Με αφορμή την Άνοιξη... Κάθε λουλούδι και ένας μύθος...

Η μυθολογία μας, αποτελεί τον πιο αδιάψευστο μάρτυρα της σχέσης των Ελλήνων με τα λουλούδια, που είναι πανάρχαιη και δυνατή. Για όλα σχεδόν τα λουλούδια της Ελλάδας υπάρχει μια ιστορία. Ας δούμε μαζί κάποιες από αυτές.

Ίρις  (αγριόκρινο)

Η Ίριδα ήταν αγγελιοφόρος των Θεών. Όταν οι θεοί ήθελαν να ορκιστούν στο νερό της Στυγός, την έστελναν να γεμίσει το χρυσό της σταμνί. Όπως περνούσε, φανερωνόταν στον ουρανό εφτά υπέροχα χρώματα. Αυτός είναι κι ο λόγος που θεωρήθηκε η προσωποποίηση του ουράνιου τόξου. Ένας ακόμα ρόλος της ήταν να συνοδεύει τις ψυχές στους τόπους της αιώνιας ειρήνης, περνώντας τις από το δρόμο του ουράνιου τόξου, που έχει τα χρώματά της. Έτσι το λουλούδι αυτό πήρε το όνομά του.

Νάρκισσος

Ο Νάρκισσος ήταν γιός του θεού Κηφισού και μιας νύμφης των δασών και ήταν πανέμορφος. Τον επιθυμούσαν όλες οι νύμφες, αλλά εκείνος αγαπούσε μόνο τον εαυτό του. Μια μέρα ενώ απολάμβανε για μια ακόμα φορά το είδωλο του προσώπου του να καθρεφτίζεται στα νερά μιας πηγής του Ελικώνα, οι θεοί τον τιμώρησαν για την αυθάδειά του. Έτσι έπεσε στο νερό και πνίγηκε. Στη θέση του έμεινε ένα λουλούδι ο νάρκισσος μ’ ένα χρυσό στεφάνι, το οποίο γέρνει πάνω από τα νερά των λιμνών και των ποταμών, σήμερα.

Τριαντάφυλλο 

Ο Άδωνις σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν ένας πανέμορφος νέος, ο οποίος ήταν ο αγαπημένος της θεάς Αφροδίτης. Μετά από απόφαση του Δία, ήταν υποχρεωμένος να ζει τα δύο τρίτα του χρόνου του με την Αφροδίτη και το ένα τρίτο με την Περσεφόνη στον Κάτω Κόσμο. Όμως ένα αγριογούρουνο σκότωσε τον Άδωνη και η Αφροδίτη ήταν απαρηγόρητη. Έχυσε μάλιστα τόσα δάκρυα όσες και η σταγόνες αίματος που τρέξανε από το σώμα του. Από κάθε δάκρυ της Αφροδίτης φύτρωσε και μια τριανταφυλλιά. Έχει όλη την ομορφιά του Άδωνη, το πανέμορφο άρωμα της αγάπης, αλλά και τα αγκάθια του πόνου και των δακρύων της Αφροδίτης.

Λυγαριά 

Η μυθολογία είναι γεμάτη από πληροφορίες γι’ αυτή. Λέγεται ότι η Ήρα προστάτιδα του γάμου, γεννήθηκε κάτω από λυγαριά και σύμφωνα με τον Παυσανία, κοσμούσε το Ναό της στη Σάμο. Έχει μάλιστα και το όνομα «αγνή». Στις θεσμοφορίες οι γυναίκες για να παραμείνουν αγνές, χρησιμοποιούσαν κρεβάτι από τα κλαδιά της.       

Mαργαρίτα (η άγρια)

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν συνδέσει και αφιερώσει τη μαργαρίτα με τη θεά Άρτεμη. Θεωρούσαν μάλιστα ότι είναι φυτό που θεραπεύει τα γυναικεία προβλήματα.

