Ανθηρή η αρωματική χλωρίδα, μαραμένη η αξιοποίησή της

ΤΡΙΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΝΔΗΜΙΚΑ ΦΥΤΑ, ΕΧΕΙ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΛΛΥΝΤΙΚΩΝ ΕΡΜΑΙΟ ΣΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ, ΤΗΝ ΠΟΛΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Της ΑΝΝΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

Μολονότι η Ελλάδα διαθέτει χιλιάδες αρωματικά φυτά και βότανα και θα μπορούσε να είναι σήμερα παγκόσμιος κολοσσός στη βιομηχανία φυσικών καλλυντικών, μόλις τις τελευταίες δεκαετίες έβαλε πλώρη,... 

Πώς να ξεφορτωθώ τα μυρμήγκια από το σπίτι χωρίς εντομοκτόνα;

Μπήκε η άνοιξη! Ο καιρός έχει μαλακώσει αισθητά, ο αέρας μυρίζει διαφορετικά, τα δένδρα δίπλα μας είναι ανθισμένα κι εμείς είμαστε σαφώς πιο ευδιάθετοι και έξω καρδιά! 

Κι ενώ όλοι και όλα διακατέχονται από μία διάθεση εξωστρέφειας, τα γνωστά σε όλους μας μυρμηγκάκια τείνουν προς τα έσω και δη προς το εσωτερικό των σπιτιών μας …

Και όσο πλησιάζουμε προς το καλοκαίρι το φαινόμενο γίνεται ολοένα και πιο αισθητό. Δεν ξέρω για τα δικά σας τα σπίτια, αλλά στο δικό μου τον τελευταίο καιρό τα μυρμήγκια κάνουν παρέλαση σε διάφορα σημεία. 

Μου κάνουν παρέα την ώρα που μαγειρεύω στην κουζίνα, την ώρα που σιδερώνω στο καθιστικό, την ώρα που λούζομαι στο μπάνιο. Ίσως να με συντροφεύουν και την ώρα που κοιμάμαι, αλλά αυτό δεν είμαι σε θέση να το ξέρω.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να μπορέσουμε να κάνουμε το σπίτι μας ένα «δυσάρεστο» μέρος για τα μυρμήγκια. Και μάλιστα χρησιμοποιώντας απλά και οικολογικά μέσα. 

Ποια είναι αυτά; Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Καταρχήν, πρέπει να θυμόμαστε πως τα μυρμήγκια «εισβάλλουν» στα σπίτια μας για να φάνε και να πιούν.

Καλό θα ήταν λοιπόν να έχουμε τα τρόφιμα καλά συσκευασμένα και κλεισμένα σε γυάλινα βάζα. Επίσης κάθε φορά που ετοιμάζουμε το φαγητό καλό θα ήταν να καθαρίζουμε καλά τον πάγκο της κουζίνας μας. Να ελέγχουμε επίσης τα υδραυλικά για τυχόν διαρροές, ιδιαίτερα κάτω από τους νεροχύτες (καθώς τα νεκρά έντομα ενδέχεται να προσελκύουν μεγάλους αριθμούς μυρμηγκιών).

Από κει και πέρα; Εντοπίζουμε τα σημεία από τα οποία μπαίνουν στο σπίτι και τα μέρη όπου εμφανίζονται ως επί το πλείστον και μπορούμε να «δράσουμε» ως εξής:

• Βρέχουμε με χυμό λεμονιού τις περιοχές όπου συχνάζουν τα μυρμήγκια.
• Αφήνουμε μία μικρή ποσότητα κανέλας στις περιοχές όπου εμφανίζονται τα μυρμήγκια. Η κανέλα είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να απαλλαγούμε από τους μικρούς μας φίλους!
• Πολύ αποτελεσματική είναι επίσης η λεβάντα. Αν ρίξουμε λάδι λεβάντας στα «μονοπάτια» των μυρμηγκιών, μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως μάλλον δεν θα τα ξαναδούμε (δεν μπορώ να πω πως θα μου λείψουν ιδιαίτερα!).
• Το ίδιο ισχύει και για το λάδι κίτρου.
• Άλλη καλή και δοκιμασμένη λύση είναι να ρίξουμε περιμετρικά των περιοχών όπου παρατηρούνται μυρμήγκια μαγειρική σόδα. Δεν πρόκειται να την περάσουν!
• Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε και με τον καφέ, ιδίως γύρω από τα φυτά.
• Μπορούμε επίσης να ρίξουμε ένα μείγμα από φλούδες πορτοκαλιών και νερό.
• Ψεκάζουμε με ξύδι γύρω από τις πόρτες και άλλες περιοχές όπου εμφανίζονται. Μπορούμε επίσης να βάλουμε σε ένα μπωλάκι ξύδι με μέλι.
• Κάποιος γνωστός μου μού είπε πως το ταλκ σκοτώνει τα μυρμήγκια. Ο ίδιος υποστηρίζει πως είναι από τις καλύτερες λύσεις!
• Μπορούμε να χύσουμε βραστό νερό στα σημεία από τα οποία έχουν ήδη περάσει (αυτός ο τρόπος εξαφανίζει το ίχνος μυρωδιάς τους).
• Αν έχουμε κατοικίδια (προσωπικά έχω τέσσερα γατιά!) μπορούμε να ρίξουμε γαρύφαλλο (το μπαχαρικό) γύρω από τα πιατάκια τους. Όσοι από εσάς έχετε κάποιο ζώο στο σπίτι σας, ξέρετε πολύ καλά πόσο λατρεύουν τα μυρμήγκια τα απομεινάρια στα πιατάκια…
• Αν έχουμε κήπο (το θυμήθηκα διότι μέχρι πρότινως είχα), αφαιρούμε τυχόν πέτρες και ξύλα και φυτεύουμε γύρω από το σπίτι και γύρω από τα σημεία που έχουμε φυτέψει λουλούδια μέντα.
• Η κιμωλία είναι επίσης μία πολύ καλή λύση, έχοντας μάλιστα το πλεονέκτημα πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις κάθετες επιφάνειες. Σχεδιάστε με μία κιμωλία μια γραμμή στα σημεία από όπου έχουν περάσει. Και πάλι τα μυρμήγκια δεν πρόκειται να την περάσουν.

Αυτά τα ολίγα…

Πιστέψτε με, πιάνουν όλα, λιγότερο ή περισσότερο. Και όλα είναι φθηνά και οικολογικά υλικά που τα έχουμε δίπλα μας. Δοκιμάστε τα και καλή επιτυχία!

από angel.aenaon

Συναγερμός για τα λαχανικά-δηλητήριο E. coli Infection

Πολύ καλό πλύσιμο των λαχανικών με άφθονο καθαρό νερό, ειδικά αυτών που θα καταναλωθούν ωμά και να φροντίζουν για την προσωπική τους καθαριότητα κατά την προετοιμασία του φαγητού, όπως και για την καθαριότητα του χώρου προετοιμασίας του.

---

---

Στους 11 οι νεκροί στη Γερμανία - 36 κρούσματα στη Σουηδία - Κανένα κρούσμα μέχρι τώρα στην Ελλάδα

E. coli Infection

Σε ετοιμότητα βρίσκονται οι αρμόδιες υγειονομικές αρχές της χώρας σχετικά με την παρουσία βακτηρίου (E. coli) σε ισπανικά αγγούρια που διακινήθηκαν στη Γερμανία και έχουν προκαλέσει το θάνατο έντεκα ανθρώπων από βακτηριακή γαστρεντερίτιδα. Σύμφωνα με τον Ενιαίο Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ), «από τα μέχρι στιγμής δεδομένα προκύπτει ότι τα συγκεκριμένα προϊόντα δεν έχουν διακινηθεί στην Ελλάδα».

Ωστόσο, για την αποφυγή γενικά φαινομένων τροφικής δηλητηρίασης, ο ΕΦΕΤ συνιστά στους καταναλωτές να ακολουθούν τις ορθές πρακτικές υγιεινής κατά την προετοιμασία των γευμάτων. Δηλαδή πολύ καλό πλύσιμο των λαχανικών με άφθονο καθαρό νερό, ειδικά αυτών που θα καταναλωθούν ωμά και να φροντίζουν για την προσωπική τους καθαριότητα κατά την προετοιμασία του φαγητού, όπως και για την καθαριότητα του χώρου προετοιμασίας του.

Επίσης, με εντολή του υπουργείου Υγείας, το Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης Νοσημάτων έχει αποστέλλει οδηγίες σε νοσοκομεία και ιατρικούς συλλόγους ώστε να διαγνώσουν έγκαιρα τις περιπτώσεις που συνδέονται με την επιδημία αυτή. Συγκεκριμένα οι ασθενείς με κλινική εικόνα γαστρεντερίτιδας, που συνοδεύεται από αιματηρή διάρροια, και που αναφέρουν πρόσφατο ταξίδι στη Γερμανία πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή και να δηλώνονται στο Κέντρο.

Κανένα κρούσμα
Στη χώρα μας δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας, εφόσον μέχρι τώρα δεν έχει καταγραφεί κανένα κρούσμα από το δίκτυο επιδημιολογικής επιτήρησης του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το σύνολο των κρουσμάτων έχει φτάσει τα 1.200 και το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων κάνει λόγο για τη χειρότερη επιδημία του είδους της σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι γερμανικές αρχές έχουν καλέσει του πολίτες να μην καταναλώνουν λαχανικά που χρησιμοποιούν για σαλάτες ώστε να υπάρξει περισσότερη σαφήνεια σχετικά με τη μόλυνση. Κρούσματα έχουν αναφερθεί σε Βρετανία, Δανία, Ολλανδία, Γαλλία, Αυστρία, Πολωνία και 36 στη Σουηδία. Στο Βέλγιο απαγορεύτηκε η εισαγωγή αγγουριών από δύο ισπανικές εταιρείες.

πηγή

Μυστράς: Μονοπάτια φύσης και ιστορίας Το παλάτι του Μαρμαρωμένου Βασιλιά Mystras, a Byzantine City-La ciudad bizantina de Mistra

O Μυστράς -καταγεγραμμένος στον κατάλογο των μνημείων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO- είναι από τα πιο ατμοσφαιρικά τοπία που μπορεί να βιώσει ο περιηγητής.

Archaeological Site of Mystras

La ciudad bizantina de Mistra

Όχι μόνο γιατί η σιωπηλή καστροπολιτεία αναδίδει το άρωμα των καιρών, της ιστορίας και της βυζαντινής τέχνης της εποχής των Παλαιολόγων, αλλά και γιατί προβάλλει («σαν ένα ολόδροσο φύλλο», όπως λέει ο συγγραφέας Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος) πάνω από τις δροσερές και αισθαντικές πλαγιές και χαράδρες του Ταΰγετου. 

Μυστράς και Ταΰγετος: Αυτές οι δύο «ψυχές» στη γωνιά του λακωνικού τοπίου, πέρα από την Σπάρτη, κάνουν όλο το γύρω τόπο να ανασαίνει στο ρυθμό τους! Τα χωριά Μυστράς, Παρόρι, Άγιος Ιωάννης, Ταϋγέτη, Τρύπη, Αναβρυτή ζουν στη σκιά του Ταΰγετου και του πάλαι ποτέ λόφου του Μυζηθρά. Και μαζί τους ευτυχούν όσοι βρεθούν κοντά τους...

Ένα βουνό με προσωπικότητα!
O λογοτέχνης περιηγητής Κώστας Oυράνης έγραφε για τον Ταΰγετο: «Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα υπήρχε βουνό με τέτοιο χαρακτήρα, τέτοια ατομικότητα». Και, πράγματι, όταν τον αντικρίζεις, πείθεσαι και εσύ ότι αυτό είναι ένα ξεχωριστό βουνό. Σου κλείνει τον ορίζοντα, γεμίζει τα μάτια σου καθώς αφήνεις τη Σπάρτη και οδηγείς κατά πάνω του. Όμως, η κατά μέτωπο «σύγκρουση» μαζί του δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος για να τον προσεγγίσεις. 
Πρέπει να αναζητήσεις κρυφά μονοπάτια, που το ίδιο το βουνό θα σε οδηγήσει σε αυτά. Ακόμη και για το δρόμο που
«σκαρφαλώνει» προς την Αναβρυτή δεν πιστεύεις ότι μπορεί να ανεβαίνει αυτοκίνητο, σε μια τόσο απότομη πλαγιά. Σταματάς, λοιπόν, στο χωριό Μυστράς και οργανώνεις τις εξορμήσεις σου στο βουνό. Κι αυτή είναι μια καλή αφετηρία.

Το παλάτι του Μαρμαρωμένου Βασιλιά
Πραγματικά, στη σκιά του Ταΰγετου το χωριό Μυστράς ζει ανάμεσα στους κήπους με τα μήλα των Εσπερίδων. Ένα μνημείο αφιερωμένο στον Κωνσταντίνο ­Παλαιολόγο, πάνω στον κεντρικό δρόμο, δίνει το στίγμα του. Πάνω σου υψώνεται ο λόγος του Μυστρά, «το κέντρο και η ψυχή της Πελοποννήσου» το Μεσαίωνα, όπως σημειώνει ο ακαδημαϊκός Μανόλης Χατζηδάκης. Εκεί, απέναντι στο παλάτι, που τώρα αναστηλώνεται ντυμένο με σκαλωσιές, ζούσε ο τελευταίος Δεσπότης του Μορέως και στην παλιά εκκλησιά δίπλα στέφθηκε -ο τελευταίος- αυτοκράτορας του Βυζαντίου και κίνησε για τη Βασιλεύουσα και το μύθο του. Όμως, αυτά προς το παρόν είναι μακρινά. Πολύ κοντά είναι τα σοκάκια με τα παλιά πετρόχτιστα σπίτια και τις ψηλές αυλόπορτες. Και οι δρόμοι που ανοίγονται σωρό προς όλες τις κατευθύνσεις...

Oι χαρές του περιηγητή!
O δρόμος προς Ταϋγέτη (5 χλμ. από τον Μυστρά) ανηφορίζει στον Ταΰγετο μέσα στις ελιές, με θέα το λόφο του Μυστρά. Το χωριό απλώνει τα παλιά, παραδοσιακά σπιτάκια του κατά μήκος της πλαγιάς, σαν προνομιακό μπαλκόνι. Στην υποδοχή, μια βρύση με τρεις κρουνούς φέρνει το κρυστάλλινο νερό του βουνού και τη γοητευτική μουσική του. Ό,τι καλύτερο για τους πεζοπόρους που ξεκινούν από εδώ (υπάρχουν ξύλινες πινακίδες που δείχνουν το μονοπάτι) για να περπατήσουν μέχρι κάτω τον Μυστρά. Η διαδρομή είναι περίπου μία ώρα, με χαλα­ρούς ρυθμούς βαδίσματος. Από αυτό το σημείο ξεκινούν άλλα σηματοδοτημένα μονοπάτια, τμήματα του ευρωπαϊκού μονοπατιού Ε4 (που ξεκινά από τα Πυρηναία της Ισπανίας και φτάνει μέχρι την Κρήτη). Ένα από αυτά πηγαίνει κατά τα Περγανταίικα (1 ώρα και 30 λεπτά) και ένα άλλο οδηγεί στην Ιερά Μονή Παναγίας Φανερωμένης (2 ώρες) και μετά στην Αναβρυτή (περίπου 30 λεπτά).
Τα μονοπάτια είναι η γοητεία αυτής της περιοχής. Oι δια­δρομές μπορούν να ενωθούν σε μία, αν αποφασίσετε να πάρετε την ανηφόρα από το χωριό Μυστράς. Το πετρόχτιστο μονοπάτι οδηγεί στη βρύση της Ταϋγέτης, μετά από πεζοπορία 1 ώρας και 30 λεπτών. Δίπλα στην πηγή, το μονοπάτι συνεχίζει στις πλαγιές της Ξεροβούνας στα Σέλα (υψόμετρο 1.120 μ.), σε φρυγανότοπους και ελατόδασος. Συναντά τον οικισμό Περγανταίικα, το ρέμα της Δαμασκηνιάς, διασταυρώνεται με τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο και οδηγεί στη Φανερωμένη σε 2 ώρες και 30 λεπτά. Εναλλακτικά, στο σημείο συνάντησης με την άσφαλτο, πηγαίνοντας δεξιά θα βρείτε το μονοπάτι που οδηγεί, μετά από πεζοπορία μισής ώρας, στην Αναβρυτή. Από εδώ, τη βρύση της Ταϋγέτης, ξεκινά ένα σύντομο μονοπάτι (περίπου μισή ώρα) για την Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής (μοναστήρι του 17ου αιώνα), 1 χλμ. μετά το χωριό, όπου ο περιηγητής μπορεί να φτάσει και με αυτοκίνητο. Είναι ένα εντυπωσιακό τοπίο, καθώς η μονή με τις παλιές τοιχογραφίες και τη βρύση στην εξώπορτά της κουρνιάζει κάτω από τα θεόρατα πλατάνια, που σκεπάζουν με τα κλαδιά τους τον ουρανό.

Ανάβαση στο... «φρύδι του γκρεμού»
Επιστροφή στον Μυστρά, για μια δοκιμασία ακόμη και για τους πιο έμπειρους οδηγούς. Η ανάβαση στην πέτρινη Αναβρυτή, ένα από τα χωριά του Ταΰγετου που διατηρεί ακόμη μόνιμους κατοίκους, γίνεται από Παρόρι, Άγιο Ιωάν­νη και μετά από ένα δρόμο που φιδογυρίζει εντυπωσιακά στο «φρύδι» του γκρεμού, μέχρι το χωριό (8 χλμ. από τον Μυστρά). Στο μεγάλο κτίριο, που ήταν παλιά σχολείο, λειτουργεί το Βοτανικό και Γεωλογικό Μουσείο του Ταΰγετου. Από εδώ, ο δρόμος περνά κάτω από την ωραία εκκλησία του Αγίου Νικολάου και συνεχίζει μέχρι τη Μονή Φανερωμένης (2,5 χλμ.). Βέβαια, σε μια τόσο απότομη ανάβαση είναι φυσικό η θέα να κόβει την ανάσα σε εκείνους που δεν οδηγούν. Αν όμως δεν θέλετε να την απολαύσετε και στην κάθοδο, τότε μπορείτε να διατρέξετε με ορειβατικό ποδήλατο ένα τμήμα του ορεινού ποδηλατόδρομου που ξεκινά από Μαγγανάρη και φτάνει στην Ταϋγέτη. Από εδώ θα μπείτε στη διαδρομή από την πηγή Κεφαλάρι, πάνω από την Αναβρυτή, η οποία είναι περίπου 25 χλμ. μέχρι τη μονή Ζωοδόχου Πηγής στην Ταϋγέτη.

Μια πορεία προς τον ουρανό
Η πιο φορτισμένη βόλτα στην περιοχή είναι σίγουρα η ­περιήγηση στην καστροπολιτεία του Μυστρά. Νιώθεις ­αμέσως το μυστήριό της καθώς φτάνεις στα ­Πικουλιάνικα (6,5 χλμ. από τον Μυστρά) και βλέπεις απέναντί σου τις ­σιλουέτες των κτισμάτων και των κυπαρισσιών να διαγράφονται στον ουρανό. Μια πορεία προς τον ουρανό αισθάνεσαι και την ανάβαση από την Πύλη του Κάστρου (Πάνω Πύλη) στο φράγκικο κάστρο στην κορυφή του λόφου (20 λεπτά). Το τοπίο είναι πανέμορφο και η θέα προς τον κάμπο της Σπάρτης, μέχρι απέναντι στον Πάρνωνα, εντυπωσιακή. Έξω από την πύλη, μία από τις πινακίδες μάς πληροφορεί γιατί ο Μυστράς είναι μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς: «O υστεροβυζαντινός οικισμός του Μυστρά, που αναπτύχθηκε μετά τα μέσα του 13ου ­αιώνα, υπήρξε από το 1262 μ.Χ. έδρα της κοσμικής και ­εκκλη­σιαστικής εξουσίας της βυζαντινής επικράτειας της Πελοποννήσου και από το 1348 μ.Χ. πρωτεύουσα του ­Δεσποτάτου του Μορέως, μέχρι την κατάκτησή του από τους Oθωμανούς το 1460 μ.Χ. Η σωζόμενη πολεοδομική συγκρότηση του οικισμού, η αρχιτεκτονική του φράγκικου κάστρου, του βυζαντινού παλατιού, των οικιών και των εκκλησιών με τη σημαντική ζωγραφική τους, καθιστούν τον Μυστρά πολύτιμη πηγή μελέτης του μεσαιωνικού πολιτισμού του Βυζαντίου και του ευρωπαϊκού χώρου γενικότερα».
Η είσοδος στον αρχαιολογικό χώρο του Μυστρά (με εισιτήριο) μπορεί να γίνει και από την Κεντρική Πύλη (Κάτω Πύλη). Τα ειδυλλιακά δρομάκια ελίσσονται ανάμεσα σε μεγαλόπρεπες εκκλησιές, όπως η Μητρόπολη, η Oδηγήτρια (Αφεντικό), η Περίβλεπτος, η Παντάνασσα (η μόνη κατοικημένη από μοναχές) και η Αγία Σοφία, το ­Αρχοντικό Λάσκαρη, την Τουρκική Κρήνη, τα Παλάτια, κάτω από τις αψίδες πυλών, όπως της Μονεμβάσιας ή του Αναπλιού, και φτάνουν μέχρι το κάστρο. Μετά τα Πικουλιάνικα, η Τρύπη -τυλιγμένη στο μύθο του Καιάδα- απέχει 1 χλμ. Μετά ο δρόμος ανηφορίζει στον Ταΰγετο, για να φτάσει στην Καλαμάτα. 

πηγή

Εκπαιδευτική ταινία «Πράσινη ενέργεια» - Green energy future

Οι κλιματικές αλλαγές και οι συνέπειές τους στο πλανητικό οικοσύστημα δε γνωρίζουν σύνορα. Αφορά σε όλα τα κράτη και στον καθένα μας. Είναι ανάγκη λοιπόν να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον, την ανάπτυξη και την πρόοδο, να στραφούμε προς τη νέα πράσινη τεχνολογία που σέβεται το μέτρο και την αρμονική συνύπαρξη του ανθρώπου με το περιβάλλον.

Η εκπαιδευτική ταινία «Πράσινη Ενέργεια» πήρε την τιμητική διάκριση "highly commended" από την επιτροπή του διαγωνισμού

Διεύθυνση Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης

«Περιβάλλον και κατοικία: Τα τρία γουρουνάκια χτίζουν σπίτι» | Herakleidon Oikologia

Ο οικιακός τομέας ευθύνεται για ένα μεγάλο ποσοστό της κατανάλωσης ενέργειας. Τα σπίτια είναι ενεργοβόρα και έχουν "μεγάλο οικολογικό αποτύπωμα".

ΠΟΥ: Μουσείο Ηρακλειδών, Ηρακλειδών 16, Θησείο, Αθήνα Τηλέφωνο: 210 3461981  ΠΟΣΟ: είσοδος ελεύθερη 
ΠΟΤΕ: 6 Ιουνίου 2011, 10:00-12:00

Στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών προγραμμάτων, για οργανωμένες σχολικές ομάδες, που διεξάγει το Μουσείο Ηρακλειδών καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους, θα πραγματοποιηθεί εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους μαθητές της ΣΤ’ τάξης του 72ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών από την Ελένη Σβορώνου με θέμα, 'Περιβάλλον και κατοικία: Τα τρία γουρουνάκια χτίζουν σπίτι'.

Ο οικιακός τομέας ευθύνεται για ένα μεγάλο ποσοστό της κατανάλωσης ενέργειας. Τα σπίτια είναι ενεργοβόρα και έχουν "μεγάλο οικολογικό αποτύπωμα".

Σ’ αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα οι μαθητές θα έχουν την ευκαιρία να δημιουργήσουν το δικό τους "οικολογικό σπίτι", χρησιμοποιώντας τις λύσεις που προσφέρει η σύγχρονη αρχιτεκτονική και τεχνολογία. 

Ξεκινώντας από τις φωλιές των ζώων και τα δεντρόσπιτα και περνώντας από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική και οργάνωση των οικισμών, θα φτάσουμε στο ιδανικό σπίτι του μέλλοντος. Θα διερευνήσουμε ακόμη τρόπους για να κάνουμε τη λειτουργία του δικού μας σπιτιού πιο οικονομική και πιο οικολογική, αλλάζοντας τις καθημερινές συνήθειες στο σπίτι.

Ελένη Σβορώνου, Υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, WWF Ελλάς

Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας: Το «Μουσείο με τα παιδιά» The Haven of Artemis - Visiting Vravrona (Brauron)

Τα παιδία παίζει

Vravrona and the Temple of Artemis

Κάποιοι το λένε το «Μουσείο με τα παιδιά».

Ισως γιατί είναι γεμάτο από αυτά: μαρμάρινα κορίτσια του 4ου αιώνα π.Χ. με τρυφερό βλέμμα, πλεξούδες στα μαλλιά και πτυχωτούς χιτώνες -ορισμένα κρατούν ζωάκια στα χέρια τους- σχηματίζουν πομπή προς τη θεά Αρτεμη. Είναι τοποθετημένα στο κέντρο της αίθουσας, χωρίς προστατευτικό γυαλί και μπορείς σχεδόν να τα αγγίξεις! 

Αν και πρόσφατα ανακαινισμένο, σε μια κατάφυτη τοποθεσία, μέσα στον αρχαιολογικό χώρο της Βραυρώνας κι ένα βήμα από τη θάλασσα (που σημαίνει πως προσφέρεται για μια μονοήμερη εκδρομή μετά μπάνιου και ψαροφαγίας), το Μουσείο αυτό παραδόξως δεν είναι ακόμα τόσο γνωστό στους Αθηναίους.

Ολοκαίνουριες προθήκες, φρεσκοβαμμένες αίθουσες και μια νέα εκθεσιακή προσέγγιση που αναδεικνύει τον πολυσχιδή χαρακτήρα της Βραυρωνίας Αρτέμιδος: προστάτιδας του γάμου, της γονιμότητας, των παιδιών, αλλά και με τα βέλη στον ώμο και συντροφιά το ελάφι της. 

Στον πανέμορφο αυτό τόπο βρισκόταν το ιερό της (πρώτο μισό του 5ου αιώνα π.Χ.). Μια μεγαλοπρεπής πομπή ξεκινούσε κάθε πέντε χρόνια από την Ακρόπολη της Αθήνας για να γιορτάσει εδώ τα Βραυρώνια με θυσίες αλλά και αθλητικούς, μουσικούς και ιππικούς αγώνες. Η αρκτία αποτελούσε τη σημαντικότερη λατρευτική εκδήλωση της γιορτής: η Αρτεμις καθοδηγούσε τα κορίτσια για το πέρασμά τους από την παιδική στην εφηβική ηλικία.

Οι γονείς αφιέρωναν τα παιδικά αγάλματα στην Αρτεμη έπειτα από μια αίσια έκβαση γέννας ή έπειτα από ίαση κάποιας αρρώστιας. Μαρμάρινα κεφάλια κοριτσιών, αγαλματίδια καθιστών αγοριών αλλά και τα παιχνίδια τους μαρτυρούν πώς περνούσαν τον ελεύθερο χρόνο τους: με το αρτιάζειν (μονά-ζυγά), με βώλους από πηλό και γυαλί, ζάρια, πλαγγόνες (κούκλες). 
Τα κορίτσια, μαθαίνουμε, χάριζαν τα παιχνίδα τους στις προστάτιδες θεές του γάμου πριν από την ενηλικίωσή τους.

Υπάρχει βέβαια και «Ο κόσμος της γυναίκας»: Χρυσά δαχτυλίδα, περιδέραια, σκουλαρίκια και αρωματοδοχεία επιβεβαιώνουν τη διαχρονική γυναικεία φιλαρέσκεια!

* Μαρκόπουλο Μεσογείων, Βραυρώνα, 22990-27020. 

Τρίτη -Κυριακή: 8.30 π.μ. - 3 μ.μ. 

enet

Εθελοντές καθάρισαν τη δασική περιοχή της Πάρνηθας Parnitha the highest mountain on the peninsula of Attica

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε χτες ο καθαρισμός του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας και ειδικότερα, της περιοχής Τατοΐου, καθώς η ανταπόκριση των εθελοντών ήταν θετική.

Parnitha the highest mountain on the peninsula of Attica

Εθελοντές καθάρισαν τη δασική περιοχή της Πάρνηθας

Η συγκεκριμένη δράση αποτελεί την πρώτη σειράς αντίστοιχων δράσεων, που έχει προγραμματίσει η Ειδική Γραμματεία Δασών του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, στο πλαίσιο της αντιπυρικής προστασίας και έγινε σε συνεργασία με τους δήμους Διονύσου και Αχαρνών, τα δασαρχείο Πάρνηθας και τον Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, με τη συμμετοχή εθελοντών.

«Η αντιπυρική προστασία δεν είναι υπόθεση μόνο των φορέων και των υπηρεσιών, είναι υπόθεση όλων μας. Πρέπει οι πολίτες να συμμετέχουν ενεργά στη προστασία του περιβάλλοντος», δήλωσε ο ειδικός γραμματέας Δασών, Γιώργος Αμοργιανιώτης, ευχαριστώντας, παράλληλα, τους εθελοντές που συμμετείχαν στη δράση.

Ο κ. Αμοργιανιώτης επισήμανε ότι θα ακολουθήσουν και άλλες, αντίστοιχες, δράσεις στην Ανατολική και Δυτική Αττική, πάντα με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος.

«Το υπουργείο, στο πλαίσιο της αντιπυρικής προστασίας, για φέτος, έχει προσπαθήσει, παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, οι πιστώσεις που θα διατεθούν να είναι στο επίπεδο που ήταν αντίστοιχα τα προηγούμενα χρόνια», δήλωσε ο γραμματέας Δασών και συνέχισε: «Προσπαθούμε να ενεργοποιήσουμε όσο το δυνατόν νωρίτερα και το Πράσινο Ταμείο για να εξοικονομήσουμε ακόμα περισσότερους πόρους για την αντιπυρική περίοδο».

Από την πλευρά του ο δήμαρχος Διονύσου, Ιωάννης Καλαφατέλης, είπε: «Ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα της Γενικής Γραμματείας δασών, καθώς ο δήμος μας είναι αρωγός σε κάθε προσπάθεια που έχει ως στόχο την προστασία του περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την ευαισθητοποίηση των πολιτών».

Τέλος, ο αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος του δήμου Αχαρνών, Βασίλης Λαζάρου, αναφέρθηκε στη σημαντική προσπάθεια που γίνεται με τη βοήθεια των εθελοντών να προστατευθεί το δάσος της Πάρνηθας επισημαίνοντας παράλληλα ότι αντίστοιχη ενέργεια θα επαναληφθεί στις 5 Ιουνίου στον δήμο Αχαρνών.

έθνος

Η λίμνη Πλαστήρα: Μια γαλάζια πινελιά σε φόντο πράσινο Plastira Lake: The Famous Lake of Thessaly, Greece

Η Λίμνη Πλαστήρα είναι λίμνη που βρίσκεται στο οροπέδιο της Νεβρόπολης στο Νομό Καρδίτσας. Είναι τεχνητή λίμνη, και το επίσημό της όνομα είναι λίμνη Ταυρωπού.

Plastira Lake: The Famous Lake of Thessaly, Greece

Σχηματισμός της λίμνης

Σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στον ποταμό Ταυρωπό ή Μέγδοβα, η δε ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, όταν το 1935 που επισκέφθηκε την γενέτειρά του, και είχαν σημειωθεί καταστροφικές πλημμύρες στη περιοχή και την Μακεδονία από συνεχείς βροχοπτώσεις, βλέποντας τον χώρο φέρεται να είπε «εδώ μια μέρα θα γίνει λίμνη», απ' όπου και το πιο γνωστό της όνομα.

Η χρηματοδότηση της έγινε από χρήματα που χρωστούσε η Ιταλία στην Ελλάδα και την κατασκευή ανέλαβε γαλλική εταιρεία. Σήμερα τη διαχείριση του φράγματος έχει αναλάβει η ΔΕΗ. 

Να σημειωθεί ότι πριν την κατασκευή της λίμνης, υπήρχε στο οροπέδιο αεροδρόμιο, όπου προσγειώθηκε στην Ελλάδα το πρώτο συμμαχικό αεροπλάνο.

Σημερινή εικόνα της λίμνης

Περιέχει 400 εκατ. κυβικά μέτρα νερού, έχει μέγιστο μήκος 12 χλμ, μέγιστο πλάτος 4 χλμ, η συνολική της επιφάνεια είναι 24 τετραγωνικά χιλιόμετρα, ενώ το μέγιστο βάθος της είναι γύρω στα 60 μέτρα και το ανώτατο υψόμετρο της είναι 750 m. Το νερό της χρησιμοποιείται για άρδευση και ηλεκτροπαραγωγή, καθώς εκεί κοντά, στο χωριό Μητρόπολη, βρίσκεται και υδροηλεκτρικό εργοστάσιο ισχύος 400 MW. 

Τα τελευταία χρόνια έχει αξιοποιηθεί και τουριστικά, με αρκετές δραστηριότητες πάνω και γύρω από τη λίμνη.

Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης Foundation for Environmental Education

Η ΕΕΠΦ είναι η παλαιότερη περιβαλλοντική οργάνωση στην Ελλάδα. Ιδρύθηκε το 1951 και λειτουργεί ως μη-κερδοσκοπικό σωματείο.

Η ΕΕΠΦ συνετέλεσε στη δημιουργία των περισσοτέρων Εθνικών Δρυμών, των υγροτόπων διεθνούς σημασίας Ramsar και πολλών άλλων προστατευομένων περιοχών. Πρωτοστάτησε, επίσης, στις προσπάθειες προστασίας απειλουμένων ειδών.

Η ΕΕΠΦ δραστηριοποιείται σήμερα σε τέσσερις άξονες:

• Περιβαλλοντική Εκπαίδευση
• Προγράμματα Προστασίας της Φύσης
• Παρεμβατική Προστασία
• Γενικότερη Ευαισθητοποίηση του κοινού

Για να επιτελέσει την αποστολή της, η ΕΕΠΦ βασίζεται σε εκτεταμένο δίκτυο εθελοντών και σε συνδρομές και δωρεές μελών, χορηγίες ιδρυμάτων και επιχειρήσεων και, για συγκεκριμένα προγράμματα προστασίας της Φύσης, σε κρατική και διακρατική οικονομική ενίσχυση.

Η ΕΕΠΦ εκπροσωπεί στην Ελλάδα το Ίδρυμα για την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (FEE) και το Centre Naturopa του Συμβουλίου της Ευρώπης. 

Είναι επίσης μέλος σημαντικών διεθνών περιβαλλοντικών οργανισμών: IUCN, EEB, ECNC, EUCC και άλλων. Συνεργάζεται στενά με άλλες Ελληνικές περιβαλλοντικές οργανώσεις και φορείς του Δημοσίου.

Για το έργο της έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών, το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Ίδρυμα Ford.

Βραβείο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο 1ο Γυμνάσιο Ρεθύμνου

Το βραβείο για το σχολικό πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης «Το Παραμυθόδασος» κέρδισε το 1ο Γυμνάσιο Ρεθύμνου στην εκδήλωση που συνδιοργάνωσαν η ΕΕΠΦ και η Β’ Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αθηνών, στο πλαίσιο του διεθνούς Δικτύου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης «Μαθαίνω για τα Δάση».

Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο Ινστιτούτο Γεωπονικών Επιστημών του Κτήματος Συγγρού, όπου έγινε η βράβευση των σχολείων και των εκπαιδευτικών του δικτύου, που εφάρμοσαν με ιδιαίτερη επιτυχία Πρόγραμμα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης τις σχολικές χρονιές 2008-09 και 2009-10. 

Βραβεύτηκαν συνολικά 25 ιδιωτικά και δημόσια σχολεία από όλη την Ελλάδα μεταξύ των οποίων το 1ο Γυμνάσιο Ρεθύμνου.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα παιδιά του 1ου Γυμνάσιου Ρεθύμνου και η εκπαιδευτικός Ελένη Καπελώνη έχουν βραβευτεί και στο παρελθόν με τα εξής βραβεία:

- Βραβείο από το δίκτυο «Οικολογικά σχολεία» τα σχολικά έτη 2005-06 και 2006-07 για τα Σχολικά Προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης «Το νερό είναι παντού» και «Το νερό είναι παντού-το παραμύθι».

- Βραβείο από το δίκτυο «Μαθαίνω για τα δάση» το σχολικό έτος 2007-2008 για το ΣΠΠΕ «Δάση-τα διαμάντια της γης» όπου παιδιά της Β Γυμνασίου έκαναν ένα επιτραπέζιο παιδαγωγικό παιχνίδι για το δάσος.

- Βραβείο από το δίκτυο «Μαθαίνω για τα δάση» το σχολικό έτος 2008-2009 για το ΣΠΠΕ «Το παραμυθοδάσος», όπου παιδιά του Β2 τμήματος του Γυμνασίου έκαναν ένα παραμύθι στο οποίο παρουσιάζονται τα οφέλη του δάσους και οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει, καθώς και οι τρόποι προστασίας του.

-Έπαινος από τα «Οικολογικά σχολεία» το σχολικό έτος 2009-2010 για το ΣΠΠΕ «Παιχνίδια ενέργειας», όπου παιδιά του Β3 και Β2 τμήματος του Γυμνασίου ασχολήθηκαν με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και έκαναν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, στο οποίο παρουσιάζουν τρόπους εξοικονόμησης ενέργειας στο σπίτι. Κάθε χρόνο στο 1o Γυμνάσιο Ρεθύμνου εκπονούνται εργασίες Καινοτόμων Δράσεων Αγωγής Υγείας, Αγωγής Σταδιοδρομίας, Πολιτιστικών Θεμάτων και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης.
H Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης (ΕΕΠΦ) είναι μια ελληνική περιβαλλοντική μη κυβερνητική οργάνωση που δραστηριοποιείται στην προστασία του ελληνικού περιβάλλοντος. Επίσης παρέχει στην εκπαιδευτική κοινότητα 5 δίκτυα μέσω των οποίων παρέχει εκπαιδευτικό και ενημερωτικό υλικό σε σχολεία και εκπαιδευτικούς που το επιθυμούν.

Ρεθεμνιώτικα Νέα

Το «ταξίδι» της πλαστικής σακούλας The Majestic Plastic Bag - A Mockumentary

Αν νομίζετε ότι τα έχετε δει όλα τότε αυταπατάστε. 

Οι επιστήμονες όχι μόνο ανακάλυψαν αλλά κατάφεραν και να καταγράψουν το μεγαλοπρεπές ταξίδι που κάνει αυτό το ιδιαίτερο πλάσμα  για να φτάσει σπίτι του, στον ωκεανό…

Στο βίντεο παρακολουθούμε τον κύκλο ζωής της … πλαστικής σακούλας και τα εμπόδια που αντιμετωπίζει μέχρι να φτάσει εκεί που ανήκει (;)… Όταν αφήνεται ελεύθερη στην αστική «φύση», η σακούλα είναι αβέβαιη για το μέλλον της και την πορεία που πρέπει να ακολουθήσει. 

Στην προσπάθεια της να βρει τον δρόμο της, περνάει από «δύσβατα» μονοπάτια, διατρέχοντας μεγάλο κίνδυνο από διάφορους εχθρούς, όπως την υπηρεσία καθαρισμού του πάρκου και ή τον φονικό σκύλο που στην κυριολεξία διαθέτει την δύναμη να την σκίσει. Όμως, χάρη στους επιτήδειους ελιγμούς της καταφέρνει να ξεφύγει και τελικά να φτάσει στον προορισμό της.

Αυτό το mockumentary, ένα είδος ντοκιμαντέρ που διακωμωδεί κάποια πλασματικά γεγονότα, έχει ως σκοπό την ευαισθητοποίηση του κόσμου για το θέμα της μόλυνσης των θαλασσών από τα πλαστικά. 

Στην εκστρατεία με μότο «οι πλαστικές σακούλες δεν είναι αυτόχθονες του Ειρηνικού» μέχρι και ο γνωστός ηθοποιός Jeremy Irons συνεισφέρει με την αφήγηση της «ιστορίας» της σακούλας.

πηγή

Σπήλαιο Αλιστράτης: Ένα ανεπανάληπτο μνημείο της φύσης Spilaio Alistratis - Alistrati Cave - Cave of Alistrati

Cave of Alistrati

Ένα από τα ωραιότερα σπήλαιο όχι μόνο της Ελλάδας και της Ευρώπης αλλά και ολόκληρου του κόσμου, θεωρείται το Σπήλαιο της Αλιστράτης.

Το σπήλαιο βρίσκεται σε μια εξαίρετη τοποθεσία ανατολικά του νομού Σερρών και πολύ κοντά στον νομό Δράμας, μόλις 6 χλμ από την πανέμορφη πόλη της Αλιστράτης στη θέση Πετρωτό.

Καταλαμβάνει έκταση 14.000 στρεμμάτων βαθιά στα έγκατα της γης. Ο επισκέπτης γοητεύεται ακούγοντας την πλούσια ιστορία του σπηλαίου από τους φιλόξενους ξεναγούς.

Περασμένο μεσημέρι πια με μια αφόρητη ζέστη να μας περιβάλλει περιμέναμε να συγκεντρωθούμε μια μικρή δεκαμελή ομάδα η οποία συμπεριελάμβανε και 3 μικρά παιδιά ηλικίας από 3-10 ετών.  
Μπαίνοντας στην μεγαλοπρεπή είσοδο αρχίσαμε να  νιώθουμε την υγρασία να κολλάει στα κορμιά μας και μια παράξενη μυρωδιά να μας τυλίγει. Το θέαμα ανυπέρβλητο καθώς μας μαγεύει κυριολεκτικά με τα μοναδικής ομορφιάς σχήματα των σταλακτιτών και σταλαγμιτών αλλά και τις σημαντικές πληροφορίες που λαμβάνουμε.

Η ευγενέστατη ξεναγός με χαμόγελο ξεκίνησε την ευχάριστη περιήγηση στο εσωτερικό του σπηλαίου:

«Το σπήλαιο της Αλιστράτης, είναι σχεδόν επίπεδο. Θα ακολουθήσουμε τον τσιμεντένιο διάδρομο μήκους 1,5 χιλιομέτρου και θα επιστρέψουμε από την ίδια διαδρομή. Το σπήλαιο ήταν γνωστό στους κατοίκους της περιοχής από τις αρχές του αιώνα, καθώς τα αγριοπερίστερα έβρισκαν εκεί καταφύγιο και τα είχαν εντοπίσει οι κυνηγοί. Πολλοί γνώριζαν την ύπαρξη της σπηλιάς αλλά κανείς τότε δεν είχε αντιληφθεί την σημασία της. Το 1958 οργανώθηκε αποστολή εξερεύνησης του σπηλαίου από τον δάσκαλο κ. Ιατρίδη, ενώ το 1975 έγινε γνωστό στην Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία και με την καθοδήγηση του κ. Συμεωνίδη άρχισαν οι έρευνες. Υπάρχουν 4 ακόμα γειτονικά σπήλαια που δεν είναι προσβάσιμα στο κοινό.

Το Σπήλαιο της Αλιστράτης καλύπτει επιφάνεια 25.000 τμ, έχει μήκος 3.000 μέτρα, χρονολογείται πριν από 2.000.000 χρόνια και έχει φυσικό εξαερισμό.

Βρισκόμαστε στην είσοδο του σπηλαίου, στον προθάλαμο που έχει ύψος 8 μέτρα. Από αυτό το σημείο ξεκινούν τα 3 κύρια μονοπάτια. Εμείς θα ακολουθήσουμε το μονοπάτι που ξεκινάει μπροστά μας μήκους 1,5 χιλιομέτρων. Υπάρχει ένα δεύτερο μονοπάτι 800 μέτρων και ένα μικρότερο. Η θερμοκρασία μέσα στο σπήλαιο είναι σταθερή χειμώνα καλοκαίρι και κυμαίνεται από 15-19 βαθμούς, ενώ η υγρασία αξίζει το 75-100%.

Η αίθουσα υποδοχής με 60 μέτρα πλάτος, μήκος 100 μέτρων περίπου και ύψος 20-30 μέτρα. Όσο προχωρούμε ο διάκοσμος του σπηλαίου γίνεται πλουσιότερος. Παρατηρούμε τους τεράστιους, κατάλευκους, παραπετασματοειδείς σταλακτίτες ενώ λίγο πιο κάτω αριστερά δείτε τους λεπτούς σωληνοειδείς σταλακτίτες.

Θαυμάζουμε τους μοναδικούς εκκεντρίτες με τα πολύπλοκα σχήματα και τους ελικτίτες που είναι από τους σπανιότερους σχηματισμούς σε ανάλογα σπήλαια.

Πιο πέρα βλέπουμε τις «Φλόγες». Είναι εντυπωσιακοί κόκκινοι σταλακτίτες. Είμαστε σε μια στοά ύψους 35 μέτρων και βλέπουμε αυτό το μεγαλοπρεπές φράγμα από κολώνες. Αυτοί οι σταλακτίτες είναι τεράστιοι και έχουν μήκος πάνω από 15 μέτρα.

Οι σπηλαιοαποθέσεις είναι μοναδικές. Τα γκουρ έιναι κάποιες από αυτές με μέγεθος και σχήμα που ποικίλει. Τα Ωοειδή, ογκοειδή και τα κουνοπιδοειδή είναι από τις ομορφότερες και πιο ασυνήθιστες μορφές. Πλησιάζουμε προς το τέρμα του διαδρόμου και θα επιστρέψουμε ξανά από το ίδιο μονοπάτι».

Κάπου εδώ αρχίζουν οι ερωτήσεις προς την ξεναγό:

Ε: Υπάρχουν περιοχές του σπηλαίου που δεν εξερευνηθεί;
Α: Έχουν εξερευνηθεί πολλά ακόμα τμήματα του σπηλαίου από τους ειδικούς επιστήμονες αλλά δεν έχουν δοθεί στο κοινό για να μην αλλοιωθεί όλη η ομορφιά του σπηλαίου. Βλέπετε ότι και ο φωτισμός κλείνει πίσω μας γιατί όλα αυτά επηρεάζουν το τοπίο.

Ε: Το σπήλαιο έχει υποστεί ανθρώπινες παρεμβάσεις;
Α: Όσες ήταν απαραίτητες για να γίνουν οι εργασίες διάνοιξης.

Ε: Τι μυρίζει έτσι έντονα;
Α: Είναι το γκουανό. Τα περιττώματα των νυχτερίδων που έβρισκαν καταφύγιο στην σπηλιά. Βρέθηκαν συνολικά 7 είδη νυχτερίδων καθώς και άλλες μορφές ζωής από ενδημικά ζωύφια αλλά και 36 είδη από σπηλαιόβιους μικροοργανισμούς.

Ε: Πότε δόθηκε το σπήλαιο σε λειτουργία;
Α: Δόθηκε το 1998.

Ε: Μας αρέσει που το σπήλαιο είναι προσβάσιμο σε κάθε επισκέπτη λόγω του ισόπεδου διαδρόμου.
Α: Αξίζει να επισκεφτείτε και το σπήλαιο του Μααρά, λίγα χιλιόμετρα μακριά από εδώ, αλλά αξίζει τον κόπο καθώς και το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη που είναι σπάνιας ομορφιάς.

Φτάνοντας στο τέλος του διαδρόμου επιζητούσαμε έντονα να εισπνεύσουμε καθαρό αέρα. Νιώθαμε το δέρμα μας να κολλάει από την υγρασία. Βγαίνοντας κάναμε μια βόλτα να δούμε τη θέα του φαραγγιού από ψηλά, απολαμβάνοντας και το θέαμα μερικών αρπακτικών που έκοβαν βόλτες από ψηλά. Σε όλο τον περίβολο αλλά και στο σιντριβάνι ξεδιψούσαν μικροί κορυδαλλοί που πραγματοποιούσαν πτήσεις σχεδόν δίπλα μας. Το κελάηδημα των άγριων ωδικών πτηνών συμπληρώνει την ανεξάντλητη ομορφιά του τοπίου.

Το Σπήλαιο της Αλιστράτης είναι από τους προορισμούς εκείνους που δεν πρέπει να αμελήσουν οι επισκέπτες της περιοχής καθώς είναι το μοναδικό εν λειτουργία σπήλαιο σε όλη την Μακεδονία που σίγουρα θα γοητεύσει με την μοναδικότητά του και τον εντυπωσιακό διάκοσμο, όχι μόνο τους ενήλικους αλλά και τους μικρούς επισκέπτες του.

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr

Σπήλαια Δυρού, το παραμυθένιο λιμναίο σπήλαιο Diros Caves

Diros Caves

Ένα από τα πιο μεγαλοπρεπή λιμναία σπήλαια όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και του κόσμου, που μέσα του στεγάζεται το πιο πλούσιο μουσείο Φυσικής Ιστορίας, είναι το Σπήλαιο της Βλυχάδας ή αλλιώς το Σπήλαιο του Δυρού.

Ένας ελικοειδής δρόμος που ξεδιπλώνεται σαν τεράστιο φίδι, περνώντας μέσα από ένα σωρό ιστορικές και γραφικές πόλεις, όπως η Σπάρτη, το Γύθειο, η Αρεόπολη, οδηγεί στα δυτικά παράλια της Λακωνικής Χερσονήσου, στον Όρμο Διρού, στην καρδιά της λιτής Λακωνικής Μάνης. 

Η άγρια ομορφιά του φυσικού τοπίου, με τους απότομους γκρεμούς, τους πέτρινου πύργους, αναδεικνύει το ψυχικό σθένος των ανθρώπων που το κατοικεί. Εκεί αιώνες τώρα η φύση συνέθεσε ένα φαντασμαγορικό τοπίο που ούτε ο λογισμός, ούτε η φαντασία του ανθρώπου μπορεί να πλάσει.

Αν και η ύπαρξή του ήταν γνωστή στους ντόπιους από το 1900 περίπου, μόλις το 1949 εξερευνήθηκε ουσιαστικά από το ζεύγος Πετρόχειλου, οι οποίοι, ήταν ιδρυτές της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας.

Μέχρι το 1960 εξερευνήθηκαν και χαρτογραφήθηκαν περίπου 1600 μέτρα. Σήμερα τα μέρη που έχουν εξερευνηθεί αγγίζουν τα 14 χιλιόμετρα ενώ δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια η συνολική έκταση του σπηλαίου. 

Η λιμναία διαδρομή που γίνεται με μικρές μονοκωπήλατες λέμβους είναι 1200 μέτρα, ενώ στη συνέχεια ακολουθεί και μια χερσαία διαδρομή 300 μέτρων.

Ο αρχικός μας δισταγμός για να μπούμε στην μικρή κωπηλατική λέμβο, ξεπεράστηκε σχεδόν αμέσως με την είσοδό μας στον χώρο. Φορέσαμε τον κατάλληλο εξοπλισμό, σωσίβιο και κράνος και επιβιβαστήκαμε στην βάρκα. Η ματιά μας έμεινε εκστατική μπροστά σε αυτό το μοναδικής ομορφιάς θησαυρό της φύσης.  
Καθώς η μικρή λέμβος γλιστρούσε στα κρυστάλλινα υφάλμυρα νερά, η θερμοκρασία των οποίων αγγίζει τους 12-14 βαθμούς, ανάμεσα σε μαιανδρικές στοές, τα μάτια μας αλλά και των άλλων συνεπιβατών δεν ξέρανε τι να πρωτοθαυμάσουν. Αστραφτεροί κρύσταλλοι, κατάλευκοι σταλαχτίτες, και σταλαγμίτες, παραπετασματοειδείς, ρόζ και κατακόκκινοι χνουδωτοί, γκρίζες ή κατάλευκες κολώνες, αλαβάστρινα αραβουργήματα στους τοίχους και τις οροφές έδωσαν τα ονόματά τους στους χώρους που συναντήσαμε.

Οι Ηράκλειες στήλες, η Λίμνη των Ωκεανίδων, τα Φοινικόδεντρα, το Προσκυνητάρι, το Πέτρινο λουλούδι, τα Ροζ σαλόνια, οι Βελούδινοι Σταλαχτίτες, ο Φάρος, η Χρυσή βροχή, τα Λευκά διαμερίσματα, η Θάλασσα των ναυαγίων, η Σοκολατένια αίθουσα, το Δίχτυ της αράχνης, το Σπήλαιο της Βηθλεέμ, το Κηροπήγιο, το Κεφάλι του αλόγου, ο Ιπτάμενος δίσκος, η Αίθουσα των ερωτευμένων, η Λίμνη με τις νεράιδες, είναι μερικά από τα φανταστικά ονόματα που δόθηκαν με έμπνευση από τους σπηλαιολόγους που τα ανακάλυπταν.

Το έργο αυτό της φύσης, όπως μας εξήγησε ο ξεναγός μας, ανάγεται στην λεγόμενη τεταρτογενή περίοδο. Οι σταλαγμίτες δημιουργήθηκαν πριν εκατομμύρια χρόνια στο δάπεδο του σπηλαίου, όταν ακόμα δεν υπήρχε νερό. Η καταβύθιση όμως της Ν. Πελοποννήσου ξανάφερε το νερό στην φυσική του ροή και έτσι συμβαίνει το μοναδικό αυτό φαινόμενο να «φυτρώνουν» σταλαγμίτες μέσα στο νερό και ο επισκέπτης να πλέει σε ένα φαντασμαγορικό σμαραγδένιο δάσος!

Το σπήλαιο έχει υποστεί μικρές ανθρώπινες παρεμβάσεις, για να ανοιχτούν στοές και περάσματα (με δυναμίτες και εκρηκτικά) προκειμένου να γίνει προσπελάσιμο για το ευρύ κοινό. Η θερμοκρασία του αέρα στο εσωτερικό του σπηλαίου καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου κυμαίνεται από 16-19 βαθμούς Κελσίου, ενώ το βάθος του νερού σε ορισμένα σημεία αγγίζει τα 30 μέτρα.

Σημαντικότατα ανθρωπολογικά και αρχαιολογικά ευρήματα από την Νεολιθική εποχή έχουν ανακαλυφθεί, καθώς και απολιθωμένα οστά πάνθηρα, ύαινας, λιονταριού, ελαφιού, κουναβιού, αλλά και ιπποπόταμου. Τα ευρήματα αυτά είναι ανεκτίμητης ιστορικής αξίας και παρουσιάζουν μεγάλο επιστημονικό ενδιαφέρον όχι μόνο για τους Αρχαιολόγους αλλά και τους Ανθρωπολόγους.

Οι αισθήσεις του επισκέπτη κρατιούνται σε εγρήγορση προσπαθώντας να αποτυπώσει μέσα στο νου του τους απαράμιλλους αυτοσχέδιους καλλιτεχνικούς θησαυρούς που κόβουν την ανάσα. Το σπήλαιο μοιάζει μαγικό και παραμυθένιο, θαρρείς και κάποια νεράιδα μαρμάρωσε όλες τις φιγούρες στα βάθη της Μανιάτικης γης που μέσα στην υγρή σιωπή θαρρείς πως θα ζωντανέψουν.

Τολμήστε να περιηγηθείτε στα μοναδικής ομορφιάς χωριά του Κότρωνα, της Λάγιας, της Βάθειας, του Πόρτο Κάγιο, του Γερολιμένα μες την απέριττη ομορφιά, αλλά και στα πιο κοσμοπολίτικα αλλά γραφικά χωριά της Στούπας και της Καρδαμύλης που γεμάτα χρώματα από τις πανέμορφες βοκαμβίλιες και τις μυρωδάτες πικροδάφνες.

Γεωργία Νικητέα, EcoView.gr

Στη λιμνούλα με τα νούφαρα - Ένα οικολογικό «παραμύθι»

Μια φορά κι έναν καιρό, στην άκρη ενός μεγάλου καταπράσινου δάσους υπήρχε μια λιμνούλα με νεράκι γαλάζιο στη μέση και πρασινωπό στις όχθες, από τους μικρούς θάμνους και τα χορταράκια που ολόγυρά της φύτρωναν.

Ήταν ήσυχα εκεί που άρχιζε το μεγάλο δάσος και όποιος πήγαινε μια βόλτα στη λιμνούλα θαρρούσε πως βρισκόταν σε έναν άλλο κόσμο, μακριά και πέρα από τη βουερή φασαρία της κοντινής μεγάλης πόλης.

