Γερμανικές αποζημιώσεις σε... σπόρους!!

Οι σπόροι που γύρισαν από το κρύο!!

.

Το 1942 Γερμανοί βοτανολόγοι ξεψαχνίζουν τις καλλιέργειες και τα δάση όλης της Κρήτης συγκεντρώνοντας γενετικό υλικό. «Είναι μια διαδικασία που έκαναν σε όλα τα Βαλκάνια. Στόχος τους ήταν να συλλέξουν σπόρους από φυτά, καλλιεργήσιμα και μη, προκειμένου να τα εξελίξουν και να τα φτιάξουν τις δικές τους βελτιωμένες ποικιλίες» 
.

Μετά από 70 χρόνια σπόροι από ποικιλίες κρητικών φυτών, γύρισαν από τη Γερμανία στο 
.

Μεσογειακό Ινστιτούτο Χανίων

Κάποιες αποζημιώσεις δόθηκαν ήδη από τους Γερμανούς. Μόνο που δεν είναι ούτε σε ευρώ ούτε σε δραχμές αλλά σε… σπόρους!! 

Εδώ και λίγο καιρό σπόροι από φυτά της Κρήτης, που για χρόνια δεν καλλιεργούνται στο νησί, επέστρεψαν και φυλάσσονται στους -20 βαθμούς Κελσίου, στις εγκαταστάσεις της Τράπεζας Γενετικού Υλικού του Μεσογειακού Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων (ΜΑΙΧ).
Η ιστορία πάει πολύ πίσω, στα χρόνια της Κατοχής. Το 1942 Γερμανοί βοτανολόγοι ξεψαχνίζουν τις καλλιέργειες και τα δάση όλης της Κρήτης συγκεντρώνοντας γενετικό υλικό.  

«Είναι μια διαδικασία που έκαναν σε όλα τα Βαλκάνια. Στόχος τους ήταν να συλλέξουν σπόρους από φυτά, καλλιεργήσιμα και μη, προκειμένου να τα εξελίξουν και να τα φτιάξουν τις δικές τους βελτιωμένες ποικιλίες» λέει η βιολόγος κ. Αδαμαντία Κοκκινάκη. Τελικά το υλικό αυτό, 70 χρόνια μετά, βρέθηκε στο ινστιτούτο IPK στο Γκατερσλέμπεν. «Μάθαμε ποιες ποικιλίες προέρχονται από Ελλάδα και ζητήσαμε να μας στείλουν δείγματα. Συνολικά είναι περίπου 200 συλλογές».
Στους σπόρους που ήρθαν από την Γερμανία συναντάμε συλλογές που δεν καλλιεργούνται πια στην κρητική γη. Σπόροι από ποικιλίες σταριού, κριθαριού, βρώμης αλλά και του Lathyrus clymenym του φυτού από το οποίο φτιάχνεται η περίφημη φάβα Σαντορίνης. «Επόμενος στόχος μας είναι να προμηθευτούμε δείγματα σπόρων και από την Πελοπόννησο, υπάρχει συγκέντρωση γενετικού υλικού», λέει η επίσης βιολόγος κ. Χριστίνη Φουρναράκη. 

Το Βήμα

Τα γιατροσόφια της ελληνικής χλωρίδας, φάρμακα με... ονοματεπώνυμο / Το Δίκταμο ή Έρωντας - Origanum dictamnus

Φαρμακευτικά φυτά, τα οποία χρησιμοποιούνταν εμπειρικά από πρακτικούς γιατρούς κι από τις... γιαγιάδες μας εδώ και χιλιετίες, αποτελούν την πρώτη ύλη για την φαρμακοβιομηχανία. 

Χωρίς ανταγωνισμό, επιστήμονες και ερευνητές από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ δρούσαν για χρόνια ανενόχλητοι στην ελληνική επαρχία και τα νησιά. Είχαν το μονοπώλιο στην επιστημονική έρευνα για τις φαρμακευτικές ιδιότητες των φυτών, που εξαπλώνονται απ’ άκρου εις άκρον στην ελληνική γη.