Κενταυρία η χειρωνιάς

Σύμφωνα με το μύθο το λουλούδι πήρε το όνομά του από τον Κένταυρο Χείρωνα, δάσκαλο του Ασκληπιού, του Αχιλλέα, του Ιάσονα και του Απόλλωνα. Ο Χείρωνας στην τιτανομαχία ήταν με το μέρος του Ηρακλή και εναντίον των κενταύρων. Όταν κατά λάθος ο Ηρακλής τον πλήγωσε στο πόδι με ένα δηλητηριασμένο βέλος, ο Χείρωνας χρησιμοποίησε το φυτό της κενταύριας σαν βότανο για να γιατρέψει την πληγή του.

Αχίλλεια (Χιλιολούλουδο)

Οφείλει το όνομά της στον Αχιλλέα, ο οποίος λέγεται ότι έδινε στους στρατιώτες του, τους Μυρμιδόνες, αυτό το φυτό για να σταματήσουν την αιμορραγία από τις πληγές τους κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που αποκαλείται και βότανο των στρατιωτών.

Ασφόδελος  

Ήταν το έμβλημα του θεού Διονύσου. Σύμβολο πένθους για τους αρχαίους Έλληνες. Όπως αναφέρει ο Όμηρος στην Οδύσσεια, έσπερναν τον ασφόδελο στους τάφους, πιστεύοντας πως οι ψυχές τρέφονταν με τους κονδύλους του. Τα λουλούδια του συμβόλιζαν τη λησμονιά.

Ροδιά

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η ροδιά συμβολίζει τη γονιμότητα και την αφθονία. Ήταν αφιερωμένη στην Ήρα, η οποία πάντα στα γλυπτά κρατά μια ροδιά.

Bιόλα (πανσές)

Ο Δίας σύμφωνα με τη μυθολογία δημιούργησε τα λουλούδια αυτά για να τραφεί η Ηώ, η ερωμένη του, που είχε μεταμορφώσει σε αγελάδα, προσπαθώντας έτσι να την προστατεύσει από την οργή της γυναίκας του της Ήρας. Ήταν μάλιστα πολύ διαδεδομένο στους αρχαίους Αθηναίους ως θεραπευτικό για τους πονοκεφάλους και το μεθύσι.

Υάκινθος (ζουμπούλι) 

Υπήρξε ένας όμορφος νέος από τη Σπάρτη, σύντροφος του θεού Απόλλωνα και του Ζέφυρου θεού του ανέμου. Ο Ζέφυρος ζηλεύοντας που ο νέος προτιμούσε την παρέα του Απόλλωνα, μια μέρα που ο Υάκινθος μάθαινε δισκοβολία, φύσηξε πάνω στο δίσκο κατευθύνοντάς τον να τον χτυπήσει. Ο δίσκος τον σκότωσε. Ο Απόλλωνας από το αίμα του νέου έπλασε ένα λουλούδι, που όταν άνθιζε, κάθε του πέταλο έμοιαζε να βγάζει μια θρηνητική κραυγή.

Δάφνη 

Κόρη του ποτάμιου θεού Πηνειού είχε αφιερώσει τη ζωή της στη θεά του κυνηγιού Άρτεμη. Την ερωτεύθηκε ο Απόλλωνας κι όταν εκείνη αρνήθηκε τον έρωτά του, αυτός την κυνήγησε στο δάσος. Τότε προσευχήθηκε στον πατέρα της, ζητώντας του να τη γλιτώσει. Εκείνος  τη μεταμόρφωσε σε φυτό. Όταν ο Απόλλωνας έμαθε τι είχε συμβεί, έκοψε μερικά κλαδιά από το φυτό κι έφτιαξε στεφάνι σε ανάμνησή της. Από τότε έγινε σύμβολο του Απόλλωνα και ιερό φυτό με το οποίο στεφανώνονταν και οι Ολυμπιονίκες.

 

Κρόκος

Ο μύθος θέλει τον Κρόκο φίλο του θεού Ερμή. Μια μέρα ο Ερμής εκεί που έπαιζαν χτύπησε κατά λάθος στο κεφάλι το φίλο του και τον σκότωσε. Στο σημείο αυτό φύτρωσε ένα λουλούδι. Τρείς σταγόνες από το αίμα του νέου έπεσαν πάνω στο λουλούδι, στο κέντρο του, δίνοντάς του τα στίγματα που έχει το φυτό και το όνομά του.

 

toperiodikomas