Γνωστοί φυσιολάτρες και έχοντας αποκομίσει πολύ θετικές εμπειρίες από την πρόσφατη επίσκεψή μας στην φυσική λίμνη Κουρνά, θελήσαμε να γνωρίσουμε από κοντά την λίμνη για την οποία είχαμε ακούσει τόσο όμορφες περιγραφές. Μας ενημέρωσαν ότι η Λίμνη Αγιάς που αποτελείται από 450 στρέμματα προστατευόμενης περιοχής, είναι μια τεχνητή λίμνη του δημιουργήθηκε πριν από πολλά χρόνια από την ΔΕΗ για την παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, για αρδευτικούς σκοπούς και για να εφοδιάσει με νερό την περιοχή του Αλικιανού. Πρόσφατα δόθηκε στο κοινό και για την διαχείρισή της είναι υπεύθυνοι 7 φορείς.
Η ύπαρξή της στη περιοχή σύντομα αποτέλεσε ένα ιδανικό υδροβιότοπο, που μάλιστα εντάσσεται στο Δίκτυο natura, καθώς φιλοξενεί πολλά ενδημικά είδη πουλιών, φυτών και ερπετών και μάλιστα την επισκέπτεται κάθε χρόνο ένας σημαντικός αριθμός σπάνιων μεταναστευτικών πουλιών. Περίπου 200 είδη έχουν καταγραφεί από τους ορνιθολόγους μεταξύ των οποίων είναι κυρίως υδρόβια και υδροβατικά όπως ο μικροτσικνιάς, ο λασπότρυγγας, η λαγγόνα, η φαλαρίδα, το νανοβουτηχτάρι, ο καλαμόκιρκος, αρπαχτικά πουλιά όπως ο μαυροπετρίτης, ο φιδαετός, ο σταυραετός αλλά και ωδικά πουλιά όπως το αηδόνι, ο μυγοχάφτης, η κιτρινοσουσουράδα, ο θαμονοφυλλοσκόπος, ο κοκκινοκεφαλάς και διάφορα είδη χελιδονιών. Κατά τους χειμερινούς μήνες διαχειμάζουν αρκετά ακόμα είδη.
Η περιοχή σύντομα θα αποτελέσει ένα περιβαλλοντικό πάρκο που θα είναι το στολίδι ολοκλήρου του νομού, καθώς θα διενεργούνται πρότυπα εκπαιδευτικά περιβαλλοντικά προγράμματα από τα σχολεία της περιοχής.
Εφοδιαστήκαμε λοιπόν με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό, φωτογραφική μηχανή, κιάλια, βιντεοκάμερα και ξεκινήσαμε από τα Χανιά για την περιήγησή μας. Ακολουθήσαμε τον δρόμο για το οροπέδιο του Ομαλού και μετά από μια σύντομη πορεία 9 περίπου χιλιομέτρων μέσα από όμορφους αγροτικούς δρόμους, διαβάζοντας τις πινακίδες, οδηγηθήκαμε σε μια σιδερένια στενή γέφυρα. Το τοπίο από όπου περάσαμε ήταν πολύ εύφορο και γεμάτο μυρωδάτους πορτοκαλεώνες και εκτάσεις με αμπέλια. Μια πινακίδα μας οδήγησε στην λίμνη και αφού σταθμεύσαμε το αυτοκίνητο σε μια πολυτελή καφετέρια που είχε θέα την λίμνη, κατεβήκαμε με τον εξοπλισμό μας για να θαυμάσουμε το τοπίο. Μια πυκνή σειρά από καλαμιώνες και πολύχρωμες πικροδάφνες μας έκρυβαν την θέα και έτσι δεν διστάσαμε να προχωρήσουμε πεζοπορώντας πια και με έντονη τη λαχτάρα να δούμε τη περιβόητη λίμνη. Μια σειρά με ευκάλυπτους καθώς και πυκνές συστάδες δέντρων και θάμνων καταφέραμε να διακρίνουμε απέναντι ενώ στο βάθος είδαμε μια μικρή γέφυρα.
Εκείνο που αντικρίσαμε όταν πλησιάσαμε αρκετά κοντά δεν είχε καμία σχέση με τις μέχρι τώρα περιγραφές. Τίποτε δεν θύμιζε λίμνη. Όλα συνηγορούσαν στο να μοιάζει το τοπίο με ένα βάλτο ή ένα ξερικό τοπίο… Τα νερά είχαν τραβηχτεί επικίνδυνα και στις άκρες της η λίμνη έμοιαζε με αποξηραμένη. Απογοήτευση μας κατέκλυσε…Αυτή ήταν λοιπόν η περίφημη λίμνη;
Μερικά κρωξίματα από πάπιες και χήνες απέσπασαν την προσοχή μας και βάλαμε τα κιάλια για να δούμε τα πουλιά που φιλοξενούνται στα νερά. Θελήσαμε να δούμε από πιο κοντά το τοπίο και οδικώς προσεγγίσαμε ένα άλλο σημείο. Μια αφίσα φτιαγμένη από παιδικά χέρια έκανε εμφανές το πέρασμα κάποιου τοπικού σχολείου πριν λίγες μέρες από την περιοχή.