Μέχρι που οι Έλληνες συνάδελφοί τους αποφάσισαν 

να ασχοληθούν σοβαρά.

Ξαναβρήκαν: 
την αγγουρίτσα και τον δακτυλίτη (που βοηθούν στις παθήσεις της καρδιάς), 
την αρμπαρόριζα, 
την ασφάκα, 
τη βαλεριάνα (ηρεμιστικό), 
τη δάφνη, το δενδρολίβανο, το δίκταμο της Κρήτης, τον δυόσμο, το θυμάρι, τη λεβάντα, τη λυγαριά, το μελισσόχορτο, τη μυρτιά, τη ρίγανη, τη μέντα ή την τσουκνίδα. 

 
Περιέγραψαν το χημικό προφίλ των φυτών, ανέλυσαν τις ουσίες που εκκρίνουν και είδαν - με μεγάλη έκπληξη - πως πολλά από αυτά μπορούν ακόμη και να δημιουργήσουν ισχυρή αντίσταση στη γήρανση των κυττάρων.
Οι Έλληνες επιστήμονες μπορούν πια να πουν με σιγουριά πως η ασφάκα - για παράδειγμα - βρίσκεται ανάμεσα στα φυτά εκείνα που εκκρίνουν αντιοξειδωτικές ουσίες, ικανές να προκαλέσουν ανάσχεση της κυτταρικής γήρανσης.

Η μισή Ευρώπη «φυτρώνει» στην Ελλάδα.

Ολόκληρη η Μεσόγειος είναι γεμάτη από φαρμακευτικά φυτά.

Η Ελλάδα έχει ένα ακόμη σημαντικό πλεονέκτημα: είναι χωρισμένη σε πολλά κομμάτια, γεωγραφικά, κι έτσι τα φυτά αυτά βρήκαν χώρο, όπου απομονώθηκαν και είχαν την ευκαιρία να εξελιχθούν. Όπως εξηγεί ο επίκουρος καθηγητής στον Τομέα Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Νίκος Χριστοδουλάκης, η περίπτωση της χώρα μας είναι μοναδική.
«Τα μισά από τα φυτά της ευρωπαϊκής χλωρίδας εντοπίζονται στη χώρα μας. Πρόκειται για περίπου 5.000 ταξινομικές μονάδες, κι από αυτές 500-600 έχει αποδειχθεί πως κρύβουν πολύ μεγάλη φαρμακευτική αξία. 

Είναι τα φυτά που χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης, εκείνα που αναφέρουν ο Γαληνός και ο Διοσκουρίδης και που μέσα στη δίνη των χημικών εργαστηρίων ξεχάστηκαν, για να αποκτήσουν και πάλι αξία, τις τελευταίες δεκαετίες».

Τα χαρακτηριστικά και οι ιδιοτροπίες του μεσογειακού οικοσυστήματος «αναγκάζουν» τα φυτά να αποκτούν φαρμακευτικές ιδιότητες. 

Για εκείνα, αυτό που σε μας φτάνει ως ίαμα, είναι το όπλο τους σε έναν προσωπικό αγώνα επιβίωσης, κάτω από συνθήκες έντονου στρες. «Και μάλιστα, διαφορετικού στρες, ανάλογα με την εποχή», τονίζει ο κ. Χριστοδουλάκης. 

