Φτιάχνουμε χαμομηλόλαδο!!

Χρήσεις χαμομηλόλαδου 
Είναι πάρα πολλές. Χρησιμοποιείται ακόμα και σαν ντεμακιγιάζ προσώπου, ή για μασάζ προσώπου, για λάδι σώματος μαζί με αιθέρια έλαια, για κηραλοιφή κλπ. Έχει πολλά αντισηπτικά και αντιβακτηριδιακά στοιχεία, κατάλληλο και για τα πιο ευαίσθητα, ερεθισμένα δέρματα / με προβλήματα ακμής, ιδανικό για μωρά και για έγκυες.

Ιδιότητες
Το χαμομηλόλαδο έχει όλες τις ιδιότητες του χαμομηλιού και του ελαιόλαδου. Είναι αντιβακτηριδιακό, αντιφλεγμονώδες, αναλγητικό, αντισηπτικό, αντισπασμωδικό, αντιφλογιστικό. Καταπραΰνει τον κνησμό του εκζέματος και της ακμής. Καθαρίζει το δέρμα και θεραπεύει σκασμένα χέρια και πόδια. Αν κάνετε μαλάξεις με χαμομηλόλαδο αντιμετωπίζεται τις κράμπες στα πόδια και τις νευραλγίες. Είναι επουλωτικό και καθαριστικό των πληγών. Ιδανικό για τα συγκάματα των μωρών. Κάνοντας μασάζ στη κοιλιά αντιμετωπίζονται οι κολικοί και με μασάζ στο στήθος το κρυολόγημα. Αυτόνομο ή και σε συνδυασμό με σπαθόλαδο, ηρεμεί το καμένο από τον ήλιο δέρμα (after sun). Το χαμομήλι ανήκει στην μεγάλη οικογένεια Asteraceae και μερικοί άνθρωποι που είναι αλλεργικοί στο γένος της Αμβροσίας (περιέχει το χαμομήλι, χρυσάνθεμο, μαργαρίτα κλπ.) θα πρέπει να το αποφεύγουν. Επίσης το χαμομήλι επηρεάζει την απορρόφηση σιδήρου και όσοι έχουν έλλειψη σιδήρου ή παίρνουν σίδηρο, θα πρέπει να αποφεύγουν και το τσάι χαμομηλιού και το χαμομηλόλαδο.

Πώς να φτιάξεις χαμομηλόλαδο στο σπίτι:
Γεμίζεις ένα γυάλινο βαζάκι σχεδόν ως την κορυφή με φρέσκο / χλωρό χαμομήλι. Προσθέτεις ελαιόλαδο τόσο όσο να σκεπάσει όλα τα λουλούδια του χαμομηλιού. Κλείνεις καλά το βαζάκι και το αφήνεις στον ήλιο για περίπου 1.5 μήνα (ή 3 στην σκιά). Αφού περάσει το χρονικό διάστημα, χύνεις το μείγμα σουρώνοντας το με φίλτρο του γαλλικού καφέ (ή 1-2 χαρτοπετσέτες) σε ένα αποστειρωμένο γυάλινο μπουκαλάκι. Διατηρείται 1 χρόνο σε σκιερό μέρος.
 
Δείτε ακόμη:

• Φτιάξτε μόνοι σας σπιτικό σαμπουάν με Χαμομήλι ή με αιθέρια έλαια!
• Το Χαμομήλι και οι θεραπευτικές ιδιότητές του Chamomilla recutita 
• Άρωμα από χαμομήλι, θυμάρι και λεβάντα   
• Επειδή τα παιδιά είναι λουλούδια... ΤΟ ΧΑΜΟΜΗΛΙ

Πηγή: Η τροφή μας το φάρμακό μας

Χηνοπόδιον η κινόα

Chenopodium quinoa
Η κινόα είναι θάμνος που οι σπόροι του τρώγονται και υπάρχουν σε πολλά χρώματα: άσπρο, κόκκινο, μαύρο αλλά και μπλε. Η επιστημονική του ονομασία είναι Chenopodium quinoa (Χηνοπόδιον η κινόα) και ανήκει στα ψευτοδημητριακά. Προέρχεται από τη Νότια Αμερική.

 

Γενικά

Κόκκοι Κινόα

Η Κινόα είχε μεγάλη διατροφική σημασία για τους προκολομβιανούς πολιτισμούς των Άνδεων. Ήταν η δεύτερη κύρια τροφή μετά την πατάτα και ακολουθούνταν από το καλαμπόκι.

Σήμερα χαίρει υψηλής εκτίμησης για τη διατροφική του αξία και τα Ηνωμένα Έθνη το έχουν κατατάξει ως υπερτροφή για την υψηλή του περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (13%).

