόπο μας τόσο δυνατότερα θα ακουστεί το "κάτω τα χέρια" στους διακορευτές του περιβάλλοντος όταν έρθει η αποφράδα ώρα της μπουλντόζας.
Ευχόμαστε αυτός ο τόπος να μείνει αλώβητος από την ανθρώπινη απληστία και αχορτασιά, κληρονομιά για τα παιδιά μας στα οποία και θα τον αφήσουμε σαν μια φυσική παρακαταθήκη για να τους θυμίζει τον χαμένο παράδεισο.
Ας μη την κάνουν επιτέλους εκεί τη ρημάδα την ανάπτυξη, ας την κάνουν αλλού (σιγά μη νοιαστούν για τις τσέπες μας, σιγά μη την κάνουν, μήπως την είδατε ποτέ πουθενά;). Ελπίζουμε περισσότεροι να γνωρίσουν και αυτόν τον τόπο από πρώτο χέρι, για να τον προστατέψουμε καλύτερα όταν χρειαστεί.
Προς Θεού όμως, όχι με μηχανοκίνητα μεταφορικά μέσα, αυτά αφήστε τα απ΄ έξω!
Το κείμενο και οι φωτογραφίες, είναι του Γιάννη

Αναρτήθηκε από magnitis στις 12:54 μμ

"Ο στρατηγός άνεμος" και ο θεός της βροχής

Και μας βλέπω στολισμένους ...

.

.

να τον παρακαλάμε ...

.

.

όλο το καλοκαίρι ... να βρέχει....

.