Η λιμνούλα είχε για στολίδια όμορφα νούφαρα, που σαν στρογγυλές βαρκούλες έπλεαν λες πάνω στα νερά της, με τα κόκκινα, κίτρινα ή πορτοκαλί λουλούδια τους, χωρίς όμως να πηγαίνουν πουθενά.

Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Στα δυο ήταν χωρισμένη η γαλάζια λιμνούλα.

Από τη μια μεριά, πάνω στα νούφαρα, ήταν καθισμένα πολλά-πολλά βατραχάκια, που ποτέ δεν πήγαιναν στην άλλη μεριά. Ποτέ.

Από την άλλη, μέσα στο νερό, πολλά-πολλά χρυσοψαράκια, που ποτέ δεν πήγαιναν στην άλλη μεριά. Ποτέ.

Βλέπετε βατραχάκια και χρυσοψαράκια ήταν μαλωμένα, κανείς δεν ξέρει από πότε και για ποιο λόγο. Έτσι, βλέπανε μόνο τα άσχημα και τα κακά των άλλων, των απέναντι, και κανένα σωστό και καλό. Πίστευαν λοιπόν ότι μόνο αυτοί ήταν έξυπνοι, όμορφοι και καλοί.

Να, ο κύριος Μπάκακας, καθισμένος πάνω στο νούφαρο με το κόκκινο λουλούδι, βγάζει φωνή μεγάλη μόλις βλέπει τον κύριο Χρυσάφη από απέναντι.

—Να τα μαζέψεις τα παιδιά σου τα κιτρινιάρικα. Δεν έχουν καμμιά δουλειά με τα δικά μου. Και χλάααπ άρπαξε με την κόκκινη γλώσσα του ένα παχουλό κουνούπι.

—Εσύ να μαζέψεις τα χαζά και άσχημα παιδιά σου. Δεν έχουν καμιά δουλειά με τα χρυσαφένια ομορφοψαράκια μου, απάντησε ο Χρυσάφης και φράααπ, με μια βουτιά χάθηκε στο γαλάζιο νεράκι νευριασμένος.

Σε δυο μέρη χωρισμένη λοιπόν ήταν η λιμνούλα και μόνο το μεγάλο νερόφιδο ο κύριος Σοφούλης  μπορούσε παντού να τριγυρνάει και κανένας δεν του έλεγε κουβέντα, μιας και ήταν σοβαρός και καλός και απ’ όλους σοφότερος.

Και δε σας είπα ότι σε άλλο σχολειό πήγαιναν τα μπακακάκια, σε άλλο τα χρυσοψαράκια και ούτε έπαιζαν μαζί βέβαια αφού οι γονείς τους κουκούτσι μυαλό δεν είχαν στο κεφάλι τους. 

Ένα απόγευμα ζεστό, την ώρα που ο ήλιος έδυε, το νερόφιδο ο Σοφούλης που όλοι τον σέβονταν στάθηκε στη μέση της λίμνης και έβαλε μεγάλη φωνή.

—Μεγάλο κακό μας βρήκε, ελάτε εδώ κοντά μου όλοι, να δούμε τι θα κάνουμε, πως θα τα βγάλουμε πέρα. Κοιτάξτε καλά το νεράκι, άρχισε να μαυρίζει και μια βρωμερή μυρωδιά βγαίνει από τη λιμνούλα μας. Αλλά σας αφήνουν οι καυγάδες να δείτε τη συμφορά που μας ήρθε;

Αναστατώθηκαν τα βατραχάκια και τα χρυσοψαράκια και άρχισαν να κάνουνε γύρους για να βρουν, στη δικιά τους μεριά βέβαια, για να καταλάβουν τι γίνεται.

—Ξέρω από πού βγαίνουν οι βρωμιές. Τις είδα εκεί αριστερά δίπλα στο σπίτι σου Μπάκακα, από μια μαύρη σωλήνα να βγαίνουν.

—Καλά να πάθεις, τσίριξε ο Χρυσάφης το χρυσόψαρο, τέτοιος που είσαι καλά να πάθεις.

—Τι λες ανόητε; Νομίζεις ότι, επειδή το σπίτι σου είναι στα δεξιά, εσύ θα τη γλιτώσεις; Δεν έχει δεξιά και αριστερά, άμυαλοι, όλοι μας την ίδια λιμνούλα έχουμε για σπίτι.

Έτσι είπε θυμωμένα ο Σοφούλης το νερόφιδο, που όλοι τον σέβονταν μιας και ήταν σοβαρός και καλός και απ’ όλους σοφότερος.

—Άντε αφήστε στην πάντα τις διαφορές σας –που κανένας σας δεν ξέρει πότε και γιατί ξεκίνησαν-, αφήστε το μίσος που σας τρώει και σκεφτείτε τι θα κάνουμε για να γλιτώσουμε όλοι.

Εκείνη τη στιγμή βούουουουρ βούουουουουρ ακούστηκε και ξεχύθηκαν από τη μαύρη σωλήνα πολλά βρώμικα νερά. 

Όλοι τρόμαξαν και τραβήχτηκαν πέρα.

—Μια ιδέα μου ήρθε στο μυαλό! Ξέρω τι πρέπει να κάνουμε. Είπε ο Σοφούλης.

Μα μόνος μου δε θα τα καταφέρω. Πρέπει να βουλώσουμε τη σωλήνα. Εμπρός, όλοι στη δουλειά. Μαζέψτε φύλλα, χορταράκια, πέτρες και χώμα με νερό, να κάνουμε λάσπη. Γρήγορα, μη στέκεστε. Πρέπει να βουλώσουμε τη σωλήνα.

Γρήγορα-γρήγορα, που λέτε, μπήκαν στη γραμμή και άρχισαν να κλείνουν τη βρωμερή σωλήνα.

Και επειδή ήταν πολλά- πολλά βατραχάκια και πολλά- πολλά χρυσοψαράκια, και επειδή όμορφα συνεργάστηκαν, σύντομα έκλεισε η τρύπα και τα βρώμικα νερά σταμάτησαν να βγαίνουν.

Το απόγευμα της άλλης μέρας το εργοστάσιο που βρισκόταν έξω από την κοντινή πόλη και ήταν κοντά στη λιμνούλα, πλημμύρισε από βρώμικα νερά. Οι μηχανές του βούλωσαν και χάλασαν και μεγάλη ζημιά έπαθαν οι άνθρωποι με τις χοντρές κοιλιές, τα χοντρά πορτοφόλια και τα αχόρταγα στομάχια.

Το έμαθαν άνθρωποι καλοί, και πολλά παιδιά και νέοι -πολλοί νέοι- και καθάρισαν εντελώς από τα μολυσμένα βρωμόνερα τη λιμνούλα με τα νούφαρα και μέχρι τώρα εκεί πηγαίνουν εκδρομή, να δροσιστούν και να χαρούν από την ομορφιά της.

Ένας όμορφος κόσμος έγινε η λιμνούλα για μπάκακες, για χρυσόψαρα και για το σοφό τους δάσκαλο το Σοφούλη το νερόφιδο, που πολύ συγκινημένος πάλι τους μάζεψε όλους και τους είπε.

—Καλά τα καταφέρατε. Άντε δώστε τα χέρια τώρα και φιληθείτε όλοι με όλους, η έχθρα να τελειώσει.

Έτσι κι έγινε. Και τα δυο σχολειά γίνανε ένα, ένας και οι δυο παιδότοποι και φιλαράκια καλά κι αχώριστα έγιναν χρυσοψαράκια και μπακακάκια.

Και κάτι τελευταίο. 

Αυτά, θαρρώ, δεν έγιναν μια φορά κι έναν καιρό.

Η λιμνούλα με τα νούφαρα είναι κάπου δίπλα στον καθένα μας.

Μόλις τη βρείτε, ποτέ μα ποτέ να μην αφήσετε να την καταστρέψουν οι άνθρωποι με τις χοντρές κοιλιές, τα χοντρά πορτοφόλια και τα αχόρταγα στομάχια.

Και έτσι θα ζουν όλα τα πλάσματα στη γη καλά και όλου του κόσμου οι άνθρωποι, ακόμα καλύτερα!

από το χαμομηλάκι