Οι μύθοι της ανακύκλωσης

Γνωρίζατε ότι οι μαύρες πλαστικές συσκευασίες δεν ανακυκλώνονται επειδή δεν τις αναγνωρίζουν οι οπτικοί διαχωριστές στις μονάδες ανακύκλωσης; Η περιβαλλοντική οργάνωση WWF δημιούργησε έναν χρήσιμο «Οδηγό πλαστικών», με τον οποίο καταρρίπτει πολλούς μύθους και διασαφηνίζει «θολά» σημεία γύρω από τις δυνατότητες ανακύκλωσης των πλαστικών προϊόντων.

Ο οδηγός περιλαμβάνει σχεδόν 150 πλαστικές συσκευασίες και προϊόντα καθημερινής χρήσης, από συσκευασίες αναψυκτικών, τυριών και φρούτων έως απορρυπαντικών, καθαριστικών αλλά και προϊόντων ατομικής περιποίησης. Ας δούμε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες  περιπτώσεις:

• Φρούτα και λαχανικά. Οι περισσότερες συσκευασίες που χρησιμοποιούνται είναι δύσκολο ή πολύ δύσκολο να ανακυκλωθούν στην πράξη. Για παράδειγμα, δίχτυα με πατάτες, σελοφάν στο οποίο είναι τυλιγμένα λαχανικά, σακουλάκια από έτοιμες σαλάτες καταλήγουν λόγω μικρού μεγέθους στο υπόλειμμα της ανακύκλωσης. Ειδικά για τα μαύρα κουτιά για τρόφιμα, δεν ανακυκλώνονται γιατί δεν τα αναγνωρίζουν τα μηχανήματα οπτικού διαχωρισμού στα κέντρα διαλογής. 

• Γαλακτοκομικά. Κεσεδάκια, μπουκάλια, αυγοθήκες και συσκευασίες τύπου τετραπάκ, όλα ανακυκλώνονται. Δεν ανακυκλώνονται τυχόν αλουμινένια σφραγίσματα. Χάρτινες συσκευασίες από βούτυρο ή μαργαρίνη και συσκευασίες έτοιμων ζωμών δεν ανακυκλώνονται.

• Κρέας και ψάρι. Όλες οι μαλακές πλαστικές συσκευασίες πρέπει να πετιούνται στα σκουπίδια, καθώς για διάφορους λόγους ανακυκλώνονται δύσκολα ή καθόλου. Εξαίρεση, μόνο τα διάφανα πλαστικά κουτιά. 

• Τυριά και αλλαντικά. Ισχύει ο ίδιος κανόνας. Οι σκληρές πλαστικές συσκευασίες ανακυκλώνονται ευκολότερα. Ωστόσο, και οι πλαστικές σακούλες (λ.χ. τριμμένο τυρί, ζαμπόν σε φέτες, λουκάνικα κ.λπ.) πρέπει να οδηγούνται στον μπλε κάδο.

• Πρωινό/ροφήματα. Μαλακές συσκευασίες από δημητριακά, μπισκότα, κράκερ, πατατάκια/γαριδάκια κλπ. είναι δύσκολο να ανακυκλωθούν και πρέπει να πετιούνται στα κοινά σκουπίδια. 

• Τυποποιημένα τρόφιμα. Πλαστικά μπουκάλια (λ.χ. λάδι, μουστάρδα, αλάτι) ανακυκλώνονται. Αντίθετα, δεν ανακυκλώνονται, ελλείψει αγοραστών του υλικού, οι συσκευασίες από ζυμαρικά, όσπρια, ρύζι, ψωμί για τοστ, αρτοσκευάσματα.

• Καθαριστικά/είδη σπιτιού. Όλα τα σκληρά πλαστικά ανακυκλώνονται. Στα κοινά σκουπίδια, συσκευασίες από χαρτοπετσέτες, παγοκυψέλες, πλαστικά γάντια. Δεν ανακυκλώνονται κουβάδες, φαράσια, κρεμάστρες, αναπτήρες, οδοντόβουρτσες, στυλό, σχολικές τσάντες, παγούρια, καλαμάκια, σκεύη μιας χρήσης, πλαστικά παιχνίδια, παντόφλες.

Γιώργος Λιάλιος
kathimerini.gr 

Κάμπια Γκαζόν - Κοφτοσκούληκο: Ο Σημαντικότερος Εχθρός του Γκαζόν

Παρατηρείται σημαντική προσβολή σε χλοοτάπητες κυρίως κατά τους θερινούς μήνες, ιδιαίτερα σε παραθαλάσσιες περιοχές .... και του κέντρου της Αθήνας.

ΓΕΝΙΚΑ

Η αγρότιδα/καραφατμέ/κοφτοσκούληκο είναι ο σοβαρότερος εχθρός του χλοοτάπητα και οι ζημιές που προκαλεί είναι πολύ σοβαρές. Έχει δε τη δυνατότητα να καταστρέψει ολοκληρωτικά μεγάλες εκτάσεις χλοοτάπητα, ακόμα και σε διάστημα λίγων μόλις ημερών, εφόσον η ανάπτυξη & ο πολλαπλασιαμός της ευνοηθούν από καιρικές συνθήκες & θερμοκρασίες. 

Η επιστημονική ονομασία του εντόμου είναι Agrotis spp(γένος), της οικογένειας Noctuidae (ή Caradrinidae) και της τάξης Lepidoptera. Εκτός από τον χλοοτάπητα, προσβάλλει διάφορες καλλιέργειες πχ τεύτλα, αραβόσιτο, καπνό, πατάτα, ψυχανθή κ.α.

ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΑΙ ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΕΝΤΟΜΟΥ

Τα στάδια από τα οποία διέρχεται το έντομο είναι 4: αυγό, προνύμφη (κάμπια), νύμφη (χρυσαλλίδα) και ακμαίο έντομο (πεταλούδα). 

• Το στάδιο στο οποίο το έντομο είναι επιβλαβές είναι εκείνο της προνύμφης.

Έχει περισσότερες από 3 γενιές/έτος, κάτι που όμως εξαρτάται και από τις θερμοκρασίες και τις καιρικές συνθήκες (σε ευνοϊκές για την ανάπτυξή της συνθήκες, τα στάδια ολοκληρώνονται πιο γρήγορα, άρα αυξάνεται και ο αριθμός των γενεών/έτος).

• Οι προνύμφες (κάμπιες) είναι άτριχες με μήκος 40-50 χιλιοστά, πράσινο χρωματισμό σε νεαρή ηλικία και γκριζοκάστανο αργότερα, με 3 επιμήκεις ραβδώσεις και κεφαλή χρώματος καστανού.

Τα ακμαία έντομα (πεταλούδες) έχουν μήκος περίπου 20 χιλιοστά, γκριζοκάστανο χρωματισμό και φέρουν στα φτερά τους νεφροειδή σημάδια.

Το έντομο εξαπλώνεται μέσω του ακμαίου, το οποίο πετάει σε κοντινές σχετικά αποστάσεις(πχ από γειτονικούς κήπους) και γεννάει αυγά, από όπου εξέρχονται εντός 5-7 ημερών οι προνύμφες. Εξάπλωση όμως του εντόμου γίνεται και μέσω εγκατάστασης μολυνσμένου με αυγά&νύμφες (χρυσαλλίδες) χλοοτάπητα.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Οι νεαρές προνύμφες (κάμπιες) τρέφονται με τα φύλλα, δημιουργώντας δυσδιάκριτα φαγώματα, τρύπες ή/και σχισίματα. Όσο μεγαλώνουν δύνανται να κόψουν τα μικρά φυτά στο λαιμό(σημείο μεταξύ ρίζας και βλαστού) ουσιαστικά νεκρώνοντάς τα έτσι, ειδικά στις ψυχρόφιλες ποικιλίες χλοοτάπητα. Οι μεγαλύτερης ηλικίας προνύμφες τρώνε ολοκληρωτικά τις ρίζες και τα φύλλα των φυτών.

Έτσι, στην αρχή τα συμπτώματα δεν είναι ευδιάκριτα και περιορίζονται τοπικά σε κιτρίνισμα του χλοοτάπητα, κυρίως στα σημεία που είναι αυξημένη η δραστηριότητα των προνυμφών. 

Όσο όμως μεγαλώνουν σε ηλικία οι προνύμφες και παράλληλα εκκολάπτονται όλο και περισσότερα αυγά – οπότε αυξάνεται και ο αριθμός τους – τόσο πιο εμφανή γίνονται τα σημάδια της προσβολής. 

Έτσι παρατηρούνται ξηράνσεις αρχικά περιορισμένες στα διάφορα σημεία που υπάρχουν μεγάλης ηλικίας προνύμφες, οι οποίες όμως προχωρούν ταχύτατα σε ολόκληρο τον χλοοτάπητα, αφού και οι υπόλοιπες προνύμφες μεγαλώνουν. Εντός 7-10 ημερών από τα αρχικά συμπτώματα είναι δυνατόν να επέλθει η καταστροφή ολόκληρου του χλοοτάπητα, εφόσον δεν γίνει κάποια ενέργεια για αντιμετώπιση του εντόμου.

garden-genesis
Δείτε το Β’ Μέρος: Διάγνωση και Αντιμετώπιση 

Ταϊλάνδη: «Τα σκουπίδια σας, θα σας τα στείλουμε πίσω»

«Τα σκουπίδια σας, θα σας τα στείλουμε πίσω» προειδοποιεί η ανάρτηση, υπενθυμίζοντας ότι τα σκουπίδια σε ένα Εθνικό Πάρκο της Ταϊλάνδης είναι αδίκημα.