«Το καλοκαίρι δοκιμάζονται από την ξηρασία, τις υψηλές θερμοκρασίες, την υψηλή αφυδάτωση στην ατμόσφαιρα και το έδαφος καθώς και την υψηλή ακτινοβολία. Τον χειμώνα πάλι, καλούνται να αντιμετωπίσουν θερμοκρασίες χαμηλές (συχνά υπό του μηδενός) και ότι αυτό συνεπάγεται για το σύστημά τους.
Ως άμυνα, λοιπόν, παράγουν ουσίες που τα βοηθούν να αποφύγουν την αφυδάτωση, τους κινδύνους από τα έντομα, την ηλιακή ακτινοβολία και την ξηρασία. Κι αυτές οι ουσίες είναι οι φαρμακευτικές για εμάς»

πηγή

Το Δίκταμο ή Έρωντας 

Είναι ένα μικρό φυτό με μήκος 30 έως 40 εκατοστά, πολύ δυνατής οσμής και γεύσης που φυτρώνει σε πολύ ορεινές περιοχές της Κρήτης. Τα φύλλα του φυτού είναι σχετικά μικρά αλλά παχουλά, και καλύπτονται από χνούδι. 

Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε κατά των παθήσεων του στομάχου και του πεπτικού συστήματος, στους ρευματισμούς, τα αρθριτικά, ως επουλωτικό, εμμηναγωγό, τονωτικό και αντισπασμωδικό.

Τα άνθη του φυτού έχουν βιολετί χρώμα και αναγνωρίζεται έτσι σχετικά εύκολα από όποιον κάνει την πεζοπορία του στους ορεινούς όγκους της Κρήτης. Προς το τέλος του καλοκαιριού συλλέγονται οι ανθισμένες κορυφές του φυτού.
Το φυτό έχει πάρει το όνομα του (δίκταμο) από το όρος Δίκτη, όπου φύεται σε μεγάλες εκτάσεις. 

Στα λατινικά λέγεται Dictamon που σημαίνει Dicta (Δίκτη) και mons (βουνό).

Ο έρωντας εφύτρωξε στου Δία το Μιτάτο,
γι αυτό ‘ναι όμορφο φυτό, λουλούδι μυρωδάτο

Το Δίκταμο από την Μινωική εποχή εθεωρείτο σαν το πολυτιμότερο φαρμακευτικό φυτό. Οι Μινωίτισες το χρησιμοποιούσαν για να έχουν καλή γέννα και για να ρυθμίζουν τον κύκλο της εμμήνου ρήσης. 
Το φυτό έχει σηπτικές και αφροδισιακές ιδιότητες όπως πολλοί ισχυρίζονται απ΄ όπου εξ άλλου προέρχεται και το όνομα, έρωντας. Βοηθά την πέψη, είναι αντισηπτικό, επουλώνει τις πληγές γρηγορότερα, δρα σπασμολυτικά και συμβάλει στην πρόληψη και στην αντιμετώπιση των κυκλοφορικών και καρδιολογικών προβλημάτων. 
Σαν αφέψημα ανακουφίζει τους πάσχοντες από πονοκεφάλους, και στομαχικές διαταραχές. Το αιθέριο έλαιο του φυτού χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία. 

Πολλοί Κρητικοί ακόμα και σήμερα προσθέτουν σε μια φιάλη κρασί, λίγα γραμμάρια έρωντα για να δημιουργήσουν ένα τονωτικό και γευστικό ποτό.

πηγή

Καλλιεργήστε το προσωπικό σας φαρμακείο!!

Αρκεί μία γλάστρα και σωστές οδηγίες για να έχετε στη βεράντα βότανα που θεραπεύουν από το κρυολόγημα ως τη δυσπεψία.

 Γιατί να επιμένετε στα χημικά τυποποιημένα φάρμακα, τη στιγμή που το φαρμακείο της φύσης και η παραδοσιακή ιατρική σάς προσφέρουν εναλλακτικές θεραπείες για δεκάδες παθήσεις;

Με λίγη καλή διάθεση και τις κατάλληλες οδηγίες μπορείτε και εσείς να καλλιεργήσετε στη βεράντα ή ακόμα και στο περβάζι του παραθύρου σας θεραπευτικά βότανα που θα σας προσφέρουν τις «πρώτες βοήθειες» σε στιγμές ανάγκης, αλλά και διαρκείς θεραπείες για χρόνιες παθήσεις.

«Μπορείτε να προμηθευτείτε τα βότανα από οποιοδήποτε φυτώριο ή θερμοκήπιο. Προτείνω να τα αγοράσετε είτε σε σπόρους είτε σε μικρές γλάστρες που περιέχουν τις ρίζες και μεταφυτεύονται εύκολα στη γλάστρα σας. Σε όλα τα φυτώρια δίνονται λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με το είδος του χώματος, την ηλιοφάνεια και τη συχνότητα ποτίσματος που απαιτείται. Σημειώστε ότι είναι ανθεκτικά και μπορούν να ευδοκιμήσουν ακόμα και σε μικρά γλαστράκια που χωρούν σε ένα απλό περβάζι » σχολιάζει η κυρία Χριστίνα Καρελιά, αισθητικός-αρωματοθεραπεύτρια, η οποία εδώ και δύο δεκαετίες διατηρεί ένα μικρό φαρμακείο στη βεράντα της. «Ομορφαίνει τη βεράντα, είναι οικονομικό και, επιπλέον, η φροντίδατων φυτών αποτελεί μια εξαιρετικά χαλαρωτική ενασχόληση» καταλήγει.

«Όλα τα βότανα μπορούν να ληφθούν σε καθημερινή βάση, χωρίς παρενέργειες» σχολιάζει ο κ. Νικόλαος Παπανδρέου, ιατρός ολιστικής ιατρικής και επιστημονικός διευθυντής του Κέντρου Ολιστικής Ιατρικής Αθηνών. «Η χρήση τους δεν αντικαθιστά την παραδοσιακή ιατρική, ωστόσο λειτουργεί ως εξαιρετικό συμπλήρωμα ακόμα και σε πολύ σοβαρές παθήσεις. Σε πολλούς ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο, για παράδειγμα, χορηγούνται φαρμακευτικά βότανα ώστε ο οργανισμός τους να αντεπεξέλθει στην πολύχρονη και βαριά χημειοθεραπεία» τονίζει, προσθέτοντας ότι το δίλημμα ανάμεσα στην παραδοσιακή και στην εναλλακτική ιατρική είναι εικονικό: 

«Εχουν περάσει οι εποχές που οι “παραδοσιακοί” γιατροί κοιτούσαν τους ολιστικούς γιατρούς και τις εναλλακτικές φυτοθεραπείες με καχυποψία. Σήμερα είναι ευρέως γνωστό ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι θεραπείας συμπληρώνονται από ολιστικές προσεγγίσεις με θεαματικά αποτελέσματα» καταλήγει. 

ΕΛΛΗ ΙΣΜΑΗΛΙΔΟΥ 

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010  

Εξωτικά φυτά που ανθίζουν στην... Ήπειρο

Ενδημικά φυτά της Ηπείρου, άγνωστα πέρα από τα στενά όρια της επιστημονικής κοινότητας, αναπτύσσονται και τροποποιούνται γενετικά στα εργαστήρια του ΤΕΙ της περιοχής με σκοπό τη χρήση τους σε κήπους αλλά και σε τομείς όπως η αποκατάσταση τοπίου, η κάλυψη άγονων εδαφών και οι φυτεύσεις σε πρανή δρόμων.

. . .

Σπόροι φυτών με πανέμορφα άνθη και φύλλωμα όπως η πουτόρια, η σκαμπιόζα, η κεφαλαριά και η καμπανούλα φυτεύονται στα θερμοκήπια και τους υπαίθριους χώρους του τμήματος Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου του ΤΕΙ Ηπείρου.

Οι επιστήμονες του ΤΕΙ ευελπιστούν ότι σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα τα... εξωτικά, πλην όμως ελληνικά, λουλούδια θα αντικαταστήσουν τα είδη που έρχονται από το εξωτερικό. «Για τομείς όπως η αποκατάσταση τοπίου, η κάλυψη άγονων εδαφών και οι φυτεύσεις σε πρανή, συχνά χρησιμοποιούνται είδη που εισάγονται από το εξωτερικό αλλά και ελληνικά, τα οποία αφού βελτιωθούν στο εξωτερικό, στη συνέχεια επανεισάγονται στη χώρα μας. Αυτό, εκτός από το οικονομικό κόστος που συνεπάγεται για την Ελλάδα, έχει και άλλες επιπτώσεις.

Για παράδειγμα, κάποια δεν ταιριάζουν στο ελληνικό τοπίο, έχουν μικρή προσαρμοστικότητα στις εδαφοκλιματικές συνθήκες, μειωμένη ανταγωνιστικότητα σε σχέση με τα τοπικά φυτικά είδη ή το αντίθετο απουσία ανταγωνιστών με ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού τους», εξηγεί ο Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπονίας και προϊστάμενος του ΤΕΙ Ηπείρου Γιώργος Γκίζας.

Οι καθηγητές και οι φοιτητές του ΤΕΙ έχουν δημιουργήσει τοπικούς σταθμούς και καταγράφουν τέσσερις φορές τον χρόνο την τοπική χλωρίδα της Ηπείρου και κυρίως τα φυτά που απαντώνται στην Πίνδο και τα Τζουμέρκα. Κατόπιν γίνεται η πρώτη αξιολόγησή τους με βάση τα μορφολογικά και οικολογικά χαρακτηριστικά τους.

Στη συνέχεια εξετάζονται οι πιθανότητες ανάδειξης των καλλωπιστικών χαρακτηριστικών των φυτών χωρίς να απαιτούνται ιδιαίτερες συνθήκες ανάπτυξης.

«Στη συνέχεια, φυτά από τα είδη που αρχικά επιλέγονται αναπτύσσονται σε γλάστρες στο θερμοκήπιο ή υπαίθρια ή φυτεύονται απευθείας στο έδαφος και γίνεται η παρακολούθηση της ανάπτυξής τους σε διαφορετικές συνθήκες, ενώ παράλληλα εφαρμόζονται και διάφορες τεχνικές γενετικής βελτίωσης. Ακολουθεί η επιλογή ειδών ή συγκεκριμένων φυτών και η βελτίωσή τους σε διάρκεια μερικών ετών» σημειώνει ο κ. Γκίζας και συμπληρώνει ότι τα πρώτα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά. «Τα ενδημικά φυτά των βουνών θέλουν δουλειά αλλά και γενετική βελτίωση για να φτάσουν στην αγορά και να είναι ανταγωνιστικά. Μας ενδιαφέρει να απαντήσουμε με σιγουριά σε ερωτήματα του τύπου αν το λουλούδι μπορεί να ζήσει στην περίπτωση αν θα βρεθεί σε χαμηλότερο υψόμετρο. Από τις βελτιώσεις που έχουμε κάνει στα φυτά μπορούμε να πούμε ότι τα πρώτα στοιχεία είναι ενθαρρυντικά».

Γ. ΓΚΙΖΑΣ

Θωρακίζονται το περιβάλλον και ο φυσικός πλούτος της χώρας

Η χρήση ενδημικών φυτών στην ανθοκομία και την κηποτεχνία δεν προσφέρει μόνο τα οικονομικά οφέλη που προκύπτουν από τη μείωση των εισαγωγών. Ο κ. Γκίζας θεωρεί ότι το περιβάλλον θωρακίζεται και ο φυσικός πλούτος της χώρας δεν υποβαθμίζεται ακόμα περισσότερο στη δύσκολη εποχή που ζούμε.

«Η χρήση αυτοφυών φυτικών ειδών στην ανθοκομία - κηποτεχνία παρουσιάζει πολλά θετικά στοιχεία, δεδομένου ότι προσφέρει φυσικότητα στο δομημένο περιβάλλον, διευκολύνει τη διαβίωση ειδών της πανίδας -έντομα, πουλιά και άλλα ζώα- συντελώντας έτσι στη διατήρηση της βιοποικιλότητας, μειώνει τις φροντίδες και το κόστος συντήρησης, αφού τα φυτά είναι προσαρμοσμένα στις τοπικές κλιματικές συνθήκες και έχουν ελάχιστες απαιτήσεις σε λίπανση, πότισμα και φυτοπροστασία με αποτέλεσμα την εξοικονόμηση φυσικών πόρων και την αποφυγή υποβάθμισης των υδάτινων οικοσυστημάτων» σημειώνει.