Σε αντίθεση με το ρύζι ή το σιτάρι, τα οποία έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε λυσίνη, η κινόα περιέχει ισορροπημένη περιεκτικότητα σε ουσιώδη αμινοξέα για τους ανθρώπους, κάνοντας το ασυνήθιστα πλήρες είδος διατροφής.
Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται λιγότερη πρωτεΐνη κινόα από πρωτεΐνη σιταριού για τις ανάγκες μας. Μολονότι στην πράξη είναι ένας σπόρος, η κινόα θεωρείται πλήρες δημητριακό και μια καλή πηγή φυτικών ινών.
Η κινόα επιπλέον περιέχει Ωμέγα 3 λιπαρά, τα οποία δε βλάπτουν την καρδιά. Επίσης είναι καλή πηγή φωσφόρου και έχει πολύ μαγνήσιο και σίδηρο. Δεν έχει γλουτένη και χωνεύεται εύκολα.

Πηγή: Βικιπαίδεια

Κινόα

Επιστημονική ονομασία : chenopodium quinoa.
Η Χρυσή τροφή - ο σπόρος της Γης όπως την αποκαλούν οι λαοί της Λατινικής Αμερικής. Επανήλθε πρόσφατα στο προσκήνιο με την ανάπτυξη των βιολογικών προϊόντων.
Μοιάζει με δημητριακό, αλλά δεν κατηγοριοποιείται σε αυτά ( για βιομηχανικούς λόγους). Πρόκειται για τον μικροσκοπικό αποξηραμένο καρπό του φυτού της Κινόα ο οποίος έχει περισσότερες πρωτεΐνες και από το σιτάρι, Ω3 λιπαρά, κάλιο, σίδηρο, αμινοξέα και πληθώρα άλλων ευεργετικών χαρακτηριστικών.
Είναι εύπεπτη τροφή και επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι βοηθάει στην αιμάτωση του εγκεφάλου, στη συγκέντρωση και την πνευματική απόδοση. Βοηθάει στην καρδιά, τις ημικρανίες και είναι επίσης αντιοξειδωτική. Χρησιμοποιείται ευρέως στις συνταγές μαγειρικής και είναι εύπεπτη. Είναι ιδανικό για όσους έχουν δυσανεξία στην γλουτένη και ανήκει στην κατηγορία των μακροβιοτικών τροφών.
Χαίρει υψηλής εκτίμησης για την δια-θρεπτική του αξία και τα Ηνωμένα Έθνη, έχουν κατατάξει το Κινόα σαν υπερτροφή για την υψηλή του περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη (13%). Σε αντίθεση με το ρύζι ή το σιτάρι, που είναι χαμηλά σε λυσίνη, το Κινόα περιέχει ισορροπημένη περιεκτικότητα σε ουσιώδη αμινοξέα για τους ανθρώπους, κάνοντας το ασυνήθιστα πλήρης είδος διατροφής. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται λιγότερη πρωτεΐνη Κινόα από πρωτεΐνη σιταριού για τις ανάγκες μας.
Μολονότι στην πράξη είναι ένας σπόρος, το Κινόα θεωρείται πλήρες δημητριακό και μια καλή πηγή φυτικών ινών.
Η Κινόα επιπλέον περιέχει Ωμέγα 3 λιπαρά, τα οποία ωφελούν την καρδιά. Επίσης είναι καλή πηγή φωσφόρου και έχει πολύ μαγνήσιο και σίδηρο.

Πηγή: kinoa.gr

Κινόα, ο χρυσός σπόρος

Αιώνες μετά τους Ινκας, έφτασε η ώρα να ανακαλύψουμε το κινόα, που εκείνοι αποκαλούσαν "μητέρα όλων των σπόρων". Η καθημερινή τροφή των φτωχών περουβιανών μετακόμισε στα πιάτα αστεράτων σεφ και το 2013 ανακηρύχθηκε από τον Ο.Η.Ε. "Διεθνές Ετος Κινόα". Πώς εντοπίσαμε ξαφνικά τις αρετές της πολύτιμης "χρυσής τροφής" των Ινκας; Μια γνωριμία με το κινόα, τη διατροφική του αξία και τις συνταγές του

Επιστρέφοντας από τη Ν. Αμερική οι ισπανοί κατακτητές έφεραν στην πραμάτεια τους τροφές που έμελλαν να αλλάξουν τις διατροφικές μας συνήθειες, όπως την πατάτα και το καλαμπόκι. Αφησαν όμως πίσω τους τη "μητέρα όλων των σπόρων" κατά τους Ινκας, το κινόα. Κανείς δεν ξέρει γιατί -μάλλον δεν τους εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Το πολύτιμο αυτό φυτό, που καλλιεργείται στις Ανδεις εδώ και 4000 χρόνια -κι άλλα τόσα υπάρχει σαν άγριο- παρέμεινε άγνωστο στον υπόλοιπο κόσμο και βασική τροφή των λαών που ζουν σε ιλιγγιώδη υψόμετρα, σε φτωχές περιοχές όπου δύσκολα ευδοκιμούν άλλοι σπόροι. Εμελλε να βρει τη θέση που του αξίζει τον 21ο αιώνα μ.Χ. (να ψάξουμε αν το είχαν προβλέψει οι Ινκας), να καταταγεί από τους διατροφολόγους στις πολύτιμες super foods, να κατακτήσει μέσα στα τελευταία 3-4 χρόνια όλη την υφήλιο και να μπει στις κουζίνες των πιο πρωτοποριακών σεφ. Το 2013 είναι η χρονιά του, καθώς ο Ο.Η.Ε. διακήρυξε το έτος που διανύουμε "Διεθνές Ετος Κινόα", αναγνωρίζοντας και προβάλλοντας τη μοναδική διατροφική του αξία. Και είναι βέβαιο ότι το αξίζει.