Περπατήσαμε ακολουθώντας ένα μονοπάτι που οδηγούσε στην γέφυρα που διακρίναμε από απέναντι το οποίο ήταν γεμάτο σχίνα και άγρια βάτα. Σταματήσαμε για να δούμε την λίμνη αλλά η έντονη δυσοσμία που προέρχονταν από ψοφίμια και σάπια ψάρια που αναδυόταν μας έκανε να μην θέλουμε να μείνουμε λεπτό παραπάνω. Παρόλα αυτά κρατώντας τις ανάσες μας διανύσαμε μερικά μέτρα ακόμα. Παρατηρήσαμε ότι η στάθμη του νερού είχε κατέβει επικίνδυνα και έμοιαζε με βούρκο, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες για τους ζώντες οργανισμούς.
Με τα κιάλια παρατηρήσαμε μερικές χελώνες που ξεκουράζονταν σε μια ξέρα, ενώ στο βάθος διακρίνονταν μερικοί λευκοί κύκνοι που κολυμπούσαν αμέριμνοι συντροφιά με μια ομάδα από χήνες και πάπιες. Μερικά βουτηχτάρια ξεπρόβαλαν και χάνονταν ξαφνικά στα εναπομείναντα βαλτώδη νερά. Ένα αηδόνι ήταν η μοναδική όμορφη νότα σε συνδυασμό με τα τρισευτυχισμένα χελιδόνια που έδιναν μια ευχάριστη εικόνα κυνηγώντας τα χιλιάδες κουνούπια και έντομα που είχαν κατακλύσει το μέρος. Οι σαύρες και τα βατράχια που ξεπρόβαλλαν μέσα από τα βάτα μας ξάφνιασαν αλλά οι σφήκες που άρχισαν να επιτίθενται άρχισαν να μας διώχνουν χωρίς καμία διακριτικότητα.
Φύγαμε άρον άρον γιατί η δυσοσμία γινόταν όλο και πιο έντονη. Σε μια καφετέρια δίπλα στην λίμνη δυο ζευγάρια έπιναν τον καφέ τους και μας έκανε να αναρωτιόμαστε ποια η ευχαρίστηση που λαμβάνουν από το δυσάρεστο και απογοητευτικό θέαμα που έχει να προσφέρει η λίμνη. Στον δρόμο του γυρισμού είδαμε το τρενάκι της περιοχής που μετέφερε αρκετούς τουρίστες για να επισκεφτούν την λίμνη. Απορήσαμε αν οι αρμόδιοι που διοργάνωσαν την εκδρομή είχαν την παραμικρή ιδέα για την κατάντια της λίμνης και τι εντυπώσεις πιστεύουν ότι θα αποκομίσουν και θα μεταφέρουν στην πατρίδα τους για την οδυνηρή εικόνα που παρουσίαζε το γύρω περιβάλλον.
Σημειωτέων επίσης ήταν ότι υπήρχαν πολλά σκουπίδια πεταμένα ανάμεσα στα δέντρα αλλά και εντός και εκτός του κάδου απορριμμάτων. Ίσως αν υπήρχε μια καλύτερη μέριμνα από μέρος των φορέων να μην υπήρχε αυτή η εικόνα που υποβαθμίζει την περιοχή.
Το ίδιο απόγευμα από τη τοπική τηλεόραση ακούσαμε ρεπορτάζ που αναφέρονταν στην κατάσταση και μάλιστα σαν κύριοι λόγοι αναφέρονταν η υπεράντληση των υδάτων για αρδευτικούς λόγους, οι διαφωνίες και η ασυνεννοησία μεταξύ των φορέων για την σωστή διαχείριση του νερού της λίμνης που γίνεται για πολιτικά και οικονομικά κυρίως οφέλη.
Είναι λυπηρό το γεγονός ότι εκτός από την ζωή των ανθρώπων, η αδιαφορία των υπευθύνων έχει σημαντικό αντίκτυπο στην παρουσία όλων των πλασμάτων που η ζωή τους είναι στενά συνυφασμένη με την ύπαρξη του νερού στην Λίμνη. Ελπίζω ότι σύντομα οι υπεύθυνοι θα συνειδητοποιήσουν την πολύτιμη προσφορά τέτοιων οικοσυστημάτων στην διατήρηση των σπάνιων ειδών και αποφασίσουν να τα προστατεύσουν και να τα διαχειριστούν σωστά προς όφελος όλων μας και όχι για την ικανοποίηση πολιτικών μικροσυμφερόντων.
Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr