Ιθάκη: Ο πηγαιμός σαν ερχομός...

Ιθάκη: Επέστρεφε αγαπημένη αίσθησις

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΝΤΙΝΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ

Είναι το μικρό νησί των Επτανήσων που το ξέρει όλη η οικουμένη σαν πατρίδα του Οδυσσέα - ή, πιο ρεαλιστικά, ένας τόπος ιδανικός για ήσυχες διακοπές

Iθάκη είναι το δεύτερο μικρότερο νησί των Επτανήσων, μετά τους Παξούς, με έκταση 92,5 τετρ. χλμ., ακτογραμμή 101 χλμ. και με πληθυσμό μόνο 3.500 κατοίκους. Διοικητικά ανήκει στο Νομό Κεφαλονιάς. Βρίσκεται νότια της Λευκάδας και μόλις 2 ν.μ. ανατολικά της Κεφαλονιάς, ενώ έχει ένα ιδιόμορφο επίμηκες σχήμα. Φανταστείτε δύο ορεινές χερσονήσους, που συνδέονται με μια στενή λωρίδα γης, τον ισθμό του Aετού.

Όπως και τα υπόλοιπα Επτάνησα, το νησί έχει γνωρίσει όλους τους κατακτητές. Από τους Ρωμαίους και τους Βυζαντινούς μέχρι τους Νορμανδούς, τους Φράγκους, τους Τούρκους, τους Ενετούς και τελευταία τους Γάλλους και τους Αγγλους, ώς την ανεξαρτησία του, το 1864, και την ένωσή του με την υπόλοιπη Ελλάδα. Απ' όλους αυτούς μόνον οι Ενετοί άφησαν κάποιες επιρροές στο νησί και αυτό θα το δείτε σε κάποια κτίρια στο Βαθύ. Βέβαια, ο σεισμός του 1953 ισοπέδωσε κυριολεκτικά σχεδόν τα πάντα. Τα περισσότερα κτίρια είναι νέα και έχουν χτιστεί με αντισεισμικές προδιαγραφές.

Μορφολογικά το νησί έχει δύο κύρια χαρακτηριστικά. Το ένα είναι οι πολλοί κόλποι και τα ακρωτήρια, κυρίως στις ανατολικές του ακτές. Το άκρο στο Βορρά είναι το ακρωτήριο Μέλισσα και στο Νότο το ακρωτήριο Αγιος Ανδρέας.  

Το άλλο χαρακτηριστικό είναι η ορεινή γεωμορφολογία. Οι δύο ορεινοί όγκοι του νησιού είναι το Νηρίτο Ορος με ύψος 806 μέτρα και το Μεροβίγλι με 669 μέτρα. Αυτά και η έλλειψη νερού στάθηκαν εμπόδιο στην ανάπτυξη της γεωργίας, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να στραφούν στη θάλασσα, στην αλιεία ή τη ναυτιλία, και βεβαίως στη μετανάστευση. Λέγεται πως οι πρώτοι 6 Ελληνες που πήγαν στη Μελβούρνη ήταν από την Ιθάκη.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

Ξαναπήγα φέτος στην Ιθάκη έπειτα από 20 χρόνια και τη βρήκα πολύ γνώριμη. Αν εξαιρέσεις κάποια λίγα νέα κτίρια, ξενώνες και μαγαζιά

-κι αυτά κτισμένα σε παραδοσιακές γραμμές-, έναν καλύτερο δρόμο και πιο συχνές συγκοινωνίες, δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Δεν υπάρχει αυτός ο «πολεοδομικός οργασμός» που έχει αλλοιώσει πολλά μέρη της Ελλάδας. Έτσι, είχα αυτήν την αίσθηση του μύθου πως επέστρεφα στην Ιθάκη. Όλες οι αλλαγές ήταν «επί τα βελτίω». Έχει πολλές όμορφες παραλίες, που οι περισσότερες είναι προσβάσιμες μόνον από θάλασσα, και λίγες σχετικά ξενοδοχειακές μονάδες. Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στο «μύθο» του νησιού, ή στον αέρα του, ή στους κατοίκους του, πάντως το γεγονός είναι πως στην Ιθάκη μπορείς να αισθανθείς άνετα και χαλαρά...

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ

Το Βαθύ, την πρωτεύουσα του νησιού. Είναι κτισμένη στο μυχό ενός κλειστού, για όλους τους καιρούς, κόλπου. Στη μέση του κόλπου υπάρχει μια μικρή νησίδα, το Λαζαρέτο, που ήταν παλιά το Λοιμοκαθαρτήριο. Μια μικρή πολιτειούλα, «νοικοκυρεμένη», με την όμορφη μικρή της πλατεία και την κλασική «βόλτα» κάθε απόγευμα.

Το Kιόνι, το γραφικότερο και πιο ωραίο ίσως χωριό της Ιθάκης. Βέβαια και το πιο τουριστικό. Βρίσκεται στο μυχό ενός μακρόστενου κόλπου. Γραφικό μικρό λιμανάκι, με τα πρέποντα μαγαζιά τουριστικού ενδιαφέροντος (καφενεία, εστιατόρια, μπαράκια κ.λπ.).

Το Μοναστήρι των Kαθαρών (τέλη 17ου αι.). Αφιερωμένο στην Παναγιά την Καθαριώτισσα, βρίσκεται στην κορυφή, σχεδόν, του Νηρίτου και είναι το σημαντικότερο προσκύνημα στο νησί. Aπό εκεί θα απολαύσετε και μια εξαίρετη θέα προς την Κεφαλλονιά και όλο το Iόνιο.

Τον Σταυρό, κεφαλοχώρι της Β. Ιθάκης και το μοναδικό μέρος όπου υπάρχει προτομή του Οδυσσέα.

ΠΑΡΑΛΙΕΣ

Πάρα πολλές και όμορφες, αλλά η άμμος σπανίζει. Οι παραλίες του νησιού είναι κυρίως με βότσαλα. Οι ελάχιστες αμμώδεις παραλίες είναι προσβάσιμες μόνον από τη θάλασσα.

Σας προτείνω, λοιπόν, αυτές που πήγα κατά την τελευταία μου επίσκεψη:
Την παραλία του Πίσω Αετού, στα δεξιά του μικρού λιμανιού. Τα νερά είναι πεντακάθαρα, αλλά έχει σκιά το πρωί και όλο το απόγευμα θα ψήνεστε!

Το Σαρακίνικο, μια όμορφη παραλία σε έναν μικρό κόλπο, στα 2,5 χλμ. από το Βαθύ. Υπάρχουν πολλές ελιές, όπου μπορείτε να βρείτε σκιά.

Την παραλία του Aη Γιάννη, με χοντρό και ψιλό βότσαλο και με κρυστάλλινα πράσινα νερά.