Ενα μοναδικό τρόφιμο

Δεν ανήκει στα δημητριακά ( ο όρος είναι "ψευδο-δημητριακό") αν και οι κόκκοι του θυμίζουν ρύζι ή πλιγούρι -αλλά δεν θ' ασχοληθούμε με αυτό. Τα σποράκια του ανήκουν στο ποώδες φυτό chenopodium quinoa, που ευδοκιμεί σε υψόμετρα γύρω στα 3800 μ. καθώς απαιτεί κρύο και ξηρό κλίμα. Γνωστό σαν "η χρυσή τροφή" των Ινκας, που το συνέδεαν και με θρησκευτικές τελετές, υπήρξε για χιλιάδες χρόνια και μέχρι σήμερα η πιο θρεπτική -άρα πολύτιμη- τροφή για τους λαούς που κατοικούν στα υψίπεδα των Ανδεων. Μόλις μαζευτεί υπόκειται σε μια φυσική επεξεργασία (πλύσιμο με καθαρό νερό και στέγνωμα στον ήλιο) για να φύγει το πικρό του περίβλημα.

Τι πυροδότησε τον ξαφνικό έρωτα του Δυτικού κόσμου για το κινόα; Ολα φαίνεται να ξεκίνησαν από την τάση των τελευταίων χρόνων για υγιεινή διατροφή, την αύξηση των vegeterians και vegans, την αναζήτηση τροφών χωρίς γλουτένη, ίσως και τη γενικότερη τάση επιστροφής στις ρίζες…Ετσι, από τα μικρά μαγαζάκια τοπικών τροφίμων, όπου το αναζητούσαν οι ξενιτεμένοι περουβιανοί, έφτασε να γεμίζει τα ράφια των πιο ψαγμένων και αναπόφευκτα ακριβών παντοπωλείων υγιεινής διατροφής, από τον Καναδά και την Ευρώπη μέχρι την  Ιαπωνία και με το word of mouth να μαζεύει οπαδούς με ταχύτητα φωτός. Ακόμα και το λιτό, τραγουδιστό όνομά του εκπέμπει ένα γοητευτικό εξωτισμό. Η γεύση και η υφή του δεν είναι άσχετα μ' αυτή την επιτυχία. Το κινόα, μόλις βράσει και φουσκώσει -περίπου σαν το πλιγούρι- μεταμορφώνεται σε ένα διάφανο κόκκο με μια σπιράλ ουρίτσα (θυμίζει σπέρμα σε μικροσκόπιο) και "σπάει" απολαυστικά στο δόντι. Εχει γεύση απαλή και σχεδόν ουδέτερη, που επιδέχεται πολλούς συνδυασμούς. 

Αλλά το παν είναι η διατροφική του αξία, την οποία απλώς θα συνοψίσουμε. Με δυο λόγια, αποτελεί μια από τις πιο ολοκληρωμένες τροφές καθώς έχει πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτείνες (υψηλότερη από του σταριού) και μάλιστα σε ουσιώδη αμινοξέα. Συγχρόνως έχει χαμηλά σάκχαρα, δεν περιέχει γλουτένη, είναι εξαιρετικά εύπεπτο, συμβάλλει στην πρόληψη του διαβήτη, καρδιαγγειακών παθήσεων και άλλων πολλών, ενώ ελέγχει και το επίπεδο χοληστερόλης. Είναι εξαιρετική πηγή φωσφόρου, σιδήρου, ασβεστίου, μαγνησίου, φυτικών ινών, ω3 λιπαρών, βιταμινών B και Ε, για να απαριθμήσουμε τα κυριότερα. Θεωρείται άριστο αντιοξειδωτικό και έχει αποδειχθεί ότι βοηθά την αιμάτωση του εγκεφάλου και κατά συνέπεια τη συγκέντρωση και την καλύτερη πνευματική απόδοση. Μετά από αυτά, δεν ακούγεται περίεργο το γεγονός οτι η ΝΑΣΑ το έχει περιλάβει στις τροφές των διαστημικών της αποστολών…

Η γαστρονομική μόδα

Δεν υπάρχει επώνυμος μεγάλος chef που να μην έχει στο εστιατόριό του πιάτα με κινόα. Η τάση για υγιεινή διατροφή και η στροφή των chefs σε όλο και πιο "φυσικά" υλικά για τις γευστικές τους δημιουργίες, η μόδα, η ασυνήθιστη όψη του εξωτικού κόκκου με την ελκυστική διαφάνεια, η ενδιαφέρουσα υφή, η απαλή -σχεδόν ουδέτερη- γεύση το κάνουν ιδανικό καμβά για νε κεντήσεις με δημιουργικότητα. Η πιο απλή παρουσίασή του είναι μέσα σε σαλάτες. Ταιριάζει σαν συνοδευτικό σχεδόν με τα πάντα, θυμίζοντας σε ευελιξία το ρύζι. Το γεγονός αυτό πυροδότησε περισσότερο τη φήμη του με αποτέλεσμα η παραγωγή και οι εξαγωγές του Περού να έχουν αυξηθεί πάνω από πέντε φορές σε τέσσερα χρόνια. Αν θέλει κάποιος να βρει ένα ελάττωμα στο κινόα αυτό είναι η τιμή του, που είναι τριπλάσια -και περισσότερο- από των δημητριακών που ανταγωνίζεται, κάτι βέβαια που δεν αγγίζει τον περιστασιακό καταναλωτή προς το παρόν. Και ένα ακόμα, που αφορά τους λαούς που το παράγουν και που αποτελεί παραδοσιακή τους τροφή…

Οι συνέπειες της «ανακάλυψης»

Μεταξύ 2006 και τέλους του 2012 οι τιμές του κινόα τριπλασιάστηκαν καθώς η ζήτηση για τον οργανικά καλλιεργημένο αρχαίο σπόρο  των Ανδεων αυξάνεται κατακόρυφα χρόνο με το χρόνο.  Οι περιοχές στις οποίες δεν μεγαλώνουν εύκολα άλλοι σπόροι, είδαν την καθημερινή τους τροφή να ακριβαίνει απότομα, σε επίπεδο που να την κάνει για πολλούς απαγορευτική.  Αν σερφάρετε στο διαδίκτυο θα ανακαλύψετε τη μεγάλη κουβέντα που γίνεται τελευταία γι αυτή την απρόβλεπτη συνέπεια της ξαφνικής μεγάλης ζήτησης του κινόα, που φαίνεται να πλήττει τους φτωχούς καλλιεργητές του Περού και της Βολιβίας και τις οικογένειές τους. Η παραγωγή τους αποφέρει, βέβαια, περισσότερα χρήματα, όχι όμως αρκετά για να αγοράζουν τις αναγκαίες ποσότητες κινόα…Η κατάσταση αυτή ίσως μπορεί να ομαλοποιηθεί στο μέλλον με καλλιέργειες κινόα σε άλλες χώρες, καθώς το είδος περιλαμβάνει πάνω από 3000 ποικιλίες.. Ηδη κάποιες ποικιλίες καλλιεργούνται πειραματικά στο Ορεγκον και το Κολοράντο των Η.Π.Α. Ολα δείχνουν, πάντως, πως δεν πρόκειται για μια περαστική μόδα. Στη διακήρυξη του "έτους κινόα" από τον Ο.Η.Ε. γίνεται κουβέντα για "συμβολή στην παγκόσμια ασφάλεια των τροφίμων" του πολύτιμου σπόρου.

Πως το τρώμε…

Το απλώς βρασμένο κινόα χρησιμοποιείται παντού. Η βασική συνταγή για να βράσουμε κινόα είναι η εξής: Η αναλογία είναι 1 φλιτζάνι κινόα προς 2 φλιτζάνια αλατισμένο νερό. Το βάζουμε σε ανάλογο κατσαρολάκι και μόλις πάρει βράση χαμηλώνουμε τη φωτιά και αφήνουμε να σιγοβράσει μέχρι να απορροφήσει το νερό, κάτι που θα πάρει περίπου 15'. Ολοι οι σπόροι θα έχουν γίνει διάφανοι και θα έχει πεταχτεί μιά σπιράλ ουρίτσα από τον καθένα. Θα βγει ποσότητα 3 φλιτζανιών. Με άλλο τρόπο, βράζουμε 1/2 φλ.τσ. κινόα σε 1 φλ.τσ. νερό σε δυνατή φωτιά επί 5'. Βγάζουμε το σκεύος από τη φωτιά και το αφήνουμε να σταθεί 15', μέχρι να απορροφήσει το νερό. Αντί για σκέτο νερό μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ζωμό (π.χ. κοτόπουλου), να προσθέσουμε ελαιόλαδο ή βούτυρο και μπαχαρικά, όπως κάνουμε στο ρύζι. Συνήθως προστίθεται ήδη βρασμένο σε σάλτσες ή ανακατεύεται με άλλα υλικά. Ακολουθούν μερικές χαρακτηριστικές συνταγές για τον πολύτιμο σπόρο.

Ντίνα Γκρουμούτη

Ο βασιλικός

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ

ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο βασιλικός (Ώκιμο το βασιλικό, Ocimum basilicum) είναι ένα αρωματικό φυτό που ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών (Labiatae). Είναι πολύ γνωστό και διαδομένο στα ήπια και ζεστά κλίματα. Είναι στενός συγγενής άλλων γνωστών αρωματικών φυτών, όπως το δεντρολίβανο, η ρίγανη, η μαντζουράνα, η μέντα και η φασκομηλιά κατάγεται από τις τροπικές περιοχές της Ασίας και της Αφρικής, από όπου και μεταφέρθηκε στις χώρες της Μεσογείου. Χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα, για το έντονο και χαρακτηριστικό του άρωμα από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων.

Είναι φυτό μονοετές, ποώδες, (υπάρχουν όμως είδη πολυετή και θαμνώδη) ύψους 30-40 cm, με στέλεχος που έχει πολλά κλαδιά και πυκνό φύλλωμα φωτεινού, πράσινου χρώματος. Πολλές φορές τα φυτά μοιάζουν με στρογγυλούς θάμνους. Τα φύλλα είναι μονά, αντίθετα, ωοειδή, με περιθώριο ακέραιο ή ελάχιστα οδοντωτό. Τα λουλούδια είναι διαταγμένα σε χαλαρούς σπονδύλους και σχηματίζουν μασχαλιαίους στάχεις, χρώματος άσπρου, κόκκινου ή ιώδους, ανάλογα με την ποικιλία: είναι αρωματικά, πλούσια σε νέκταρ και προσελκύουν τις μέλισσες.

Ο βασιλικός αν και είναι αρωματικό φυτό, χρησιμοποιείται σαν καρύκευμα σε πολλά φαγητά, στην ποτοποιία (για παράδειγμα, στο ποτό Σαρτρέζ) και στην στην κονσερβοποιία (π.χ. σε κονσέρβες τομάτας και σαλτσών). Τέλος, από το βασιλικό εξάγεται αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται τόσο στην φαρμακοποιία όσο και στην αρωματοποιία (το καλύτερο παράγεται στην Ιάβα και στην Ερυθραία).

Υπενθυμίζουμε πως για τη μαγειρική, τα φύλλα μπορούν να διατηρηθούν ξερά, κλεισμένα ερμητικά σε γυάλινα βάζα, ή σε καταψύκτη, όπου διατηρούν για πολύ καιρό όλο το άρωμά τους.

ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ

• Μεγάλος πράσινος βασιλικός: θεωρείται το πρωτότυπο του είδους, με πλούσια συμπαγή βλάστηση, ωοειδή φύλλα σε φωτεινό πράσινο χρώμα και ευχάριστο αλλά όχι πολύ έντονο άρωμα. Από την ποικιλία αυτή, παράγονται τα καλύτερα αιθέρια έλαια.
• Μεγάλος ιώδης βασιλικός: μοιάζει με την ποικιλία «Μεγάλος πράσινος βασιλικός» και έχει λουλούδια, φύλλα και στελέχη ιώδη.
• Βασιλικός με φουσκωτά φύλλα: έχει βλάστηση πιο περιορισμένη από τον «Μεγάλο πράσινο βασιλικό» και τον «Μεγάλο ιώδη βασιλικό» και πλατιά, φουσκωτά φύλλα, με άκρες διπλωμένες, σαν του ραδικιού.
• Βασιλικός ο κοινός: είναι η πιο ανθεκτική ποικιλία, όχι πολύ φουντωτός, με λουλούδια άσπρα κι άρωμα πολύ δυνατό, καλλιεργείται και σε γλάστρα.
• Βασιλικός Ναπολετάνο: με φύλλα σαν μαρουλιού έχει φύλλα φουσκωτά και διπλωμένα: είναι η καλύτερη ποικιλία για καρυκεύματα και κονσέρβες.
• Μαμούθ: Η ποικιλία αυτή είναι ημινάνα, με άφθονα και πολύ πλατιά φύλλα. Χρησιμοποιείται κυρίως για αποξήρανση.
• Ώκιμο το μικρόφυλλο (Ocimum minimum): ο βασιλικός αυτός είναι γνωστός σαν «μικρός βασιλικός» ή «νάνος» και αποτελεί ένα ξεχωριστό είδος, με μικρό ανάστημα (20 cm), φουντωτό σε σχήμα σφαίρας φύλλωμα και χαρακτηριστικό λεπτό άρωμα. Καλλιεργείται και σε γλάστρα, καθώς επίσης, χρησιμοποιείται και σαν διακοσμητικό στις μπορντούρες των κήπων, για τα όμορφα πράσινα ή κοκκινωπά φύλλα του.

ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ

Ο βασιλικός είναι φυτό με μεγάλη βλαστητική ανάπτυξη γι’ αυτό έχει συνέχεια ανάγκη από λιπαντικά στοιχεία και υγρασία στο έδαφος, παρ' όλο που αντέχει και σε πιο αντίξοες συνθήκες, οπότε, φυσικά, το φυτό δεν αναπτύσσεται τόσο πολύ. Χρειάζεται ένα μέσης συστάσεως έδαφος, που πρέπει να είναι καλά λιπασμένο, κυρίως, σε ό,τι αφορά το κάλιο. Στα αργιλώδη εδάφη, δεν αναπτύσσεται καλά, ενώ στα πολύ ελαφρά υποφέρει από έλλειψη υγρασίας. Ο βασιλικός θέλει πολύ ήλιο, για να αποκτήσει το γνωστό, χαρακτηριστικό του άρωμα (όσο περισσότερος ήλιος, τόσο πιο έντονο είναι το άρωμα).Στις εκτατικές καλλιέργειες, το φυτό συλλέγεται λίγο πριν την ανθοφορία ή ξεραίνεται ολόκληρο σε μέρος δροσερό και αεριζόμενο. Αν, όμως τα φυτά καλλιεργούνται για διακοσμητικούς λόγους ή για να χρησιμοποιηθούν τα φύλλα τους σαν καρύκευμα, θα πρέπει να κόβονται λίγα φύλλα κάθε φορά, τα φυτά να κορυφολογούνται ώστε ν' αναπτύσσονται νέοι πλευρικοί βλαστοί και οι ανθοταξίες να κόβονται μόλις σχηματίζονται, για να παραταθεί η ζωή του φυτού. Με τον τρόπο αυτό τα φυτά μπορούν να αντέξουν μέχρι τα πρώτα κρύα του χειμώνα.

ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ
Ο πολλαπλασιασμός του βασιλικού γίνεται με σπόρους, από τον Φεβρουάριο-Μάρτιο μέχρι την αρχή του καλοκαιριού, ανάλογα με το κλίμα της περιοχής όπου σπέρνεται. Η θερμοκρασία δεν πρέπει να είναι χαμηλότερη από τους 10-12 °C. Το σπορείο εγκαθίσταται έξω, στο έδαφος ή σε κασόνι και τα φυτά μεταφυτεύονται στην οριστική τους θέση μόλις βγάλουν 4-5 φύλλα. Τα νεαρά φυτά φυτεύονται σε γραμμές που απέχουν 30 cm και έχουν απόσταση επί των γραμμών 25-30 cm. Καλό είναι φυτά να τοποθετούνται στο χώμα με μπάλα χώματος.

Ο βασιλικός μπορεί να καλλιεργηθεί και σε θερμοκήπιο εάν υπάρχει αρκετό φως, ξεκινώντας από τον Οκτώβριο με κλιμακωτές σπορές, για να υπάρχει διαθέσιμος νωπός βασιλικός από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Μάρτιο.

http://www.agrotikabook.gr/

Υπέροχα άγρια σύννεφα - Camille Seaman: Incredible supercell clouds

Σχεδόν τα πάντα για τον μάραθο

Άγριο μάραθο και μαραθόριζα (φινόκιο)

Μάραθος (Μάραθο το φαρμακευτικό -
Foeniculum officinales)

Και η παροιμία: «Σαν τα μάραθα… »
(Για κάποιον που εμφανίστηκε μετά από καιρό)
.
Το μάραθο το συναντάμε συχνά στα αρχαία κείμενα. Ένας συγγενής του, το γιγάντιο φυτό που επιστημονικά αποκαλείται ferula communis, είναι εκείνο που, σύμφωνα με τη μυθολογία, χρησίμευσε σαν μέσον για να μεταφέρει ο Προμηθέας τη φωτιά στους ανθρώπους. Την έκρυψε μέσα στον ξεραμένο κορμό που έχει ίνες σαν του μπαμπακιού και βοηθούσαν να μην σβήσει. Το μάραθο δάνεισε το όνομά του και στο Μαραθώνα.

Αγαπημένο αρωματικό από την αρχαιότητα, το αγριομάραθο φυτρώνει στην Κρήτη, στα άνυδρα νησιά των Κυκλάδων, αλλά και στα περισσότερα μέρη της νότιας ηπειρωτικής Ελλάδας. 

Τα σύνθετα ψηλά κίτρινα λουλουδάκια του στολίζουν το καλοκαίρι τις παρυφές των δρόμων και των μονοπατιών. Εντονα ευωδιαστά, με γλυκειά γεύση, τα φτερωτά του φύλλα προσθέτουν ξεχωριστή νοστιμιά στα καλοκαιρινά γεμιστά, στα κρητικά γιαχνερά --που γίνονται με χαρμάνι από διάφορα χόρτα της εποχής-- στους σαρακοστιανούς ντολμάδες, αλλά και στα μαγειρεμένα ψάρια και θαλασσινά.
 