Ο Υπουργός Περιβάλλοντος Varawut Silpa-archa δημοσίευσε στον λογαριασμό του στο Facebook φωτογραφίες σκουπιδιών που συλλέχθηκαν και είναι έτοιμα για αποστολή.

«Τα σκουπίδια σας, θα σας τα στείλουμε πίσω» προειδοποιεί η ανάρτηση, υπενθυμίζοντας στους ανθρώπους ότι τα σκουπίδια σε ένα Εθνικό Πάρκο είναι αδίκημα που μπορεί να επιφέρει ποινή φυλάκισης έως και πέντε έτη, καθώς και βαριά πρόστιμα.

Μαζί με κενά πλαστικά μπουκάλια, κουτιά και περιτυλίγματα, το κουτί στην ανάρτηση στο Facebook περιέχει μια ευγενική σημείωση που γράφει: «Ξεχάσατε αυτά τα πράγματα στο Εθνικό Πάρκο, [Ο Υπουργός Περιβάλλοντος] Khao Yai».

Οι αρχές του πάρκου αναφέρουν ότι τα σκουπίδια που αφήνονται πίσω μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για τα ζώα που μπορεί να προσπαθήσουν να τα φάνε.

Το Εθνικό Πάρκο Khao Yai, το οποίο βρίσκεται βορειοανατολικά της πρωτεύουσας της Ταϊλάνδης Μπανγκόκ, εκτείνεται σε περισσότερα από 2.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα (770 τετραγωνικά μίλια) και είναι πολύ δημοφιλές στους πεζοπόρους, σύμφωνα με πληροφορίες του BBC.

Είναι το παλαιότερο εθνικό πάρκο στην Ταϊλάνδη και είναι γνωστό για τους καταρράκτες, τα ζώα και τα τοπία του. Είναι σίγουρα τιμητικό για το ταϊλανδικό κράτος να το προστατεύει θεσπίζοντας αυστηρά μέτρα.

περισσότερα εδώ: news247

Οι επενδύσεις διώχνουν τα πουλιά από το Αιγαίο

106 ανεμογεννήτριες ύψους 150 και 198,5 μέτρων, 14 λιμάνια, 70 χιλιόμετρα οδικό δίκτυο, 673 χιλιόμετρα καλωδίων μεταφοράς ρεύματος στη στεριά και υποθαλάσσια, 2.738.000 κυβικά μέτρα εκβραχισμών (ανατινάξεις βράχων), 14 ελικοδρόμια, μόνιμος έντονος φωτισμός τη νύχτα, πλήθος μικρότερων έργων με κτήρια για το προσωπικό και δεξαμενές ορυκτών καυσίμων, πέντε χρόνια κατασκευαστικές εργασίες.

Αυτό είναι το μέλλον που έχει σχεδιαστεί για 14 προστατευόμενες νησίδες του νοτιοανατολικού Αιγαίου από τον όμιλο Eunice Energy Group. Κι είναι μόνο ένα κομμάτι ενός τεράστιου επιχειρηματικού σχεδιασμού που στοχεύει να μετατρέψει το Αιγαίο σε περιοχή παραγωγής ενέργειας από τον άνεμο σε τεράστια κλίμακα.

Ειδικότερα, η εγκατάσταση των ανεμογεννητριών αφορά τις νησίδες Κουνούποι, Σύρνα, Πλακίδα, Μεσονήσι, Μεγάλο Σοφράνο, Παχειά Ανάφης, Μακρά Ανάφης, Λιάδι, Κίναρο, Λέβιθα, Οφιδούσσα, Κανδελιούσσα, Περγούσσα, Παχειά Νισύρου των Δήμων Νισύρου, Αστυπάλαιας, Λέρου και Ανάφης που βρίσκονται υπό καθεστώς προστασίας για την ορνιθοπανίδα, αλλά και για την υπόλοιπη πανίδα, χλωρίδα και τους τύπους οικοτόπων που φιλοξενούν.

«Είναι η πιο κραυγαλέα περίπτωση αιολικού όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ίσως και παγκοσμίως. Δεν έχουμε υπόψη μας κανένα άλλο αιολικό το οποίο να είναι εξ ολοκλήρου χωροθετημένο σε προστατευόμενες περιοχές Natura 2000 που έχουν όλες αυστηρά προστατευόμενα είδη, από τα οποία ορισμένα έχουν μόνο μερικές εκατοντάδες ζευγάρια πουλιών» υπογραμμίζει στην «Αυγή» η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων του Αιγαίου. Όπως προσθέτουν τα μέλη της, «το αιολικό είναι χωροθετημένο εξ ολοκλήρου στη ζώνη Α1, δηλαδή στη ζώνη απόλυτης προτεραιότητας. Είναι μεταναστευτικό πέρασμα πουλιών. Περνάνε χιλιάδες κάθε χρόνο. Ο παράγοντας που την κάνει Α1 είναι η νησιωτικότητα».

Σε κάθε νησί από αυτά τα 14 δεν προβλέπεται κάποιο κομμάτι του να παραμείνει «αναξιοποίητο». Σε κάθε σημείο του νησιού θα μπουν ανεμογεννήτριες, οι οποίες στα μικρότερα νησιά θα είναι ύψους 150 μέτρων (Vestas V90) και στα μεγαλύτερα νησιά, που είναι η Σύρνα, η Κίναρος και τα Λέβιθα, θα μπουν ανεμογεννήτριες 198.5 μέτρων Enercon E126.

Πρωτοφανή χαρακτηρίζει την επέμβαση και η Ορνιθολογική Εταιρεία τονίζοντας ότι «σε όλο τον πλανήτη αντίστοιχες νησίδες είναι αυστηρά προστατευόμενες και η μόνη δραστηριότητα που επιτρέπεται είναι η επιστημονική έρευνα – κι αυτή με πολλές προφυλάξεις, ώστε οι ερευνητές να μην ενοχλήσουν και να απομακρυνθούν όσο το δυνατόν πιο σύντομα, ειδικά τη νύχτα, όταν είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην χρησιμοποιούνται φώτα».

Ποια είδη ζουν εκεί και απειλούνται
Στις νησίδες κατοικεί πολύ μεγάλος πληθυσμός μαυροπετρίτη (είδος γερακιού) με 650 ζευγάρια που φωλιάζουν σε 12 από τα 14 νησάκια. Ο αριθμός των μαυροπετριτών αντιστοιχεί στο 4,5% και πλέον του παγκόσμιου πληθυσμού.

«Ο μαυροπετρίτης είναι μεταναστευτικό πουλί. Περνάει το καλοκαίρι του στην Ελλάδα και τους κρύους μήνες μεταναστεύει στη Μαδαγασκάρη. Μετά επιστρέφει. Στον ελληνικό χώρο μένει για μεγάλο διάστημα, δεν πετάει απλά και φεύγει. Φτιάχνει τις φωλιές του εδώ, κυνηγάει κανονικά» σημειώνει η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων.

Σημαντικός είναι επίσης ο πληθυσμός των αιγαιόγλαρων. Περισσότερα από 160 ζευγάρια αιγαιόγλαρου, άνω του 28% του ελληνικού πληθυσμού, φωλιάζουν τακτικά σε 6 μέχρι 8 νησίδες.
Αποικίες σε τουλάχιστον 5 νησίδες έχουν πάνω από 1.000 ζευγάρια αρτέμη και μύχου (θαλασσοπούλια), ενώ σε 10 νησίδες φωλιάζουν πολλές δεκάδες ζευγάρια θαλασσοκόρακα. Τουλάχιστον ένα ζευγάρι σπιζαετού κινείται και ζει την περιοχή χρησιμοποιώντας τουλάχιστον 5 νησίδες.

Στα νησιά αυτά υπάρχουν επίσης ενδημικά είδη χλωρίδας και σε πολλά από αυτά κατοικεί η μεσογειακή φώκια μονάχους – μονάχους.

Η ιδιαιτερότητα της Σύρνας και ο Δαρβίνος
Υπάρχει μια ιδιαιτερότητα σε ό,τι αφορά τα περιβάλλοντα των μικρών νησίδων. Καθότι είναι κλειστά οικοσυστήματα, λόγω του απομονωτισμού, αρχίζουν να διαφοροποιούνται και να προκύπτουν πολλές φορές είδη τα οποία είναι μοναδικά σ’ ένα μόνο νησί.
Για παράδειγμα στη Σύρνα, ένα από τα νησιά που θέλει η εταιρεία να εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες, υπάρχει μια σαύρα που φέρεται, σύμφωνα με τους ντόπιους, να υπάρχει μόνο στο νησάκι αυτό και σε κανένα άλλο νησί, ενώ σύμφωνα με επιστημονικές αποτιμήσεις υπάρχει στις νησίδες γενικώς ποικιλία από είδη ασπόνδυλων που είναι ενδημικά. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο με είδη ζώων, αλλά και είδη χλωρίδας. «Άλλωστε ο Δαρβίνος είναι γνωστό ότι κατέληξε στην εξελικτική του θεωρία μελετώντας νησιά στον Ειρηνικό».

Πώς και γιατί επηρεάζονται τα πτηνά
Όπως σημειώνουν ακόμη τα μέλη της Κίνησης, τα συγκεκριμένα είδη πουλιών (και όχι μόνο) είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στις οχλήσεις. «Δηλαδή, αν πάει ένα σκάφος και βάλει μουσική, αυτά φεύγουν. Φαντάσου τώρα τι θα γίνει. Η κατασκευαστική περίοδος του έργου αναμένεται να διαρκέσει πέντε χρόνια. Πέντε ολόκληρα χρόνια φορτηγά, πλοία, άνθρωποι, μηχανήματα, σκόνη, φασαρία. Δεν θα έχει μείνει τίποτα πάνω στα νησιά πριν ακόμη ολοκληρωθεί το έργο».

Αν υποθέσουμε ότι το έργο γίνει κανονικά…
Αν υποθέσουμε ότι το έργο γίνει κανονικά, «όταν ένα πουλί θα φτάνει στο νησί, δεν θα έχει που να πάει. Αν σε κάθε νησίδα και σε όλη την έκταση της καθεμίας από αυτές έχουν μπει ανεμογεννήτριες, το πουλί δεν θα έχει τρόπο διαφυγής. Δεξιά κι αριστερά θα είναι θάλασσα. Το πουλί είτε θα εξαντλείται και θα πεθαίνει πέφτοντας στη θάλασσα στην προσπάθειά του να πάει στη νησίδα, είτε θα εξολοθρεύεται από το μηχάνημα».

Μεγαλύτερος είναι ακόμη ο αντίκτυπος στα αρπακτικά πουλιά. «Δηλαδή πουλιά τα οποία εκ φύσεως πετούν σε μεγάλα ύψη, όπως ο μαυροπετρίτης, που πετά ψηλά για να αναζητήσει την τροφή του. Το ύψος στο οποίο πετάει όλη τη μέρα ο μαυροπετρίτης είναι ακριβώς στο ύψος που βρίσκονται οι έλικες των ανεμογεννητριών. Οπότε δεν υπάρχει διαφυγή για το πουλί αυτό».

Ακόμη χειρότερη θα γίνει η κατάσταση αν τα αιολικά που σχεδιάζεται να μπουν στις νησίδες μπουν κανονικά και στα μεγάλα νησιά, σε ορισμένα από τα οποία ήδη έχουν γίνει εγκαταστάσεις. «Ουσιαστικά όλο το Αιγαίο θα είναι απαγορευτικό για τα πουλιά».

Σειρά αρνητικών γνωμοδοτήσεων
Αρνητική γνωμοδότηση για το έργο είχαν βγάλει πέρυσι τόσο ο Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Κυκλάδων όσο και ο Φορέας Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Δωδεκανήσων, τονίζοντας ότι «εφόσον υλοποιηθεί το έργο, καταργείται το προστατευόμενο αντικείμενο των φορέων μας». Το έργο παρ’ όλα αυτά δεν ακυρώθηκε.

Πριν λίγες ημέρες υπήρξε μια νέα αρνητική γνωμοδότηση, αυτή τη φορά από τη Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (Τμήμα Προστατευόμενων Περιοχών) του ΥΠΕΝ για τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) της εταιρείας. Σ’ αυτή τονίζεται ότι εφόσον υλοποιηθεί η υπό εξέταση επένδυση, «είναι πιθανόν να αλλοιώσει οριστικά και μη αναστρέψιμα αυτό το αδιατάρακτο των νησίδων, καταστρέφοντας αμετάκλητα τα προστατευόμενα οικοσυστήματα και εκδιώκοντας τα είδη της ορνιθοπανίδας, αίροντας ουσιαστικά το καθεστώς προστασίας και τους λόγους ένταξης αυτών των περιοχών στο δίκτυο Natura 2000».

Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι «στην περίπτωση των αιολικών σταθμών στις νησίδες Λιάδι – Κίναρος – Λέβιθα θα δημιουργηθεί ένας φραγμός από 43 ανεμογεννήτριες εντελώς κάθετα στο κρίσιμο για τα πτηνά πέρασμα μεταξύ Κυκλάδων και Δωδεκανήσων. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ομάδα αρπακτικών που θα διασχίζει τον μεταναστευτικό διάδρομο του ανατολικού Αιγαίου και θα συναντά ως πρώτη διαθέσιμη στεριά το σύμπλεγμα των νησιών από Λιάδι μέχρι Λέβιθα, θα προσπαθεί να καταφύγει σ’ αυτά και θα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα τείχος από ανεμογεννήτριες ακριβώς στα ψηλότερα σημεία των νησίδων, στα οποία θα πλησίαζαν για να πάρουν ύψος προκειμένου να συνεχίσουν με τη μικρότερη δυνατή δαπάνη ενέργειας».

Σε ποιο σημείο βρίσκεται η επένδυση
Η εταιρεία πήρε άδεια παραγωγής το 2011. Ήταν μία χρονιά που δόθηκαν μαζικά άδειες για αιολικά. Όπως τονίζει η Κίνηση για την Προστασία των Νησιών στην «Α», το νέο νομοσχέδιο που επιταχύνει τις διαδικασίες των αδειών παρακάμπτει γνωμοδοτήσεις και ανοίγει τον δρόμο για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών σε προστατευόμενες περιοχές Natura «πατά» στο ελλειμματικό πλαίσιο προστασίας των προηγούμενων χρόνων. «Στην Ελλάδα δεν έχουν εκδοθεί τα Προεδρικά Διατάγματα που υποχρεούται η χώρα με βάση την ευρωπαϊκή νομοθεσία να εκδώσει για την προστασία των περιοχών Natura. Χωρίς αυτά τα Προεδρικά Διατάγματα η εθνική νομοθεσία δεν υλοποιεί την προστασία των περιοχών Natura όπως την επιβάλλει η Ευρώπη, παρότι τις αναγνωρίζει και δεν εξειδικεύει πάνω στην προστασία σπάνιων πτηνών ώστε να προβλέψει ποια είναι τα μέτρα προστασίας τους και ποιες δραστηριότητες πρέπει να αποκλείονται».

Πέραν της άδειας παραγωγής, το 2013 η εταιρεία προχώρησε σε μίσθωση των νησιών από τους Δήμους στους οποίους ανήκουν δίνοντας όμως πενιχρά ποσά. «Για τα Λέβιθα, που είναι τεράστιο νησί και μάλιστα κατοικημένο, η εταιρεία πληρώνει στον δήμο 6.000 ευρώ το οποίο κατά προσέγγιση είναι 1,5 ευρώ το στρέμμα». Όταν ολοκληρωθούν τα έργα, η συμφωνία προβλέπει ότι το ποσό αυτό θα ανέβει στις 66.000 ευρώ, γεγονός που έχει κάνει ορισμένες δημοτικές αρχές με οικονομικές δυσκολίες να εμφανίζονται πιο διαλλακτικές με το έργο.

Το ενδιαφέρον, όπως αναφέρει η Κίνηση για την Προστασία των Νησίδων, είναι ότι «δύο νησιά του έργου έχουν συμπεριληφθεί σ’ αυτό από την εταιρεία χωρίς να έχουν μισθωθεί από τους δήμους στους οποίους ανήκουν. Το Μεγάλο Σοφράνο και το Κουνούποι, δύο νησιά τα οποία ο Δήμος Αστυπάλαιας ουδέποτε τα μίσθωσε στην εταιρεία, εμφανίζονται στο έργο σαν να της έχουν παραχωρηθεί».

Εκείνο που λείπει πλέον από την εταιρεία είναι η έκδοση ΑΕΠΟ (Άδεια Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων) και η άδεια εγκατάστασης. Η αρνητική γνωμοδότηση από την υπηρεσία του ΥΠΕΝ, αν και αποτελεί τεράστια νίκη για τον αγώνα που δίνεται, δεν επιτρέπει εφησυχασμό. «Εμείς είμαστε ακόμη στον αγώνα. Δεν θεωρούμε δεδομένο ότι το έργο δεν θα γίνει. Αντιθέτως, θεωρούμε δεδομένο ότι το έργο θα γίνει μέχρις αποδείξεως του εναντίου» είναι το μήνυμα της κινηματικής πρωτοβουλίας.

Γιατί οι εταιρείες εποφθαλμιούν τις νησίδες
Μετά τη μαζικοποίηση των αντιδράσεων στα νησιά ενάντια στα αιολικά, υπάρχει η εκτίμηση ότι οι εταιρείες σκοπεύουν να κάνουν έναν ελιγμό και να στραφούν στις νησίδες, για τις οποίες θεωρούν ότι δεν θα συναντήσουν πολλές αντιδράσεις.

Η άποψη που υιοθετούν κυρίως κομμάτια της Αυτοδιοίκησης ότι η τοποθέτηση των ανεμογεννητριών θα ήταν μια… κάποια λύση στην πραγματικότητα αποτελεί, σύμφωνα με την Κίνηση Προστασίας των Νησίδων, επιλογή που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών και στα νησιά τους.
«Ενδέχεται να λειτουργήσει σαν ‘Δούρειος Ίππος’. Τα αιολικά γενικά έχουν την ιδιαιτερότητα ότι χρειάζονται πάρα πολλές διασυνδέσεις, πάρα πολλά καλώδια για ν’ αντιμετωπίσουν την αστάθειά τους στην παραγωγή ρεύματος. Ας πούμε, αυτό το αιολικό πάρκο παράγει 486 MW όταν είναι ιδανικές οι συνθήκες ανέμου, που είναι απίστευτα μεγάλη ποσότητα ρεύματος. Όταν δεν φυσάει όμως, δεν παράγει τίποτα».

«Θα πει ο επενδυτής ‘ωραία, δεν τα θέλετε στα νησιά σας, θα τα βάλουμε στις νησίδες. Βάζω λοιπόν 30 ανεμογεννήτριες στα Λέβιθα και 10 στην Κίναρο, πετάω κι ένα καλώδιο στην Αμοργό και λέω στους νησιώτες θα έχετε κι εσείς ρεύμα’. Με το που πάει το καλώδιο στην Αμοργό, αμέσως υπάρχει δυνατότητα τοποθέτησης ανεμογεννητριών και στην Αμοργό και το ρεύμα αυτό να πάει στη στεριά στον κεντρικό διανομέα».

Πράγματι, μπαίνοντας στην επίσημη ιστοσελίδα του έργου της Eunice Energy Group διαπιστώνουμε ότι για όλα τα μεγάλα νησιά που βρίσκονται γύρω – γύρω φεύγει καλώδιο. Καλώδιο για την Κω, καλώδιο για την Αμοργό, την Αστυπάλαια, την Ανάφη, τη Σαντορίνη, μέχρι και για την Κρήτη.

«Υπάρχει συνολικός σχεδιασμός να μετατραπεί το Αιγαίο σε περιοχή παραγωγής ενέργειας από τον άνεμο σε τεράστια κλίμακα. Δεν είναι ένας ξεχωριστός ενεργειακός σχεδιασμός αυτός των νησίδων και των νησιών» τονίζουν τα μέλη της Κίνησης.

Επιχειρούν να βγάλουν όλα τα νησιά ακατοίκητα
Στο μεταξύ, επιχειρείται δύο από αυτά τα νησάκια, τα Λέβιθα και η Κίναρος, να παρουσιαστούν ως ακατοίκητα, κάτι που ωστόσο δεν αληθεύει.

«Η Κίναρος κατοικείται από τον Β’ Παγκόσμιο και μετά, τα δε Λέβιθα έχουν μόνιμους κατοίκους από το 1820. Στην Κίναρο υπάρχει μία μόνιμη κάτοικος, η κυρία Ρηνιώ, η οποία είναι εκεί όλο τον χρόνο και στο νησί βρίσκεται πολύ συχνά επίσης ο γιος της, ο οποίος είναι γραμμένος στην Κάλυμνο, ούτως ώστε να είναι πιο εύκολη η επαφή τους με τις δημόσιες υπηρεσίες. Ωστόσο, για το κράτος η κυρία Ρηνιώ δεν υπάρχει. Το 2011 οι απογραφείς δεν πήγαν ποτέ να την απογράψουν».

«Το ίδιο έγινε και με την οικογένεια Καμπόσου που ζει στα Λέβιθα, για την οποία η συνήθεια ήταν ν’ απογράφεται τηλεφωνικά. Εκεί οι μόνιμοι κάτοικοι που είναι όλο τον χρόνο στο νησί φτάνουν τους 3 έως 5 και συνολικά, η οικογένεια αριθμεί 13 άτομα, όμως κάποια από τα μέλη της μένουν σε μεγαλύτερο νησί για να πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο».

Το 2011 απογράφηκαν και πάλι τηλεφωνικά, όμως η ΕΛΣΤΑΤ δεν καταχώρησε ποτέ την παρουσία τους. «Όταν πλέον η οικογένεια Καμπόσου τους πήγε τρανταχτά στοιχεία, τα οποία η υπηρεσία δεν μπορούσε να αμφισβητήσει, η ΕΛΣΤΑΤ τους συμπεριέλαβε στο στατιστικό λάθος που είναι έως 2%, το οποίο όμως αφορά τις περιοχές με μεγάλο πληθυσμό».

«Είναι άλλο», τονίζουν τα μέλη της Κίνησης, «να το εφαρμόζεις στην Αθήνα των εκατομμυρίων κατοίκων και άλλο σ’ ένα νησί 3-5 κατοίκων. Το βγάζεις ακατοίκητο. Αυτό έχει τεράστιες συνέπειες, μεταξύ αυτών και γεωπολιτικές, καθώς η Τουρκία αμφισβητεί σταθερά την ελληνικότητα των νησιών αυτών και εγείρει αξιώσεις. Εξάλλου, και τα Ίμια ακατοίκητο νησί είναι και όλοι γνωρίζουμε τα προβλήματα που προέκυψαν μετά».

3pointmagazine.gr

Κήπος Μυρωδικών στο Σπίτι

Τα μυρωδικά είναι ένας εξαιρετικά απλός τρόπος να προσθέσουμε ιδιαίτερη γεύση σε όλα τα είδη φαγητού. 

Καλλιεργώντας τον δικό σας κήπο μυρωδικών, μπορείτε να έχετε συνεχώς διαθέσιμες ποσότητες μυρωδικών, χωρίς να χρειαστεί να αγοράζετε συνεχώς.

Είναι επιπλέον ένα ενδιαφέρον χόμπι, που όταν γίνεται σωστά, μπορεί να βελτιώσει και την ποιότητα του φαγητού σας. 

Ακόμα καλύτερα, τα βότανα δεν προορίζονται μόνο για κατανάλωση και γεύση, αλλά δημιουργούν ενδιαφέρονται αρώματα και αιθέρια έλαια.

Συμβουλές για να καλλιεργήσουμε τον δικό μας κήπο μυρωδικών

1. Επιλέξτε ανάλογα με το τι χρησιμοποιείτε

Ποια μυρωδικά χρησιμοποιείτε περισσότερο στη μαγειρική; 

Ποια βότανα είναι τα αγαπημένα σας; 

Αυτό είναι σημαντικό, επειδή θα σας βοηθήσει να αποφασίσετε σε ποια θα δώσετε ενέργεια και κόπο για να καλλιεργήσετε.

2. Προσέξτε τον δυόσμο

Ο δυόσμος είναι ένα ιδιαίτερο μυρωδικό καθώς επεκτείνεται γρήγορα και διεκδικεί όλο και περισσότερο χώρο και μάλιστα με ταχείς ρυθμούς. 

Είναι σαν ένας ασταμάτητος στρατός που δεν τα παρατά και συνεχίζει. Αν αποφασίσετε να καλλιεργήσετε δυόσμο, βεβαιωθείτε ότι έχει τη δική του γλάστρα και προσπαθήστε να τον κρατήσετε στον δικό του χώρο.

3. Ξεκινήστε με τα απλά

Προτείνουμε να ξεκινήσετε με ένα ή δύο μυρωδικά και μετά αν θέλετε να αυξήσετε την ποικιλία σε πέντε. 

Είναι μια εξαιρετική στρατηγική για έναν αρχάριο. 

Θα είναι ευκολότερο να μάθετε τι θέλει και πώς αναπτύσσεται το καθένα και έτσι είναι πιθανότερο και να σας αρέσει.

4. Αναζητήστε τον σωστό συνδυασμό

Πριν φυτέψετε, αναζητήστε ποια μυρωδικά καλλιεργούνται καλύτερα μαζί. 

Για παράδειγμα η ρίγανη, το θυμάρι, η λεβάντα, το δεντρολίβανο και το φασκόμηλο συνεργάζονται υπέροχα μαζί και απολαμβάνουν πολύ ήλιο και νερό.

5. Ελέγξτε το χώμα

Όταν φυτέψετε ή μεταφυτέψετε τα μυρωδικά σας, βεβαιωθείτε ότι το χώμα δεν είναι τόσο πυκνό και πολύ ώστε να μην επιτρέπει στις ρίζες να επεκτείνονται ελεύθερα. 

Με λίγα λόγια, το χώμα και το φυτό χρειάζεται να «αναπνέουν».

6. Ξεκινήστε σε εσωτερικό χώρο

Οι σπόροι βλασταίνουν γρηγορότερα σε εσωτερικό χώρο, γι’ αυτό είναι ιδανικό να ξεκινήσετε τουλάχιστον βάζοντας τις γλάστρες σας σε μέρος φωτεινό, όπως στην κουζίνα σας. 

Αν ωστόσο ζείτε σε αρκετά ζεστό κλίμα, ανοίξτε τα παράθυρα για να αλλάζει ο αέρας και να μπαίνει δροσιά. Αλλιώς, καλύτερα να τα έχετε στο μπαλκόνι σας.

7. Επιλέξτε το σημείο

Ιδανικά, το σημείο που θα βάλετε τα μυρωδικά σας πρέπει να το βλέπει ο ήλιος έξι ώρες την ημέρα. Συχνά, αυτό συμβαίνει στο περβάζι ενός παραθύρου ή σε ένα τραπέζι κοντά σε παράθυρο. Όταν ξεκινήσετε με συγκεκριμένα μυρωδικά, αναζητήστε πληροφορίες για τις συνθήκες και τη φροντίδα που χρειάζεται το καθένα.

enallaktikidrasi

Φλώρινα: Τρεις ροδοπελεκάνοι νεκροί εντός περιοχής Natura

Τρεις ροδοπελεκάνοι έπεσαν νεκροί εντός προστατευόμενης περιοχής Natura 2000, από ανεμογεννήτριες στον αιολικό σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που βρίσκεται στο όρος Βαρνούντα, στη Φλώρινα, που καταλήγει στις Πρέσπες.

Αυτό καταγγέλλει με ανακοίνωση της η Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, η οποία επισημαίνει ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί κάτι τέτοιο σε περιοχή Natura 2000 και, μάλιστα, όπως αναφέρει, ο θάνατος των τριών ροδοπελεκάνων συνέβη παρά το γεγονός ότι είχαν τοποθετηθεί ραντάρ αποφυγής συγκρούσεων. Στο όρος Βαρνούντας στη Φλώρινα βρίσκεται σε υψόμετρο μεταξύ 1.800 – 2.000 μέτρων αιολικό πάρκο που αποτελείται από 34 ανεμογεννήτριες ισχύος 850 kW η μία. Το μεγαλύτερο μέρος του αιολικού πάρκου είναι εγκαταστημένο στο όριο των περιοχών Natura 2000 και συγκεκριμένα εντός Ζώνης Ειδικής Προστασίας (ΖΕΠ) βάσει της Οδηγίας για τα Πουλιά και εντός Τόπου Κοινοτικής Σημασίας ΤΚΣ (ΤΚΣ) βάσει της Οδηγίας για τους οικότοπους.

Σε αυτό το αιολικό πάρκο τοποθετήθηκε το 2013 σε εννέα ανεμογεννήτριες το πρώτο αυτόνομο σύστημα αποτροπής προσκρούσεων, έτσι ώστε να καλυφθεί το σύνολο του αιολικού πάρκου, και περιλήφθηκαν οι μονάδες προειδοποίησης, αποτροπής και ακινητοποίησης ανεμογεννητριών.

Οι ροδοπελεκάνοι και οι αργυροπελεκάνοι αναπαράγονται στον Εθνικό Δρυμό Πρεσπών, όπου βρίσκεται μια από τις μεγαλύτερες αποικίες στην Ευρώπη. Τα πουλιά διασχίζουν το όρος Βαρνούντας κατά τις ημερήσιες μετακινήσεις τους μεταξύ της αποικίας και άλλων λιμνών της βόρειας Ελλάδας, που χρησιμοποιούν ως περιοχές για να βρουν τροφή.

ΕΡΤ ΚΟΖΑΝΗΣ – Σύνταξη: Μάκης Νασιάδης
ert.gr

Κολλιτσίδα και Τριβόλι - Τα ζιζάνια που ωφελούν την Υγεία μας

Κολλιτσίδα

Επιστημονική Ονομασία: Άρκτιο η λάππα (Arctium lappa)
Οικογένεια: Σύνθετων

Άλλα Ονόματα: Πλατομανδήλα, αγγατολάπαθο, πλατανομαντηλίδα, αρκουδοβότανo

Η άγρια κολλιτσίδα
Η κολλιτσίδα είναι ένα βότανο το οποίο το συναντάμε ως αυτοφυές στην Ελλάδα όπου είναι πολύ συνηθισμένο, αλλά και σε όλη την Ευρώπη. Φυτρώνει σε αργιλώδη εδάφη και σε ακαλλιέργητα μέρη, όπως στις άκρες των δρόμων, στα χαλάσματα σπιτιών, σε ερείπια, στα ξέφωτα των δασών κ.λ.π. όπου μεγαλώνει ως ζιζάνιο.

Ωστόσο, μπορεί να καλλιεργηθεί και ως λαχανικό.

Περιγραφή του φυτού
Το στέλεχός του είναι όρθιο, κοκκινωπό και με γραμμές που φτάνουν σε ύψος το ενάμιση μέτρο, με χνουδωτά κλαδιά. Έχει μεγάλα, μαλακά φύλλα, σκουροπράσινα από πάνω και λευκά από κάτω με χνούδι, σε σχήμα καρδιάς.

Το καλοκαίρι, δίνει κόκκινα λουλούδια που εμφανίζονται σαν σφαιροειδή κεφάλια, με μακριούς μίσχους και διάμετρο 4 πόντους, διαταγμένα σαν σε τσαμπί.

Κατά την ωρίμανση, το άνθος σχηματίζει μια αγκαθωτή μπάλα, που προσκολλάται στις τρίχες των ζώων καθώς και στα ρούχα μας. Τα βλαστάρια του φυτού τρώγονται σαν λαχανικό. Τον πρώτο χρόνο παράγει έναν ρόδακα φύλλων στη βάση και τον δεύτερο χρόνο τα ανθοφόρα στελέχη. Η εποχή της άνθισης είναι από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο. Καλλιεργείται με σπόρους που φυτεύονται σε 50 εκατοστά βάθος.

Το Φθινόπωρο συλλέγονται τα φυτά του πρώτου χρόνου και την Άνοιξη, τα διετή φυτά. Οι ρίζες κόβονται κατά μήκος και ξηραίνονται σε θερμοκρασία κάτω από 70ο C. Χρησιμοποιούμενα μέρη είναι η ρίζα φρέσκια ή ξεραμένη και σπανιότερα, τα φύλλα και οι καρποί.

Συστατικά της Κολλιτσίδας
Η κολλιτσίδα περιέχει αιθέρια έλαια και ρητίνη. Ειδικά, η ρίζα περιέχει ένα αιθέριο έλαιο και μέχρι 45% ινουλίνη, καθώς και άλατα καλίου, γλοιώδη εκχυλισματική ουσία, άμυλο, αρκετό σίδηρο, βιταμίνη Β, θείο και ασβέστιο.

Οι σπόροι του φυτού, είναι πικροί και στυφοί και περιέχουν ένα έλαιο, και ένα γλυκοσίδιο, την αρκτιίνη.

Τα φύλλα του φυτού περιέχουν ανθρακικό και νιτρικό άλας του καλίου, καθώς και διάφορα άλλα άλατα. Να σημειωθεί ότι το νερό, παρασύρει με το βρασμό όλα τα κύρια συστατικά των φύλλων, το αφέψημα των οποίων παίρνει ένα πρασινωπό χρώμα.

Η κολλιτσίδα αποτελείται επίσης από υδατάνθρακες,πρωτεΐνες,πτητικά έλαια,φυτικές στερόλες και τανίνες.

Ιστορία και Παράδοση
Η κολλιτσίδα είναι βότανο γνωστό από τα αρχαία χρόνια. Από τον 1ο μ.Χ. αιώνα, ο Διοσκουρίδης κάνει αναφορά στην κολλιτσίδα και τις θεραπευτικές της ιδιότητες.

Η κολλιτσίδα ή άρκτιο είχε μεγάλη φήμη κατά το Μεσαίωνα για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, ενώ τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται μόνο στην ομοιοπαθητική.

Ο Ερρίκος ο Γ΄της Γαλλίας καθιέρωσε τη θεραπεία της σύφιλης με το αφέψημα του φυτού, αναμεμειγμένο με σιναμική, οι Vastelius, Hills και Chenau θεράπευαν την αρθρίτιδα με το αφέψημα της ρίζας και ο Holarius το χρησιμοποιούσε, με επιτυχία, σαν εφιδρωτικό, κατά της πλευρίτιδας.

Ο Schoeffler κατασκεύασε ασπροπράσινο χαρτί από το φλοιό του βλαστού του φυτού, ενώ ο Planchon διαπίστωσε την περιεκτικότητα του φυτού σε ρητίνη και ο Trimble παρήγαγε το 1888 από το φυτό, τη λαππίνη (Lappine).
Το βότανο κολλιτσίδα και οι θεραπευτικές του ιδιότητες και δράσεις

Η κολλιτσίδα θεωρείται ως ένα από τα ισχυρότερα τονωτικά βότανα του ήπατος.

Η κολλιτσίδα είναι χολαιρετική, εφιδρωτική και χρησiμοποιείται για τις παθήσεις του δέρματος (ακμή, δοθιήνες, εκζέματα) και με εξαιρετiκά αποτελέσματα κατά του σακχαρώδη διαβήτη.

Ως ένα εξαιρετικό διουρητικό, βοηθά στην αποβολή των άχρηστων συσσωρευμένων υλικών του οργανισμού και αυξάνει την έκκριση χολής ώστε να αφομοιωθούν καλύτερα τα λιπαρά τρόφιμα.

Είναι επίσης και καθαριστικό του αίματος, ενώ τα βρασμένα φύλλα της είναι κατά των πληγών και κατά της «κασίδας».

Η ρίζα της συνιστάται επίσης για τους ρευματισμούς, την υψηλή αρτηριακή πίεση, σε δερματικά νοσήματα όπως έρπητες και λειχήνες ενώ είναι χρήσιμη και στον πνευμονικό κατάρρου καθώς και για καθαρτικό. Σε παλαιότερες εποχές χρησιμοποιήθηκε κατά της δευτερογενούς και τριτογενούς σύφιλης.

Οι καρποί της θεωρούνται άριστο διουρητικό φάρμακο.

Σαν εξωτερικό κατάπλασμα, τα φύλλα της θεωρούνται διαλυτικά και αντισηπτικά των ελκών.

Στα χωριά μάλιστα, οι παλαιότεροι καθαρίζουν μ’αυτά τις καλοήθεις πληγές.

η συνέχεια εδώ

🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

Τριβόλι
Επιστημονική Ονομασία: Τρίβολος ο Χερσαίος (Tribulus terrestris)
Οικογένεια: Ζυγοφυλλοειδή

Περιγραφή του φυτού
Ο τρίβολος (Tribulus), είναι ένα γένος φυτών που συναντάται σε πολλές θερμές περιοχές.

Το γνωστότερο μέλος του γένους είναι ο τρίβολος ο χερσαίος ή αλλιώς το τριβόλι ένα πολυετές ή και μονοετές φυτό ανάλογα το κλίμα στο οποίο αναπτύσσεται.

Το τριβόλι λοιπόν, είναι ένα ιδιαίτερα δημοφιλές ζιζάνιο το οποίο θεωρείται πως όταν λαμβάνεται ως συμπλήρωμα διατροφής θα μπορούσε να συμβάλει στην αύξηση της τεστοστερόνης, ωστόσο μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί δεν αποδεικνύουν αυτήν την θεωρία.

Είναι ένα φυτό, που αποτελείται από μικρά φρούτα, τα οποία χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής κατά την μεταχείρισή τους καθώς είναι καλυμμένα με αγκάθια.

Το Tribulus terrestris ή αλλιώς τριβόλι αναπτύσσεται σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένων τμημάτων της Ευρώπης, της Ασίας, της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Σχεδόν όλα τα μέρη του φυτού έχουν χρησιμοποιηθεί από την Αγιουρβέδα, την ινδική παραδοσιακή ιατρική αλλά και από την κινεζική παραδοσιακή ιατρική.

Γενικώς, η ανθρωπότητα έχει χρησιμοποιήσει κατά κόρον το συγκεκριμένο φυτό για την πιθανή βοήθειά του σε διάφορες περιπτώσεις όπως την ενίσχυση της λίμπιντο όπως αναφέραμε πιο πάνω αλλά και στην μείωση του πρηξίματος και στο ουροποιητικό σύστημα.

Σήμερα, χρησιμοποιείται ως ένα γενικό συμπλήρωμα διατροφής του μέσου ενήλικα.

Το τριβόλι και τα οφέλη για την υγεία
Μία μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε 98 γυναίκες οι οποίες είχαν διαβήτη τύπου 2 είχε ως σκοπό να εξετάσει τα αποτελέσματα της λήψης 1.000 mg Tribulus terrestris την ημέρα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι γυναίκες που λάμβαναν το συμπλήρωμα είχαν χαμηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά από τρεις μήνες καθημερινής λήψης από τις γυναίκες που έλαβαν φάρμακο πλασέμπο.

Ενώ αυτά τα ευρήματα φαίνονται πολλά υποσχόμενα, απαιτείται περισσότερη έρευνα προτού αυτό το φυτό μπορεί να προταθεί για αυτά τα οφέλη για την υγεία.

Επίσης, σε άλλες μελέτες μερικοί ερευνητές διαπίστωσαν πως άνδρες που εμφάνιζαν μειωμένη σεξουαλική επιθυμία αλλά έπαιρναν το τριβόλι σαν συμπλήρωμα διατροφής καθημερινά, μετά από δύο μήνες η σεξουαλική τους επιθυμία είχε αυξηθεί σχεδόν κατά 80%.

η συνέχεια εδώ

Μιμόζα (Mimosa pudica)

Μιμόζα: Γιατί αξίζει να τη βάλετε στο σπίτι σας και πως θα τη φροντίσετε

Φροντίζοντας τη διάσημη Μιμόζα (Mimosa pudica) 
Ντελικάτη αλλά και ανθεκτική, όμορφη αλλά και απόμακρη και λίγο… μυγιάγγιχτη. Η Μιμόζα είναι ένα πολύ ξεχωριστό φυτό στον κήπο της φύσης, για την ιδιότητά της να διπλώνει τα φύλλα της σε κάθε άγγιγμα. Μάλιστα αν κανείς επιμείνει με περισσότερη δύναμη, οι μίσχοι λυγίζουν και πέφτουν. Ακόμη και τη νύχτα τα φύλλα της αντιδρούν στην απουσία φωτός.

Παρά την ευαισθησία της η Μιμόζα δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα για να σας προσφέρει την παρέα της.
Ιδιαίτερα δημοφιλές, το συγκεκριμένο είδος ανήκει στην οικογένεια του γένους Mimοsa, είναι τροπικό, θαμνώδες φυτό που φτάνει τους 45 πόντους, παράγοντας φύλλα που μοιάζουν με εκείνα της φτέρης και υπέροχα άνθη, που σε χρώμα μωβ ή στο χρώμα της λεβάντας, τα οποία ανθίζουν στα μέσα του καλοκαιριού έως τις αρχές του φθινοπώρου.

Πως θα φροντίσετε τη Μιμόζα στο χώρο σας

Διακοσμώντας τον εσωτερικό χώρο, η Mimosa pudica θα πρέπει να μεγαλώσει δίπλα σε ένα ηλιόλουστο παράθυρο, ενώ το καλοκαίρι μπορεί να μεταφερθεί σε εξωτερικό χώρο. Αν το φυτό δεν έχει άφθονο φως τα φύλλα μπορεί να κλείσουν και να μην παράγουν λουλούδια.
Η Mimosa pudica αναπτύσσεται εύκολα ως φυτό εσωτερικού χώρου, όμως θα ευδοκιμήσει σε εξωτερικούς χώρους εκτός εάν βρίσκεται σε τροπικό ή υποτροπικό κλίμα.
Το ευαίσθητο φυτό πρέπει να φυτευτεί σε καλά στραγγιζόμενο αργιλώδες έδαφος ενισχυμένο με τύρφη για βελτιωμένη αποστράγγιση και προτιμά μια μέση θερμοκρασία δωματίου από 18 έως 24 βαθμούς Κελσίου.
H Mimosa pudica χρειάζεται τακτικό πότισμα, ειδικά τον πρώτο χρόνο, ενώ αργότερα γίνεται πιο ανθεκτική στη ξηρασία.

Η «ντροπαλή» μιμόζα δεν αντέχει το κρύο, ενώ -αν και δεν είναι ιδιαίτερα επιρρεπής σε ασθένειες- είναι πιθανό να μολυνθεί από κοινά φυτικά παράσιτα όπως ακάρεα κόκκινων αραχνών και διάφορα ζωύφια.
Να σημειώσουμε ότι ένα άλλο φυτό εκτός από τη Mimosa pudica γνωστό για την ικανότητά του να κινείται γρήγορα, είναι το σαρκοφάγο “Venus flutrap”.
Η Mimosa pudica αποτελεί μια ξεχωριστή επιλογή φυτού που θα ομορφύνει τον χώρο σας.

Στα ελληνικά λέγεται “Ντροπαλή Μιμόζα” ή “Μη μου άπτου” και μπορεί κανείς να πει ότι είναι το πιο περίεργο φυτό που υπάρχει, αφού δεν θέλει να το αγγίζουν και μάλιστα το… δείχνει. Η μιμόζα (Mimosa) είναι ένα γένος που αποτελείται από 400 με 500 είδη ποών και θάμνων και ανήκει στη τάξη των ψυχανθών.

Το όνομα της Μιμόζας

Η ονομασία μιμόζα, σύμφωνα με βρετανικές πηγές ,προέρχεται από την ελληνική λέξη «μίμος», ενώ το συνοδευτικό επίθετο pudica –mimoza pudica – ενός από τα διάσημα είδη που καλλιεργούνται- προέρχεται από το λατινικό pudicus που σημαίνει ντροπάλή, συνεσταλμένη ή συρρικνωμένη με την επαφή.
H μιμόζα αντλεί το όνομά της από την μοναδική απόκριση των φύλλων της στην αφή γεγονός που συναρπάζει και σήμερα βοτανολόγους και μη.
Το γένος έχει περίπλοκη ιστορία ταξινόμησης και πολλά είδη έχουν ταξινομηθεί ή αφαιρεθεί σε αυτό, με αποτέλεσμα να υπάρχουν 3.000 διωνυμικά ονόματα στο γένος Μιμόζα, πολλά από τα οποία είτε είναι συνώνυμα άλλων ειδών ή έχουν μεταφερθεί σε άλλα γένη. Σε αυτό το λόγο οφείλεται εν μέρη ότι την ονομασία «Μιμόζα» φέρουν και φυτά που δεν ανήκουν στο γένος αλλά έχουν παρόμοια πτεροειδή ή διπτεροειδή φύλλα, όπως η ακακία Κωνσταντινουπόλεως (Albizia julibrissin) και η Ακακία λευκάζουσα. Το ITIS αναγνωρίζει στο γένος Μιμόζα 26 είδη.

Μιμόζα η «Μη μου άπτου»

Το φυτό αυτό έχει ευαισθησία σε κάθε άγγιγμα. Κάθε φορά που κάτι το αγγίζει εκείνο διπλώνεται. Μάλιστα, αν την αγγίξουμε με περισσότερη δύναμη, οι μίσχοι του πέφτουν. Η αντίδραση αυτή όμως έχει και επιστημονική ονομασία, αλλά και εξήγηση. Οι κινήσεις του ονομάζονται σεισμογενείς μετακινήσεις και προκαλούνται όταν περιοχές των φυτικών κυττάρων χάνουν την ωσμωτική πίεση, τη δύναμη, δηλαδή, που ασκείται στα κυτταρικά τοιχώματα από το νερό. Έτσι, όταν χάνεται η πίεση, το φυτό «λυγίζει».
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Δυτικής Αυστραλίας σε συνεργασία με τον καθηγητή Στέφανο Μανκούζο του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας θέλησαν να διερευνήσουν την ιδιαίτερη αυτή λειτουργία του φυτού. Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι οι κινήσεις του φυτού δεν είναι απλώς ανακλαστικές.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές εξέτασαν την βραχυπρόθεσμη και τη μακρόχρονη «μνήμη» της μιμόζας και ανακάλυψαν ότι αυτά τα «ευαίσθητα φυτά» μπορούν να μάθουν και να θυμηθούν όπως και τα ζώα, ωστόσο δεν διαθέτουν εγκέφαλο.

Αν και δεν έχουμε προσδιορίσει τι κρύβεται πίσω από αυτό τον μηχανισμό, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα δίκτυο σημασιοδότησης που βασίζεται στο ασβέστιο εντός των κυττάρων του φυτού.

Ακακία Μιμόζα :Η κίτρινη μιμόζα…

…Ή αλλιώς Acacia Dealbata (ακακία μιμόζα) ή Μιμόζα Νικαίας, είναι αειθαλές δέντρο από την Αυστραλία που διαδόθηκε και εγκλιματίστηκε πλήρως σε μεσογειακές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Πρόκειται για αειθαλές δέντρο που μπορεί να φτάσει κα τα 30 μέτρα. Διακρίνεται για την εντυπωσιακή, άφθονη ανθοφορία με υπέροχα κίτρινα άνθη, (σε αντίθεση με τη μιμόζα pudica με τα καλοκαιρινά ροζ-μώβ άνθη) και χαρίζει την ομορφιά της μέσα στην παγωνιά του χειμώνα, ανθίζοντας ακόμη και από τα τέλη Ιανουαρίου σε περιοχές με ήπιο χειμώνα. Η κίτρινη μιμόζα είναι μια ξεχωριστή νότα αισιοδοξίας μέσα στον χειμώνα…

Οι ιδιότητες της μιμόζας

Η μιμόζα pudica έχει χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική χωρών όπως Ινδία, η Δημοκρατία του Κονγκό και η Σενεγάλη, ως θεραπεία για την αντιμετώπιση διογκωμένων αδένων, για την ανακούφιση του πόνου στην πλάτη και στα νεφρά, ενώ τα εκχυλίσματά της φαίνεται να έχουν δείξει αντιβακτηριακές ιδιότητες, Επίσης έχει αναφερθεί η αφροδισιακή αλλά και η ηρεμιστική της δράση. Στην δυτική ιατρική πάντως μιμόζα δεν χρησιμοποιείται ακόμη.

Η μιμόζα έχει τον δικό της μύθο…

Αν κάθε λουλούδι έχει τη δική του ιστορία, το δικό του μύθο, η μιμόζα συνδέεται την ευαισθησία και συχνά εμπνέει φιλόσοφους. Η μιμόζα συμβολίζει την επέκταση, την ανάπτυξη στην οικογένεια ή στη σταδιοδρομία, Σε κάποιους πολιτισμούς το ξεχωριστό αυτό φυτό συνδέεται επίσης με την ευτυχία και προφέρεται σε μικρά μπουκέτα ως δείγμα πένθους ή συμπάθειας, Στις Ηνωμένες Πολιτείες η μιμόζα είναι το επίσημο λουλούδι της Ημέρας της Γυναίκας. Μάλιστα ο συμβολισμός δεν είναι τυχαίος, καθώς στις 8 Μαρτίου του 1908 εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας “Cotton” βρήκαν τραγικό θάνατο σε πυρκαγιά στη Νέα Υόρκη, την ώρα που διαμαρτύρονταν για καλύτερες συνθήκες εργασίας, Κοντά στο εργοστάσιο που κάηκε υπήρχαν μόνο ανθισμένες μιμόζες….

enallaktikidrasi.com

Πού οφείλονται τα έντονα καιρικά φαινόμενα – Δεν συνδέονται με την κλιματική αλλαγή

Όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες που προβλέπεται να επικρατήσουν μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού, ο Αθανάσιος Αργυρίου λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ότι τα στοιχεία συνηγορούν στην αυξημένη πιθανότητα οι τιμές της θερμοκρασίας να είναι υψηλότερες

Στην αστάθεια της ατμόσφαιρας, η οποία είναι έντονη στις αρχές του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου, οφείλεται η εκδήλωση των έντονων καιρικών φαινομένων που καταγράφονται το τελευταίο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με όσα αναφέρει στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών και του Εργαστηρίου Φυσικής της Ατμόσφαιρας, Αθανάσιος Αργυρίου.
Επίσης, όπως σημειώνει, δεν φαίνεται να ευθύνεται η κλιματική αλλαγή για την εκδήλωση των συγκεκριμένων φαινομένων, προσθέτοντας ότι αυτές οι αστάθειες είναι συνηθισμένες.

Όσον αφορά τις καιρικές συνθήκες που προβλέπεται να επικρατήσουν μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού, ο Αθανάσιος Αργυρίου λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ότι τα στοιχεία συνηγορούν στην αυξημένη πιθανότητα οι τιμές της θερμοκρασίας να είναι υψηλότερες.
Ειδικότερα, μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο καθηγητής για τους παράγοντες στους οποίους οφείλεται η εκδήλωση των έντονων καιρικών φαινομένων αναφέρει:
«Ο βασικός λόγος είναι η αστάθεια της ατμόσφαιρας, η οποία είναι έντονη στις αρχές του καλοκαιριού και στις αρχές του φθινοπώρου. Στη συγκεκριμένη περίοδο, η αύξηση της έντασης της ηλιακής ακτινοβολίας έχει ως αποτέλεσμα τη θέρμανση της επιφάνειας της Γης και των στρωμάτων της ατμόσφαιρας κοντά σε αυτήν. Τα ανώτερα στρώματα όμως παραμένουν ψυχρότερα.» Όπως σημειώνει: «Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη «βίαιη» άνοδο θερμού και υγρού αέρα προς τα υψηλότερα στρώματα» και εξηγεί:
«Η έντονη ανοδική κίνηση έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση περιοχών διαφορετικού ηλεκτρικού φορτίου, άρα την εμφάνιση ατμοσφαιρικής ηλεκτρικής δραστηριότητας.

 
Ένα δεύτερο αποτέλεσμα είναι η πρόκληση σημαντικών διαφορών πιέσεων, η οποία προκαλεί έντονους ανέμους.
Τρίτο αποτέλεσμα είναι η αιφνίδια ψύξη των υδρατμών, η οποία όταν γίνεται σε μεγάλα ύψη, στα οποία η θερμοκρασία είναι υπό το μηδέν, σχηματίζει χαλαζόκοκκους.»
Απαντώντας στο ερώτημα, για το αν μπορεί να ευθύνεται η κλιματική αλλαγή στην εκδήλωση αυτών των φαινομένων, ο Αθανάσιος Αργυρίου λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ, ότι «δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή κάποιο στοιχείο, το οποίο να συνηγορεί σε κάτι τέτοιο.»
Σχετικά με το γεγονός ότι τα έντονα καιρικά φαινόμενα εκδηλώνονται συνήθως σε συγκεκριμένες περιοχές της χώρας, ο καθηγητής σημειώνει ότι «αυτό οφείλεται στη γεωμορφολογία των συγκεκριμένων περιοχών, η οποία ευνοεί την ανάπτυξη τέτοιων ανοδικών κινήσεων.»

 
Όσον αφορά στο αν έχουν καταγραφεί κατά το παρελθόν ανάλογα καιρικά φαινόμενα την ίδια χρονική περίοδο και αν υπάρχει πιθανότητα να επαναληφθούν στο μέλλον, ο καθηγητής αναφέρει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ότι «αυτές οι αστάθειες είναι συνηθισμένες και προκαλούνται κάθε χρονιά, με κάποιες διαφοροποιήσεις στην διάρκεια και στην ένταση.»

Στο μεταξύ, απαντώντας ο Αθανάσιος Αργυρίου στο ερώτημα για το ποιες είναι οι καιρικές συνθήκες που προβλέπεται να επικρατήσουν μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού, λέει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ:

«Οι ενδείξεις που έχουμε αυτή τη στιγμή συνηγορούν στην αυξημένη πιθανότητα οι τιμές της θερμοκρασίας, αλλά και του ύψους βροχής, τόσο το καλοκαίρι, όσο και το φθινόπωρο, να είναι υψηλότερες του κλιματικού μέσου όρου της χρονικής περιόδου 1993 – 2016.»

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Το ΒΗΜΑ Team, 28.06.2020, 12:56

Η έκτη μεγάλη εξαφάνιση των ειδών έχει μόνο ανθρώπινη σφραγίδα

Στη βιοποικιλότητα ήταν αφιερωμένη σύμφωνα με τον ΟΗΕ η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, ο οποίος «κρούει τον κώδωνα του κινδύνου» αναφορικά με τον κίνδυνο εξαφάνισης περίπου ενός εκατομμυρίου ειδών φυτών και ζώων εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η πραγματικότητα πάντως ίσως και να είναι πολύ χειρότερη. Κι αυτό γιατί, όπως σημειώνει έρευνα που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα στο επιστημονικό περιοδικό «Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS)», η Έκτη Μεγάλη Εξαφάνιση των Ειδών όχι μόνο είναι εδώ, αλλά συντελείται πολύ γρηγορότερα απ’ ότι αναμενόταν. Κάτι τέτοιο βασίζεται στη θλιβερή διαπίστωση πως ο ρυθμός με τον οποίο πολλά είδη «πεθαίνουν» έχει επιταχυνθεί μέσα στις τελευταίες δεκαετίες.

Σύμφωνα μάλιστα με τον καθηγητή Οικολογίας Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού κι εκ των βασικών συντακτών της έρευνας, Τζεράλντο Θεμπάγιος Γκονζάλες, μέσα σε 13 χρόνια -από το 2001 ως το 2014- 173 είδη οδηγήθηκαν στην εξαφάνιση.


«Πρόκειται για 25 φορές ταχύτερο ρυθμό εξαφάνισης από εκείνον που θα περιμέναμε βάσει των δεδομένων των προηγούμενων ετών», δήλωσε ο ίδιος στο CNN. Ο ίδιος και η ομάδα του επισημαίνουν παράλληλα ότι τα τελευταία 100 χρόνια εξαφανίστηκαν περισσότερα από 400 είδη σπονδυλωτών ζώων, γεγονός που, στη φυσιολογική ροή της εξέλιξης των ειδών, θα έπαιρνε έως και 10.000 χρόνια.
«Η ανθρωπότητα καταστρέφει λειτουργικά τμήματα του δικού της συστήματος υποστήριξης της ζωής»

Πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τους ειδικούς, ο όρος «μαζική εξαφάνιση ειδών» αποτυπώνει με αρκετά μεγάλη ακρίβεια αυτό που συμβαίνει με βάση τους νόμους της φύσης. Ειδικότερα, στην ιστορία της ανθρωπότητας έχουν προηγηθεί άλλες πέντε, σε καθεμία από τις οποίες οδηγήθηκαν σε αφανισμό το 70% - 95% ειδών φυτών, ζώων και μικροοργανισμών. Η πιο πρόσφατη από αυτές, πριν από περίπου 66 εκατ. χρόνια, οδήγησε σε εξαφάνιση τους δεινοσαύρους.