Τουλίπες
Ο κ. Γκίζας φέρνει ως παράδειγμα προς μίμηση την τουλίπα, που έχει γίνει εθνικό φυτό της Ολλανδίας και αποφέρει τεράστια κέρδη στους καλλιεργητές της χωρίς καν να είναι ενδημικό φυτό των Κάτω Χωρών. «Ολοι μας έχουμε αγοράσει λουλούδια ή βολβούς τουλίπας και γνωρίζουμε ότι η Ολλανδία ονομάζεται και χώρα της τουλίπας.

Το σίγουρο πάντως είναι ότι μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα δεν υπήρχαν τουλίπες στην Ολλανδία, οι οποίες μέχρι τότε κοσμούσαν μόνο τα λιβάδια και τα δάση στις περιοχές της νότιας Βαλκανικής Χερσονήσου και της Μικράς Ασίας, όπου και βρίσκονται στην άγρια μορφή τους μέχρι και σήμερα.

Ενα "δικό" μας φυτό, αφού βέβαια έκανε πρώτα αλλαγή καταγωγής, κάνει διεθνή καριέρα συναγωνιζόμενο άλλα εντυπωσιακά και εξωτικά φυτά. Και σίγουρα δεν είναι το μόνο που έχει αυτή τη δυνατότητα. Δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην μπορέσουμε να κάνουμε κι εμείς κάτι ανάλογο με τα υπόλοιπα ενδημικά φυτά μας» καταλήγει.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΟΓΙΑΤΖΑΚΗΣ

Δυόσμος - Ηδύοσμος ο πιπερώδης - Menta Viridis

Δυόσμος - Ηδύοσμος ο πιπερώδης - Menta Viridis

Περιγραφή: Φυτό με βλαστούς και φύλλα πράσινα. Τα φύλλα είναι ωοειδή. Τα άνθη του είναι μικρά ρόδινα ή μωβ ανοιχτό. Βγαίνουν πολλά μαζί σε στάχεις στις κορυφές των βλαστών. Είδος πασίγνωστο στην Ελλάδα όπου καλλιεργείται στις αυλές και στους κήπους  και χρησιμοποιείται στο φαγητό. Όταν το πιάσουμε βγάζει ωραίο ευχάριστο άρωμα. Υπάρχει παντού σαν καλλιεργούμενο και μαζεύεται όλο το χρόνο. Μπορούμε να  τον έχουμε πάντα φρέσκο σε μια γλάστρα ή να τον ξεράνουμε και να τον φυλάξουμε σε ένα βάζο.

Στην αρχαιότητα τον χρησιμοποιούσαν στην κατασκευή μύρου αλλά και για φαρμακευτικούς σκοπούς. Ο Διοσκουρίδης, ο Ιπποκράτης και ο Πλίνιος το ανέφεραν συχνά ως φυτό με μεγάλη φαρμακευτική αξία και ωραιότατο άρωμα. Οι αρχαίοι Έλληνες έτριβαν το τραπέζι τους με δυόσμο, πριν καθίσουν να φάνε.

Η χρήση του είναι εσωτερική και εξωτερική.

Εσωτερική: είναι τονωτικό, χωνευτικό, καταπραϋντικό του στομάχου, αντισπασμωδικό, εναντίον του λόξιγκα, βοηθά στις ημικρανίες και στον πονόδοντο, αν μασήσουμε τα φύλλα. Τα φύλλα του χρησιμοποιούνται επίσης στη μαγειρική (κεφτέδες, σάλτσες, ξίδια κ.λπ.).