Ονομαστοί είναι οι νησιώτικοι μαραθοκεφτέδες, με ψιλοκομμένο μάραθο που ανακατεύεται με φρέσκο κρεμμυδάκι και αλευροχυλό, και τηγανίζεται, για να γίνει εξαιρετικός μεζές. Στη Φολέγανδρο οι εφευρετικές νοικοκυρές επινόησαν ένα ασυνήθιστο χωριάτικο φαγητό: Κλωνάρια από άγριο μάραθο μαγειρεύονται γιαχνί, μαζί με κρεμμύδια και κρασί, και το φαγητό τρώγεται σαν σάλτσα πάνω σε κύβους από τηγανισμένο μπαγιάτικο σπιτικό ψωμί.

Το αγριομάραθο έχει σκουροπράσινο χρώμα, και φύλλα πιο μικρά από κείνα του καλλιεργημένου μάραθου, που μας δίνει τη μαραθόριζα. Στην ουσία η μαραθόριζα, ή δεν είναι ρίζα, αλλά το κάτω μέρος του κορμού, όπου τα σαρκώδη φύλλα του καλλιεργημένου μάραθου σχηματίζουν ένα είδος κρεμμυδιού. Αυτό το ‘κρεμμύδι’ του μάραθου, που μας ήρθε τα τελευταία χρόνια από την Ιταλία, όπως και πολλά άλλα λαχανικά, έχει κατακλύσει τις αγορές μας. Το λέμε συνήθως φινόκιο —από την ιταλική ονομασία finocchio (μάραθο).

Τα ματσάκια μάραθο που αγοράζουμε προέρχονται, δυστυχώς, από το καλλιεργημένο αυτό είδος, και είναι πολύ λιγότερο αρωματικά από τα φύλλα του άγριου, αλλά δυσεύρετου μάραθου. Η μαραθόριζα συμπληρώνει τα άλλα λαχανικά, και μπορεί να σοταριστεί και να μαγειρευτεί σε σάλτσα με λευκό κρασί, να προστεθεί στο μπριάμ, και να ψηθεί στο γκρίλ ή στα κάρβουνα. Τρώγεται επίσης ωμή, τριμμένη, και συμπληρώνει ιδανικά τις πράσινες σαλάτες. Στη Σικελία, φέτες από ωμό φινόκιο σερβίρονται στο τραπέζι, μετά από κάθε γεύμα. Καθώς τις μασάς, η γεύση του, που θυμίζει γλυκάνισο, καθαρίζει και αρωματίζει το στόμα.

protagon

Μάραθος ο φαρμακευτικός

.

Φυτό πολυετές, ποώδες, αρωματικό με βαθυπράσινα φύλλα και σαρκώδη ρίζα, που φτάνει τα 2μ. σε ύψος.
Οι κύριες χρήσεις του είναι στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική, την αρωματοποιία και την οινοπνευματοποιία. 

Από το μάραθο επίσης παρασκευάζονται φάρμακα όπως σιρόπια, ενώ λένε πως βοηθάει στην παραγωγή γάλακτος στις θηλάζουσες μητέρες. Από τους σπόρους του μάραθου, φτιάχνεται αιθέριο έλαιο.
Επίσης καταπολεμά την κακοσμία του στόματος. Στο μάραθο αποδίδονται και καλλυντικές ιδιότητες και φημίζεται για την τονωτική και αντισηπτική του δράση.
Χρησιμοποιείται για τον πόνο των ματιών, της κυστίτιδας, των αρθριτικών. 

Προφυλάσσει από τη γρίπη, το βήχα, τον κοκίτη, το άσθμα, τις στομαχικές διαταραχές, τη ναυτία, τους κοιλιακούς πόνους των παιδιών. Είναι ευεργετικός στα μαλλιά και αντιρυτιδικός. Βοηθάει στη χλωρίδα του εντέρου, ανακουφίζει το ευερέθιστο έντερο. Στην αρχαιότητα χρησιμοποιείτο κατά την εμμηνόρροια για τους πονόκοιλους.
Το αιθέριο έλαιο των σπόρων του, χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, ποτοποιεία και στα καλλυντικά. Λέγεται ότι έχει και αφροδισιακές ιδιότητες.
Αλοιφές που περιέχουν μάραθο χρησιμοποιούνται για εξανθήματα επειδή έχει αντισηπτικές ιδιότητες.
Περιέχει επίσης φλαβονοειδή και αντιοξειδωτικά.
Στη μαγειρική τον βάζουμε σε νηστίσιμα, στις αγκινάρες, στους ντολμάδες, στο χταπόδι, στις χορτόπιτες αλλά και σε σαλάτες, σε ελιές, τουρσιά και σε ξύδι φτιαχτό.