Και, μπορεί οι προηγούμενες πέντε να προκλήθηκαν από καταστροφικές αλλαγές του περιβάλλοντος, όπως μεγάλες εκρήξεις ηφαιστείων ή συγκρούσεις με αστεροειδείς, όμως η έκτη, που συντελείται σήμερα, είναι μια εντελώς διαφορετική περίπτωση σύμφωνα με τους επιστήμονες, καθώς έχει μια και μόνο αιτία: τον άνθρωπο.
«Η ευθύνη είναι δική μας από την αρχή ως το τέλος» επισημαίνει χαρακτηριστικά ο κύριος Γκονζάλες.

Παρά το γεγονός ότι η ζωή στη Γη επανέρχεται μετά από κάθε ένα από αυτά τα γεγονότα, οι ειδικοί επισημαίνουν πως χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να αποκατασταθεί ο αριθμός των ειδών. «Αν και εκτιμάται ότι μόνο το 2% όλων των ειδών που έζησαν ποτέ στη γη είναι ακόμη ζωντανά σήμερα, ο απόλυτος αριθμός ειδών είναι μεγαλύτερος από ποτέ άλλοτε» σημειώνουν οι επιστήμονες.
Μάλιστα, ο Γκονζάλες και οι συνάδελφοί του τονίζουν ότι πολλά από τα είδη που βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης βρίσκονται συγκεντρωμένα στις ίδιες περιοχές, ενώ αποδεκατίζονται από τη ανθρώπινη δραστηριότητα.
Όταν ένα είδος εξαφανίζεται, διαβρώνεται ολόκληρο το οικοσύστημα και ωθούνται και άλλα είδη προς τον αφανισμό. Οι ερευνητές χρησιμοποιούν τα αμφίβια ως ενδεικτικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου. Εκατοντάδες είδη βατράχων βιώνουν τεράστια μείωση του πληθυσμού τους και βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης λόγω ενός μύκητα που μερικές φορές εξαπλώνεται σε νέες περιοχές από τον άνθρωπο. Την ίδια στιγμή και η κλιματική αλλά πιθανότατα επιδεινώνει το το πρόβλημα, ενώ αυτή η αλληλεξάρτηση μεταξύ διαφορετικών ειδών είναι δυσοίωνη και για τους ανθρώπους.


«Όταν η ανθρωπότητα εξοντώνει πληθυσμούς και είδη άλλων πλασμάτων, καταστρέφει λειτουργικά τμήματα του δικού της συστήματος υποστήριξης της ζωής», υπογραμμίζει ο Πωλ Έρλιχ, καθηγητής στο Στάνφορντ, ο οποίος έγραψε το αμφιλεγόμενο βιβλίο «The Population Bomb» κι εκ των συγγραφέων της νέας μελέτης.
Οι ερευνητές σημειώνουν επίσης ότι και η τρέχουσα κρίση του κοροναϊού αποδεικνύει πώς η εγκληματική απροσεξία με την οποία οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον φυσικό κόσμο μπορεί να οδηγήσει σε άσχημη τροπή για τους ίδιους.
Κάτι τέτοιο συνδέεται με το γεγονός ότι πολλά από τα είδη που απειλούνται ή βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης, αποδεκατίζονται από το εμπόριο άγριων ζώων. «Πιστεύουμε ότι η πρόσφατη πανδημία συνδέεται με το εμπόριο και την κατανάλωση άγριων ζώων στην Κίνα» υπογραμμίζουν χαρακτηριστικά και προσθέτουν: «Η απαγόρευση του εμπορίου άγριων ζώων που επέβαλε η κινεζική κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό μέτρο διατήρησης για πολλά υπό εξαφάνιση είδη, εάν επιβληθεί σωστά».

Η «μαύρη λίστα» της Μεγάλης Εξαφάνισης
Ο κατάλογος των ειδών που οδηγήθηκαν σε εξαφάνιση μέσα στον περασμένο αιώνα είναι ατελείωτος.
Πολλοί αναφέρονται στο Ντόντο, ένα ενδημικό πουλί που εντοπιζόταν στην περιοχή του Ινδικού, στο μεταναστευτικό περιστέρι εντοπιζόταν στη βόρεια Αμερική ή στον θρυλικό τίγρη της Τασμανίας, που αποτελούσε το μεγαλύτερο μαρσιποφόρο σαρκοφάγο ζώο.

Την ίδια στιγμή όμως πολλά είναι και τα παραδείγματα εκείνων που χάθηκαν τα τελευταία χρόνια.
Εκείνη που είχε τραβήξει τα «φώτα της δημοσιότητας» είχε κάνει με τον «μοναχικό Τζορτζ», μιας γιγαντιαίας αρσενικής χελώνας της νήσου Πίντα του νησιωτικού συγκροτήματος Γκαλαπάγκος και τελευταίας του είδους της, η οποία πέθανε το 2012. Το είδος του φέρεται να οδηγήθηκε σε εξαφάνιση στην περίοδο που τα Γκαλαπάγκος είχαν μετατραπεί σε σταθμό εφοδιασμού και ανάπαυσης για τους φαλαινοθήρες. Οι χελώνες ήταν αργές στη στεριά, άρα εύκολος στόχος, και πολύ μεγάλες ώστε να τους παράσχουν πολύτιμη πρωτεΐνη.

«Λειτουργικά εξαφανισμένο» από το 2006 θεωρείται και το ποταμίσιο δελφίνι του Yangtze, κάτι που στην πράξη σημαίνει ότι ακόμη και αν υπάρχουν λίγα ζωντανά, δε θα γεννηθούν ποτέ νέα.

Ανάλογη τύχη είχε και ο Δυτικός Μαύρος Ρινόκερος, που ήταν θύμα της καλπάζουσας λαθροθηρίας στο Καμερούν, ακόμη και μετά τα μέτρα προστασίας που πάρθηκαν στη δεκαετία του 1930. Οι επιστήμονες έψαξαν για τυχόν εναπομείναντα ζώα το 2006 αλλά μάταια και το 2011 δηλώθηκε σαν εξαφανισμένο είδος. Σήμερα, άλλα 3 υποείδη του μαύρου ρινόκερου απειλούνται και αυτά με εξαφάνιση.

Το σημαντικότερο από τα είδη που εξαλείφθηκαν οριστικά το 2018 ήταν ο λευκός αφρικανικός ρινόκερος, όταν και πέθανε σε βαθιά γεράματα το τελευταίο αρσενικό του είδους των επιβλητικών θηλαστικών της ανατολικής Αφρικής.

Η δε Φώκια της Καραϊβικής ανακηρύχθηκε εξαφανισμένο είδος το 2008. Έχει καταγραφεί πως ο Χριστόφορος Κολόμβος σκότωσε μερικές από αυτές όταν έφτασε στην Καραϊβική και κυνηγήθηκαν εκτενώς των 18ο και 19ο αιώνα για το λίπος τους, που χρησιμοποιήθηκε ως πετρέλαιο σε λάμπες και μηχανήματα. Σύμφωνα με τις σημειώσεις ενός υπαλλήλου στο Ενυδρείο της Νέας Υόρκης, το οποίο είχε μερικές τέτοιες φώκιες στις αρχές του 1900, αυτά τα «αναιδή» ζώα είχαν μια συνήθεια να ψεκάζουν με νερό από τα στόματα τους, τους επισκέπτες που έσκυβαν πολύ κοντά πάνω από τα κάγκελα. Η εξαφάνιση της συγκεκριμένης φώκιας σημαίνει και την εξαφάνιση ενός ακάρεος, που ζούσε μόνο μέσα στη μύτη του εν λόγω είδους φώκιας.

Εξαφανισμένο είδος από το 2004 θεωρείται η πάπια Mariana Mallard, ένα είδος που ζούσε μόνο σε τρία μικρά νησιά του Ειρηνικού. Το τελευταίο ζευγάρι εντοπίστηκε σε άγρια ​​κατάσταση το 1979 και το τελευταίο γνωστό ζευγάρι σε αιχμαλωσία πέθανε στο Sea World στο Σαν Ντιέγκο το 1981.
Σε ό,τι αφορά τον Αίγαγρο των Πυρηναίων, ο τελευταίος του υποείδους πέθανε σε άγρια ​​κατάσταση το 2000, όταν ένα δέντρο έπεσε πάνω του. Κάποιος επιστήμονας είχε πάρει δείγματα DNA του τελευταίου το 1999 και το 2009 δημιούργησε έναν κλώνο. Ωστόσο, το κλωνοποιημένο αγριοκάτσικο πέθανε λίγο μετά τη γέννησή του

Ένα ακόμη είδος που αποτελεί οριστικό παρελθόν από την Γη είναι και το λιοντάρι των βουνών των δυτικών ΗΠΑ, το οποίο το 2018 κηρύχθηκε οριστικά εξαφανισμένο από την περιοχή όπου διαβιούσε παραδοσιακά.
Παρελθόν από τον πλανήτη αποτελεί κι ένα από τα πιο εντυπωσιακά είδη παπαγάλου που γνωρίσαμε ποτέ. Το είδος Spix Macau, το οποίο διαβιούσε κυρίως στην τροπική λεκάνη του ποταμού Αμαζονίου στην Νότιο Αμερική κηρύχθηκε οριστικά εξαφανισμένο τον Σεπτέμβριο του 2018, καθώς δεκάδες ερευνητικές αποστολές που είχαν στόχο την εξεύρεση εκπροσώπων του είδους σε καθεστώς άγριας ζωής στέφθηκαν από αποτυχία.

tvxs.gr