Τρόπος παρασκευής ροφήματος: για αφέψημα βράζουμε λίγα λεπτά μερικά φύλλα σε ένα μπρίκι νερό, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.
Για έγχυμα βάζουμε ένα κουταλάκι του γλυκού σε ένα μπρίκι καυτό νερό και το αφήνουμε μισή ώρα.

Εξωτερική: ανακούφιση προσφέρουν τα φρέσκα φύλλα, αν τα τρίψουμε στις κλειδώσεις που πονάνε, καθώς και στο μέτωπο σε περιπτώσεις πονοκεφάλου. Σε αποστήματα βάζουμε σκόνη από τριμμένα φύλλα. Ο δυόσμος χρησιμοποιείται επίσης στη σαπωνοποιία, τη μυροποιία, τη ζαχαροπλαστική κ.λπ.

Αιθέριο έλαιο: δύο με τρεις σταγόνες ανακουφίζουν με εντριβή τους πόνους των ρευματισμών. Μερικές σταγόνες επίσης σε χλιαρό νερό γίνονται γαργάρα σε περιπτώσεις αμυγδαλίτιδας, ουλίτιδας και φλεγμονών του ρινοφάρυγγα.

πηγή

Ανθισμένος ευκάλυπτος

Ο ευκάλυπτος είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, ιθαγενές φυτό και ανήκει στην τάξη Μυρτώδη και στην οικογένεια Μυρτίδες.

Περιλαμβάνει 550 περίπου είδη μεγάλων ως επί το πλείστον δέντρων που καλλιεργούνται στις εύκρατες περιοχές για εμπορική εκμετάλλευση και για τη σκιά τους.

Τα φύλλα του είναι μακριά , δερματώδη και κρέμονται από το δέντρο. Ο καρπός είναι κάψα που περιβάλλεται από μία θήκη και περιέχει πολλά μικρά σπόρια ενώ τα άνθη όταν ανοίγουν ενώνονται μεταξύ τους σχηματίζοντας ένα μικρό δοχείο.

Τα φύλλα πολλών ειδών περιέχουν ένα έλαιο γνωστό και σαν ευκαλυπτέλαιο που χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική σε διάφορα σπρέι κατά της ρινικής καταρροής.

Από τον κορμό κάποιων άλλων ειδών λαμβάνεται η ρητίνη, χρήσιμη στη βυρσοδεψία και στη φαρμακευτική.

Τα δέντρα είναι ψηλά και μπορούν να φτάσουν σε ύψος και τα 90 μέτρα και η περιφέρεια του κορμού τα 8 μέτρα.

Ο φλοιός του ευκαλύπτου έχει χρήσεις στη βυρσοδεψία, ενώ το ξύλο του, επειδή έχει την ιδιότητα να είναι σκληρό και στερεό, έχει χρήσεις στη ναυπηγική σε βαριές και ελαφριές κατασκευές, στην κατασκευή αποβάθρων, στη γεφυροποιία, σε τηλεγραφικούς στύλους και σε οικοδομές. Στην Αυστραλία χρησιμοποιείται σαν καύσιμο.

Επίσης χρησιμοποιείται πολύ σε αναδασώσεις γιατί αναπτύσσεται πολύ γρήγορα ενώ παράλληλα δεν είναι ευαίσθητος στις διάφορες ασθένειες.

Στην Ελλάδα βρίσκουμε το είδος ευκάλυπτος γκλόμπουλους που φτάνει σε ύφος τα 80 μέτρα.

Έχει ξερό φλοιό που μαδάει βγάζοντας μακριές ταινίες αφήνοντας τον κορμό λείο και το χρώμα του σταχτίλευκο.

Καλλιεργείται κυρίως στη νότια Ελλάδα και στη Χαλκιδική και βρίσκεται σε δάση και κήπους.

Μερικοί τον φυτεύουν στον κήπο του σπιτιού τους αφού εκτός της σκιάς και της δροσιάς που παρέχει έχει τη δυνατότητα να απομακρύνει και τα κουνούπια.

πηγή