Και για την ομορφιά μας;
Μια και μιλάμε για την ομορφιά μας, ένα αφέψημα από τσάι μάραθου είναι ό,τι πρέπει για το πρόσωπό μας. Το καθαρίζει, το δυναμώνει και το ηρεμεί. Επίσης, αν κάνουμε ατμόλουτρο με αιθέριο έλαιο μάραθου, ηρεμεί όλο το οργανικό μας σύστημα.
 
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από εγκύους και παιδιά. Γενικά οι έγκυες πρέπει να συμβουλεύονται ποια αιθέρια έλαια μπορούν να χρησιμοποιήσουν!

aromacooking

Ο στάβλος που γίνεται λαχανόκηπος για άπορους

Φαίνεται πως πραγματοποιείται το όραμα για τη διαμόρφωση ενός μεγάλου λαχανόκηπου για άπορες οικογένειες στο Ηράκλειο.  
.
Η υλοποίηση αυτής της προσπάθειας αφενός φέρνει χαμόγελα αισιοδοξίας για την κάλυψη των αναγκών οικογενειών που αδυνατούν να αγοράσουν κηπευτικά, αφετέρου αναδεικνύει την ανάγκη ενίσχυσης και προώθησης αντίστοιχων πρωτοβουλιών που υλοποιούνται με πολύ εθελοντική πρωτοβουλία.
.

διαμορφώνεται σε ακίνητο έκτασης 10 στρεμμάτων
ιδιοκτησίας του δήμου Ηρακλείου

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι ο λαχανόκηπος που διαμορφώνεται σε ακίνητο έκτασης 10 στρεμμάτων ιδιοκτησίας του δήμου Ηρακλείου στην περιοχή του Καρτερού χρησιμοποιείτο παλαιότερα για το στάβλισμα ζώων ενώ ήταν επί πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένο και αναξιοποίητο.
Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου παραχωρήθηκε η χρήση του ώστε να διαμορφωθεί σε λαχανόκηπο για τις ανάγκες απόρων πολιτών στο πλαίσιο υλοποίησης κοινωνικών δράσεων.
Η συγκεκριμένη δράση υλοποιείται με τη συνεργασία του Συλλόγου Τριτέκνων του Ηρακλείου. Χάρη στις εργασίες των υπηρεσιών του δήμου, την προσωπική εργασία των δικαιούχων και τις δωρεές υλικών από επιχειρήσεις της πόλης το ακίνητο καθαρίστηκε, οργώθηκε και τοποθετήθηκε δίκτυο άρδευσης και κατατμήθηκε.
Τις επόμενες ημέρες θα περιφραχτεί και θα φυτευτεί με κηπευτικά που θα καλύψουν τις ανάγκες τόσο των οικογενειών των δικαιούχων όσο και του παντοπωλείου, που λειτουργεί στο πλαίσιο της ίδιας πράξης.
Τον υπό διαμόρφωση λαχανόκηπο του δήμου Ηρακλείου επισκέφτηκαν η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής, Δέσποινα Συγγελάκη, και ο πρόεδρος του Συλλόγου Τριτέκνων και δημοτικός σύμβουλος, Μανώλης Αχλαδιανάκης για να επιθεωρήσουν την πορεία των εργασιών.

http://www.newsbeast.gr    
via   http://prismanews.gr
Posted by καλα νεα 

Φωτίνια

Η φωτίνια είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς θάμνους ειδικά στις αρχές της άνοιξης. Γενικά είναι ένα θάμνος με χρώμα φυλλώματος το πράσινο. Όμως σε περίπτωση που εκτίθεται σε ηλιόλουστα σημεία τα νέα φύλλα είναι κόκκινου χρώματος που στην συνέχεια πρασινίζουν. Κατά την διάρκεια όμως της άνοιξης η παραγωγή φύλλων όπως και σε όλα τα φυτά είναι μεγάλη.
Έτσι αυτή την περίοδο μετατρέπεται σε έναν κατακόκκινο θάμνο.

τα νέα φύλλα είναι κόκκινου χρώματος

Τέλη του χειμώνα προς άνοιξη σχηματίζει όμορφα λευκά λουλούδια. Οι απαιτήσεις σε νερό το καλοκαίρι είναι κάθε 1-2 μέρες ενώ τον χειμώνα περίπου κάθε 6-7 μέρες. Η χρήση του γίνεται σαν δενδράκι, σαν ανεξάρτητος θάμνος αλλά και σαν φυτοφράχτης. Η συχνή λίπανση θα βοηθήσει στην παραγωγή πιο πολλών ανθέων.

Σε περίπτωση που θα βρεθεί σε σημείο όπου θα υπάρχει ελάχιστος ήλιος θα είναι μόνιμα πράσινα τα φύλλα της.

Αναρτήθηκε από Μανώλης Σωτήρης
Σχετικά: Φωτίνια: Βάλτε στους κήπους σας φωτόδεντρα!